Η ΕΡΤ*, η υπόθεση "Παπακωνσταντίνου", η σάπια ολιγαρχία-ελίτ και το βαθύ κράτος της Ελλάδας

Του Σάββα Καλεντερίδη

Σχετικό άρθρο με την ολιγαρχία: "Δημοκρατία, το Πολίτευμα που Περιμέναμε": Μια ολοκληρωμένη συνταγματική και πολιτειακή πρόταση!
Σύμφωνα με την αναφορά του Εισαγγελέα Οικονομικού Εγκλήματος κ. Πεπόνη προς τον Πρόεδρο της Ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής που διενεργεί την προκαταρκτική εξέταση κατά του πρώην υπουργού κ. Γιώργου Παπακωνσταντίνου, σχετικά με την «υπόθεση του ηλεκτρονικού δίσκου των αρχείων αρχείου της τράπεζας HSBC», και τη συνημμένη αναφορά του ΣΔΟΕ, προκύπτουν επιβαρυντικά στοιχεία για τον ίδιο και για τις εξαδέλφες του.

Τα στοιχεία θα κριθούν αρμοδίως, από τις υπεύθυνες αρχές του ελληνικού κράτους, και θα καθορισθούν οι ποινές για όσους έχουν παραβιάσει το νόμο. Πάντως, σύμφωνα με εκτιμήσεις μελών της Ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής, οι ποινές θα είναι ιδιαίτερα βαριές, κυρίως για τον πρώην υπουργό κ. Γιώργο Παπακωνσταντίνου, ο οποίος δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ήταν στενός συνεργάτης του κ. Γιώργου Παπανδρέου. Μάλιστα, εις βάρος αυτού του διδύμου της εθνικής συμφοράς, εκκρεμούν πολιτικές κατηγορίες για τον τρόπο με τον οποίο οδήγησαν την Ελλάδα και έναν ολόκληρο λαό στη μέγγενη των μνημονίων και των δανειστών, κατηγορίες που παραμένουν έωλες, αφού η κυβέρνηση κρέμεται στην κυριολεξία από μια πασοκική κλωστή και δεν μπορεί να υλοποιήσει τη δέσμευσή της -για να είμαστε ακριβείς αυτό αποτελεί δέσμευση του κ. Σαμαρά- για εξιχνίαση των συνθηκών και αναζήτηση των ενόχων που μας οδήγησαν στο μνημόνιο.

Εν πάση περιπτώσει, όπως προαναφέραμε, δεν έχουμε τίποτε άλλο από το να εμπιστευτούμε το ελληνικό κράτος και τις αρμόδιες αρχές και να περιμένουμε να απονεμηθεί δικαιοσύνη, για να ικανοποιηθεί -αν μη τι άλλο- και το δημόσιο αίσθημα, που χρόνια τώρα επαναλαμβάνει το «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει», εννοώντας τα μέλη της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας (ελίτ) που κυβερνά αυτήν τη δύστυχη χώρα, που φρόντιζαν το ένα να καλύπτει το άλλο για τις ανομίες και τα εγκλήματα εις βάρος του λαού και της χώρας που διέπραττε και συνεχίζει να διαπράττει, ανεξαρτήτως του ποιος κυβερνούσε-ά!

Δεν θα ήταν δε υπερβολή να πούμε ότι ελάχιστα άλλαζαν σε κάθε εναλλαγή κυβέρνησης στη χώρα μας, όσον αφορά τη θέση και τις δυνατότητες των μελών της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας να εξυπηρετούν τα ιδιοτελή τους συμφέροντα, χωρίς να τους καίγεται καρφί για την πορεία της χώρας και για το τίμημα που καλούνταν να πληρώσουν οι Έλληνες πολίτες, ως αποτέλεσμα των επιλογών τους.

Θα μπορούσαμε να ονομάσουμε και να χαρακτηρίσουμε αυτήν την ολιγαρχία ως το ελληνικό «βαθύ κράτος», που επιβίωσε επί δεκαετίες εις βάρος των πολιτών και των συμφερόντων του έθνους!

Χαρακτηριστικά, αντιπαρερχόμενοι τις πληροφορίες και τα στοιχεία που φέρουν την οικογένεια Παπακωνσταντίνου να έχει ευνοηθεί σκανδαλωδώς από τις αρχές κατοχής και συγκεκριμένα από τους Γερμανούς (το 1941 απέκτησε από τον Τσολάκογλου και από τις αρχές κατοχής το προνόμιο παραγωγής και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας στην Πτολεμαΐδα), θα αναφερθούμε στον Μιχάλη Παπακωσνταντίνου, πατέρα των δυο αδελφών που κατηγορούνται για φοροδιαφυγή.

