Ποιος διέταξε την επίθεση κατά του περιοδικού Charlie Hebdo;

Μια γαλλική 11η Σεπτεμβρίου;

Σε αυτό το ρεπορτάζ η France 24 έκοψε το βίντεο, έτσι ώστε να μη βλέπουμε τους επιτιθέμενους να εκτελέσουν έναν αστυνομικό στο έδαφος.

Δίκτυο Βολταίρος (Γαλλία)            (μτφ. Κριστιάν)

Ενώ πολλοί Γάλλοι αντιδρούν στην επίθεση κατά του Charlie Hebdo καταγγέλλοντας τον Ισλαμισμό και διαδηλώνοντας στους δρόμους, ο Τιερί Μεϊσάν (Thierry Meyssan) επισημαίνει ότι η τζιχαντιστική ερμηνεία είναι αδύνατη. Ενώ ο ίδιος θα είχε κάθε συμφέρον να καταγγείλει μια επιχείρηση της Αλ Κάιντα ή του Ισλαμικού Κράτους, εισηγείται μια άλλη υπόθεση, πολύ πιο επικίνδυνη.

Στις 7 Ιανουαρίου 2015, ένας κομάντο εισέβαλε στο Παρίσι, στα γραφεία του περιοδικού Charlie Hebdo και δολοφόνησε 12 ανθρώπους. 4 άλλα θύματα εξακολουθούν να είναι σε σοβαρή κατάσταση.

Στα βίντεο ακούγονται οι επιτιθέμενοι να φώναζουν «Αλλάχ Ακμπάρ!», και ότι «εκδικήθηκαν τον Μωάμεθ».  Μια μάρτυρας, η σχεδιάστρια Coco, δήλωσε ότι διεκδικούσαν ότι ήταν από την αλ-Κάιντα.  Δεν χρειαζόταν περισσότερο για να καταγγείλουν πολλοί Γάλλοι μια ισλαμιστική επίθεση.

Όμως, αυτή η υπόθεση είναι παράλογη.

Η αποστολή αυτού του κομάντο δεν έχει καμία σχέση με την ιδεολογία της τζιχάντ

Πράγματι, μέλη ή συμπαθούντες της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, της Αλ Κάιντα ή του Ισλαμικού Κράτους δεν θα είχαν αρκεστεί να σκοτώσουν άθεους σχεδιαστές, θα είχαν πρώτα καταστρέψει όλα τα αρχεία της εφημερίδας κάτω από τα μάτια τους, όπως έπραξαν σε όλες τις επιχειρήσεις τους στη Βόρεια Αφρική και στο Λεβάντε. Για τους τζιχαντιστές, το πρώτο καθήκον είναι να καταστρέψουν τα αντικείμενα που πιστεύουν ότι προσβάλλουν τον Θεό, και μετά να τιμωρήσουν τους «εχθρούς του Θεού».

Ομοίως, δεν θα υποχωρούσαν αμέσως, ξεφεύγοντας από την αστυνομία, χωρίς την ολοκλήρωση της αποστολής τους. Αντιθέτως, θα είχαν ολοκληρώσει την αποστολή τους, ακόμη και αν έπρεπε να πεθαίνουν επί τόπου.

Εξάλλου, τα βίντεο και ορισμένες μαρτυρίες δείχνουν ότι οι δράστες είναι επαγγελματίες.  Ήταν συνηθισμένοι στο χειρισμό των όπλων και πυροβολούσαν μόνο αποτελεσματικά. Δεν ήταν ντυμένοι όπως οι τζιχαντιστές, αλλά σαν στρατιωτικους κομάντος.

Ο τρόπος με τον οποίον εκτέλεσαν έναν πληγωμένο αστυνομικό στο έδαφος, που δεν έθετε κανένα κίνδυνο για τους ιδίους επιβεβαιώνει ότι η αποστολή τους δεν ήταν να «εκδικηθεί ο Μωάμεθ» από το χονδροειδές χιούμορ του Charlie Hebdo .

