ZULKUF AZEW
Μετάφραση: Σάββας Καλεντερίδης
Η Τουρκική Δημοκρατία μετά τη Συνθήκη της Λοζάνης, έθεσε ως θεμέλιο λίθο της πολιτικής της για το Κουρδικό το πρόγραμμα στρατιωτικής κατοχής της περιοχής του Κουρδιστάν και αφομοίωσης καθώς και
ενσωμάτωσης των Κούρδων στην τουρκική πραγματικότητα.
Οι Κούρδοι έκαναν αλλεπάλληλες και σοβαρές εξεγέρσεις και επαναστάσεις εναντίον της στρατιωτικής κατοχής και της πολιτικής της αφομοίωσής τους, έδωσαν μεγάλους αγώνες και πλήρωσαν βαρύ τίμημα.
Όσον αφορά τη στρατιωτική κατοχή στο Βόρειο Κουρδιστάν, εκτός από ορισμένες περιοχές που είναι υπό την έλεγχο και την επιρροή των ανταρτών, δεν υπάρχει κάποιο σημαντικό κέρδος. Στον αγώνα που έγινε εναντίον της αφομοίωσης, αν και δεν φθάσαμε στον επιθυμητό στόχο, κάποια αποτελέσματα έχουν επιτευχθεί.
Όμως, απέναντι στο πρόγραμμα ενσωμάτωσης των Κούρδων στην τουρκική πραγματικότητα, που είναι το πιο δόλιο και πονηρό σχέδιο για την εξουδετέρωση του Κουρδικού Κινήματος, δεν υπάρχει κάποιο σοβαρό σχέδιο για την αντιμετώπιση και την εξουδετέρωσή του.
Ο λόγος για τον οποίον δεν έχει αναπτυχθεί κάποιο σοβαρό σχέδιο στο Βόρειο Κουρδιστάν εναντίον του προγράμματος του τουρκικού κράτους για ενσωμάτωση των Κούρδων, είναι το γεγονός ότι οι Κούρδοι είναι υποχρεωμένοι να διέλθουν μέσα από την Τουρκία αλλά και από τουρκικούς διαύλους για να επικοινωνήσουν με το διεθνές και το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Από τους υπολογιστές που χρησιμοποιούνται, μέχρι τα δίκτυα τηλεφωνίας, τις διεθνείς αντιπροσωπείες, τα δίκτυα διεθνούς εμπορίου και διακίνησης προϊόντων, μέχρι τα λιμάνια και τις πύλες εισόδου, όλα είναι στα χέρια των Τούρκων και της Τουρκίας. Το καθεστώς της εκμετάλλευσης, ενώ λεηλατεί τον πλούτο του Κουρδιστάν, μεταφέρει και προσανατολίζει όλη την ανάπτυξη προς την Τουρκία, υποχρεώνοντας έτσι τους Κούρδους να ενσωματωθούν θέλοντας και μη στην τουρκική πραγματικότητα. Η πολιτική αυτή έχει φέρει τέτοια αποτελέσματα, που ακόμα και οι σκληροί υποστηρικτές της κουρδικής ταυτότητας, οι οποίοι έχουν συμφέροντα σε περιοχές της δυτικής Τουρκίας, έφθασαν στο σημείο να λένε: "Εμείς δεν είμαστε ηλίθιοι να αφήσουμε την Κωνσταντινούπολη και το Μπόντρουμ (Αλικαρνασσό) στους Τούρκους και να επιστρέψουμε στο Χακκιάρι!" Μάλιστα έχει γίνει συνήθεια και τρόπος κοινωνικής καταξίωσης για κάθε Κούρδο που αποκτά μια κάποια οικονομική επιφάνεια, να αγοράζει σπίτι και να μεταφέρει τον πλούτο και την οικογένειά του σε κάποια από τις πόλεις που βρίσκονται τις ακτές της Αιγαίου και της Μεσογείου, για να ακολουθήσει η ενσωμάτωσή του στο τουρκικό γίγνεσθαι. Ένας άλλος τομέας που σπρώχνει τους Κούρδους σ' αυτήν την κατεύθυνση είναι το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης που παρέχεται στα σχολεία όλων των βαθμίδων στο Κουρδιστάν. Έτσι, όσοι έχουν παιδιά, για να εξασφαλίσουν ένα καλό επίπεδο σπουδών σ' αυτά, φεύγουν και εγκαθίστανται σε πόλεις της δυτικής Τουρκίας. Υπό την άποψή αυτή, η εκπαίδευση στην μητρική γλώσσα, σε συνδυασμό με την άνοδο του επιπέδου της παρεχόμενης Παιδείας στο Κουρδιστάν, μπορούν να αποτελέσουν έναν ισχυρό ανασχετικό παράγοντα στο πρόγραμμα αφομοίωσης και ενσωμάτωσης των Κούρδων. Και επειδή η ενσωμάτωση είναι μια διαδικασία που στηρίζεται κυρίως στην οικονομία, είναι αδύνατον να αντιμετωπιστεί με καθαρά πολιτικά εργαλεία και αγώνα. Φυσικά, το ζήτημα της ενσωμάτωσης μπορεί να το αντιληφθεί και να το αντιμετωπίσει ένα άτομο που είναι πολιτικοποιημένο και συμμετέχει στον αγώνα. Όμως είναι ανθρωπίνως αδύνατον να πολιτικοποιήσεις σε τέτοιο βαθμό είκοσι εκατομμύρια Κούρδους.
Ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστούν οι σοβαρές δυναμικές που έχουν αναπτυχθεί και έλκουν τους Κούρδους, με αποτέλεσμα την ενσωμάτωσή τους στο τουρκικό οικονομικό, εκπαιδευτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι, είναι η δημιουργία μιας κοινής θεσμικής πολιτικής και οικονομικής αγοράς μεταξύ των Κούρδων που κατοικούν στα τέσσερα τμήματα του Κουρδιστάν, η οποία όμως και πάλι θα είναι αναποτελεσματική, αν δεν υπάρχει διέξοδος στη θάλασσα, η οποία και θα οδηγήσει στην απελευθέρωση των κουρδικών εδαφών. Και η σημασία της Ροζάβας (Δυτικό Κουρδιστάν - Β. Συρία) έγκειται ακριβώς σ' αυτό το θέμα. Η επανάσταση και η απελευθέρωση της Ροζάβας, δίνει την ευκαιρία στους Κούρδους να αποκτήσουν έξοδο στη θάλασσα και ο κύριος φόβος της Τουρκίας είναι ότι η Ροζάβα θα ενωθεί με το Νότιο Κουρδιστάν (Β. Ιράκ), δίνοντας έτσι στους Κούρδους τη δυνατότητα να δραπετεύσουν από τη "φυλακή" τους και να ενσωματωθούν απ' ευθείας στο διεθνές σύστημα.
Και όλα αυτά συμβαίνουν σε μια στιγμή που για πρώτη φορά από την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έχει αρχίσει μια διαδικασία επαναχάραξης συνόρων στη Μέση Ανατολή, με την Τουρκία να έχει απομονωθεί λόγω της νεο-Οθωμανικής πολιτικής, τον εκπρόσωπο του ισραηλινού ΥΠΕΞ να δηλώνει ότι "είναι ανάξια σχολιασμού" η δήλωση του πρωθυπουργού Ερντογάν ότι "Το Ισραήλ βρίσκεται πίσω από τις εξελίξεις στην Αίγυπτο", που καταδίκασε με οργή η ίδια η Ουάσιγκτον.
Άλλωστε, όταν μιλάμε για λύτρωση του Κουρδιστάν, εννοούμε την ενσωμάτωση των Κούρδων στο διεθνές σύστημα χωρίς διαμεσολαβητές και μεσάζοντες.
Βασική προϋπόθεση για την ενσωμάτωση στο διεθνές σύστημα είναι να αποκτήσουν την εξουσία στα εδάφη τους οι ίδιοι οι Κούρδοι, και αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει χωρίς τη δύναμη των όπλων στη Μέση Ανατολή. Υπό την άποψη αυτή, παρά τις φιλολογίες για ειρήνη και αδελφοσύνη, η κουρδική ενότητα και αλληλεγγύη πρέπει να εκφραστεί μέσα από τη δημιουργία στρατού στη Ροζάβα, που βρίσκεται σε εξέλιξη. Στη Μέση Ανατολή δεν υπάρχει γεωπολιτικό περιβάλλον που να λαμβάνει σοβαρά κάποιον που δεν έχει τη δύναμη των όπλων. Εκείνοι που νομίζουν ότι ο αφοπλισμός του συστήματος του ΡΚΚ θα ανοίξει πεδίο πολιτικής δράσης στους Κούρδους, θα πρέπει να δουν ότι σε περιοχές που αποσύρθηκαν οι αντάρτες έχουμε επιστρέψει στην εποχή των ένοπλων συγκρούσεων μεταξύ των κουρδικών φυλών, και να αντιληφθούν ότι τα όπλα και η δύναμη των ανταρτών, εκτός του ότι είναι το μέσον για την εθνική απελευθέρωση, είναι και μια δύναμη που εξασφαλίζει την εθνική κυριαρχία και τη λειτουργία του συστήματος δικαίου. Η εθνική κυριαρχία που έχει φυτρώσει και αναφυεί στο Κουρδιστάν, είναι αποτέλεσμα της ύπαρξης και της δράσης αυτών των όπλων.
Από τα πιο ισχυρά όπλα που χρησιμοποιούν οι Τούρκοι για την ενσωμάτωση των Κούρδων, είναι η ισλαμική πίστη. Άλλωστε, τα τέσσερα κράτη που κατέχουν και εκμεταλλεύονται το Κουρδιστάν, έχουν αποκτήσει εξειδίκευση στη χρησιμοποίηση του Ισλάμ εναντίον των Κούρδων. Είναι δε τόσο δόλια και πονηρή η τακτική με την οποία χρησιμοποίησαν το Ισλάμ τα τέσσερα κράτη που κατέχουν το Κουρδιστάν και επηρέασε σε τέτοιο βαθμό την κουρδική κοινωνία, που σήμερα, στις τάξεις των συμμοριών σαλαφιστών που επιτίθενται με βαρβαρότητα εναντίον των Κούρδων στη Ροζάβα, πολεμούν πολλοί αποπλανημένοι Κούρδοι από το Βόρειο και το Νότιο Κουρδιστάν! Είναι δε πατριωτικό καθήκον όλων των Κούρδων, ανεξαρτήτως αν πιστεύουν ή όχι στο Ισλάμ, να αντιληφθούν και να συνειδητοποιήσουν ότι αυτή η ισλαμική νοοτροπία, που ωθεί τους Κούρδους στη συνεργασία ακόμα και με τον κατακτητή, είναι ο μεγαλύτερος εχθρός στην πορεία προς την εθνογέννεση και τον εκσυγχρονισμό της κουρδικής κοινωνίας και την απελευθέρωση του Κουρδιστάν.
