3/11/14

Τι σημαίνει για Κύπρο και Ελλάδα η αλλαγή πολιτικής των ΗΠΑ στο Κουρδικό;

Του Σάββα Καλεντερίδη
Στο άρθρο μας της Παρασκευής αναφερθήκαμε στην αλλαγή του πλαισίου μέσα στο οποίο κινούνταν οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας επί δεκαετίες και κάναμε μια συνοπτική αναφορά στην αλλαγή πολιτικής της Ουάσιγκτον στο Κυπριακό και τις θαλάσσιες ζώνες της Ελλάδας.

Ήλθε η ώρα να δούμε την αλλαγή πολιτικής των ΗΠΑ στο Κουρδικό και πώς θα επηρεάσει η αλλαγή αυτή την πορεία και τα σχέδια της Τουρκίας.
Το Κουρδικό εμφανίστηκε στην Τουρκία με τη σύγχρονη μορφή του το 1978, με την ίδρυση του ΡΚΚ και άρχισε να λαμβάνει απειλητικές διαστάσεις από το 1984 και εντεύθεν, όταν άρχισε ο ένοπλος αγώνας του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος. Το ζήτημα αυτό πήρε εφιαλτικές διαστάσεις για την Τουρκία την τριετία 1992-1994, όταν οι αντάρτες του ΡΚΚ κατήγαγαν σημαντικές νίκες εναντίον του τουρκικού στρατού, ο οποίος θα είχε ηττηθεί κατά κράτος, αν δεν είχε την υποστήριξη των ΗΠΑ και του Ισραήλ, υποστήριξη που συνεχίστηκε και «ολοκληρώθηκε» με την καθοριστική τους συμβολή στη σύλληψη του ηγέτη των Κούρδων και του ΡΚΚ Αμπντουλλάχ Οτζαλάν, στο Ναϊρόμπι της Κένυας, το 1999.
Ενώ όμως οι ΗΠΑ από τη μια πλευρά παρείχαν αφειδώς ουσιαστική πολιτική, διπλωματική και στρατιωτική υποστήριξη στην Τουρκία, για να είναι σε θέση να κρατά  υπό πίεση και σχετικό έλεγχο το «δικό» της Κουρδικό, από την άλλη πλευρά, με την καθιέρωση της ζώνης απαγόρευσης πτήσεων πάνω από τον 36ο παράλληλο, από το 1991, στην ουσία έβαλαν τα θεμέλια της δημιουργίας του κουρδικού κράτους, στην επικράτεια του Ιράκ. Ομόσπονδο στην αρχή, προφανώς ανεξάρτητο και αυτεξούσιο στο μέλλον.
Η κίνηση αυτή της Ουάσιγκτον ήταν που άλλαξε την παραμετροποίηση του Κουρδικού και για την ίδια την Τουρκία, αφού η δημιουργία ενός έστω και αυτόνομου κουρδικού κράτους, ακόμα και έξω από την τουρκική επικράτεια, δημιουργούσε ελπίδες και έτρεφε τον κουρδικό εθνικισμό και στην ίδια την Τουρκία, όπου κατοικούν από 15 ως 20 εκατομμύρια Κούρδοι!
Αυτός ο ιδιότυπος δυισμός της πολιτικής των ΗΠΑ στο Κουρδικό προκαλούσε ήδη από μόνος του παραζάλη στην Άγκυρα, μέχρι που εμφανίστηκε η ηρωική Κόμπανι, όπου η αντίσταση των Κούρδων λειτούργησε ως επιταχυντής ή εμβρυουλκό για την εμφάνιση της νέας πολιτικής της Ουάσιγκτον, η οποία στηρίζει πλέον πολιτικά αλλά και με όπλα τους Κούρδους της Συρίας, οι οποίοι αποτελούν παρακλάδι του ΡΚΚ.
Η αλλαγή αυτή της Ουάσιγκτον μετέτρεψε την παραζάλη της Άγκυρας σε ίλιγγο, αφού πλέον δεν υπάρχει στην ουσία κανένας δρόμος που θα μπορούσε να ακολουθήσει η τουρκική κυβέρνηση, για να οδηγήσει σε μια λύση το Κουρδικό σύμφωνη με τα σωβινιστικά-ισλαμιστικά «πιστεύω» του διδύμου Ερντογάν-Νταβούτογλου. Όσο για την επιλογή της Άγκυρας να συμμαχίσει με τους τζιχαντιστές του Ι.Κ. εναντίον των Κούρδων, είναι προϊόν του προαναφερθέντος… ιλίγγου.
Το πού μπορούν να οδηγήσουν την Τουρκία και το «δικό» της Κουρδικό τα παραπάνω θα αφήσουμε τους αναγνώστες μας να το εκτιμήσουν.
Εμείς απλά θα παραθέσουμε μέρος άρθρου που αναφέρεται σε μια διάσταση του Κουρδικού στην Τουρκία, του σοβαρού αρθρογράφου Μουράτ Γετκίν, που δημοσιεύθηκε στην Ραντικάλ:
«Ένας δικηγόρος που έχει διαχειριστεί μεγάλες δίκες σε έναν από τους νομούς της ΝΑ Τουρκίας (Κουρδιστάν), του οποίου το όνομα δεν δημοσιοποιώ για ευνόητους λόγους, μας είπε τα εξής:
“Πριν λίγες μέρες ήλθε στο γραφείο ένας πελάτης μου. Ήθελε νομική υποστήριξη για να προσφύγει στο εφετείο, γιατί είχε χάσει μια δίκη σε πρώτο στάδιο. Του ζήτησα την απόφαση. Μου την έδωσε. Και τι να δω. Η απόφαση εκδόθηκε από ένα τοπικό δικαστήριο (του ΡΚΚ). Η απόφαση ήταν εις βάρος του πελάτη μας, ο οποίος ήθελε να προσφύγει στο «περιφερειακό» δικαστήριο του ΡΚΚ.
Ο δικηγόρος απέφυγε να αναλάβει την υπόθεση, το περίεργο είναι όμως ότι ο πολίτης προτίμησε να δικαστεί η υπόθεσή του σε ένα δικαστήριο του ΡΚΚ, που λειτουργεί παράλληλα με τα δικαστήρια της Τουρκικής Δημοκρατίας.
Όμως δεν είναι μόνο τα δικαστήρια. Στην ύπαιθρο του Ντιγιαρμπακίρ, του Σιρνάκ, εκτός από τα νεκροταφεία των Ηρώων του ΡΚΚ που λειτουργούν, υπάρχει η δική τους αστυνομία, οι φυλακές ακόμα και τα στρατολογικά γραφεία για να στρατολογούν και να στέλνουν στο βουνό νέους.
Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της λενινιστικής πολιτικής του παράλληλου κράτους που ακολουθεί το ΡΚΚ, όπως έκανε και στο καντόνι του Κόμπανι.»
Όλα τα παραπάνω, μας δείχνουν λίγο πολύ ότι η Τουρκία θα αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα γύρω από τη διαχείριση του Κουρδικού.

