31/1/15

Λάθος πόρτα χτύπησες, άμε σε άλλη πόρτα

Με τον Σενέρ Λεβέντ
30/01/2015
Οι δύο από τις τρεις εγγυήτριές μας δυνάμεις κήρυξαν εθνικό πένθος μετά τον θάνατο του βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας Αμπντουλάχ. Η Τουρκία και η Αγγλία.
Μόνο η Ελλάδα από τις εγγυήτριές μας δυνάμεις δεν κήρυξε πένθος. Ενώ οι άλλες δύο εγγυήτριες δυνάμεις τηρούσαν πένθος για τον βασιλιά, στην Ελλάδα διεξήχθησαν εκλογές που θα μπορούσαν να θεωρηθούν επανάσταση. Πρέπει να δοθούν συγχαρητήρια στον ελληνικό λαό.

Αναγεννήθηκε η Αριστερά που εθεωρείτο νεκρή και αποτέλεσε έμπνευση και για άλλους λαούς. Ουσιαστικά, δεν είναι και πολύ σημαντικό πόσο θα μπορέσουν να πετύχουν αυτά που υποσχέθηκαν. Το σημαντικό είναι να υπάρχει πολύ καλή θέληση. Ανθρώπινες προσεγγίσεις. Και να σπάσουν τα εδραιωμένα ταμπού. Ούτως ή άλλως, το απέδειξε αυτό μέσα σε μερικές μέρες μετά την άνοδό του στην εξουσία.
Πρώτη φορά υψώθηκε μια τέτοια φωνή μέσα στην Ευρώπη από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, δηλαδή εδώ και 25 χρόνια. Δέχτηκε ένα γερό πλήγμα το σύστημα που πουλούσαν στον κόσμο οι καπιταλιστές ως «Νέα Παγκόσμια Τάξη Πραγμάτων». Δεν υπάρχει Νέα Παγκόσμια Τάξη Πραγμάτων.
Ανέκαθεν, δύο μόνο έθνη υπάρχουν στον κόσμο. Οι πεινασμένοι και οι χορτάτοι. Ο κόσμος αυτός δεν θα φτιάξει ενόσω δεν σπάει η κυριαρχία των χορτάτων. Ποιοι ενοχλήθηκαν τώρα στον κόσμο από την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία; Οι λεφτάδες. Οι καπιταλιστές και οι ιμπεριαλιστές.

Ο Οζντίλ Ναμί απηύθυνε μιαν έκκληση προς την Ελλάδα, η οποία είναι η μόνη από τις εγγυήτριές μας δυνάμεις που δεν κήρυξε πένθος για τον Σαουδάραβα βασιλιά Αμπντουλάχ και αυτή τη στιγμή διαθέτει την πιο προοδευτική κυβέρνηση ανάμεσα σε αυτούς τους εγγυητές.
Ο υπουργός εξωτερικών της διοίκησης στον βορρά τι λέει στη νέα ελληνική κυβέρνηση; «Συμβάλετε στη λύση στην Κύπρο»! Σύμφωνα με τον κ. Οζντίλ, η Τουρκία κάνει όλα όσα χρειάζονται στη διαδικασία για λύση και ειρήνη. Γι’ αυτό και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας πρέπει, λέει, να προβεί στις απαραίτητες παροτρύνσεις προς τον ηγέτη στην Κύπρο.

Έτσι λέει. Κοιτάξτε πράγματα. Η Τουρκία, λέει, κάνει ό,τι χρειάζεται, αλλά η Ελλάδα δεν κάνει! Το λέει αυτό κάποιος που λογαριάζεται υπουργός ενός κόμματος που ισχυρίζεται ότι είναι αριστερό και μάλιστα σοσιαλιστικό. Έτσι είναι, αφού το κόμμα αυτό συμμετέχει στη Σοσιαλιστική Διεθνή. Πηγαινοέρχονται. Συμμετέχουν στις συναντήσεις. Παρά ταύτα δεν πρέπει να προκαλείται έκπληξη. Διότι και η Σοσιαλιστική Διεθνής έπαψε να είναι σοσιαλιστική. Κοιτάξτε, για παράδειγμα, είναι και ο Γάλλος Πρόεδρος Ολάντ σοσιαλιστής. Όμως, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον σοσιαλισμό. Μήπως μπορείτε να τους βάλετε αυτούς στο ίδιο καλάθι με τον σοσιαλιστή ΣΥΡΙΖΑ; Εκείνοι που φέρουν το σήμα του σοσιαλισμού δεν τρομάζουν τους λεφτάδες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ τους τρομάζει. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν όπως το δικό μας το ΡΤΚ ή το ΑΚΕΛ στον νότο, δεν θα ανησυχούσαν και δεν θα πανικοβάλλονταν τόσο πολύ.