Μια άλλη δυναμική ενσωμάτωσης των Κούρδων στην τουρκική πραγματικότητα, είναι η φιλολογία που έχει αναπτυχθεί για τη συνεργασία του BDP-HDP με την την τουρκική αριστερά και τους άλλους λαούς της Ανατολής. Και βέβαια οι Κούρδοι είναι φίλοι με τους λαούς της Τουρκίας, όμως το να δημιουργηθεί ένα αριστερό κίνημα στην Τουρκία, είναι υπόθεση των λαών της Τουρκίας και όχι των Κούρδων. Οι λαοί της Τουρκίας, που ανέπτυξαν την εθνική τους οικονομία λεηλατώντας τις περιουσίες άλλων λαών και εκμεταλλευόμενοι τους Κούρδους, και όχι μόνο δεν έφεραν αντίρρηση αλλά στήριξαν με όλες τους τις δυνάμεις τη δημιουργία του τουρκικού έθνους-κράτους, δεν έχουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν ένα αριστερό κίνημα. Αν δεν απελευθερωθεί το Κουρδιστάν και η Κύπρος, δεν είναι δυνατόν να γνωριστεί ο τουρκικός λαός με την αριστερά. Το να καλυφθεί αυτό το κενό, που έχει ένα σοβαρό ιστορικό υπόβαθρο, είναι ένα βάρος που δεν πρέπει να το φορτωθεί στις πλάτες του ο κουρδικός λαός.
Οι πληροφορίες που θέλουν το ένα τρίτο των συλληφθέντων στα γεγονότα του Πάρκου Γκεζί να είναι αλεβίτες που κατάγονται από την περιοχή Ντερσίμ, αποτελούν απόδειξη του πόσο πολύ η κουρδική νεολαία μπορεί να πέσει θύμα, ακριβώς λόγω αυτής της δυναμικής της ενσωμάτωσης που έχει αναπτυχθεί. Αυτό στο οποίο θα πρέπει να επικεντρωθεί το νόμιμο Κουρδικό πολιτικό κίνημα δεν είναι ο εκτουρκισμός του και το να γίνει ένα κόμμα της Τουρκίας, αλλά ο εκκουρδισμός του και το να γίνει ένα κόμμα του Κουρδιστάν.
Οι νόμιμοι πολιτικοί οργανισμοί και φορείς μας, που έφθασαν σε αυτό το επίπεδο μετά από αγώνες και αφού πληρώσαμε βαρύ τίμημα, τη στιγμή που αδυνατούν να οργανώσουν τον δικό μας λαό, δεν πρέπει να προσφέρουν θέσεις σε καίρια πόστα σε στελέχη με κεμαλική ιδεολογία. Το νόμιμο Κουρδικό Κίνημα πρέπει να εγκαταλείψει τη φιλολογία για τον εκτουρκισμό και το άνοιγμα στην Τουρκία και θα πρέπει να επιταχύνει τις προσπάθειές του για οργάνωση στο Κουρδιστάν, που είναι και το κύριο καθήκον του.
Υπό την άποψη αυτή, το νόμιμο Κουρδικό Κίνημα, αντί να εκλιπαρεί για την υποχώρηση του εκλογικού ορίου με το οποίο ένα κόμμα μπαίνει στη βουλή από το 10% σε πιο χαμηλό επίπεδο, να εργαστεί για να ξεπεράσει αυτό το όριο, όπως δίκαια λέει ο πρωθυπουργός. Γιατί είναι χωρίς νόημα να προβληματίζεσαι με το 10%, από τη στιγμή που στα όρια της Τουρκικής Δημοκρατίας ζουν 20 εκατομμύρια Κούρδοι, που ξεπερνούν το 30% του πληθυσμού. Ο δρόμος της υπέρβασης του ορίου του 10% και της αναμέτρησης με το κόμμα εξουσίας της Τουρκικής Δημοκρατίας, που παίρνει περισσότερες ψήφους στο Κουρδιστάν από το νόμιμο Κουρδικό Κίνημα, είναι η ανάληψη της εξουσίας στο Κουρδιστάν μέσα από το άνοιγμα εναλλακτικών δρόμων πολιτικής και η πιο επιθετική πολιτική οργάνωση σε εθνική βάση των Κούρδων που ζουν στις τουρκικές μεγαλουπόλεις.
Το αίτημα της Εκπαίδευσης στη Μητρική Γλώσσα του Κουρδικού Κινήματος, είναι στρατηγικής σημασίας για την αντιμετώπιση του προγράμματος ενσωμάτωσης των Κούρδων στην τουρκική πραγματικότητα και η Τουρκική Δημοκρατία με όλους τους θεσμικούς της φορείς, ακόμα και αν θεσμοθετηθεί, θα κάνει τα πάντα για να μην εφαρμοστεί στην πράξη ποτέ.
Το αίτημα αυτό, δηλαδή της Εκπαίδευσης στη Μητρική Γλώσσα, σε περίπτωση που αποτελέσει κοινό αίτημα όλων των Κούρδων, μπορεί να βοηθήσει στην οργάνωση και τη συσπείρωσή τους γύρω από το νόμιμο Κουρδικό Κίνημα στο Κουρδιστάν και σε ολόκληρη την Τουρκία, και έχει δυναμική να οδηγήσει το εκλογικό αποτέλεσμα πολύ πάνω από το 10% που είναι το εκλογικό όριο.
Ο αγώνας εναντίον της ενσωμάτωσης είναι τουλάχιστον τόσο σημαντικός όσο και ο αγώνας εναντίον της αφομοίωσης. Θα πρέπει δεν να ληφθεί υπ' όψιν ότι η γκετοποίηση των Κούρδων στις τουρκικές μεγαλουπόλεις, με το χρόνο θα σπάσει ή θα την σπάσουν, και οι Κούρδοι της δεύτερης και της τρίτης γενιάς θα τεθούν υπό την επιρροή της τουρκικής κουλτούρας, που θα εκτοπίσει και θα εξαλείψει τελικά την κουρδική κουλτούρα και πολιτισμό.
