Του Παντελή Σαββίδη
Τις τελευταίες ημέρες συμμετείχα ή παρακολούθησα συζητήσεις για θέματα του πρόσφατου παρελθόντος και συνειδητοποίησα πόσο καταλυτική επίδραση είχαν τα γεγονότα που περιγράφονταν στη διαμόρφωση της σύγχρονης συνείδησής μας αλλά και στη διαφοροποίησή μας ως κοινωνίας.
Υπάρχει μια γενιά προσφύγων, κυρίως Ποντίων, που νιώθει υπαρξιακή της υποχρέωση να καταγράψει τις μνήμες των προγόνων της. Και το κάνει, τις περισσότερες φορές, με αρκετά πετυχημένο τρόπο. Είναι ερασιτέχνες της γραφής αλλά αυτά που γράφουν βγαίνουν από την ψυχή τους. Κι αυτό δίνει και ουσία και ομορφιά στο λόγο τους.
Μεταφέρουν τα ήθη και τα έθιμα του γενέθλιου, των προγόνων τους, τόπου, και η περιγραφή αυτή δίνει το στίγμα της κοινωνίας που αναπτύχθηκε στα παράλια του Εύξεινου Πόντου. Συντηρητική κοινωνία με δομές που απείχαν των νεωτερισμών του Δυτικού Διαφωτισμού. Άλλωστε, είναι γνωστό πως μετά την Άλωση η ποντιακή διανόηση προσανατολίστηκε προς τις Ηγεμονίες που βρίσκονταν εγγύτερα και τη Ρωσία, και επηρεάστηκε από τη λεγόμενη Πατριαρχική Σχολή. Η επαφή με τη Δύση ήταν σχετικά μικρή. Ο Πόντος διατήρησε τη φλόγα του Βυζαντίου και αυτή η σχέση είναι καταλυτική και στις σημερινές εκδηλώσεις των Ποντίων.
Περισσότερα ΕΔΩ
Τις τελευταίες ημέρες συμμετείχα ή παρακολούθησα συζητήσεις για θέματα του πρόσφατου παρελθόντος και συνειδητοποίησα πόσο καταλυτική επίδραση είχαν τα γεγονότα που περιγράφονταν στη διαμόρφωση της σύγχρονης συνείδησής μας αλλά και στη διαφοροποίησή μας ως κοινωνίας.Υπάρχει μια γενιά προσφύγων, κυρίως Ποντίων, που νιώθει υπαρξιακή της υποχρέωση να καταγράψει τις μνήμες των προγόνων της. Και το κάνει, τις περισσότερες φορές, με αρκετά πετυχημένο τρόπο. Είναι ερασιτέχνες της γραφής αλλά αυτά που γράφουν βγαίνουν από την ψυχή τους. Κι αυτό δίνει και ουσία και ομορφιά στο λόγο τους.
Μεταφέρουν τα ήθη και τα έθιμα του γενέθλιου, των προγόνων τους, τόπου, και η περιγραφή αυτή δίνει το στίγμα της κοινωνίας που αναπτύχθηκε στα παράλια του Εύξεινου Πόντου. Συντηρητική κοινωνία με δομές που απείχαν των νεωτερισμών του Δυτικού Διαφωτισμού. Άλλωστε, είναι γνωστό πως μετά την Άλωση η ποντιακή διανόηση προσανατολίστηκε προς τις Ηγεμονίες που βρίσκονταν εγγύτερα και τη Ρωσία, και επηρεάστηκε από τη λεγόμενη Πατριαρχική Σχολή. Η επαφή με τη Δύση ήταν σχετικά μικρή. Ο Πόντος διατήρησε τη φλόγα του Βυζαντίου και αυτή η σχέση είναι καταλυτική και στις σημερινές εκδηλώσεις των Ποντίων.
