29/10/15

Όταν ξέσπασε η βία! Οι έξι μήνες της ομαδικής… παραίσθησης των αγανακτισμένων

Δείτε βίντεο με τους Κατρούγκαλο, Τσακαλώτο και Βαρουφάκη, πώς εξαπατούσαν τους Έλληνες στην πλατεία των "αγανακτισμένων"
«Κουφάλες δεν ήρθανε κρεμάλες, ήρθαν (δυστυχώς) 2 ακόμα (χειρότερα, γαλάζια και κόκκινα) μνημόνια»
Τι έγινε τελικά μεταξύ Μαΐου και Οκτωβρίου του 2011 στην πλατεία Συντάγματος; Πώς η καθωσπρέπει ελληνική κοινωνία ξεκίνησε με κάποιες γλυκανάλατες συγκεντρώσεις για να βουτήξει μετά σε ελάχιστους μήνες μέσα στη βία, στην ισοπέδωση και να κινηθεί στα όρια της εκτροπής σε εκείνην την 28η Οκτώβρη του 2011;
papΓράφει ο Γιώργος Παπατριανταφύλλου
Η ελληνική κοινωνία άλλαξε βίαια τα τελευταία χρόνια. Η κρίση την άλλαξε και τα αποτελέσματα αυτής της αλλαγής σε όλα τα επίπεδα δεν έχουν συνεκτιμηθεί ακόμα πλήρως.
Δεν ήταν απλά οτι άλλαξε το βιοτικό επίπεδο. Ήταν οτι για πρώτη φορά την έσυραν να κοιταχτεί στον καθρέφτη και αυτό που είδε δεν της άρεσε καθόλου. Και προτίμησε αντί να αλλάξει να σπάσει τον καθρέφτη…
Κανείς δεν ήταν προετοιμασμένος γι’αυτό που συνέβη. Ειδικά το πολιτικό σύστημα…
Οι μισοί αναλώθηκαν στο να κουνούν ως αναμάρτητοι το δάχτυλο στην κοινωνία και οι άλλοι μισοί αφιερώθηκαν στο να τροφοδοτούν πολιτικό όπιο τον λαό με παραμύθια για την επιστροφή στην προ μνημονιακή Ελλάδα.
Απλά οι πολιτικοί αναπαρήγαγαν τις μαθημένες συμπεριφορές που λένε και οι ψυχολόγοι…
Στην πιο κρίσιμη στιγμή της μεταπολιτευτικής Ελλάδας το καθαρό μυαλό και η ψυχραιμία είχαν πάει περίπατο.
aganaktismenoi-athina1Στην πλατεία των αγανακτισμένων σμπαραλιάστηκε οτι είχε απομείνει από αυτά. Σε μια ομαδική παραίσθηση οι «αγανακτισμένοι», με την βοήθεια διαφόρων τηλεοπτικών μαϊντανών έστησαν το σενάριο του άλλου δρόμου.
Μέσα σε λίγους μήνες όλοι είχαν πιστέψει όποια μπαρούφα μπορούσε να ειπωθεί, βουτώντας σε μια καφενειακή νιρβάνα από την οποία ποτέ δεν βγήκαν.
Στις 28 Οκτωβρίου του 2011 η κοινωνία είχε φτάσει σε σημείο βρασμού. Είναι θαύμα οτι δεν συνέβη τίποτα άλλο εκείνη την ημέρα…
Είναι παράδοξο οτι μια κοινωνία «εξεγέρθηκε» την επόμενη μέρα από την μεγαλύτερη διαγραφή χρέους στην παγκόσμια ιστορία. Είναι προφανές οτι αυτιά και μάτια ήταν θεόκλειστα και όλοι κινούνταν ως στρατός ζόμπι προκειμένου να αποτελειώσουν οτι βρισκόταν μπροστά τους.
Τι να κάνουμε! Τα αυτιά εκείνη την περίοδο άκουγαν μόνο τον Αυτιά…
Είναι μύθος οτι τα επεισόδια και τα γιουχαΐσματα έγιναν από μια χούφτα ανθρώπους. Δεν είναι έτσι…
Κυρίες με ταγεράκια, κομψευάμενοι κύριοι, μικροαστοί-θύματα παντόφλας από την γυναίκα τους, απολίτικα αλάνια, κυνηγοί χαβαλέ, όλοι συμμετείχαν σε μια μέρα που… όλοι θα ήθελαν να ξεχάσουν.
Γιατί όλοι…μα όλοι στην συνέχεια έπεσαν μαζικά στον μνημονιακό τοίχο μέσω αυτών που στήριξαν σε διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις: Ο Σαμαράς, ο Τσίπρας, ο Καμμένος… Αυτούς πίστεψαν και από αυτούς διαψεύστηκαν…
Αφήνουμε έξω το ΕΠΑΜ και βέβαια το ΚΚΕ (που οφείλουμε να πούμε οτι ειχε την πιο ψύχραιμη και πολιτική στάση στην διάρκεια όλης της εξάμηνης παράκρουσης στις πλατείες. Τα ντου στη βουλή αποσωβήθηκαν απο τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ)
Η εύλογη απορία είναι που είναι οι αγανακτισμένοι! Που εξαφανίστηκαν μετά την πτώση της κυβέρνησης  Παπανδρέου… Γιατί δεν στήθηκε μια απεργία της προκοπής, ένα επεισόδιο ρε αδελφέ για την τιμή των όπλων!
Είναι απλό ! Ενώ η λαϊκή απαίτηση ήταν «κουφάλες έρχονται κρεμάλες»  ήρθε 2ο (γαλάζιο) μνημόνιο και 3ο (κόκκινο) μνημόνιο, το ένα χειρότερο από το άλλο.
Η κοινωνία τα κατάπιε αμάσητα γιατί για μια ακόμη φορά δεν ήθελε να κοιταχτεί στον καθρέφτη και να πει: Εσύ δεν έλεγες οτι θα τα τελειώσεις;
H άρνηση της πραγματικότητας είναι κάτι ακόμα που λένε οι ψυχολόγοι..
Και να σου εδω και πάλι, 28η Οκτώβρη του 2015 να αναλογιζόμαστε τι θα είχε γίνει ΑΝ αυτό το πολιτικό σύστημα δεν είχε αυτή την στάση και ΑΝ αυτή η κοινωνία είχε επιδείξει μεγαλύτερη ψυχραιμία…
Αν, αν, αν….
…BONUS VIDEO μια ιστορική ολομέλεια της πλατείας με τον Κατρούγκαλο, Βαρουφάκη και Τσακαλώτο. Ξεκινά με τον Κατρούγκαλο (ναι αυτός που προχωρά στις περικοπές των συντάξεων) να λέει οτι φυσά ένα αεράκι που θα δίωξει όλους όσοι μας λένε οτι δεν υπάρχει άλλος δρόμος εκτός των μνημονίων κτλπ…..
http://thecaller.gr/callers-choice/otan-xespase-h-via/

