Μετά τη Γιουγκοσλαβία, έχει σειρά η Ουκρανία;

Τιερί Μεϊσάν, Δίκτυο Βολταίρος (Γαλλία)               (μτφ. Κριστιάν)
Αναδημοσίευση του προφητικού άρθρου του Τιερί Μεϊσάν της 5ης Φεβρουαρίου

 

Στις 15 Δεκεμβρίου 2013, ο γερουσιαστής Τζον Μακέιν  -ο οποίος επέβλεψε την «Πορτοκαλί Επανάσταση» του 2004 και υποστηρίζει τη τζιχάντ στη Συρία-   απευθύνεται στους διαδηλωτές στην πλατεία Μαϊντάν. Στα δεξιά του, ο ναζιστής ηγέτης Oleh Tyahnybok.

 Είναι λάθος που η δυτικοευρωπαϊκή κοινή γνώμη παρακολουθεί την ουκρανική κρίση ως μια αντιπαλότητα μεταξύ των Δυτικών και των Ρώσων. Στην πραγματικότητα, η Ουάσιγκτον δεν επιδιώκει να βυθίσει τη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά να στερήσει τη Ρωσία από έναν από τους ιστορικούς εταίρους της. Για να γίνει αυτό, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι έτοιμες να ξεκινήσουν έναν νέο εμφύλιο πόλεμο στην ήπειρο μας.

Μετά το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας με ένα εμφύλιο πόλεμο διάρκειας δέκα χρόνια (1990-1999), μήπως αποφάσισαν οι Ηνωμένες Πολιτείες να καταστρέψουν την Ουκρανία με παρόμοιο τρόπο; Τέτοιο ενδεχόμενο ενδέχεται να συμβεί από τους ελιγμούς που ετοιμάζει η αντιπολίτευση κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Σότσι.

Η Ουκρανία είναι ιστορικά διαιρεμένη, έχοντας στα δυτικά έναν πληθυσμό στραμμένο προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και στα ανατολικά,  έναν πληθυσμό στραμμένο προς Ρωσία, στους οποίους προστίθεται μια μικρή μουσουλμανική μειονότητα στην Κριμαία.

Μετά την ανεξαρτησία της, το κράτος κατέρρευσε σταδιακά. 

Εκμεταλλευόμενες της σύγχυσης, οι Ηνωμένες Πολιτείες οργάνωσαν τη «Πορτοκαλί Επανάσταση» (2004) [ 1 ], η οποία έφερε στην εξουσία μια πάντα προ-ατλαντική φατρία. 

Η Μόσχα απάντησε με την κατάργηση των επιδοτήσεων στη τιμή του φυσικού αερίου, αλλά η πορτοκαλί κυβέρνηση δεν μπορούσε να υπολογίσει τους δυτικούς συμμάχους της για να την βοηθήσουν να πληρώσει τη τιμή της αγοράς. 

Τελικά, έχασε το 2010 τις προεδρικές εκλογές σε όφελος του Βίκτορ Γιανουκόβιτς, ενός διεφθαρμένου πολιτικού, καμιά φορά προ-ρωσικού.

Στις 21 Νοεμβρίου  2013, η κυβέρνηση παραιτείται από τις διαπραγματεύσεις για τη συμφωνία σύνδεσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η αντιπολίτευση αντιδρά με διαδηλώσεις στο Κίεβο και στο δυτικό τμήμα της χώρας, οι οποίες σύντομα θα πάρουν την εμφάνιση μιας εξέγερσης. 

Απαιτεί πρόωρες προεδρικές και βουλευτικές εκλογές και αρνείται να σχηματίσει κυβέρνηση όταν ο Πρόεδρος Γιανούκοβιτς της το προτείνει και ενώ παραιτείται ο Πρωθυπουργός.

Οι εκδηλώσεις βαφτίζονται Ευρωμαϊντάν και μετά Ευρωεπανάσταση (Euromeïdan , Eurorévolution)  από τον ραδιοφωνικό σταθμό Radio Free Europe (ο ραδιοφωνικός σταθμός του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ).