Το λογοκριμένο βίντεο από τη γαλλική τηλεόραση

Αυτή η επιχείρηση έχει στόχο να δημιουργήσει την αρχή ενός εμφυλίου πολέμου

Το γεγονός ότι οι δράστες μιλούν καλά γαλλικά, και ότι πρόκειται πιθανώς για Γάλλους, δεν μας επιτρέπει όμως να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η επίθεση αυτή είναι μια γαλλο-γαλλική υπόθεση. Αντίθετα, το γεγονός ότι πρόκειται για επαγγελματίες μας αναγκάζει να τους διακρίνουμε από πιθανούς χορηγούς. Και τίποτα δεν μας αποδεικνύει ότι οι τελευταίοι είναι Γάλλοι.

Είναι φυσιολογικό αντανακλαστικό, αλλά επιστημονικά λάθος, το να θεωρηθεί κανείς ότι γνωρίζει τους επιτιθέμενους μόλις μετά μια επίθεση. Είναι λογικό, όταν πρόκειται για κανονική έγκλημα, αλλά είναι λάθος, όταν πρόκειται για τη διεθνή πολιτική.

Οι εντολοδότες αυτής της επίθεσης ήξεραν ότι θα προκαλούσε χάσμα μεταξύ των Γάλλων μουσουλμάνων και των μη μουσουλμάνων Γάλλων. Το Charlie Hebdo είχε ειδικευτεί σε αντι-μουσουλμανικές προκλήσεις και οι περισσότεροι μουσουλμάνοι στη Γαλλία ήταν άμεσα ή έμμεσα θύματα του.

Αν οι μουσουλμάνοι της Γαλλίας θα καταδικάζουν την επίθεση αυτή, χωρίς αμφιβολία, θα τους είναι όμως δύσκολο να βιώσει τόσο πόνο για τα θύματα όσο θα νιώσουν οι αναγνώστες της εφημερίδας. Αυτή η κατάσταση θα θεωρηθεί από κάποιους ως συνενοχή με τους δολοφόνους.

Ως εκ τούτου, αντί να θεωρήσουμε αυτή την εξαιρετικά θανατηφόρα επίθεση ως ισλαμιστική  εκδίκηση κατά της εφημερίδας που δημοσίευσε τα σκίτσα του Μωάμεθ και πολλαπλασίασε  αντι-μουσουλμανικά πρωτοσέλιδα , θα ήταν πιο λογικό να θεωρηθεί ότι είναι το πρώτο επεισόδιο μιας διαδικασίας που στοχεύει να δημιουργήσει έναν εμφύλιο πόλεμο.

Η στρατηγική της «σύγκρουσης των πολιτισμών» σχεδιάστηκε στο Τελ Αβίβ και την Ουάσιγκτον

Η ιδεολογία και η στρατηγική της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, της Αλ Κάιντα και του Ισλαμικού Κράτους δεν υποστηρίζει τη δημιουργία ενός εμφυλίου πολέμου στη «Δύση», αλλά αντίθετα να τον δημιουργήσει στην «Ανατολή», και να διαχωριστούν ερμητικά οι δύο κόσμοι. 

Ο Σαγίντ Κουτμπ, ούτε οποιοσδήποτε από τους διαδόχους του, ποτέ δεν κάλεσαν να προκαλέσουν συγκρούσεις μεταξύ μουσουλμάνων και μη μουσουλμάνων στους τελευταίους.

Αντίθετα, η στρατηγική της «σύγκρουσης των πολιτισμών» διατυπόθηκε από τον Bernard Lewis για το Αμερικανικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας και στη συνέχεια διαδόθηκε από τον Samuel Huntington όχι ως μια στρατηγική κατάκτησης, αλλά ως μια προβλέψιμη κατάσταση [ 1 ]. Είχε ως στόχο να πείσει τους πληθυσμούς των χωρών μελών του ΝΑΤΟ για μια αναπόφευκτη σύγκρουση που πήρε προληπτικά τη μορφή του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας».

Δεν είναι στο Κάιρο, το Ριάντ ή τη Καμπούλ που προνοούν την «σύγκρουση των πολιτισμών», αλλά στην Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ.

Οι χορηγοί της επίθεσης εναντίον του Charlie Hebdo δεν επεδίωξαν να ικανοποιήσουν τζιχαντιστές ή Ταλιμπάν, αλλά νεο-συντηρητικούς η φιλελεύθεροι γεράκια.

