Στερνή μου γνώση…

Το Κυλώνειον Άγος, οι εναγείς, η Ελλάδα  και ο Σαμαράς

Του Σάββα Καλεντερίδη

Τον 7^ο αιώνα π.Χ. ο Ολυμπιονίκης Κύλων, εκμεταλλευόμενος προνόμια που είχαν αναγνωριστεί στους Ολυμπιονίκες, κατά την εορτή των Ολυμπίων κατέλαβε με οπαδούς του την Ακρόπολη, με σκοπό την κατάληψη της εξουσίας των Αθηνών. Μπροστά στην αντίδραση του άρχοντα της Αθήνας Μεγακλή, ο Κύλων διέφυγε στα Μέγαρα, ενώ οι οπαδοί του κατέφυγαν ως ικέτες στο βωμό της Πολιάδος Αθηνάς. Με βάση τα ιερά έθιμα της εποχής, όσοι κατέφευγαν στους βωμούς θεωρούνταν προστατευόμενοι των θεών και συνεπώς είχαν ασυλία.

Ο Μεγακλής και οι οπαδοί του, της φυλής των Αλκμαιονιδών, δίνοντας υπόσχεση ότι δεν θα τους πειράξουν, έπεισαν τους οπαδούς του Κύλωνα να εγκαταλείψουν τον βωμό και μόλις απομακρύνθηκαν από το βωμό τούς έσφαξαν όλους προ του ιερού των Ευμενίδων, τη στιγμή που κατέβαιναν από την Ακρόπολη. Η πράξη εκείνη θεωρήθηκε ιεροσυλία, αφού παραβιάστηκε ένα πανελλήνιο ιερό έθιμο, και προκάλεσε την κατακραυγή των Αθηναίων και ολόκληρου του ελληνικού κόσμου, με αποτέλεσμα η ευθύνη για όλα τα πολιτικά και φυσικά κακά που συνέβαιναν στην Αθήνα τα επόμενα χρόνια, να επιρρίπτεται στους Αλκμαιονίδες και το Κυλώνειον Άγος που κατέτρυχε την πόλη.

Ο Σόλων ανέλαβε την ευθύνη να συμβιβάσει τη διαμάχη που είχε ξεσπάσει ανάμεσα στους Αλκμαιονίδες, που θεωρήθηκαν "εναγείς*", και τους υπόλοιπους Αθηναίους, παραπέμποντας το θέμα σε 300μελές δικαστήριο, το οποίο αποφάσισε να εξοριστούν όλοι οι Αλκμαιονίδες, ενώ διέταξε να εκταφούν τα λείψανα των μελών της φυλής που εν τω μεταξύ είχαν πεθάνει και να θαφτούν έξω από την πόλη.

Ένας φοβερός λοιμός που στη συνέχεια έπληξε την Αθήνα, αποδόθηκε και πάλι στο άγος, με αποτέλεσμα οι Αθηναίοι να αποτανθούν στο Μαντείο των Δελφών, το οποίο έδωσε εντολή να γίνει πλήρης καθαρμός υπό τις οδηγίες του τότε φιλόσοφου αλλά και ιερέα Επιμενίδη, ο οποίος έφερε σε πέρας το έργο της κάθαρσης, δεχόμενος αντί πλούσια δώρα,  έναν κλώνο ελαίας!

Εδώ και χρόνια η «δημοκρατία» είναι κυριολεκτικά η μόνη εφημερίδα που είχε την πρόνοια και το θάρρος να αναδείξει το Κουρδικό, τη στιγμή που σχεδόν το σύνολο του ελληνικού τύπου τηρούσε πεισματικά ένοχη σιωπή για το θέμα, παίρνοντας επί της ουσίας τη θέση των εκείνων που παρέδωσαν τον ικέτη Αμπντουλλάχ Οτζαλάν στους διώκτες, προδίδοντας τα ιερά έθιμα αλλά και τα συμφέροντα της ελληνικής φυλής και του κράτους μας, όπως έκαναν οι Αλκμαιονίδες στην αρχαία Αθήνα.

Ο Αντώνης Σαμαράς, ενώ φάνηκε ότι ήταν αποφασισμένος να κάνει την κάθαρση και να αλλάξει πολιτική στο Κουρδικό, για να απαλλαγεί η Ελλάδα από το νέο Κυλώνειον άγος, αυτό της παράδοσης του ικέτη Οτζαλάν στους διώκτες του, φαίνεται ότι αναγκάστηκε από τα πράγματα όχι μόνο να συμβιβαστεί, αλλά να γίνει στην ουσία δούλος εκείνων που έπρεπε να «καθαρίσει» και εννοούμε τους στενούς φανερούς αλλά και αφανείς συνεργάτες του Κώστα Σημίτη, οι οποίοι επί της ουσίας κυβερνούν τη χώρα.

Τις δυο τελευταίες εβδομάδες παρακολουθούμε να γίνονται πράξη όλα όσα γράφαμε εδώ και χρόνια στις στήλες αυτής εδώ της εφημερίδας, αφού το Κουρδικό ανάγεται και αναδεικνύεται στο κορυφαίο ζήτημα της Μεσοποταμίας και της Μέσης Ανατολής, αφήνοντας πίσω του ακόμα και αυτό το Παλαιστινιακό. Ήδη όλοι οι διεθνείς παράγοντες, ακόμα και η ίδια η Άγκυρα, μιλούν για την επικείμενη ανεξαρτησία του Κουρδιστάν, που θα οδηγήσει σε αλλαγή των ισορροπιών ΚΑΙ στην Αν. Μεσόγειο, το Αιγαίο και τη Θράκη.

Μόνο που η Ελλάδα, που δεν κατάφερε να αποκαθαρθεί από τους Αλκμαιονίδες, είναι και πάλι ουραγός ή καλύτερα απούσα, τη στιγμή που θα μπορούσε να είναι εκ των θετικών πρωταγωνιστών, παρά το πλήγμα που υπέστησαν οι ελληνοκουρδικές σχέσεις από την παράδοση του ικέτη Οτζαλάν στους διώκτες του.

Στο άρθρο μας της Κυριακής, θα προσπαθήσουμε για άλλη μια φορά να κάνουμε μια αναφορά στο Κουρδικό Ζήτημα και στον τρόπο που οι εξελίξεις γύρω από αυτό μπορεί να επηρεάσουν τα ελληνικά πράγματα, σε Κύπρο και Ελλάδα.

Μέχρι τότε αφήνουμε τους Αλκμαιονίδες να προετοιμάζουν τα επιχειρήματά τους, ότι δηλαδή “η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει μακρυά, αφού ό,τι χάσει η Τουρκία στα ανατολικά της, θα επιχειρήσει να το αναπληρώσει στα δυτικά της, δηλαδή στο Αιγαίο και τη Θράκη”.

Ες Κυριακήν τα σπουδαία λοιπόν!

εναγής, -ής, -ές: που φέρει το μίασμα ενός άγους, που έχει μολυνθεί λόγω της άμεσης ή έμμεσης συμμετοχής του σε ανόσια αιματοχυσία

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "δημοκρατία"