Ο Μιχάλης Παπακωνσταντίνου, παρά το στίγμα που είχε το όνομα της οικογένειας, ως συνεργάτες των Γερμανών, λες και τον στήριζε η αόρατη δύναμη που στηρίζει την ολιγαρχία για να επιπλέει με όλες τις καταστάσεις και όλες τις εποχές, διετέλεσε υφυπουργός Άμυνας, στην κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου**, και υπήρξε από τους πρωταγωνιστές μιας υπόθεσης, που έπαιξε ρόλο στην επιβολή της δικτατορίας δυο χρόνια αργότερα.

Πρόκειται για την υπόθεση που έμεινε στην ιστορία ως το "σαμποτάζ της ζάχαρης". Όπως εκμυστηρεύθηκε στον γράφοντα ο τακτικός ανακριτής της υπόθεσης, λοχαγός της Στρατιωτικής Δικαιοσύνης, αείμνηστος Νίκος Νικολαΐδης, όταν ξετίναξε τους μάρτυρες και ετοιμάστηκε να απαγγείλει βαρύτατες κατηγορίες εναντίον του διοικητή της μονάδας, αντισυνταγματάρχη Γεώργιου Παπαδόπουλου, επενέβη προσωπικά ο υφυπουργός Μιχάλης Παπακωνσταντίνου και του αφήρεσε την δικογραφία, μεταθέτοντάς τον σε άλλη φρουρά. Δυο χρόνια μετά ο Παπαδόπουλος έβαζε τη χώρα στο γύψο, και επτά χρόνια μετά η τραγωδία ολοκληρώθηκε με την εισβολή και κατοχή του 38% της Κύπρου.

Παρ’ όλα αυτά, σαν να μην συνέβη τίποτα, ο Μιχάλης Παπακωνσταντίνου επανήλθε στο πολιτικό σκηνικό, χρημάτισε υπουργός Γεωργίας και Δικαιοσύνης, παρακαλώ, και αργότερα υπουργός εξωτερικών στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Το ίδιο αόρατο χέρι στήριξε και καθόρισε την πολιτική ανέλιξη του ανιψιού πλάι στον Κώστα Σημίτη και μετά πλάι στον Γιώργο Παπανδρέου, που φέρει το όνομα του πατέρα του Μιχάλη, και διερμηνέα των Γερμανών επί Κατοχής στην Κοζάνη, όπως το ίδιο αόρατο χέρι, πιθανώς, τοποθέτησε την εξαδέλφη του στο ΤΑΙΠΕΔ, στην παρούσα κυβέρνηση παρακαλώ!

Επαναλαμβάνοντας την προτροπή που έκανε ο πρέσβης κ. Μαλλιάς προς του πολιτικούς, κατά την παρουσίαση του βιβλίου του στη ΛΑΕΔ "Η άλλη κρίση: Η Μαρτυρία ενός Πρέσβη", ζητώντας τους να αναλάβουν οι ίδιοι την ευθύνη να ξεπλύνουν την τιμή τους, για να μην το κάνουν ... άλλοι, να υπογραμμίσουμε ότι η περίπτωση των Παπακωνσταντίνου δεν θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι ή ως εξιλαστήριο θύμα, αλλά ως η απαρχή της εξυγίανσης του πολιτικού μας συστήματος και της εξάλειψης του βαθέος κράτους! 

*Υπάρχουν απόψεις που διακινούνται στο δημοσιογραφικό χώρο, που μιλούν για κινήσεις που γίνονται στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, για να πέσει η κυβέρνηση, με αφορμή το κλείσιμο της ΕΡΤ, να πάμε σε εκλογές και να παραγραφούν τα αδικήματα του κ. Παπακωνσταντίνου!!!
**Και ο Γιώργος Παπανδρέου ανήκε στην ολιγαρχία που αναφέρουμε, τα μέλη της οποίας θεωρούν ότι έχουν γεννηθεί για να κυβερνούν τη χώρα.

Σύμφωνα με το βιβλίο του Τάσου Κοντογιαννίδη "Ήρωες και Προδότες στην Κατοχική Ελλάδα", ο Γεώργιος Παπανδρέου, που ήταν εκ των συντακτών του κατηγορητηρίου στη "Δίκη των Εξ", μαζί με τον στρατηγό Θεόδωρο Πάγκαλο, παππού του σημερινού, ξεροστάλιαζαν έξω από την πόρτα του Τσολάκογλου να αναλάβουν υπουργείο.

Μετά, βρήκε την πόρτα των Άγγλων ανοιχτή, για να γίνει ο εκλεκτός πρωθυπουργός τους και να ακολουθήσει η γνωστή πορεία καταστροφής της χώρας από τον ίδιο, τον γιο και τον εγγονό!