Απάντηση Νέστορα Νικηφορίδη στο άρθρο του Γιάννη Αποστολίδη για τους δικαστές

Σχετικό άρθρο: Ποιος θα βάλει στη φυλακή τους δικαστές;
Κύριε Ἀποστολίδη, ἀντιπαρέρχομαι τό ἀπαίσια ὀργίλο ὕφος τοῦ κειμένου σας, μέ τό ὁποῖο θίγετε πολύ σοβαρά πράγματα μέ ἀπαράδεκτο ὅμως τρόπο. Πολλά γνωρίζετε ἀλλά περισσότερα ἀγνοεῖτε.

_1ον ) Τό τελευταῖο πρᾶγμα πού χρειάζεται ἡ Ἑλλάδα αὐτή τήν στιγμή εἶναι τό νά παύσῃ ὁ ἐναπομείνας σεβασμός στα δικαστήρια καί στούς δικαστές. Αὐτό δέν σημαίνει ὅτι ἡ κριτική σας στήν ἀπόφαση τοῦ Μισθοδικείου εἶναι ἐντελῶς ἄδικη.
_2ον) Πράγματι θά μποροῦσε νά ἔχουν μειωθῆ οἱ ἀποδοχές τοῦ Προέδρου τῆς ΕΕΤΤ, καί νά μήν λάβουν οἱ δικαστές ἀναδρομικά. Σέ αὐτό ἔχετε δίκηο, ἀλλά μόνο σέ αὐτό. Ὄχι στίς ἀδικαιολόγητες ὕβρεις.
_3ον) Καθ' ὅσον, πάλι θά ἔπρεπε ὅμως οἱ δικαστές νά ἔχουν ἕνα πολύ καλό ἐπίπεδο μισθοῦ, προκειμένου νά μήν ἐξανεμισθῆ ἡ δυνατότητά τους νά ἀσκοῦν ὅπως πρέπει τά καθήκοντά τους (βλ/τε κατωτέρω τό σημεῖο 7ον ).
_4ον ) Ἔχετε ἀπολύτως ἄδικο νά θεωρεῖτε ὅτι προέρχεται ἀπό τήν φεουδαρχία ἡ τιμή καί ὁ καλλίτερος μισθός τῶν δικαστῶν. Ἀπό τήν φεουδαρχία προέρχεται μόνο τό νά συναποφασίζουν πάντα ἤ σχεδόν πάντα, ἐπί τῆς ούσίας τῆς ὑποθέσεως, καί ἔτσι, συναποφασίζοντες, νά ἐθίζονται σέ αὐτολογοκρισία, ἐνῶ σύμφωνα μέ τήν δική μας παράδοση μόνο κατ' ἔφεση δικαιολογεῖται ἡ συναπόφαση, καί ἡ ὑπόθεση πρέπει νά ἐπιστρέφη στον δικαστή τοῦ πρώτου βαθμοῦ, ἄν δέν ἔχει ἐπαρκή αἰτιολογία ἡ ἀπόφασή του καί χρειάζεται περαιτέρω ἔρευνα (ἔτσι, στό κανονικό δίκαιο). Ὕστερα, ΔΕΝ εἶναι ὅπως κάθε ἐργαζόμενος ὁ δικαστής, καί δέν πρέπει νά τά ἰσοπεδώνετε ὅλα. Διότι ὁ δικαστής ἀσκεῖ καί πρέπει νά ἀσκῆ ἔργο προστασίας καί σεβασμοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἀλλά καί εἰρηνεύσεως τῆς κοινωνίας. Ἑπομένως, τί εἶναι αὐτά τά περί φεουδαρχίας; ποῦ τά φαντασθήκατε; πρό τῆς φεουδαρχίας δέν εἶχαν τό ἴδιο σπουδαῖο ἔργο οἱ δικαστές; δίκαζε ὁποιοσδήποτε; Δεῖτε στό Στρατηγικόν τοῦ Κεκαυμένου, τί τράβαγε ἀπό τίς συκοφαντίες ὁ τότε "στράτηγός", πού ἦταν καί δικαστής, καί τά τράβαγε κυρίως διότι ἦταν δικαστής. Ἀλίμονο ἄν ἔχουμε δασκάλους, καθηγητές, γιατρούς, στρατιωτικούς, δικαστές, πολιτικούς, "ὅπως κάθε ἄλλο ἐργαζόμενο" – αὐτή δέν εἶναι ἡ κατάντια σήμερα; δηλαδή τό νά συμπεριφέρονται καί τέτοιοι δημόσιοι λειτουργοί, "ὅπως κάθε ἄλλος ἐργαζόμενος", καί συντεχνιακά νά ἀσχολοῦνται μόνο μέ τό πόσα θά παίρνουν; αὐτό δέν καταγγέλετε; Πῶς λοιπόν ἐξισώνετε αὐτές τίς κατηγορίες ἐργαζομένων πού βαστοῦν καί πρέπει νά βαστοῦν τό βάρος τῆς κοινωνίας στούς ὤμους τους μέ τόν κάθε ἄλλο ἐργαζόμενο; Ὅλοι ἔχουν τήν σημασία τους, ἀκόμη δέ καί οἱ δικηγόροι (καί οἱ συνταξιοῦχοι, νομίζω) πρέπει νά βοηθοῦν καί ὄχι νά ὑπονομεύουν τό ἔργο τῆς Δικαισύνης.