Πρέπει να υποβληθεί η εξής ερώτηση στον κ. Οζντίλ: Τι κάνει η Τουρκία, για την οποία λέει ότι κάνει ό,τι χρειάζεται στην Κύπρο; Μήπως η συμβολή της είναι ότι αφήνει το Βαρώσι να το τρώνε τα φίδια εδώ και σαράντα χρόνια; Μήπως είναι οι σαράντα χιλιάδες κατοχικός στρατός που διαθέτει ακόμα στο νησί; Μήπως είναι ο πληθυσμός που μετέφερε και διπλασίασε τον ντόπιο πληθυσμό στην Κύπρο; Μήπως είναι το γεγονός ότι καυχιέται πως «δεν αποσύραμε έστω και έναν στρατιώτη, δεν δώσαμε έστω και μία πέτρα στους Ελληνοκύπριους»; Στέλνει εδώ το Μπαρμπαρός παίρνοντας άδεια από τη διοίκηση του βορρά, η οποία δεν έχει κανένα νομικό καθεστώς και την οποία κρατάει υπό την κατοχή της. Μήπως αυτή είναι η συμβολή στη λύση και την ειρήνη;

Κοίτα, κύριε Οζντίλ, αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα υπάρχει μια πολύ προοδευτική κυβέρνηση η οποία προσέλκυσε πάνω της την προσοχή όλου του κόσμου.
Στη δε Τουρκία υπάρχει μια κυβέρνηση με πολύ θρησκευτικό φανατισμό και πολύ οπισθοδρομική, μια κυβέρνηση η οποία νοσταλγεί το σουλτανάτο και συνεργάζεται με τους πιο αιμοβόρους τρομοκράτες της Μέσης Ανατολής.

Χτύπησες λάθος πόρτα. Άμε σε άλλην.
30/01/2015

Το πρώτο χαστούκι
Με τον Σενέρ Λεβέντ
28/01/2015

Σάστισε μπροστά στον Αλέξη Τσίπρα η Ευρώπη, η οποία είναι συνηθισμένη σε ηγέτες σοβαρούς, υπάκουους, που παίρνουν από λόγια, κάθονται δειλά στη θέση τους όταν ακούσουν επίπληξη και φορούν γραβάτα.

Μετά από πολύ καιρό βρήκε απέναντί της έναν άνθρωπο με ανοικτό γιακά, έναν άνθρωπο που σηκώνει κεφάλι, δεν σκύβει, στέκεται στο πλευρό των φτωχών και όχι των πλουσίων και αρνείται την ιερή Εκκλησία.

 Και αυτός ο νέος άνθρωπος έκανε σεφτέ χθες με τον πρώτο πονοκέφαλο που της προκάλεσε.
Η ΕΕ έλαβε μιαν απόφαση, λέει. Καταδικαστική απόφαση για τη Ρωσία λόγω των πρόσφατων γεγονότων στην Ουκρανία. «Έλαβαν την απόφαση εκ μέρους όλων μας, αλλά δεν ρώτησαν την άποψή μας», είπε ο Τσίπρας.

Είναι το πρώτο χαστούκι από την Ελλάδα στους κακομαθημένους αξιωματούχους της ΕΕ. Στον κόσμο αυτό που κυριαρχεί το χρήμα και εκμηδενίζεται η ανθρώπινη αξία, αμφισβητείται το πόσο θα πετύχουν οι ανθρωπιστικές απόψεις του Τσίπρα. Υπάρχουν κάποιοι που το θεωρούν σχεδόν αδύνατο αυτό. Και κάποιοι που εύχονται να αποτύχει. Αλλά δεν έχω καμία απολύτως αμφιβολία ότι η καρδιά των καταπιεσμένων λαών του κόσμου είναι με το μέρος του.