Περισσότερα ΕΔΩ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Γενοκτονία των Χριστιανικών λαών της Ανατολίας σε πρώτο βαθμό και των Κούρδων σε δεύτερο βαθμό δεν μπορεί να διαχωριστεί και να τεμαχιστεί. Δεν μπορείς να αρνείσαι την γενοκτονία των Αρμένιων να ξιφουλκείς υπερ της Γενοκτονίας των Ποντίων να αγνοείς την Γενοκτονία της Μικρασίας, της Ανατολικής θράκης και εξ απλών ονύχων να προσεγγίζεις την Γενοκτονία των Κούρδων και των Χαλδοσυραίων. Το σύνολο της δράσης Οθωμανών, Νεότουρκων και Τούρκων μονο συνολικά μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσα απο την ισόμετρη προβολή των ιστορικών γεγονότων όποια άλλη λογική αποτελεί βούτυρο στο ψωμί αρνητών και παραχαρακτών
Η σύγχρονη Ελληνική τραγωδία είναι συνέχεια της παλιάς ως την κατέγραψε (και) ο Θουκυδιδης.Τα αίτια της το καχεκτικό μας το σαθρό μας αξιακό υπόβαθρο.Τουτο παρήχθη κύρια εξαιτίας της αδυναμίας παραγωγής πολιτών φέροντας Κοινό Νού σε αντιδιαστολή με την έλξη που ασκεί η στρατευμένη σκέψη.
Η λέξη κλειδί σε ολάκερο το κείμενο του Κου Σαββίδη είναι η "ανάξια". Ο συντάξας το κείμενο γνωρίζει πολύ καλά πως για να μην έχεις αξία για να μην παράγεις πολιτική και αυτό να λαμβάνει χώρα σε βάθος χρόνου σημαίνει πως το υπόβαθρο που σε παράγει σε ανδρώνει και σε επιλέγει δεν είναι το κατάλληλο. Όταν λοιπόν η μήτρα η φυσική κοιτίδα παράγει κάτι ανάξιο σημαίνει πως και αυτή είναι καχεκτική. Δυστυχώς η οποία ανάλυση της δομής της καχεκτικότητας απαιτεί μεγάλες αλήθειες οι οποίες είναι σφόδρα ενοχλητικές καθώς πρέπει να θλεσεις το είναι σου επιτ ον τύπον των ήλων
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Πολιτιστική και πολιτισμική υπεραξία (και) του Πόντου στο Ελληνικό (και Ελλαδικό) γίγνεσθαι ιδιαιτέρως σημαντική και σε πολλά επίπεδα. Μόνο αγκυλωμένες παράλυτες σκέψεις δύνανται να θεωρήσουν οτι εκ των λίκνων του Ελληνικού πολιτισμού δεν προσέδωσαν τα μέγιστα στην εξελικτική πορεία της Φυλής και του Εθνους μας προς την εκπλήρωση της Ιστορικής του αποστολής
Το ίδιο επικίνδυνο είναι η διεισδυτική μας ματιά να παραμείνει στο στάδιο της της καταγραφής, και η δράση μας να παραμείνει στο στενό πλαίσιο που παράγει η αναβίωση .Η ουσάι και η ομορφιά είανι στο μπόλιασμα και το μπόλιασμα απαιτεί άνοιγμα στην κοινωνία με όρους σεβασμού της διαφορετικότητας.Ο Καθείς μας απέναντι στα Δρώμενα των Ποντίων, της Ανατολικής Θράκης, της Μικρασίας, των Ρωμηών της Αζοφικής οφείλει και πρέπει να νοιώθει δέος και να αντιλαμβάνεται πως όλος αυτός ο πλούτος που τον μπολιαζει ,τον κάμει πιό 'Ελληνα γιατί ξεπερνά τα στενά γεωγραφικά όρια και διαχέεται στον χρόνο και τον χώρο.Μέσα απο αυτή την λυτρωτική διαδικασία είτε ξεκινάς απο το Ακρίτης για να φθάσεις στο Ακρίτας είτε ξεκινάς απο την αγνωστη Ανατολική Θράκη για να φθάσεις στην Μαριούπολη και απο εκεί στα Αλάτσατα βαφτίζεσαι και αναβαπτίζεσαι στις ρίζες σου.Έτσι παρήχθη η Ελληνική ταυτότητα , φρόνιμο λοιπόν είναι να μην παγιδευόμαστε στο μερικόν γιατί έτσι χάνεται το ουσιαστικό και θυσιάζεται στο βωμό σκοπιμοτήτων.