Ωραίοι Έλληνες Φεύγουν…

Ιωάννης Σ. Λάμπρου

Το παρακάτω κείμενο είχε δημοσιευθεί στην εφημερίδα Ανατολή, (τεύχος Δεκεμβρίου 2011- Ιανουαρίου 2012) . Η εφημερίδα Ανατολή ειδικεύεται σε ζητήματα του Ελληνισμού της  Καθ’ Ημάς Ανατολής (http://anatoliblog.blogspot.gr/ ).

Ο θάνατος του καθηγητή Νεοκλή Σαρρή, στα τέλη Νοεμβρίου του περασμένου έτους, σκόρπισε πόνο και θλίψη σε χιλιάδες ανθρώπους οι οποίοι είχαν την τιμή να τον γνωρίσουν ως φίλο, συνάδελφο και δάσκαλο. Αλλά και σε εκατοντάδες χιλιάδες άλλους, οι οποίοι διάβαζαν τα βιβλία και τα άρθρα του, ακολουθούσαν τον καθηγητή στις διαλέξεις του και παρακολουθούσαν τις αναλύσεις του στην ενημερωτική εκπομπή Τομές κάθε Τρίτη βράδυ. Στο μυαλό πολλών, το βράδυ της Τρίτης για χρόνια ολόκληρα, ταυτίστηκε με τον καθηγητή Σαρρή…

Ο καθηγητής Σαρρής πέτυχε απόλυτα να κρατήσει την λεπτή ισορροπία μεταξύ πατριωτισμού και δημοκρατίας, κοινωνικών αγώνων και ευαισθησίας και αγωνίας για τα δίκαια του Ελληνισμού, ιδιαίτερα του εξωελλαδικού Ελληνισμού της Μικράς Ασίας-γενέθλιο τόπο του ιδίου- και της Κύπρου. Απέδειξε ότι το ένα συνεπάγεται το άλλο, ότι η δημοκρατία προϋποθέτει τον πατριωτισμό και το αντίθετο, ότι δεν νοείται αγάπη για την πατρίδα χωρίς πίστη στην δημοκρατία. Ο καθηγητής Σαρρής λειτουργώντας έτσι σε όλη του τη ζωή, πραγματοποίησε την υπέρβαση, την οποία ελάχιστοι από εμάς μπορούμε να πετύχουμε. Για αυτόν η επιλογή μεταξύ των δύο ήταν αδιανόητη. Αγωνιζόταν και για τα δύο…

Ο πατριωτισμός του καθηγητή, όμως, ήταν επίσης και η λογική συνέπεια ενός ηθικού χαρακτήρα. Ο αγνός, άδολος πατριωτισμός μπορεί να προέρχεται μόνο από ένα ηθικό ακέραιο, άνθρωπο. Όταν συμβαίνει το αντίθετο, όταν ένας ανήθικος, καιροσκόπος κάνει λόγο για πατρίδα και εθνικό συμφέρον, τότε αυτές οι έννοιες διαστρεβλώνονται, απονομιμοποιούνται και χάνουν το νόημα τους. Από το κακό δεν μπορεί να προκύψει το καλό. Από έναν σκάρτο άνθρωπο, δεν μπορεί να πηγάσει η αγνή και ανιδιοτελής αγάπη για την πατρίδα…

Ο καθηγητής Σαρρής είχε βιωματική γνώση του τρόπου λειτουργίας του τουρκικού κράτους. Ήξερε καλά τον τουρκικό φασισμό. Τον είχε ζήσει. Ήξερε πολύ καλά τις επιδιώξεις της Τουρκίας σε Θράκη, Αιγαίο και Κύπρο. Για αυτόν τον λόγο η απώλεια του είναι αναντικατάστατη. Οι αναλύσεις και επισημάνσεις του καθηγητή Σαρρή αποκάλυπταν την ανεπάρκεια και την ανικανότητα των εχόντων την ευθύνη για την χάραξη της εξωτερικής πολιτικής της πατρίδας μας. Για αυτό τον λόγο τον χλεύασαν και προσπάθησαν επανειλημμένα να τον γελοιοποιήσουν. Αν αποδεχόντουσαν όσα έλεγε θα παραδέχονταν τη ασημαντότητα και ακαταλληλότητα τους…

Η εκδημία του καθηγητή Σαρρή έρχεται να προστεθεί στην απώλεια ωραίων, καλών Ελλήνων οι οποίοι εγκατέλειψαν τα εγκόσμια τα τελευταία χρόνια και οι οποίοι με καθαρό λόγο και δημοκρατικό φρόνημα προσπαθούσαν να προειδοποιήσουν για το που οδηγεί την πατρίδα μας η υποχωρητική και φοβική εξωτερική πολιτική της ελλαδικής ηγεσίας. Ανθρώπων των οποίων ο αγνός πατριωτισμός, το ήθος και η ευγένεια της ψυχής αποτέλεσαν αληθινά διαμάντια στο δημόσιο διάλογο για την εξωτερική πολιτική της χώρας. Ο δολοφονηθείς Θεόφιλος Γεωργιάδης, ο πρέσβης Δημήτρης Δούντας, ο δημοσιογράφος Λάμπρος Παπαντωνίου, και πολύ πρόσφατα ο καθηγητής Νικόλαος Σταύρου είναι μόνο μερικά ονόματα.

Μερικές φορές αναρωτιόμαστε με ποιο κριτήριο η Θεία Πρόνοια επιλέγει τους συνανθρώπους μας για το μεγάλο ταξίδι. Σε αυτήν μας την ερώτηση προστίθεται πικρία και παράπονο. Το παράπονο καθίσταται πιο έντονο στη συγκεκριμένη περίπτωση, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο καθηγητής Σαρρής έφυγε μη δικαιωμένος και σε πολύ δύσκολη εποχή για την πατρίδα και το έθνος. Είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο να φεύγεις από τη ζωή με την πατρίδα σου να χλευάζεται και να λοιδορείται διεθνώς.

Παρηγοριά και ευχή των χιλιάδων ανθρώπων οι οποίοι αγάπησαν τον καθηγητή Σαρρή είναι η δικαίωση του, την οποία στερήθηκε εν ζωή. Δικαίωση η οποία θα αποτελέσει  λύτρωση για την πατρίδα μας.