Η πιο μεγάλη πρόκληση, όμως, είναι να διακρίνει κανείς το πώς θα επηρεάσουν όλα αυτά τη δυνατότητα της Τουρκίας να υποστηρίξει τις πολιτικές που έχει προκρίνει για Κύπρο και Ελλάδα.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "κυριακάτικη δημοκρατία"

7 σχόλια:

  1. Με τά εδώ καλόπαιδα, μάστορες του κατευνασού; Πανεύκολα, δεδομένης όμως και τής συμφώνου γνώμης των Η.Π.Α., αλλιώς δύσκολα τα πράματα γιά την Τουρκία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχουν ανοίξει τόσοι δρόμοι στο κουρδικό για την Ελλάδα και όμως κανείς δε τους περπατά ! Σε δυσκολότερες συνθήκες παλαιότερα κάτι έκανε η Ελλάδα προ του 1999.Από το 1999 και μετά συμπεριφέρεται σαν το Κουρδιστάν να βρίσκεται στη Σελήνη !
    Φαίνεται βλέπουμε πολλά τούρκικα σίριαλ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η αλλαγή στάσης των ΗΠΑ στο Κουρδικό σημαίνει ό,τι και άλλες φορές χρειάστηκε για να κατευναστεί το θηρίο. Στρέμματα έναντι ησυχίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Οι ΗΠΑ δεν έχουν κατ' ελάχιστον παρεκκλίνει απο την πολιτική τους στο Κουρδικό ζήτημα. Η Παράδοση Οτζαλάν στις τουρκικές αρχές ασφαλείας ενω στην αρχή έλαβε χαρακτήρα σοβαρής τουρκικής επιτυχίας σε συνδυασμό με τα όσα υπέστησαν οι στρατιωτικές δυνάμεις του ΠΚΚ απο την χωρίς εγγυήσεις αποχώρηση τους απο την Τουρκία κατ' εντολήν Οτζαλάν μετά την σύλληψη του ,στην συνέχεια όμως έγινε αντιληπτό πως οι ΗΠΑ απλά μεταβίβασαν την καυτή πατάτα του Κουρδικού ζητήματος στα χέρια της Τουρκίας σέρνοντας της σε διαπραγματεύσεις για το Κουρδικό ζήτημα.