ZULKUF AZEW, 26.08.2013
Η Τουρκική Δημοκρατία μετά τη Συνθήκη της Λοζάνης, έθεσε ως θεμέλιο λίθο της πολιτικής της για το Κουρδικό το πρόγραμμα στρατιωτικής κατοχής της περιοχής του Κουρδιστάν και αφομοίωσης καθώς και
ενσωμάτωσης των Κούρδων στην τουρκική πραγματικότητα.
Οι Κούρδοι έκαναν αλλεπάλληλες και σοβαρές εξεγέρσεις και επαναστάσεις εναντίον της στρατιωτικής κατοχής και της πολιτικής της αφομοίωσής τους, έδωσαν μεγάλους αγώνες και πλήρωσαν βαρύ τίμημα.
Όσον αφορά τη στρατιωτική κατοχή στο Βόρειο Κουρδιστάν, εκτός από ορισμένες περιοχές που είναι υπό την έλεγχο και την επιρροή των ανταρτών, δεν υπάρχει κάποιο σημαντικό κέρδος. Στον αγώνα που έγινε εναντίον της αφομοίωσης, αν και δεν φθάσαμε στον επιθυμητό στόχο, κάποια αποτελέσματα έχουν επιτευχθεί.
Όμως, απέναντι στο πρόγραμμα ενσωμάτωσης των Κούρδων στην τουρκική πραγματικότητα, που είναι το πιο δόλιο και πονηρό σχέδιο για την εξουδετέρωση του Κουρδικού Κινήματος, δεν υπάρχει κάποιο σοβαρό σχέδιο για την αντιμετώπιση και την εξουδετέρωσή του.
Ο λόγος για τον οποίον δεν έχει αναπτυχθεί κάποιο σοβαρό σχέδιο στο Βόρειο Κουρδιστάν εναντίον του προγράμματος του τουρκικού κράτους για ενσωμάτωση των Κούρδων, είναι το γεγονός ότι οι Κούρδοι είναι υποχρεωμένοι να διέλθουν μέσα από την Τουρκία αλλά και από τουρκικούς διαύλους για να επικοινωνήσουν με το διεθνές και το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Από τους υπολογιστές που χρησιμοποιούνται, μέχρι τα δίκτυα τηλεφωνίας, τις διεθνείς αντιπροσωπείες, τα δίκτυα διεθνούς εμπορίου και διακίνησης προϊόντων, μέχρι τα λιμάνια και τις πύλες εισόδου, όλα είναι στα χέρια των Τούρκων και της Τουρκίας. Το καθεστώς της εκμετάλλευσης, ενώ λεηλατεί τον πλούτο του Κουρδιστάν, μεταφέρει και προσανατολίζει όλη την ανάπτυξη προς την Τουρκία, υποχρεώνοντας έτσι τους Κούρδους να ενσωματωθούν θέλοντας και μη στην τουρκική πραγματικότητα. Η πολιτική αυτή έχει φέρει τέτοια αποτελέσματα, που ακόμα και οι σκληροί υποστηρικτές της κουρδικής ταυτότητας, οι οποίοι έχουν συμφέροντα σε περιοχές της δυτικής Τουρκίας, έφθασαν στο σημείο να λένε: "Εμείς δεν είμαστε ηλίθιοι να αφήσουμε την Κωνσταντινούπολη και το Μπόντρουμ (Αλικαρνασσό) στους Τούρκους και να επιστρέψουμε στο Χακκιάρι!" Μάλιστα έχει γίνει συνήθεια και τρόπος κοινωνικής καταξίωσης για κάθε Κούρδο που αποκτά μια κάποια οικονομική επιφάνεια, να αγοράζει σπίτι και να μεταφέρει τον πλούτο και την οικογένειά του σε κάποια από τις πόλεις που βρίσκονται τις ακτές της Αιγαίου και της Μεσογείου, για να ακολουθήσει η ενσωμάτωσή του στο τουρκικό γίγνεσθαι. Ένας άλλος τομέας που σπρώχνει τους Κούρδους σ' αυτήν την κατεύθυνση είναι το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης που παρέχεται στα σχολεία όλων των βαθμίδων στο Κουρδιστάν. Έτσι, όσοι έχουν παιδιά, για να εξασφαλίσουν ένα καλό επίπεδο σπουδών σ' αυτά, φεύγουν και εγκαθίστανται σε πόλεις της δυτικής Τουρκίας. Υπό την άποψή αυτή, η εκπαίδευση στην μητρική γλώσσα, σε συνδυασμό με την άνοδο του επιπέδου της παρεχόμενης Παιδείας στο Κουρδιστάν, μπορούν να αποτελέσουν έναν ισχυρό ανασχετικό παράγοντα στο πρόγραμμα αφομοίωσης και ενσωμάτωσης των Κούρδων. Και επειδή η ενσωμάτωση είναι μια διαδικασία που στηρίζεται κυρίως στην οικονομία, είναι αδύνατον να αντιμετωπιστεί με καθαρά πολιτικά εργαλεία και αγώνα. Φυσικά, το ζήτημα της ενσωμάτωσης μπορεί να το αντιληφθεί και να το αντιμετωπίσει ένα άτομο που είναι πολιτικοποιημένο και συμμετέχει στον αγώνα. Όμως είναι ανθρωπίνως αδύνατον να πολιτικοποιήσεις σε τέτοιο βαθμό είκοσι εκατομμύρια Κούρδους.
Ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστούν οι σοβαρές δυναμικές που έχουν αναπτυχθεί και έλκουν τους Κούρδους, με αποτέλεσμα την ενσωμάτωσή τους στο τουρκικό οικονομικό, εκπαιδευτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι, είναι η δημιουργία μιας κοινής θεσμικής πολιτικής και οικονομικής αγοράς μεταξύ των Κούρδων που κατοικούν στα τέσσερα τμήματα του Κουρδιστάν, η οποία όμως και πάλι θα είναι αναποτελεσματική, αν δεν υπάρχει διέξοδος στη θάλασσα, η οποία και θα οδηγήσει στην απελευθέρωση των κουρδικών εδαφών. Και η σημασία της Ροζάβας (Δυτικό Κουρδιστάν - Β. Συρία) έγκειται ακριβώς σ' αυτό το θέμα. Η επανάσταση και η απελευθέρωση της Ροζάβας, δίνει την ευκαιρία στους Κούρδους να αποκτήσουν έξοδο στη θάλασσα και ο κύριος φόβος της Τουρκίας είναι ότι η Ροζάβα θα ενωθεί με το Νότιο Κουρδιστάν (Β. Ιράκ), δίνοντας έτσι στους Κούρδους τη δυνατότητα να δραπετεύσουν από τη "φυλακή" τους και να ενσωματωθούν απ' ευθείας στο διεθνές σύστημα.
Και όλα αυτά συμβαίνουν σε μια στιγμή που για πρώτη φορά από την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έχει αρχίσει μια διαδικασία επαναχάραξης συνόρων στη Μέση Ανατολή, με την Τουρκία να έχει απομονωθεί λόγω της νεο-Οθωμανικής πολιτικής, τον εκπρόσωπο του ισραηλινού ΥΠΕΞ να δηλώνει ότι "είναι ανάξια σχολιασμού" η δήλωση του πρωθυπουργού Ερντογάν ότι "Το Ισραήλ βρίσκεται πίσω από τις εξελίξεις στην Αίγυπτο", που καταδίκασε με οργή η ίδια η Ουάσιγκτον.
Άλλωστε, όταν μιλάμε για λύτρωση του Κουρδιστάν, εννοούμε την ενσωμάτωση των Κούρδων στο διεθνές σύστημα χωρίς διαμεσολαβητές και μεσάζοντες.
Βασική προϋπόθεση για την ενσωμάτωση στο διεθνές σύστημα είναι να αποκτήσουν την εξουσία στα εδάφη τους οι ίδιοι οι Κούρδοι, και αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει χωρίς τη δύναμη των όπλων στη Μέση Ανατολή. Υπό την άποψη αυτή, παρά τις φιλολογίες για ειρήνη και αδελφοσύνη, η κουρδική ενότητα και αλληλεγγύη πρέπει να εκφραστεί μέσα από τη δημιουργία στρατού στη Ροζάβα, που βρίσκεται σε εξέλιξη. Στη Μέση Ανατολή δεν υπάρχει γεωπολιτικό περιβάλλον που να λαμβάνει σοβαρά κάποιον που δεν έχει τη δύναμη των όπλων. Εκείνοι που νομίζουν ότι ο αφοπλισμός του συστήματος του ΡΚΚ θα ανοίξει πεδίο πολιτικής δράσης στους Κούρδους, θα πρέπει να δουν ότι σε περιοχές που αποσύρθηκαν οι αντάρτες έχουμε επιστρέψει στην εποχή των ένοπλων συγκρούσεων μεταξύ των κουρδικών φυλών, και να αντιληφθούν ότι τα όπλα και η δύναμη των ανταρτών, εκτός του ότι είναι το μέσον για την εθνική απελευθέρωση, είναι και μια δύναμη που εξασφαλίζει την εθνική κυριαρχία και τη λειτουργία του συστήματος δικαίου. Η εθνική κυριαρχία που έχει φυτρώσει και αναφυεί στο Κουρδιστάν, είναι αποτέλεσμα της ύπαρξης και της δράσης αυτών των όπλων.
Από τα πιο ισχυρά όπλα που χρησιμοποιούν οι Τούρκοι για την ενσωμάτωση των Κούρδων, είναι η ισλαμική πίστη. Άλλωστε, τα τέσσερα κράτη που κατέχουν και εκμεταλλεύονται το Κουρδιστάν, έχουν αποκτήσει εξειδίκευση στη χρησιμοποίηση του Ισλάμ εναντίον των Κούρδων. Είναι δε τόσο δόλια και πονηρή η τακτική με την οποία χρησιμοποίησαν το Ισλάμ τα τέσσερα κράτη που κατέχουν το Κουρδιστάν και επηρέασε σε τέτοιο βαθμό την κουρδική κοινωνία, που σήμερα, στις τάξεις των συμμοριών σαλαφιστών που επιτίθενται με βαρβαρότητα εναντίον των Κούρδων στη Ροζάβα, πολεμούν πολλοί αποπλανημένοι Κούρδοι από το Βόρειο και το Νότιο Κουρδιστάν! Είναι δε πατριωτικό καθήκον όλων των Κούρδων, ανεξαρτήτως αν πιστεύουν ή όχι στο Ισλάμ, να αντιληφθούν και να συνειδητοποιήσουν ότι αυτή η ισλαμική νοοτροπία, που ωθεί τους Κούρδους στη συνεργασία ακόμα και με τον κατακτητή, είναι ο μεγαλύτερος εχθρός στην πορεία προς την εθνογέννεση και τον εκσυγχρονισμό της κουρδικής κοινωνίας και την απελευθέρωση του Κουρδιστάν.
