Του Γιώργου Παναγιωτίδη*
Η νεότερη πολιτική μας ιστορία βρίθει από πολιτικούς που μάλλον πρέπει να χαρακτηρισθούν πολιτικάντιδες αφού κατά την διάρκεια της πολιτικής τους σταδιοδρομίας με ενέργειες και παραλείψεις τους έβλαψαν τον τόπο .
Το πρότυπο του πολιτικού ανδρός σαφώς τα τελευταία 200 χρόνια ανήκει στον Ιωάννη Καποδίστρια τον οποίο έθαψαν οι πολιτικάντιδες για να μην υπάρχει στοιχείο σύγκρισης με την δική τους μηδαμινή προσωπικότητα .
Θα έπρεπε από το σχολείο να διδάσκεται με τέτοιο τρόπο η ζωή και η δράση του Ιωάννη Καποδίστρια ( που μόλις τελευταία ξεθάβεται από την ναφθαλίνη της ιστορίας ως ο άγιος της πολιτικής) ώστε το παιδί να έχει συγκρίσιμα στοιχεία , να έχει ένα πρότυπο και έτσι να κρίνει τους πολιτικούς της εποχής του και να μην παρασύρεται από ψεύτικες υποσχέσεις και φρούδες ελπίδες που στο τέλος οδηγούν στην απόγνωση και την παρακμή .
Ένα στοιχείο που εκμεταλλεύονται οι πολιτικάντιδες είναι οι πολιτικές συγκυρίες . Σήμερα π.χ. προς εκμετάλλευση είναι η αντιμνημονιακή ρητορική. Μέσα στην απόγνωσή τους οι πολίτες πιστεύουν ότι μπορεί να διορθωθούν τα οικονομικά πράγματα με ανέξοδα κηρύγματα .
Είναι πολύ κοντά οι υποσχέσεις του Γεωργίου Παπανδρέου ότι θα σιάξει τα πράγματα και οι πολίτες θα ξεπεράσουν την κρίση αφού η διακυβέρνηση Καραμανλή ήταν ότι χειρότερο που θα μπορούσε να υπάρξει και μόνο για τα καλύτερα μπορούσαν να ελπίζουν οι Έλληνες . Το 45 ο/ο του Ελληνικού λαού που ψήφισε ΠΑΣΟΚ το 2009 ασφαλώς έπεσε από τα σύννεφα όταν η οικονομία χειροτέρεψε πολύ περισσότερο απ όσο θα μπορούσαν να φαντασθούν ακόμη και οι πιο συντηρητικοί.
Τι συμβαίνει λοιπόν και επαναλαμβάνεται το φαινόμενο κάθε φορά, την αισιοδοξία για το καλύτερο να αντικαθιστά το χειρότερο σενάριο; . Είναι η έμφυτη αισιοδοξία του Ελληνικού λαού να θέλει να βλέπει και να ακούει πάντα τα ευχάριστα και να απογοητεύεται εξίσου εύκολα όταν έρχονται τα χειρότερα;. Είναι γιατί δεν μας διαφωτίζουν με την αλήθεια και την πραγματικότητα επειδή ξέρουν ότι δεν θέλουμε να ακούμε αλήθειες όταν αυτό δεν μας συμφέρει; .
Είναι γιατί είμαστε ανιστόρητοι και η μια γενιά δεν γνωρίζει την ιστορία ακόμη και της προηγούμενης ;.
Πως είναι δυνατόν ένας λαός να έχει καταστραφεί το 1922 από τις εμφύλιες διενέξεις και διαμάχες το 1944 να
επαναλάβει έναν χειρότερο εμφύλιο πόλεμο ;.
Τελικά πόση αλήθεια κρύβεται στην διατύπωση ότι ο μεγαλύτερος εχθρός της Ελλάδας είναι οι Έλληνες ; !!!!.
Μέσα στην οικονομική θολούρα και την απόγνωση των Ελλήνων εμφανίζονται αυτόκλητοι σωτήρες και τότε επέρχεται η καταστροφή παρ όλες τις προειδοποιήσεις που στέλνει η απτή πραγματικότητα .
Στο παρελθόν είχα γράψει πολλές φορές ότι τα προβλήματα που ταλανίζουν την Ελληνική οικονομία είναι κυρίως δύο .
` 1. Η διαχείριση του τεράστιου δημόσιου χρέους
2. Η μειωμένη ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής Οικονομίας .
Η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού όταν ακούει στην τηλεόραση την φράση πρωτογενές πλεόνασμα νομίζει ότι υπάρχει πραγματικό πλεόνασμα αφού δεν του εξηγούν τι σημαίνει αυτή η οικονομική έννοια .
Αν μπορούσε να γίνει ένα γκάλοπ με τις απαντήσεις στο ερώτημα τι είναι πρωτογενές πλεόνασμα το αποτέλεσμα θα ήταν πολύ διασκεδαστικό . Τελευταία άκουσα την απάντηση ότι είναι το πλεόνασμα που εμφανίζεται για πρώτη φορά .