Η διατήρηση της τάξης εξασφαλίζεται από τη Azatlyk, μια ομάδα νεαρών Τατάρων της Κριμαίας οι οποίοι επιστρέφουν με την ευκαιρία από τη τζιχάντ στη Συρία [ 2 ].

Ο ατλαντικός τύπος παίρνει θέση και ενισχύει τη «δημοκρατική αντιπολίτευση» και καταγγέλλει τη ρωσική επιρροή. Ατλαντικά υψηλά πολύ σημαντικά πρόσωπα  (VIPs) έρχονται για υποστήριξη προς τους διαδηλωτές, συμπεριλαμβανομένων της Victoria Nuland (υφυπουργού Εξωτερικών και πρώην πρέσβειρα στο ΝΑΤΟ) και του Τζον Μακέιν (Πρόεδρου του ρεπουμπλικανικού παρακλαδιού της NED). 

Αντίθετα, ο ρωσικός τύπος καταγγέλλει διαδηλωτές που θέλουν να ανατρέψουν, μέσω του δρόμου, δημοκρατικά εκλεγμένα όργανα.

Εκδήλωση με δαυλούς από 15.000 Ναζί στο Κίεβο την 1η Ιανουαρίου 2014.

Αρχικά, η κίνηση φαίνεται να είναι μια προσπάθεια επανέκδοσης της «Πορτοκαλί Επανάστασης». 

Αλλά η εξουσία αλλάζει χέρια στο δρόμο τη 1η Ιανουαρίου 2014. 

Το ναζιστικό κόμμα «Ελευθερία» διοργάνωσε μια πορεία με δαυλούς που συγκεντρώνει 15.000 άτομα στη μνήμη του Stepan Bandera (1909-1959), του εθνικιστή ηγέτη ο οποίος συμμάχησε με τους Ναζί εναντίον των Σοβιετικών. 

Μετά αυτή τη πορεία, η πρωτεύουσα γεμίζει με αντισημιτικά συνθήματα και άνθρωποι επιτίθενται στο δρόμο, επειδή είναι Εβραίοι.

Η φιλοευρωπαϊκή αντιπολίτευση αποτελείται από τρία πολιτικά κόμματα:
  

o   Η Πανουκρανική Ένωση «Πατρίδα» (Batkivshchyna), της ολιγαρχικού και πρώην πρωθυπουργού Γιούλια Τιμοσένκο (επί του παρόντος στη φυλακή μετά από καταδίκες της για υπεξαίρεση δημόσιου χρήματος), που διευθύνεται σήμερα από τον δικηγόρο και πρώην πρόεδρο του κοινοβουλίου Arseniy Yatsenyuk. Υπερασπίζει την ατομική ιδιοκτησία και το δυτικό φιλελεύθερο μοντέλο. Έλαβε 25,57% των ψήφων στις βουλευτικές εκλογές του 2012. 

o    Η Ουκρανική Δημοκρατική Συμμαχία για τη Μεταρρύθμιση (Udar), του πρώην παγκόσμιου πρωταθλητή πυγμαχίας Vitali Klitschko. Διεκδικεί ότι ανήκει στη Χριστιανική Δημοκρατία και πήρε 13,98% στις εκλογές του 2012.  

• o   Η Πανουκρανική Ένωση Ελευθερία (Svoboda), του χειρουργού Oleh Tyahnybok. Το μόρφωμα αυτό προέρχεται από το Εθνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα της Ουκρανίας. Υποστηρίζει την απόσυρση της ιθαγένειας  των Εβραίων Ουκρανών. Κέρδισε 10,45% των ψήφων στις βουλευτικές εκλογές του 2012.
  