Μην ξεχάσουμε τα ιστορικά προηγούμενα

Πρέπει να θυμόμαστε ότι τα τελευταία χρόνια είδαμε τις αμερικανικές ειδικές υπηρεσίες ή χωρών-μελών του ΝΑΤΟ

·         Να τεστάρουν στη Γαλλία τις καταστροφικές επιπτώσεις ορισμένων φαρμάκων σε άμαχο πληθυσμό [ 2 ]  

·         Να υποστηρίζουν την ΟΑΚ για τη δολοφονία του προέδρου Charles de Gaulle [ 3 ]  

·         Να πραγματοποιούν επιθέσεις υπό ψευδή σημαία εναντίον αμάχων σε διάφορα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ [ 4 ].

Πρέπει να θυμόμαστε ότι μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, το αμερικανικό επιτελείο δοκίμασε και έβαλε σε λειτουργία σε πολλές χώρες τη στρατηγική του των «μονομαχιών σκύλων». Σκοτώνουν μέλη της πλειοψηφούσας κοινότητας και μετά μέλη των μειονοτήτων, παραπέμποντας τις ευθύνες back-to-back μέχρι όλοι να είναι πεπεισμένοι ότι βρίσκονται σε κίνδυνο θανάτου. Αυτός είναι ο τρόπος που η Ουάσιγκτον προκαλέσε τον εμφύλιο πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, καθώς και πρόσφατα στην Ουκρανία [ 5 ].

Οι Γάλλοι καλά θα κάνουν επίσης να θυμόνται ότι δεν είναι αυτοί που πήραν την πρωτοβουλία για την καταπολέμηση των τζιχαντιστές που επιστρέφουν από τη Συρία και το Ιράκ. Μέχρι σήμερα, εξάλλου, κανένας από αυτούς δεν έχει διαπράξει καμία επίθεση στη Γαλλία, και η υπόθεση Mehdi Nemmouche δεν είναι αυτή ενός μοναχικού τρομοκράτη, αλλά ενός πράκτορα που πήρε την εντολή να καθαρίσει δύο πράκτορες της Μοσάντ στις Βρυξέλλες  [ 6 ] [ 7 ]. Ήταν η Ουάσιγκτον, η οποία συγκάλεσε στις 6 Φεβρουαρίου 2014 τους υπουργούς Εσωτερικών της Γερμανίας, των ΗΠΑ, της Γαλλίας (ο κ Valls έστειλε αντιπρόσωπο), της Ιταλίας, Πολωνίας και του Ηνωμένου Βασίλειου, για να θέσει το ζήτημα της επιστροφής των Ευρωπαίων τζιχαντιστών ως ένα θέμα εθνικής ασφάλειας [ 8 ]. Μόνο μετά από αυτή τη συνάντηση άρχισε ο γαλλικός Τύπος να ασχοληθεί με το θέμα αυτό, και μετά άρχισαν οι αρχές να αντιδράσουν.

Ο Τζον Κέρι μιλήσε για πρώτη φορά στα γαλλικά για να στείλει ένα μήνυμα στους Γάλλους. Κατήγγειλε  μια επίθεση κατά της ελευθερίας της έκφρασης (ενώ η χώρα του δεν έπαψε ποτέ από το 1995 να βομβαρδίσει  και να καταστρέψει τις τηλεοράσεις που την επισκίαζαν στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Λιβύη) και γιορτάζει τον αγώνα ενάντια του σκοταδισμού.

Δεν ξέρουμε ποιος διέταξε αυτή την επαγγελματική επιχείρηση εναντίον του Charlie Hebdo , αλλά δεν θα πρέπει να βιαστούμε. Θα πρέπει να εξετάσουμε όλες τις υποθέσεις και να παραδεχτούμε ότι σε αυτό το στάδιο, ο πιο πιθανός σκοπός της είναι να μας χωρίζουν. Και ότι οι πιο πιθανοί χορηγοί της βρίσκονται στην Ουάσιγκτον.

Thierry Meyssan

[1] « La "Guerre des civilisations" », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 4 juin 2004.

[2] « Quand la CIA menait des expériences sur des cobayes français », par Hank P. Albarelli Jr., Réseau Voltaire, 16 mars 2010.

[3] « Quand le stay-behind voulait remplacer De Gaulle », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 10 septembre 2001.

[4] « Les Armées Secrètes de l’OTAN », par Daniele Ganser, éd. Demi-Lune. Disponible par chapitre sur le site du Réseau Voltaire.