Μια άλλη δυναμική ενσωμάτωσης των Κούρδων στην τουρκική πραγματικότητα, είναι η φιλολογία που έχει αναπτυχθεί για τη συνεργασία του BDP-HDP με την την τουρκική αριστερά και τους άλλους λαούς της Ανατολής. Και βέβαια οι Κούρδοι είναι φίλοι με τους λαούς της Τουρκίας, όμως το να δημιουργηθεί ένα αριστερό κίνημα στην Τουρκία, είναι υπόθεση των λαών της Τουρκίας και όχι των Κούρδων. Οι λαοί της Τουρκίας, που ανέπτυξαν την εθνική τους οικονομία λεηλατώντας τις περιουσίες άλλων λαών και εκμεταλλευόμενοι τους Κούρδους, και όχι μόνο δεν έφεραν αντίρρηση αλλά στήριξαν με όλες τους τις δυνάμεις τη δημιουργία του τουρκικού έθνους-κράτους, δεν έχουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν ένα αριστερό κίνημα. Αν δεν απελευθερωθεί το Κουρδιστάν και η Κύπρος, δεν είναι δυνατόν να γνωριστεί ο τουρκικός λαός με την αριστερά. Το να καλυφθεί αυτό το κενό, που έχει ένα σοβαρό ιστορικό υπόβαθρο, είναι ένα βάρος που δεν πρέπει να το φορτωθεί στις πλάτες του ο κουρδικός λαός.
Οι πληροφορίες που θέλουν το ένα τρίτο των συλληφθέντων στα γεγονότα του Πάρκου Γκεζί να είναι αλεβίτες που κατάγονται από την περιοχή Ντερσίμ, αποτελούν απόδειξη του πόσο πολύ η κουρδική νεολαία μπορεί να πέσει θύμα, ακριβώς λόγω αυτής της δυναμικής της ενσωμάτωσης που έχει αναπτυχθεί. Αυτό στο οποίο θα πρέπει να επικεντρωθεί το νόμιμο Κουρδικό πολιτικό κίνημα δεν είναι ο εκτουρκισμός του και το να γίνει ένα κόμμα της Τουρκίας, αλλά ο εκκουρδισμός του και το να γίνει ένα κόμμα του Κουρδιστάν.
Οι νόμιμοι πολιτικοί οργανισμοί και φορείς μας, που έφθασαν σε αυτό το επίπεδο μετά από αγώνες και αφού πληρώσαμε βαρύ τίμημα, τη στιγμή που αδυνατούν να οργανώσουν τον δικό μας λαό, δεν πρέπει να προσφέρουν θέσεις σε καίρια πόστα σε στελέχη με κεμαλική ιδεολογία. Το νόμιμο Κουρδικό Κίνημα πρέπει να εγκαταλείψει τη φιλολογία για τον εκτουρκισμό και το άνοιγμα στην Τουρκία και θα πρέπει να επιταχύνει τις προσπάθειές του για οργάνωση στο Κουρδιστάν, που είναι και το κύριο καθήκον του.
Υπό την άποψη αυτή, το νόμιμο Κουρδικό Κίνημα, αντί να εκλιπαρεί για την υποχώρηση του εκλογικού ορίου με το οποίο ένα κόμμα μπαίνει στη βουλή από το 10% σε πιο χαμηλό επίπεδο, να εργαστεί για να ξεπεράσει αυτό το όριο, όπως δίκαια λέει ο πρωθυπουργός. Γιατί είναι χωρίς νόημα να προβληματίζεσαι με το 10%, από τη στιγμή που στα όρια της Τουρκικής Δημοκρατίας ζουν 20 εκατομμύρια Κούρδοι, που ξεπερνούν το 30% του πληθυσμού. Ο δρόμος της υπέρβασης του ορίου του 10% και της αναμέτρησης με το κόμμα εξουσίας της Τουρκικής Δημοκρατίας, που παίρνει περισσότερες ψήφους στο Κουρδιστάν από το νόμιμο Κουρδικό Κίνημα, είναι η ανάληψη της εξουσίας στο Κουρδιστάν μέσα από το άνοιγμα εναλλακτικών δρόμων πολιτικής και η πιο επιθετική πολιτική οργάνωση σε εθνική βάση των Κούρδων που ζουν στις τουρκικές μεγαλουπόλεις.
Το αίτημα της Εκπαίδευσης στη Μητρική Γλώσσα του Κουρδικού Κινήματος, είναι στρατηγικής σημασίας για την αντιμετώπιση του προγράμματος ενσωμάτωσης των Κούρδων στην τουρκική πραγματικότητα και η Τουρκική Δημοκρατία με όλους τους θεσμικούς της φορείς, ακόμα και αν θεσμοθετηθεί, θα κάνει τα πάντα για να μην εφαρμοστεί στην πράξη ποτέ.
Το αίτημα αυτό, δηλαδή της Εκπαίδευσης στη Μητρική Γλώσσα, σε περίπτωση που αποτελέσει κοινό αίτημα όλων των Κούρδων, μπορεί να βοηθήσει στην οργάνωση και τη συσπείρωσή τους γύρω από το νόμιμο Κουρδικό Κίνημα στο Κουρδιστάν και σε ολόκληρη την Τουρκία, και έχει δυναμική να οδηγήσει το εκλογικό αποτέλεσμα πολύ πάνω από το 10% που είναι το εκλογικό όριο.
Ο αγώνας εναντίον της ενσωμάτωσης είναι τουλάχιστον τόσο σημαντικός όσο και ο αγώνας εναντίον της αφομοίωσης. Θα πρέπει δεν να ληφθεί υπ' όψιν ότι η γκετοποίηση των Κούρδων στις τουρκικές μεγαλουπόλεις, με το χρόνο θα σπάσει ή θα την σπάσουν, και οι Κούρδοι της δεύτερης και της τρίτης γενιάς θα τεθούν υπό την επιρροή της τουρκικής κουλτούρας, που θα εκτοπίσει και θα εξαλείψει τελικά την κουρδική κουλτούρα και πολιτισμό.
