Άρχισε η κατάκτηση του Βόρειου Ιράκ

Réseau International (Γαλλία)               (μτφ. Κριστιάν)

Εντυπωσιακές είναι οι γλωσσικές προφυλάξεις όταν μιλάνε για Τακφιριστές, Ντζιχαντιστές και άλλους «μαχητές» στη Συρία και το Ιράκ. 

Τα ονόματά τους, είτε πρόκειται για το Μέτωπο Αλ-Νόσρα είτε για το ΙΚΙΛ είτε ακόμα και για την Αλ Κάιντα, ακολουθούνται πάντα από το απόκομμα «που χρηματοδοτείται από το Κατάρ ή τη Σαουδική Αραβία».

Είναι σαφές ότι αυτές οι ομάδες τρομοκρατών χρηματοδοτούνται από κάποιον, και ότι αυτός ο κάποιος είναι το Κατάρ ή η Σαουδική Αραβία. 
Γιατί χρηματοδοτούν αυτές οι δύο χώρες τη καταστροφή της  Συρίας, την άλωση της Μοσούλης, ή ττην απαγωγή νεαρών κοριτσιών στη Νιγηρία; 
Στερούνται γυναίκες; 
Μήπως θέλουν να κατακτήσουν το Βόρειο Ιράκ; 

Ο καθένας ξέρει ότι όχι και δεν βλέπει κανένα συμφέρον για το ένα η το άλλο για όλες αυτές τις συντονισμένες δράσεις των διαφόρων τρομοκρατικών ομάδων ανά τον κόσμο.

Αυτό που βλέπουμε, αντιθέτως, είναι ότι τα οφέλη αυτών των δράσεων πηγαίνουν στις Ηνωμένες Πολιτείες. 
Εν ολίγοις, οι «τζιχαντιστές» χρηματοδοτούνται από τις μοναρχίες του Κόλπου που εργάζονται προς όφελος των Ηνωμένων Πολιτειών οι οποίες τους εξοπλίζουν, τους εκπαιδεύουν και τους ορίζουν τις αποστολές. 

Η μόνη αναφορά για τις πηγές χρηματοδότησής τους κάθε φορά που μιλάμε για αυτούς έχει σκοπό να σβήσει τους μοναδικούς και πραγματικούς χορηγούς τους για τις δράσεις τους. Οι βασιλιάδες του Κόλπου δεν αποφασίζουν για τίποτα, απλώς πληρώνουν.

Μετά την κατάληψη της Μοσούλης, ορισμένοι επικαλούνται μια παγίδα που στήθηκε στα μέλη του ΙΚΙΛ από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Καλό αστείο. 
Όταν γνωρίζουμε ότι φτάνει να τους κόψεις τη τροφοδοσία για να μην έχουν ούτε μια σταγόνα βενζίνης για τα φορτηγάκια Ντάτσουν τους για να κυκλοφορούν στο Ιράκ, και ούτε πλέον μια σφαίρα για να χρησιμοποιούν τα όπλα τους, ειλικρινά μας κάνουν να γελάσουμε. 

Η πραγματικότητα είναι ότι εάν πήραν τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ, σημαίνει ότι ήταν εξοπλισμένοι, οπλισμένοι, και με λογιστική υποστήριξη για να το καταφέρουν. 

Το μόνο ερώτημα είναι γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν τη Μοσούλη. 

Αν κοιτάξετε ένα χάρτη, βλέπετε ότι τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν, το Κουβέιτ και η Μοσούλη σχηματίζουν ένα μέτωπο σχεδόν σε ολόκληρο το δυτικό πλευρό του Ιράν, κόβοντας την επικοινωνία της Συρίας με τον ιρανικό σύμμαχό της. 

Γνωρίζουμε ότι στο Μπαχρέιν είναι η βάση του 5^ου στόλου των ΗΠΑ και το Κουβέιτ έχει κληρονομήσει όλους τους Αμερικανούς στρατιώτες που υποτίθενται ότι εκκενώθηκαν από το Ιράκ. 

Η Μοσούλη, που βρίσκεται σε σχετικά μικρή απόσταση από τη Τεχεράνη είναι επίσης μια ιδανική θέση για τις Ηνωμένες Πολιτείες, όχι μακριά από τη Ρωσία, η οποία χωρίζεται από το βόρειο Ιράκ μόνο από το διφορούμενο Αζερμπαϊτζάν.

Η κατάληψη της Μοσούλης είναι ένα κρίσιμο βήμα στο πόλεμο που οδήγησε τις Ηνωμένες Πολιτείες εναντίον της Συρίας για τρία χρόνια, ο οποίος πόλεμος ήταν ένα βήμα για κάτι άλλο. 

Θα μπορούσε κανείς επίσης να σκεφτεί ότι η αμφίσημη κατάσταση που ιδρύθηκε στη Μοσούλη, η οποία ήταν σε κατάσταση οιονεί ανεξαρτησίας σε σχέση με τη Βαγδάτη, είχε καλλιεργηθεί σκόπιμα για να προετοιμαστεί αυτό που βλέπουμε σήμερα.

Τώρα που έχουν το Βόρειο Ιράκ, τι θα κάνουν με το μεταμφιεσμένο σε τζιχαντιστές στρατό τους ; 

Ίσως θα διαμαρτυρηθούν για λίγο για να μη πέσει η μάσκα, αλλά θα ενισχύσουν τις θέσεις τους, θα στείλουν ακόμα περισσότερα όπλα που πληρώνονται από τα χρήματα των χωρών του Κόλπου που θα εξακολουθούν να παρουσιάζονται ως τα πραγματικά αφεντικά των τρομοκρατικών ομάδων, ακόμη και αν κανείς δεν βλέπει τι συμφέρον αντλούν από αυτό.

Avic - Réseau International