Αυτά τα κοινοβουλευτικά κόμματα υποστηρίζονται από τους:  

• o   το Κογκρέσο των Ουκρανών Εθνικιστών, μια ναζιστική ομαδούλα που προέρχεται από τα παλιά δίκτυα  stay-behind  του ΝΑΤΟ στο ανατολικό μπλοκ [ 3 ]. Σιωνιστικό, τάσσεται υπέρ της απόσυρσης ιθαγένειας και της απέλασης των Ουκρανών Εβραίων προς το Ισραήλ.  Έλαβε 1,11% των ψήφων το 2012.  

• o   Η Ουκρανική Αυτοάμυνα, μια εθνικιστική γκρουπούσκουλα  που έστειλε μέλη της να πολεμήσουν εναντίον των Ρώσων στην Τσετσενία και μετά στην Οσετία κατά τη διάρκεια της γεωργιανής σύγκρουσης. Έλαβε 0,08% των ψήφων το 2012.

Επιπλέον, η αντιπολίτευση έλαβε την υποστήριξη της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, σε επανάσταση κατά του Πατριαρχείου της Μόσχας

Από τότε που κατέβηκε το Ναζιστικό Κόμμα στο δρόμο, οι διαδηλωτές, πολλοί φορώντας κράνη και ντυμένοι με παραστρατιωτικές στολές, στήνουν οδοφράγματα και επιτέθηκαν σε κυβερνητικά κτίρια. Ορισμένα στοιχεία της αστυνομίας επιδεικνύουν επίσης μεγάλη βαρβαρότητα μέχρι να βασανίσουν κρατούμενους. Φέρεται να έχουν σκοτωθεί περίπου δέκα διαδηλωτές και περίπου 2.000 τραυματίστηκαν. Οι αναταραχές εξαπλώνονται  στις δυτικές επαρχίες.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, η ουκρανική αντιπολίτευση επιδιώκει να μεταφέρει επί τόπου  πολεμικό υλικό που αποκτήθηκε στις παράλληλες αγορές. Είναι προφανές ότι δεν είναι δυνατόν να αγοραστούν όπλα στην Δυτική Ευρώπη και να τα μετακινήσεις χωρίς τη συγκατάθεση του ΝΑΤΟ.

Η στρατηγική της Ουάσιγκτον φαίνεται να αναμιγνύεται στην Ουκρανία με τις συνταγές που δοκιμάστηκαν κατά τη διάρκεια των «χρωματιστών επαναστάσεων» και άλλες που τελειοποιήθηκαν πρόσφατα κατά τη διάρκεια των «Αραβικών Ανοίξεων» [ 4 ]. 

Οι Ηνωμένες Πολιτείες άλλωστε δεν κρύβονται: έστειλαν δύο υψηλούς αξιωματούχους, τη Victoria Nuland (Αναπληρώτρια του Τζον Κέρι) και το Τζον Μακέιν (ο οποίος δεν είναι μόνο ρεπουμπλικάνος  γερουσιαστής, αλλά και πρόεδρος της IRI, το ρεπουμπλικάνο παρακλάδι της NED [ 5 ]), για να υποστηρίξουν τους διαδηλωτές. 

Σε αντίθεση με τη Λιβύη και τη Συρία, η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να υπολογίσει σε τζιχαντιστές για να σπείρουν το χάος (εκτός από τους εξτρεμιστές Τάταρους, αλλά είναι μόνο στην Κριμαία). 

Αποφάσισε ως εκ τούτου να στηριχθεί  στους Ναζί, με τους οποίους το υπουργείο εξωτερικών έχει δουλέψει εναντίον των Σοβιετικών και τους οργάνωσε σε πολιτικά κόμματα μετά την ανεξαρτησία.

Ο αρχάριος αναγνώστης μπορεί να σοκαριστεί όταν παρατηρεί αυτή τη συμμαχία μεταξύ της κυβέρνησης Ομπάμα και των Ναζί. 