ZULKUF AZEW, 26.08.2013
Α' Μέρος
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου πήρε πάρα πολλά χρόνια να μάθω πως οι Κούρδοι όπως και τα λοιπά Εθνη λέγουν μισές αλήθειες και κρύβουν άλλες τόσες.Ο τρόπος που προσεγγίζει ο ανωτέρω αρθρογράφος το ζήτημα της γλώσσας και κατ' επέκτασιν της Ενσωμάτωσης και αφομοίωσης είναι ο μαρξιστικός τρόπος ανάλυσης που φέρει τα στοιχεία της φιλοσοφίας του ιδρυτή του ΠΚΚ Αμπντουλλάχ Οτζαλάν.
Πολύ πετυχημένα επισημαίνει τον Καταλυτικό ρόλο της Θρησκείας το ότι δηλαδή οι Κούρδοι δεν έχουν δική τους εκδοχή του ισλάμ και ασπάζονται εκδοχές άλλων λαών Ομως αυτόν τον τρόπο της προσέγγισης του γίγνεσθαι δεν τον ασπάζονται οι Κούρδοι του Νοτίου Κουρδιστάν ούτε και οι Κούρδοι της Συρίας και ο αρθρογράφος σωστά επισημαίνει ότι η μόνη ασφαλής δίοδος για να αντιμετωπιστούν οι σοβαρές δυναμικές που έχουν αναπτυχθεί και έλκουν τους Κούρδους και τους ενσωματώνουν στο οικονομικό, εκπαιδευτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι, άλλων κρατών είναι είναι η δημιουργία μιας κοινής δικής τους θεσμικής πολιτικής και οικονομικής συναίνεσης Αυτός όμως είναι αδύνατον
Η ιστορία των Κούρδων είναι μια Ιστορία χιλιάδων χρόνων με Ηρωικές στιγμές αλλά κουβαλεί και προδοσίες και εμφυλίους πολέμους και σοβαρούς διχασμούς.Το αξιακό υπόβαθρο που προκάλεσε τον κουρδικό Εμφύλιο της δεκαετίας του 1990 και που του επίτρεψε να λάβει έκταση που χωρίς την Αμερικανική παρέμβαση θα προκαλούσε την διάλυση των Κούρδων παραμένει ισχυρότατο και παράλληλα έχει εμπλουτιστεί με την αύξηση της δυναμικής ισλαμικών Κουρδικών Μορφωμάτων
Β μέρος
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην ίδια ώρα η Πολυπόθητη έξοδο στην Μεσόγειο Θάλασσα σκοντάφτει στο καθεστώς Ασαντ κα ιτο Ιράν, στην Συριακή Αντιπολίτευση, στην Ισλαμική τζιχάντ, στην Τουρκία και στο Νότιο Κουρδιστάν την πλέον φιλική χώρα ως προς την Τουρκία στο βαθμό που το ΠΚΚ δεν αποδέχεται την πρωτοκαθεδρία και την υποταγή στο καθεστώς Μπαρζανί.Το ΠΚΚ το έπραξε στην Τουρκία με την Τουρκο-Κουρδική σύμπραξη δεν θα το επαναλάβει με την ίδια ευκολία στην Συρία γιατί απλά άπτεται της ύπαρξης του.Εκτός αν η επίθεση των Αμερικανών στην Συρία ανοίξει τον χώρο ως έπραξε και στο Ιράκ.
Αυτόν τον φόβο την αγωνία και την ένσταση εκφράζει το Δημοκρατικό Κόμμα της Συρίας με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο με κάθε ευκαιρία και αυτό προσπαθεί να επιτύχει.κα ιτούτο γιατί σήμερα ως έχει είναι υπο ασφυκτικό κλοιό και η επιβίωση του βασίζεται στην ανθρωπιστική βοήθεια που λαμβάνει με το σταγονόμετρο.
Οι Κούρδοι του Νοτίου Κουρδιστάν εφαρμόζουν κατά του ΠΚΚ πρακτικές των Αγγλων επι Ελληνικού εδάφους κατά την Κατοχή του 1940-1944 και κατά τον μετέπεια Εμφύλιο.Η εγκατάλειψη των Κουρδικών εδαφών εξαιτίας της πολεμικής αντιπαράθεσης του PYD με Κούρδους πεσμεργκά, με Τουρκικό στρατό και με ισλαμική τζιχάντ έχει επιφέρει το πρώτο σημαντικό πλήγμα στην κουρδική οντότητα της Βόρειας Συρίας αυτό της εγκατάλειψης, της ερημοποίησης και της διάλυσης των υποδομών.
Παράλληλα το Συριακό μόρφωμα του καθεστώτος Ασαντ δεν επιβιώνει οικονομικά αν δεν καταλάβει τις πετρελαιοπαραγωγικές περιοχές και τις περιοχές παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, σε ποιά χέρια είναι αυτές; εκτός απο τους Σουνίτες και στα χέρια των Κούρδων.
Το πατριωτικό καθήκον των Κούρδων σκοντάφτει στον καταμερισμό των κερδών του Εμπορίου και του Λαθρεμπορίου του Νοτίου Κουρδιστάν μεταξύ των Κουρδικών μορφωμάτων του ΚDP και του PUK.Του Δημοκρατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (KDP) του Μασούντ Μπαρζανί και της Πατριωτικής Ένωσης του Κουρδιστάν (PUK) του Τζαλάλ Ταλαμπανί.Η κάθε εξέλιξη στο Νότιο Κουρδιστάν προκύπτει απο το σημείο ισορροπίας που παράγει η διελκυστίνδα τους.Το ποιές είναι οι υποδομές του Νοτίου Κουρδιστάν και το ποιά η πρόσβαση του Κουρδικού πληθυσμού αποσιωπάται έντεχνα, ανύπαρκτη όσο αστείο καιν φαντάζει και τούτο γιατί τα δύο κόμματα βασίζονται στον απόλυτο πελατειακό χαρακτήρα των σχέσεων τος με τον Πολίτη.