2 σχόλια:

  1. Στις 29 Μαΐου κατέβηκα και εγώ στη πλατεία Συντάγματος μαζί με τα έξι από τα επτά παιδιά μου.
    Από τη πρώτη στιγμή κατάλαβα με τη βοήθεια της διαίσθησής μου ότι κάτι δεν πάει καλά. Αισθανόμουν ότι ήμουν κάτι ξένο εκεί μέσα στο πλήθος. Έβλεπα ανθρώπους περίεργους να κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Περιφερόμουν σιωπηλός και σκεπτόμουν. Διαισθανόμουν ότι το «παιχνίδι» είναι στημένο, όπως όταν έβλεπα κάποια στημένα παιχνίδια ποδοσφαίρου. Για μια ακόμη φορά ένοιωσα ότι είμαι το «κορόιδο της παρέας». Πικρή διαπίστωση για άλλη μια φορά, καθόσον η ταμπέλα του «γραφικού γκρινιάρη» είχε κολλήσει πάνω μου εδώ και πολύ καιρό.
    Τι να κάνω σκέφτηκα. Κοιτούσα τα παιδιά μου τα οποία και κοιτούσαν αμήχανα γύρο τους, χωρίς να καταλαβαίνουν τι συμβαίνει. Θέλαμε ένα καλύτερο κράτος με ξεκάθαρους κανόνες, που να είμαστε περήφανοι για αυτό. Ένα κράτος μέσα στο οποίο να μπορέσουμε να κάνουμε όνειρα και στη συνέχεια να τα κάνουμε πραγματικότητα. Να όμως που μπροστά από το «ναό» της δημοκρατίας το Κοινοβούλιο, έσβησαν όλα τα όνειρά μας. Δεν μπορούσα να το εξηγήσω, αλλά πίστεψα στη διαίσθησή μου.
    Παρουσία των παιδιών μου, έδωσα και μια συνέντευξη σε εβδομαδιαίο περιοδικό εφημερίδας. Δεν μίλησα καθόλου για μισθολογικές περικοπές ή για οτιδήποτε που να έχει να κάνει με τη οικονομική κρίση. Μίλησα μόνο για την κοινωνικο-πολιτική κρίση και ότι πρέπει άμεσα να ληφθούν μέτρα για την υπέρβασή της, με πρώτο την εξυγίανση του πολιτικού συστήματος (όχι την καταστροφή του).
    Μετά τη συνέντευξη, την οποία δυστυχώς δεν μαγνητοφώνησα, τηλεφώνησα στη σύζυγό μου και της ανακοίνωσα ξερά και κοφτά: Φεύγουμε για το εξωτερικό, το ταχύτερο δυνατόν. Μάταια με παρακαλούσε να της εξηγήσω τι συνέβη. Θα σου εξηγήσω στο σπίτι της απάντησα.
    Η συνέντευξή μου δημοσιοποιήθηκε τις επόμενες ημέρες. Το μεγαλύτερο σόκ το έπαθαν τα μεγαλύτερα παιδιά μου όταν διάβασαν μια συνέντευξη την οποία ποτέ δεν έδωσα. Έγραφαν άλλα αντί άλλων. Έγραψαν ότι με τις μειώσεις στο μισθό μου δεν θα μπορούσα πλέον να ταΐσω την οικογένειά μου και ότι αυτός ήταν ο λόγος που θα με οδηγούσε στη ξενιτειά σύντομα. Τα παιδιά μου πήραν τη πρώτη γεύση του της τραγικότητας του ελληνικού «συστήματος». Σύντομα τους ανακοινώσαμε την πρόθεσή μας να φύγουμε από την Ελλάδα.
    Στις 3 Αυγούστου πετούσαμε για Φινλανδία.
    Δημήτριος Καρατζίδης
    Ταξίαρχος ε.α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συγχαρητήρια για το άρθρο σας.
    Αποτύπωσε πλήρως τα γενόμενα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.