Κωνσταντίνος Χολέβας
Συνεχίζονται και φέτος οι εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια από τους
νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13. Ηταν πράγματι ένα θαύμα της
ελληνικής ψυχής το γεγονός ότι απελευθερώθηκαν ιστορικά ελληνικά εδάφη
από μία μικρή Ελλάδα, η οποία είχε πτωχεύσει το 1893, είχε ηττηθεί
στρατιωτικά το 1897 και βρισκόταν υπό Διεθνή Οικονομικό Ελεγχο
(αντίστοιχο με την τρόικα ) από το 1898.Πέραν, όμως, των πολεμικών κατορθωμάτων, αξίζει να θυμηθούμε και ένα ειρηνικό επίτευγμα που υλοποιήθηκε πριν από ακριβώς 100 χρόνια και καταδεικνύει ότι μπορούμε να είμαστε και οργανωτικοί και συντονισμένοι και αποτελεσματικοί.
Οπως με πληροφόρησε φίλος ιατρός που αγαπά την Ιστορία, στις αρχές του 1913 και μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το Υγειονομικό του Στρατού μας εμβολίασε 500.000 ανθρώπους μέσα σε λίγους μήνες κατά της χολέρας και άλλων επιδημιών. Οι εποχές ήταν δύσκολες, υπήρχαν ασθένειες που σήμερα θεωρούνται ξεχασμένες, και οι συνθήκες του πολέμου προκαλούσαν τη μαζική συγκέντρωση αμάχων ή στρατιωτών, άρα και την ευκολότερη διάδοση των επιδημιών και των λοιμωδών νόσων. Ο βουλγαρικός και ο σερβικός στρατός είχαν μεγάλες απώλειες από τη χολέρα. Οι Ελληνες, οι παππούδες μας, τα κατάφεραν και την απέφυγαν.
Μία φτωχή Ελλάδα, με πενιχρά μέσα, στηρίχτηκε στην αυταπάρνηση και την επιστημοσύνη των στρατιωτικών ιατρών και νοσοκόμων, και έστησε 29 ιατρεία μέσα στη Θεσσαλονίκη σε ελάχιστο χρόνο. Εμβολιάστηκαν συνολικά 150.000 στρατιώτες και 350.000 άμαχοι. Η θνησιμότητα περιορίστηκε σε απειροελάχιστο ποσοστό. Κοπέλες από καλές οικογένειες της Θεσσαλονίκης προσέφεραν εθελοντικά υπηρεσίες ως νοσοκόμες. Ιατροί από όλα τα σημεία όπου ζούσαν Ελληνες κατατάχθηκαν εθελοντικώς και βοήθησαν ως απλοί στρατιώτες του Υγειονομικού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα προσφοράς, ο Σμυρναίος ιατρός Απόστολος Ψαλτώφ, ο οποίος κατετάγη στον Ελληνικό Στρατό χωρίς να έχει υποχρέωση, και μάλιστα προσέφερε με δικά του έξοδα πολλά χειρουργικά εργαλεία.
Τα γράφω αυτά όχι μόνο για να τιμήσουμε τη μνήμη των αγωνιστών της ανθρωπιάς και των ειρηνικών επιτευγμάτων, αλλά και για να πάρουμε λίγες δυνάμεις και να αντλήσουμε συγκρατημένη αισιοδοξία για το παρόν. Μην ακούτε τις ειρωνείες των γερμανικών εφημερίδων ότι έχουμε μόνον ελαττώματα. Μπορούμε να κάνουμε θαύματα, όταν είμαστε ενωμένοι και αποφασισμένοι. Στα δύσκολα δείχνουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Ας το αποδείξουμε και τώρα!
δημοκρατία
Πράγματι, έτσι συνέβη τότε στην Θεσσαλονίκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεταξύ των ιατρών οι οποίοι συνέβαλαν στην προσπάθεια αυτή, ήταν και ο γνωστός ως ένας εκ των άριστων γιατρών των Αθηνών, ο έφεδρος Ανθυπίατρος Δημήτριος Γαζής, ο οποίος εκτός των άλλων, έλαβε μέρος στην Μάχη των Γιαννιτσών (έχω την φωτογραφεία του ένστολου και φέροντος σπάθη, ίσως τότε να έφεραν όπλα οι Ανθυπίατροι), για την συμμετοχή του μάλιστα πήρε και αριστείο που υπογράφεται από τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Κουμουνδούρο, καθώς και ο αδελφός του επίσης γιατρός Μίχος Γαζής που πέθανε τότε στην Θεσσαλονίκη σε Στρατιωτικό Νοσοκομείο. Και οι δύο ήσαν θείοι του αείμνηστου Καθηγητή της Νομικής Σχολής Αθηνών Ανδρέα Γαζή που πέθανε πριν από λίγα χρόνια σε μεγάλη ηλικία.
Όσον αφορά τους Γερμανούς σας αναφέρω ότι κατά την διάρκεια του Πολέμου του 1940-41, η Μαράσλειος Παιδαγωγική Ακαδημία είχε μετατραπεί σε Στρατιωτικό Νοσοκομείο στο οποίο νοσηλευόντουσαν οι Έλληνες τραυματίες του Βορειοηπειρωτικού Μετώπου.
Μόλις κατέλαβαν οι Γερμανοί την Αθήνα, έσπευσαν να εκκενώσουν το Μαράσλειο, πετώντας τους Έλληνες τραυματίες στους γύρω δρόμους.
Μία κυρία από πολύ καλή οικογένεια και πολύ μορφωμένη, η οποία υπηρετούσε ως Εθελόντρια Αδελφή Νοσοκόμος στο πρόχειρο Νοσοκομείο του Μαρασλείου δεν κρατήθηκε και απάντησε σε άπταιστα Γερμανικά στους Γερμανούς όπως τους έπρεπε, λέγοντάς τους όλα τα σχετικά για τον πολιτισμό και την στρατιωτική τους τιμή και ηθική έναντι αντιπάλων στρατιωτών τραυματιών.
Βέβαια δεν ίδρωσε το αυτί των Γερμανών, όπως δεν ιδρώνει άλλως τε και σήμερα, που πάλι διαπράττουν οικονομικά εγκλήματα εις βάρος μας και παραπληροφορούν τον λαό τους διασπείροντας ειδήσεις περί δήθεν τεμπέληδων και παλιανθρώπων Ελλήνων.
Αυτά παθαίνει όποιος δεν έχει πατριώτες ηγέτες και φθάνει στο έσχατο σημείο εξ αιτίας των να χρωστά σε τέτοιους τοκογλύφους.
Ευμένης Καρδιανός
Υ.Γ. Το επεισόδιο του Μαρασλείου το διάβασα πριν από χρόνια στην έγκριτο Αθηναϊκή εφημερίδα ΕΣΤΙΑ.
Μια ενδιαφέρουσα αναφορά-ντοκουμέντο από δημοσιογράφο της εποχής εκείνης, βρίσκεται στο βιβλίο του εγγονού του Νίκου Σπανδωνή "Δέκα εβδομάδες και ένα ιντρμέτζο".
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλίνα
Και τι δεν αξίζει να πει κάποιος για τους καλλιεργητές του Έθνους, που με ευφυή ματιά κατάλαβαν πως την δεδομένη χρονική στιγμή, οι ιατρικές υπηρεσίες προς τον μόλις απελευθερωμένο πληθυσμό, έδιναν πραγματική προσφορά στην πατρίδα. Άξια η όποια τιμητική αναφορά στο όνομα ολων των ηρώων, φανερών και αφανών, 100 χρόνια πριν, σαν σήμερα.
ΑπάντησηΔιαγραφή