Γ΄Μέρος
ΑπάντησηΔιαγραφήΕρχόμαστε στο πλέγμα των σχέσεων με την Τουρκική Αριστερά.Το ΠΚΚ ως λενινιστικό Μαρξιστικό μόρφωμα , κουβαλεί και έχει εφαρμόσει τον διεθνιστικό χαρακτήρα της επανάστασης, να το πώ απλά ενώθηκε με την Τουρκική Ακροαριστερά με σοβαρούς δεσμούς σε όλα τα επίπεδα.Ομως η ένοπλη βία που μεταχειρίζεται η Τουρκική Ακροαριστερά την καθιστά με την πάροδο του χρόνου βραχίονα άσκησης πολιτικών ξενων κρατών μέσω των μυστικών τους υπηρεσιών.Κατά συνέπεια το ΠΚΚ πρέπει να σπάσει αυτή την σχέση με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο, ειδικά τώρα που φαίνεται να αποδέχεται ως πλέον κατάλληλη μέθοδο πάλης τον πολιτικό αγώνα λόγω της στρατιωτικής απαγκίστρωσις του.
Μια στρατιωτική απαγκίστρωση η οποία και δεν πρέπει να μετατραπεί σε Βάρκιζα των Κούρδων και σε αυτό πολύ έντεχνα τοποθετείται ο αρθρογράφος.Εντεχνα αποσιωπά λοιπόν τα ανωτέρω και αναφέρεται μόνο στην σχέση της Τουρκικής Αριστεράς με το ΠΚΚ.Ομως και εδώ κάνει ένα σοβαρό λάθος.Η Τουρκική Αριστερά δραστηριοποιείται στην κατεχόμενη Κύπρο και όχι στην Κύπρο.Το ότι το Νότιο Κουρδιστάν έχει αναγνωρίσει το ψευδοκράτος της ΤΔΒΚ αποτελεί τρανή απόδειξη των φιλικών διαθέσεων του καθεστώτος Μπαρζανί.
Τα γεγονότα του Πάρκου Γκεζί ξεπέρασαν το Κουρδικό κίνημα της Τουρκίας και έλαβε χώρα στην κινητοποίηση των Αλεβιτών μέσω του καθεστώτος Ασαντ ως αντίδραση για την πολιτική της Τουρκίας στην Συριακή κρίση.Οι Κούρδοι του ΠΚΚ επαναπαύτηκαν στα όσα θα χορηγούσε το καθεστώς Ερντογάν και στην αναγκαιότητα σύμπραξης μαζί τους , διαψεύστηκαν οικτρά.Το ότι υπέκυψαν στις επιταγές της Αμερικανικής Διπλωματίας δεν αποτελεί μεπτό, ούτε ότι δεν θα το πράξουν οι Αλεβήτες.Τό ότι δεν έχουν σχέση με τα δυτικότροπα τμήματα της Τουρκικής κοινωνίας ούτε και αυτό μεπτό καθώς αυτά πλουτίζουν σε βάρος των Κούρδων με την εκμετάλλευση τους.
Δ' μέροςΤο αν το Κουρδικό κίνημα επιτύχει ο πολιτικός και κοινωνικός του αγώνας να αποτελέσει την λυδία λίθος της διαμόρφωσης Κουρδικού μορφώματος εντός της Τουρκίας αποτελεί ιστορική πρόκληση, θα πραγματωθεί δε σε βάθος χρόνου και έχει σοβαρές πιθανότητες Η Τουρκική οικονομική διείσδυση, η αμερικανονατοϊκό παρουσία αποτελούν σοβαρό εμπόδιο, όχι όμως και αδιάβατο στον δρόμο για τον κεκουρδισμό του Βορείου Κουρδιστάν.Οπως σοβαρό εμπόδιο αποτελεί και η παρουσία του κινήματος Γκιουλέν το οποίο ελέγχει σε μεγάλο βαθμό τις παραδοσιακές δομές του τουρκικού κράτους.Οι απαιτήσεις του φιλοκουρδικού κόμματος BDP για περισσότερες φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις. αγνοήθηκαν απο την Τουρκική κυβέρνηση καθώς το κυβερνητικό κόμμα του Ερντογάν ΑΚΡ συντάχθηκε με τα αντιπολιτευόμενα ΜΗΡ (ακραίο δεξιό) και το CHP (σοσιαλδημοκρατικό) στο ζήτημα της επίσημης γλώσσας που θα περιλαμβάνεται στο νέο Σύνταγμα .Την ίδια τύχη θα έχει και το εκλογικό μέτρο του 10% το οποίο και καθιστά εκλογικά ελεγχόμενους τους Κούρδους της Τουρκίας
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρά τις όποιες ενστάσεις στο ανωτέρω άρθρο έχω να επισημάνω στον μεταφραστή του κειμένου αυτό που πάμπολλες φορές έχω καταθέσει.Αν επιτύχει να αναγάγει την Κουρδική πραγματικότητα στον Ελλαδικό χώρο και αν μπορέσει να επισημάνει τα κακώς κείμενα του κουρδικού κινήματος χωρίς τον φόβο να καταστεί εχθρός του Κουρδικού κινήματος θα έχει επιτύχει να καταστεί πραγματική γέφυρα μεταξύ των Κούρδων και των Ελλήνων γιατί και η ιστορία μας έχει κονά στοιχεία και η μοίρα μας αλλα τόσα