[5] « Le représentant adjoint de l’ONU en Afghanistan est relevé de ses fonctions », « Washington peut-il renverser trois gouvernements à la fois ? », par Thierry Meyssan, Al-Watan (Syrie), Réseau Voltaire, 1er octobre 2009 et 23 février 2014.

[6] « L’affaire Nemmouche et les services secrets atlantistes », par Thierry Meyssan, Al-Watan (Syrie), Réseau Voltaire, 9 juin 2014.

[7] On objectera les affaires Khaled Kelkal (1995) et Mohammed Mehra (2012). Deux cas de « loups solitaires » liés à des jihadistes ; mais ni à la Syrie, ni à l’Irak. Malheureusement, tous deux furent exécutés en opération par les Forces de l’ordre de sorte qu’il est impossible de vérifier les théories officielles.

[8] « La Syrie devient "question de sécurité intérieure" aux USA et dans l’UE », Réseau Voltaire, 8 février 2014.

http://www.voltairenet.org/article186408.html

Επίθεση κατά του Charlie Hebdo

Τουλάχιστον τρεις ένοπλοι άνδρες εισέβαλλαν στις 7 Ιανουαρίου 2015, στα γραφεία του γαλλικού σατιρικού περιοδικού Charlie Hebdo . Πυροβόλισαν φωνάζοντας «Αλλάχ Ακμπάρ!».

Τουλάχιστον 12 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, άλλοι τέσσερις είναι σε σοβαρή κατάσταση, και μια ντουζίνα άλλοι τραυματίστηκαν.

Αυτή η επίθεση κινδυνεύει να σπάσει τη γαλλική κοινωνία μεταξύ μουσουλμάνων και μη μουσουλμάνων. Πράγματι, οι μουσουλμάνοι της Γαλλίας είχαν συχνά την εντύπωση ότι προσβάλλονται από το Charlie Hebdo , ενώ το κομάντο διεκδικήθηκε ότι είναι του Ισλάμ.

Ήδη, ο γαλλικός Τύπος καταγγέλλει μια ισλαμική επίθεση με μόνη βάση τις κραυγές των δολοφόνων που δεν έχουν ακόμη εντοπιστεί.

Οι καταδρομείς μιλούσαν γαλλικά και αναγνώριζαν τα μέλη της σύνταξης της εφημερίδας.

Το Charlie Hebdo ιδρύθηκε το 1992, επίσημα από τους Philippe Val, Gébé, Cabu και Renaud, ανεπίσημα από τον Πρόεδρο Φρανσουά Μιτεράν με τα μυστικά ταμεία των Ηλύσιων.

Το Charlie Hebdo ήταν Διαχειριστής του Δικτύου ο Βολταίρου πριν από την απόσυρση του το 1997 όταν διαφώνησε με το Δίκτυο. Η εφημερίδα εκστρατεύοταν για την απαγόρευση του Εθνικού Μετώπου, ενώ το Voltaire Network υπερασπιζόταν το δικαίωμα ύπαρξης του ΕΜ, ενώ αγωνιζόταν για την απαγόρευση της ένοπλης πτέρυγας του, το DPS [ 1 ]. Στη συνέχεια, σκλήρυνε η σχέση μεταξύ των δύο ομάδων: το Charlie Hebdo απέδωσε τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου στην Αλ-Κάιντα και ξεκίνησε μια βίαια αντι-ισλαμική εκστρατεία. Αντίθετα, το Δίκτυο Βολταίρος έδειξε την αδυναμία της επίσημης έκδοσης και κατηγόρησε μια φατρία του στρατιωτικού-βιομηχανικού λόμπι των ΗΠΑ. Τέλος, το 2007, ο διευθυντής του Charlie Hebdo πλησίασε από κοντά τον Πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί, ενώ ο τελευταίος έδινε οδηγίες για την εξάλειψη του πρόεδρου του Voltaire Network, ο οποίος αυτοεξορίστηκε.

[1] « Le DPS, une milice contre la République ? » ; « Auditions de la Commission d’enquête parlementaire sur le DPS » ; « Rapport de la Commission d’enquête parlementaire sur le DPS », Réseau Voltaire (Archives).

http://www.voltairenet.org/article186406.html