_5ον ) Γνωστός μου δικαστής πέρυσι, ἦταν ὑποχρεωμένος - ἀντί νά ἐργάζεται, ἐπί 15 μέ 16 ὧρες ἡμερησίως ὅπως πρίν καί ὅπως τώρα , μέτήν έπαφορά τοῦ μισθοῦ του σέ πιό λογικά ἐπίπεδα - νά χάνῃ καθημερινῶς τίς ὧρες του γιά νά κρατάῃ ἀναμμένη τήν ξυλόσομπα (!) , καί πάλι ξεπάγιαζε καθήμενος γιά ἐργασία (...), καί δέν θά ἦταν ὁ μόνος. Αὐτά, ὅταν ὁ μισθός του εἶχε πέσει στό ἤμισυ τοῦ ἐπιπέδου πού ἦταν αὐτός τό 2008, μέ συνολική μείωση τοῦ οἰκογενειακοῦ του εἰσοδήματος κατά 65% (μεῖον τά πρώην δῶρα Πάσχα καί Χριστουγέννων, μεῖον τό ¼ τοῦ ἐναπομείνατος μισθοῦ του γιά μετακινήσεις του μεταξύ μονίμου κατοκίας τῆς οἰκογενείας του καί τῆς ἕδρας τοῦ δικαστηρίου στό ὁποῖο ὑπηρετοῦσε καί γιά πρόσθετα ἔξοδα διαμονῆς, μεῖον καί ἡ πρόσθετη δαπάνη γιά αὐξημένους φόρους και χαράτσια). Ἀναγκάσθηκε δέ, νά δανεισθῆ ἀπό τήν μάνα του χρήματα, γιά να βγῆ πέρα στίς δαπάνες του γιά παιδί πού σπουδάζει. Τά ἀναδρομικά ἦταν μία ἀνακούφιση γιά νά μπορέσῃ νά ἐξοφλήσῃ τήν μάνα του, καί γιά νά μπορῆ τόν χειμῶνα νά ἐργάζεται χωρίς νά ξεπαγιάζῃ καί αὐτός, καί τά παιδιά του, ὄχι κάποια πολυτέλεια ὅπως φαντάζεσθε.
_6ον ) Γνωρίζετε πολύ καλά, φαντάζομαι, ὅτι οἱ ἴδιοι οἱ δικαστές ἦσαν πολύ πιό φειδωλοί σέ ἀναγνωρίσεις οἰκονομικῶν δικαιωμάτων τους, ὅσο δέν εἶχε ἱδρυθῆ τό Μισθοδικεῖο μέ συμμετοχή καί μή δικαστῶν ὡς μελῶν του. Τό ποιά περίεργη δυναμική προκλήθηκε μέ τήν συμμεροχή τῶν μή δικατῶν μελῶν , εὔκολα τήν φαντάζεται ὁ καθένας. Ἀφοῦ ἀκόμη καί ὁ μή δικαστής λέει ὅτι τά δικαιούμεθα, θά εἶπαν, τότε μπορῦμε ἀκίνδυνα νά θεωρήσουμε ὅτι καί ἡ κοινωνία ἀποδέχεται ὅτι τά δικαιούμεθα_λάθος! τό μή δικαστικό μέλος, ἴσως ἤθελε νά γίνῃ κοινωνικῶς ἀρεστό στούς δικαστές, γιά δικούς του ἐπαγγελματικούς λόγους (π.χ. ὡς δικηγόρος...).