Η πραγματικότητα στην απάντηση είναι τελείως διαφορετική και φυσικά δεν την εξηγούν για να μην απογοητεύσουν τον Ελληνικό λαό τον οποίο αφήνουν να βαυκαλίζεται ότι γρήγορα τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν εύκολα προς το καλύτερο !!!!
Πρωτογενές πλεόνασμα είναι η διαφορά εσόδων –εξόδων του προυπολογισμού όταν τα έσοδα είναι περισσότερα από τα έξοδα χωρίς όμως την προσμέτρηση τόκων και χρεολυσίων του δημόσιου χρέους .
Άρα το δημόσιο χρέος παραμένει ως έχει και το μόνο καλό είναι ότι δεν προστίθεται καινούργιο χρέος πάνω στο παλιό όπως συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια που είχαμε πρωτογενή ελλείμματα .
Η ξέφρενη πορεία του δημοσίου χρέους ξεκίνησε ουσιαστικά το 1981 όταν από 28 ο/ο που ήταν ως ποσοστό του ΑΕΠ εκτινάχτηκε το 1990 στο 90ο/ο του ΑΕΠ για να έλθει η περίφημη φράση του τότε πρωθυπουργού ΖΟΛΩΤΑ Το ‘’ Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος ‘’
Έκτοτε και παρά τις προσπάθειες που κατέβαλαν οι κυβερνήσεις Σημίτη και Κώστα Καραμανλή το δημόσιο χρέος έφτασε μέχρι και 120 ο/ο του ΑΕΠ το 2004 να μειωθεί τα πρώτα τρία χρόνια της κυβέρνησης Καραμανλή και να εκτοξευθεί μετά το 2009 λόγω της παγκόσμιας κρίσης .
Χώρες όπως η Αγγλία αναγκάστηκα να φτιάξουν πρωτογενή ελλείμματα της τάξης του 14 ο/ο ενώ η Γερμανία που πρόβλεπε το 2009 πλεόνασμα 2,5 ο/ο έκλεισε με 4,5 ο/ο πρωτογενές έλλειμμα .
Το γεγονός ότι υπήρξε χρόνια αδυναμία να μειωθεί το δημόσιο χρέος το βιώνει σήμερα με απόγνωση ο Ελληνικός λαός …
Ότι δεν έγινε 40 χρόνια προσπαθούν να τα κάνουν σε λίγα χρόνια . Αυτό δεν είναι εύκολο !!!!!
Το πρόβλημα θα συνεχιστεί και χρειάζεται επιπλέον εξήγηση.
*Ο Γιώργος Παναγιωτίδης είναι πολιτικός επιστήμονας-οικονομολόγος
Το πρότυπο του πολιτικού ανδρός σαφώς τα τελευταία 200 χρόνια ανήκει στον Ιωάννη Καποδίστρια τον οποίο έθαψαν οι πολιτικάντιδες για να μην υπάρχει στοιχείο σύγκρισης με την δική τους μηδαμινή προσωπικότητα .
Θα έπρεπε από το σχολείο να διδάσκεται με τέτοιο τρόπο η ζωή και η δράση του Ιωάννη Καποδίστρια ( που μόλις τελευταία ξεθάβεται από την ναφθαλίνη της ιστορίας ως ο άγιος της πολιτικής) ώστε το παιδί να έχει συγκρίσιμα στοιχεία , να έχει ένα πρότυπο και έτσι να κρίνει τους πολιτικούς της εποχής του και να μην παρασύρεται από ψεύτικες υποσχέσεις και φρούδες ελπίδες που στο τέλος οδηγούν στην απόγνωση και την παρακμή .
Ένα στοιχείο που εκμεταλλεύονται οι πολιτικάντιδες είναι οι πολιτικές συγκυρίες . Σήμερα π.χ. προς εκμετάλλευση είναι η αντιμνημονιακή ρητορική. Μέσα στην απόγνωσή τους οι πολίτες πιστεύουν ότι μπορεί να διορθωθούν τα οικονομικά πράγματα με ανέξοδα κηρύγματα .
Είναι πολύ κοντά οι υποσχέσεις του Γεωργίου Παπανδρέου ότι θα σιάξει τα πράγματα και οι πολίτες θα ξεπεράσουν την κρίση αφού η διακυβέρνηση Καραμανλή ήταν ότι χειρότερο που θα μπορούσε να υπάρξει και μόνο για τα καλύτερα μπορούσαν να ελπίζουν οι Έλληνες . Το 45 ο/ο του Ελληνικού λαού που ψήφισε ΠΑΣΟΚ το 2009 ασφαλώς έπεσε από τα σύννεφα όταν η οικονομία χειροτέρεψε πολύ περισσότερο απ όσο θα μπορούσαν να φαντασθούν ακόμη και οι πιο συντηρητικοί.