Ωστόσο, θα πρέπει να θυμάται ότι Ουκρανοί Ναζί τιμήθηκαν δημοσίως στο Λευκό Οίκο από τον Πρόεδρο Reagan, από τους οποίους ο Yaroslav Stetsko, Πρωθυπουργός της Ουκρανίας στη διάρκεια του Τρίτου Ράιχ, ο οποίος έγινε ηγέτης του Συνασπισμού των αντι-μπολσεβίκικων Εθνών και μέλος της Παγκόσμιας Αντί-Κομμουνιστικής Λίγκας [ 6 ]. 

Ένας από τους βοηθούς του, ο Lev Ντομπριάνσκι, έγινε πρεσβευτής των ΗΠΑ στις Μπαχάμες, ενώ η κόρη του Paula Ντομπριάνσκι ήταν Υφυπουργός εξωτερικών για τη δημοκρατία (sic) στη κυβέρνηση του Τζορτζ W. Μπους. Η κα Ντομπριάνσκι χρηματοδότησε για δέκα χρόνια ιστορικές μελέτες για να μας κάνουν να ξεχάσουμε ότι το Χολοντόμορ, ο μεγάλος λιμός που έπληξε την Ουκρανία το 1932-1933, κατέστρεψε επίσης και τη Ρωσία και το Καζακστάν, και για να μας πείθουν ότι αποφασίστηκε από το Στάλιν για να εξαλείψει τον ουκρανικό λαό [ 7 ].

Στην πραγματικότητα, η Ουάσιγκτον, η οποία είχε υποστηρίξει το γερμανικό ναζιστικό κόμμα μέχρι το 1939 και που συνέχισε να κάνει μπίζνες με τη ναζιστική Γερμανία μέχρι το τέλος του 1941, δεν είχε ποτέ ηθικά προβλήματα με το ναζισμό, ούτε να υποστηρίξει σήμερα το ντζιχαντισμό στη Συρία.

Οι ελίτ της Δυτικής Ευρώπης, που χρησιμοποιούν το ναζισμό ως πρόσχημα που επιτρέπει τη καταδίωξη των ταραχοποιών   -όπως το βλέπουμε με την διαμάχη για τη quenelle του Dieudonné M'Bala M'Bala [ 8 ]-   έχουν ξεχάσει το τι είναι στην πραγματικότητα. 

Το 2005, έκλεισαν τα μάτια για την αποκατάσταση του ναζισμού από τη Πρόεδρο της Λετονίας, Vaira Vike-Freiberga, σαν να ήταν ασήμαντο γεγονός [ 9 ]. 

Με απλές δηλώσεις υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με τον αυτάρεσκο ατλαντισμό τους, υποστηρίζουν τώρα τον χειρότερο εχθρό τους. 

Ο εμφύλιος πόλεμος μπορεί να ξεκινήσει στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων στο Σότσι.

Thierry Meyssan

[1] « Washington et Moscou se livrent bataille en Ukraine », par Emilia Nazarenko et la rédaction, Réseau Voltaire, 1er novembre 2004.

[2] « Des jihadistes assurent le service d’ordre des manifestations à Kiev », Réseau Voltaire, 4 décembre 2013.

[3] C’est de ce vivier qu’est également issu le leader de la « révolution orange ». Cf. « La biographie cachée du père du président ukrainien », Réseau Voltaire, 18 avril 2008.

[4] « Le printemps arabe frappe à la porte de l’Europe », par Andrew Korybko, Traduction Gérard Jeannesson, Oriental Review, Réseau Voltaire, 3 février 2014,

[5] « La NED, vitrine légale de la CIA », par Thierry Meyssan, Odnako, Réseau Voltaire, 6 octobre 2010.

[6] « La Ligue anti-communiste mondiale, une internationale du crime », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 12 mai 2004.

[7] Voir L’Holodomor, nouvel avatar de l’anticommunisme « européen », par le professeur Annie Lacroix-Riz, 2008.

[8] « La Bête Noire de l’establishment français », par Diana Johnstone, Traduction Djazaïri, Counterpunch, Réseau Voltaire, 5 janvier 2014.

[9] « La présidente de la Lettonie réhabilite le nazisme », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 16 mars 2005.

http://www.voltairenet.org/article182044.html