Πέστε την αλήθεια. Μήπως και εμείς δεν έχουμε διψάσει για έναν τέτοιο ηγέτη; Κοιτάξτε λίγο αυτούς που είναι γύρω σας. Ποιον απ’ αυτούς θα μπορούσατε να βάλετε δίπλα του; Κανέναν. Έτσι δεν είναι; Κοιτάξτε, για παράδειγμα, την εκ των προεδρικών μας υποψηφίων Σιμπέλ Σιμπέρ του ΡΤΚ.
 Όταν πέθανε ο Γλαύκος Κληρίδης, λέει, θέλησε να παραστεί στην κηδεία του. Και ρώτησε τον πρέσβη της Τουρκίας Χαλίλ Ιμπραχίμ Ακτσά αν θα μπορούσε να παραστεί. Όταν της είπε να μην το κάνει, δεν παρέστη. Κοιτάξτε τον Ντερβίς Έρογλου. Ακόμα μιλά με τη γλώσσα της δεκαετίας του 1950. Έχει φτάσει τα ογδόντα, αλλά το ζήτημα δεν είναι η ηλικία. Ακόμα και αν δεν έκανε θεραπεία κυττάρων, θα μπορούσε να είχε ανανεωθεί. Αλλά ακόμα μιλά σαν τον Ισμαΐλ Ντουμπουλιού. Οι νέες μας γενιές δεν γνωρίζουν φυσικά τον Ντουμπουλιού. Ήταν γνωστός κωμικός ηθοποιός του τουρκικού κινηματογράφου κατά τις δεκαετίες του 1940 και 1950. Την ώρα που η Ελλάδα εξέλεξε έναν δυναμικό και ενεργητικό 41χρονο ηγέτη με λαμπρό μυαλό, εμείς εδώ θα εκλέξουμε έναν ηγέτη ογδόντα χρονών που μιλά ακόμα με τη γλώσσα της δεκαετίας του 1950; Ή μήπως μια ηγέτιδα που ρωτά έναν πρέσβη ακόμα και για το αν θα παραστεί σε μια κηδεία; Μήπως έχουμε νοητικό πρόβλημα;

Υπάρχει και το εξής ζήτημα που ενδιαφέρει: Πώς θα επηρεάσει το Κυπριακό η εκλογή ΣΥΡΙΖΑ; Θα ήταν πολύ μάταιο να υποβαλλόταν αυτό το ερώτημα στους πολιτικούς μας, οι οποίοι δεν έχουν και πολλή σχέση με την περιοχή μας και τον κόσμο. Στις ομιλίες τους υπάρχει μόνο η Κύπρος, σάμπως και δεν υπάρχει κανείς άλλος στον κόσμο εκτός από εμάς, σάμπως και είμαστε μόνοι μας.

Εκφράζουν συνεχώς τις απόψεις τους στο κυπριακό πρόβλημα, αλλά δεν λένε τίποτα το νέο. Πάντα το ίδιο τροπάρι. Κανείς τους δεν προβαίνει σε αξιολόγηση για το ζήτημα μεταξύ Ισραήλ - Παλαιστίνης, για τον πόλεμο στη Συρία ή τα γεγονότα στο Ιράκ, στην Αίγυπτο και στη Λιβύη. Δεν λένε κουβέντα για την Αμερική και την Αγγλία, που κατέχουν ουσιαστικά το κλειδί του προβλήματός μας. Άμα δεν τα σχολιάζουν αυτά, θα σχολιάσουν τον ΣΥΡΙΖΑ;

Αν σας ενδιαφέρει η άποψή μας, να σας την πω. Η ξεχωριστή προσωπικότητα του Αλέξη Τσίπρα δείχνει ότι θα μπορούσαμε να ακούγαμε νέα πράγματα για την Κύπρο. Μήπως δεν μπορεί να είναι διαφορετικός και στο Κυπριακό ο Τσίπρας, ο οποίος έκανε τα αντίθετα πράγματα απ’ αυτά που έκαναν οι προκάτοχοί του;

Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Τσαβούσογλου έσπευσε να πει ότι «έχουμε την ίδια άποψη με τον ΣΥΡΙΖΑ». Δεν το νομίζω καθόλου.

 Άλλο ο ΣΥΡΙΖΑ, άλλο εσύ… Πώς μπορεί να γίνουν ένα δύο αντίθετοι πόλοι;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.