Τι συμβαίνει λοιπόν και επαναλαμβάνεται το φαινόμενο κάθε φορά, την αισιοδοξία για το καλύτερο να αντικαθιστά το χειρότερο σενάριο; . Είναι η έμφυτη αισιοδοξία του Ελληνικού λαού να θέλει να βλέπει και να ακούει πάντα τα ευχάριστα και να απογοητεύεται εξίσου εύκολα όταν έρχονται τα χειρότερα;. Είναι γιατί δεν μας διαφωτίζουν με την αλήθεια και την πραγματικότητα επειδή ξέρουν ότι δεν θέλουμε να ακούμε αλήθειες όταν αυτό δεν μας συμφέρει; .
Είναι γιατί είμαστε ανιστόρητοι και η μια γενιά δεν γνωρίζει την ιστορία ακόμη και της προηγούμενης ;.
Πως είναι δυνατόν ένας λαός να έχει καταστραφεί το 1922 από τις εμφύλιες διενέξεις και διαμάχες το 1944 να
επαναλάβει έναν χειρότερο εμφύλιο πόλεμο ;.
Τελικά πόση αλήθεια κρύβεται στην διατύπωση ότι ο μεγαλύτερος εχθρός της Ελλάδας είναι οι Έλληνες ; !!!!.
Μέσα στην οικονομική θολούρα και την απόγνωση των Ελλήνων εμφανίζονται αυτόκλητοι σωτήρες και τότε επέρχεται η καταστροφή παρ όλες τις προειδοποιήσεις που στέλνει η απτή πραγματικότητα .
Στο παρελθόν είχα γράψει πολλές φορές ότι τα προβλήματα που ταλανίζουν την Ελληνική οικονομία είναι κυρίως δύο .
` 1. Η διαχείριση του τεράστιου δημόσιου χρέους
2. Η μειωμένη ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής Οικονομίας .
Η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού όταν ακούει στην τηλεόραση την φράση πρωτογενές πλεόνασμα νομίζει ότι υπάρχει πραγματικό πλεόνασμα αφού δεν του εξηγούν τι σημαίνει αυτή η οικονομική έννοια .
Αν μπορούσε να γίνει ένα γκάλοπ με τις απαντήσεις στο ερώτημα τι είναι πρωτογενές πλεόνασμα το αποτέλεσμα θα ήταν πολύ διασκεδαστικό . Τελευταία άκουσα την απάντηση ότι είναι το πλεόνασμα που εμφανίζεται για πρώτη φορά .
Η πραγματικότητα στην απάντηση είναι τελείως διαφορετική και φυσικά δεν την εξηγούν για να μην απογοητεύσουν τον Ελληνικό λαό τον οποίο αφήνουν να βαυκαλίζεται ότι γρήγορα τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν εύκολα προς το καλύτερο !!!!
Πρωτογενές πλεόνασμα είναι η διαφορά εσόδων –εξόδων του προυπολογισμού όταν τα έσοδα είναι περισσότερα από τα έξοδα χωρίς όμως την προσμέτρηση τόκων και χρεολυσίων του δημόσιου χρέους .
Άρα το δημόσιο χρέος παραμένει ως έχει και το μόνο καλό είναι ότι δεν προστίθεται καινούργιο χρέος πάνω στο παλιό όπως συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια που είχαμε πρωτογενή ελλείμματα .
Η ξέφρενη πορεία του δημοσίου χρέους ξεκίνησε ουσιαστικά το 1981 όταν από 28 ο/ο που ήταν ως ποσοστό του ΑΕΠ εκτινάχτηκε το 1990 στο 90ο/ο του ΑΕΠ για να έλθει η περίφημη φράση του τότε πρωθυπουργού ΖΟΛΩΤΑ Το ‘’ Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος ‘’
Έκτοτε και παρά τις προσπάθειες που κατέβαλαν οι κυβερνήσεις Σημίτη και Κώστα Καραμανλή το δημόσιο χρέος έφτασε μέχρι και 120 ο/ο του ΑΕΠ το 2004 να μειωθεί τα πρώτα τρία χρόνια της κυβέρνησης Καραμανλή και να εκτοξευθεί μετά το 2009 λόγω της παγκόσμιας κρίσης .
Χώρες όπως η Αγγλία αναγκάστηκα να φτιάξουν πρωτογενή ελλείμματα της τάξης του 14 ο/ο ενώ η Γερμανία που πρόβλεπε το 2009 πλεόνασμα 2,5 ο/ο έκλεισε με 4,5 ο/ο πρωτογενές έλλειμμα .
Το γεγονός ότι υπήρξε χρόνια αδυναμία να μειωθεί το δημόσιο χρέος το βιώνει σήμερα με απόγνωση ο Ελληνικός λαός …
Ότι δεν έγινε 40 χρόνια προσπαθούν να τα κάνουν σε λίγα χρόνια . Αυτό δεν είναι εύκολο !!!!!
Το πρόβλημα θα συνεχιστεί και χρειάζεται επιπλέον εξήγηση.
*Ο Γιώργος Παναγιωτίδης είναι πολιτικός επιστήμονας-οικονομολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.