_7ον) Ἀλλοῦ εἶναι τό πρόβλημα μέ τούς δικαστές, κύριε Ἀποστολίδη: Ὄχι στόν μισθό διότι αὐτός πρέπει νά εἶναι, ὅπως καί τῶν μελῶν τῆς Κυβερνήσεως καί τῶν βουλευτῶν, σέ σαφῶς ὑψηλότερο τοῦ μέσου ὅρου ὕψος - τό πόσο ὑψηλότερο, εἶναι ἕνα πολύ ἐνδιαφέρον θέμα, ἀλλά δέν εἶναι δυνατόν νά ἔχουμε δημοκρατία ὅταν ἕνας μάνατζερ ἰδιωτικοῦ ἤ δημοσίου τομέως παίρνει διπλάσια ἀπό τόν πρωθυπουργό, καί τριπλάσια ἤ τετραπλάσια σέ σχέση μέ τόν βουλευτή ἤ τόν Πρόεδρο Ἀνωτάτου Δικαστηρίου τῆς χώρας- οὔτε ἔχουμε δημοκρατία ὅταν ἕνας δικαστής, πού πρέπει νά ἐργάζεται, μέ τόση εὐθύνη, ἐπί ἑνάμισυ μέ δύο ὀκτάωρα τήν ἡμέρα, λαμβάνει μισθό ἴσο ἤ μόνο δύο φορές μεγαλύτερο σέ σχέση πρός τόν ἐλάχιστο, ὅπως ἐσεῖς θέλετε. Θά συμφωνοῦσα ὅμως μαζί σας (ὑποθέτω ὅτι ἐμμέσως τό ὑπονοεῖτε), γιά τό ὅτι πρέπει οἱ δικαστές νά κρατήσουν τόν ἐλάχιστο μισθό ὑψηλότερο καί σύμφωνο πρός τά ἀπολύτως ἀναγκαῖα γιά τόν κάθε ἐργαζόμενο, διορθώνοντας τίς προφανεῖς ἀδικίες τῆς ὅποιας γενικῆς οἰκονομικῆς πολιτικῆς, καί αὐτό εἶναι ἕνα θέμα πού μπορεῖ νά ἐνσωματωθῆ ἔστω σταδιακά στό ὑπάρχον πολιτικο-νομικό σύστημα, ἀκόμη καί μέ ρηξικέλευθες ἀποφάσεις τῆς νομολογίας, ἀρκεῖ νά ἀρθοῦν στό ὕψος τῶν περιστάσεων καί οἱ δικηγόροι..... Οὕτως ὥστε, ἐν τέλει, νά νομολογηθῆ ἤ νά θεσπισθῆ καί ὅτι οἱ μισθοί ὅλων τῶν ἀνωτέρω λειτουργῶν ἀλλά καί τῶν μάνατζερ, δέν μπορεῖ νά εἶναι κατώτεροι, π.χ. ἀπό τό διπλάσιο ἤ τριπλάσιο τοῦ ἐλάχιστου μισθοῦ, καί ὄχι άνώτεροι ἀπό τό πενταπλάσιο αὐτοῦ... Τό πρόβλημα σήμερα λοιπόν, μέ τούς δικαστές, εἶναι ὅτι πρέπει νά μάθουν νά ἀποδίδουν δικαιοσύνη πέρα ἀπό τίς πολλές παραλείψεις τῶν δικηγόρων, δηλαδή αὐτεπαγγέλτως πολλές φορές, πέρα ἀπό τήν ἀνομία πού ἔχει ἐπικρατήσει, ἤ τείνει νά ἐπικρατήσῃ, σέ ὅλους τούς τομεῖς τῆς κοινωνίας μας, δηλαδή παρά τίς πολιτικές ἤ κομματικές τυχόν πιέσεις στό ὄνομα ἑνός τεχνητοῦ "δημοσίου", "οἰκονομικοῦ", "εὐρωπαϊκοῦ" (ἤ ἄλλου) συμφέροντος, καί πέρα ἀπό τίς ὀργισμένες καί, πιστεύω ἐν πολλοῖς ἄδικες, κατηγορίες ὅπως αὐτές τοῦ κειμένου σας.