    Είναι μύθος ότι η Τουρκία θα ηττούνταν σε στρατιωτικό επίπεδο απο το ΠΚΚ όπως και μύθος οτι μπορούσε με στρατιωτικά μέσα να υποτάξει το ΠΚΚ και η πραγματικότητα το κατέδειξε εμφατικά.

    Σε δεύτερο χρόνο η αμερικανική παρέμβαση έδωσε τέρμα στον Κουρδικό εμφύλιο της δεκαετίας του 1990 και με αμερικανική παρέμβαση υπογράφηκε η Συνθήκη ειρήνης Ταλαμπανί-Μπαρζανί. διασώζοντας το Κουρδικό Εθνος απο τον αλληλοσπαραγμό και παράλληλα εξοβελίζοντας την Τουρκία και το Ιράν καθιστώντας το Κουρδικό ζήτημα αποκλειστικό πεδίο δράσης της Αμερικανικής Διπλωματίας.Η Επέμβαση των Αμερικανών στο Ιράκ είχε ως κύριο σκοπό την δημιουργία Κουρδικού μορφώματος.

    Η Τουρκο-κουρδική Σύμπραξη Οτζαλάν -Τουρκικού κράτους γίνεται κατ΄εντολήν των ΗΠΑ και προς τις δύο πλευρές, ο δε διάλογος θα καταλήξει στο σημείο που οι ΗΠΑ επιθυμούν.

    Το ΠΚΚ επιβίωσε στο Βόρειο Ιράκ χάρις και την αμερικανική και την ισραηλινή στήριξη και το ανταπέδωσε με το να μην θίξει ποτέ τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή. Το ΠΚΚ αναφέρεται στον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων των Αμερικανικών υπηρεσιών, σοβαρές επιφυλάξεις υπηρχαν μέχρι πρότινος και για τα δύο κουρδικά κόμματα του Μπαρζανί και του Ταλαμπανί ενω το PYD παρακλάδι του ΠΚΚ στην Συρία δεν αναφέρεται σε κανέναν κατάλογο ως τρομοκρατική οργάνωση.

    Το τελευταίο που επιθυμούν οι ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή είναι να ιδούν το Κουρδικό Εθνος να αλλησποράσσεται .Η διάσωση της πόλης Κομπάνι , της Ερμπίλ δείχνουν καθαρά το μέγεθος της Αμερικανικής παρέμβασης πρός όλες τις πλευρές τόσο προς το καθεστώς Μπαρζανί όσο πρός το ΠΚΚ και την Τουρκία.Τα ηγεμονικά σχέδια της Τουρκίας (να αναλάβει την ηγεσία του Σουνιτικού κόσμου, να αποχωρήσοει απο το ΝΑΤΟ, να καταλάβει μεγάλο τμήμα της Συρίας, να πιέσουν το Ιρακ και να σύρουν το Νότιο Κουρδιστάν στο άρμα επιρροής τους διασφαλίζοντας και τον ηγεμονικό ρόλο τους σε ενεργειακό επίπεδο) αντιτίθενται στα Αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή .

    Η Έμμεση παραδοχή ότι το ΠΚΚ είναι Μαρξιστικό Λενινιστικό Κόμμα και εφαρμόζει απόλυτα τις Λενινιστικές πρακτικές ως ορίζει και ο Ηγέτης του αποτελεί την καλύτερη απάντηση σε όσους δεν επιθυμούν να βλέπουν την πραγματικότητα . Τό οτι δίπλα στον Μαρξισμό και Λενινισμό έχει προστεθεί και ο Αποϊσμός είναι (και) βαρίδι για το Κουρδικό Κίνημα ως έχει αναλυθεί και επισημανθεί απο Κούρδους αρθρογράφους, πολιτικούς και διανοουμένους.Σε κάθε περίπτωση όντως οι Κούρδοι του ΠΚΚ (όπως έπραξαν στην Συρία που αποτελεί την μήτρα, τον φυσικό ζωτικό χώρο του ΠΚΚ), εφαρμόζουν την επαναστατική τους θεώρηση για μια καλύτερη κοινωνία σοσιαλιστικής μορφής και όντως οικοδομούν συστηματικά μεθοδικά παράλληλες δομές στις οποίες θα βασιστεί η αυτονομία τους , η οποία και τους έχει παρασχεθεί ήδη. Την ίδια δε πολιτική πίεση ασκούν και στο Νότιο Κουρδιστάν σε βάρος του διεφθαρμένου καθεστώτος Μπαρζανί με τρόπο μαχητικό προκειμένου να εκδημοκρατιστεί στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Νομίζω ότι τα γεγονότα μιλάνε απο μόνα τους.
    1.
    H ISIS, πέτυχε τον εξανδραποδισμό μεγάλου αριθμού Κούρδων απο την περιοχή του ΚΟΒΑΝΕ.
    Ουσιαστικά ανέτρεψε τον χωροταξικό σχεδιασμό των Κούρδων για την περιοχή.
    2.
    Ακόμα και η στρατιωτική διατήρηση του ΚΟΒΑΝΕ απο τις κουρδικές δυνάμεις, σε καμια περίπτωση δεν αποτελεί εχέγγυο για την ασφαλή επιστροφή των προσφύγων.
    3.
    Η διαχείριση των προσφύγων απο την Τουρκία δοθέντως του επερχόμενου χειμώνα θα αποτελέσει καθοριστικής σημασίας παράγοντα για τις εξελίξεις και στο ΚΟΒΑΝΕ.
    Ουσιαστικά τόσο η Τουρκία όσο και η ISIS, αναμένουν τον στρατηγό χειμώνα ο οποίος θα θέσει σε τρομερή δοκιμάσία τους προσφυγες και οι οποίοι αποτελούν και την αχίλλειο πτέρνα για την περιοχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το όλο παιχνίδι παίζεται σε πολλά επίπεδα. Πρώτο επίπεδο η χρηματοδότηση απο το Εξωτερικό της Κουρδικής Περιφερειακής Διοίκησης του Νοτίου Κουρδιστάν.Αν αυτή επιτύχει ως διαδικασία (μετα και την αναγνώριση του σε στρατιωτικό επίπεδο) ουσιαστικά αναγνωριζεται σε ανεξάρτητο κράτος. Δεύτερο επίπεδο η αντεπίθεση στην Μοσούλη αν οι Κούρδοι απελευθερώσουν την Μοσούλη κόβουν το ΙΚΙΛ στα δύο κυριολεκτικά και μεταφορικά .

    Τρίτο επίπεδο η δηλωση του Τζεμίλ Μπαγίκ,
    "Δεν μπορεί να υπάρξει λύση με πόλεμο, κατά συνέπεια πρέπει να υπάρξει μία πολιτική λύση (ανάμεσα στο PKK και την Τουρκία)...Εχουμε φθάσει στο σημείο που πρέπει να να υπάρξει δραστηριοποίηση. Για τον λόγο αυτόν προτείνουμε μία τρίτη δύναμη να αναλάβει τον ρόλο του παρατηρητή στη διαδικασία αυτή. Αυτός μπορεί να είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες. Μπορεί επίσης να είναι μία διεθνής αντιπροσωπεία", λέει προσθέτοντας: "Χρειαζόμαστε ένα μεσολαβητή, χρειαζόμαστε παρατηρητές. Και εμείς θα δεχόμασταν και τους Αμερικανούς. Κατά την γνώμη μας, τα πράγματα κινούνται προς αυτήν την κατεύθυνση".

    Οποιος μπορει να διαβάσει πίσω αο τις γραμμές καταλαβαίνει παρά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εν κατακλειδι ολων αυτων των πολυ καλων πληροφοριων του κ. Καλεντεριδη και των ευγενων συνφουρμιτων.
    Μηπως ηλθε η ωρα που μας εχουν ενημερωσει με ακριβεια και λεπτομερειες οι συγχρονοι προφητες μας ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.