Μετά τον «αιώνα της ανεξαρτησίας» 1821-1922, αυτό που απέμεινε ήταν ένα κολοβωμένο κράτος, δημογραφικά συρρικνωμένο, κοινωνικά γονατισμένο, φτωχός συγγενής και υποτελής των Μεγάλων Δυτικών Δυνάμεων. Υπενθυμίζουμε όλα τούτα, για να καταδείξουμε πως η γενοκτονία του Ποντιακού και του Μικρασιατικού Ελληνισμού υπήρξε η τελευταία, τραγικότερη φάση μιας διαρκούς γενοκτονίας την οποία αντιμετώπισε το σύνολο του ελληνισμού στο πλαίσιο της Οθωμανικής Κατάκτησης: Με τις σφαγές, τις δηώσεις, τις βίαιες μετακινήσεις πληθυσμών, και βέβαια, το παιδομάζωμα.
Η 19η Μαΐου είναι για όλους μας ημέρα μνήμης. Καταδεικνύει το πώς διακόπηκε μέσα «στα δάκρια και το αίμα» η συνέχεια 3.000 χρόνων βίου του ελληνισμού στον Εύξεινο Πόντο και την Μικρασία. Η ενότητα του τουρκικού κράτους, που διατρανώνεται, όπως και τότε, με την καταπίεση κάθε αντιπολιτευόμενης φωνής στο εσωτερικό της χώρας είναι χτισμένη ακριβώς πάνω στο αίμα το δικό μας. Σε μια βίαιη εθνική ομογενοποίηση που συντελέστηκε από τους Νεότουρκους με την συμβολή και την βοήθεια του Κάιζερ και των γερμανών πρακτόρων.
Στις μέρες μας η 19η Μαΐου δεν έχει να μας πει μόνο για το χθες. Έχει να μας διδάξει και για το αύριο, καθώς το τουρκικό κράτος έχει εμπλακεί σε μια νέα επεκτατική περιπέτεια, ενώ και πάλι ο γερμανικός παράγοντας είναι παρών και σύμμαχος στους σχεδιασμούς του.
Οι Νταβούτογλου και Ερντογάν δηλώνουν ανερυθρίαστα πως έχουν την οικονομική, πολιτικό-στρατιωτική ισχύ αλλά και υποτιθέμενα «ιστορικά δικαιώματα» ώστε να μεταβάλουν μια τεράστια επικράτεια από την Βοσνία-Ερζεγοβίνη, και όλες τις χώρες της Βαλκανικής, την Ελλάδα, μέχρι την Συρία, το Ιράκ και την Λιβύη σε χώρο υψηλής τουρκικής επιστασίας. Για «συμπατριωτισμό» μιλούν, και καλούν ανοιχτά τις εκάστοτε άρχουσες τάξεις να ευθυγραμμιστούν με τα τούρκικα συμφέροντα.
Οι ελλαδικές και κυπριακές άρχουσες τάξεις το έχουν πράξει σχεδόν ολοκληρωτικά και ασκούν ήδη αυτόν τον «συμπατριωτισμό» –γι’ αυτό προωθούν με νύχια και με δόντια το σχέδιο Ανάν, την περίφημη ελληνοτουρκική φιλία των επιχειρηματιών και των εφοπλιστών.
Γι’ αυτό και ο Γιάννης Μπουτάρης έχει επιδοθεί σε μια φρενήρη πολιτική δραστηριότητα ώστε να μεταβάλει την Θεσσαλονίκη κατ’ αρχάς σε κέντρο του τουρκικού «ιστορικού» τουρισμού, αλλά και σε διαμετακομιστικό κόμβο μεταφοράς των τουρκικών προϊόντων προς την Ευρώπη –και ύστερα έρχονται και άλλα. Με την αγαστή συνεργασία του τουρκικού προξενείου βεβαίως-βεβαίως! Δίνει σάρκα και οστά, σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης στην νέα, επεκτατική Μεγάλη Ιδέα του τουρκικού κράτους.
Γι’ αυτό και η ημέρα Μνήμης πρέπει να μεταβληθεί σε ημέρα κινητοποίησης. Διότι οι αξιώσεις υποταγής στον γειτονικό επεκτατισμό δεν έχουν παύσει –μας το υπενθυμίζει η κατοχή της μισής Κύπρου– και κατά μια έννοια το δράμα που κορυφώθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, μας υπόσχεται να συνεχιστεί με άλλα μέσα κατά τον 21ο αιώνα.
Ο ελληνικός λαός πραγματοποίησε δύο μεγάλες εθνικοαπελευθερωτικές-δημοκρατικές επαναστάσεις για να διεκδικήσει την ελευθερία του: Αυτήν του 1821, και αυτήν του 1941-1944. Διαβεβαιώνουμε τον κάθε «πρόθυμο» της νέας εθελοδουλίας, ότι θα διαλέξει και πάλι αυτόν τον δρόμο, για να υπερασπιστεί το δικαίωμά του στην ελευθερία και την αυτοδιάθεση. Και αυτή τη φορά, η λαϊκή οργή θα στραφεί κύρια εναντίον των δικών μας αρχόντων και δυνατών, καθώς αυτοί έχουν επιλέξει να γίνουν οι κύριοι εκφραστές της ξένης επιβολής στον τόπο μας: Την Θεσσαλονίκη και όλη την Ελλάδα…
Υ.Γ. Ως πότε ο πολιτισμός των προσφύγων του Πόντου και της Μικρασίας που εγκαταστάθηκαν στην Θεσσαλονίκη, θα είναι παραμελημένος ή μάλλον αγνοημένος από την διοίκησή της; Δεν ήρθε ο καιρός να μεριμνήσει ο Δήμος στην συγκρότηση ειδικού φορέα μελέτης, διάσωσης και προώθησής του;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.