Ειρήσθω Λογοδοσία & Ανακλητό

Α Π Ο ΕΝΑ μείζον εκ τραγωδίας πρόβλημα του λαού και του πολιτεύματος, είχε προκύψει εντονότερα, κατά συγκεκριμένο τρόπο, επιτακτική η ανάγκη, για αυστηρά θεσμοθετημένη τη διαρκή υποχρέωση λογοδοσίας των κυβερνώντων στον λαό - στους πολίτες. Και, πολύ περισσότερο, η ανάγκη για εξοπλισμό του λαού με τη θεσμική δυνατότητα δημοκρατικής αποπομπής, από την εξουσία, όποιου αποδεικνύεται ανάξιος, ανίκανος, ανεπαρκής κι επικίνδυνος να συνεχίσει άρχων μέχρι λήξεως της θητείας του:
Ε Υ Θ Ε Ω Σ ΑΠΟΤΟΚΟ του θανατηφόρου Ολέθρου στο Μαρί της 11ης Ιουλίου 2011 και της απολυταρχικής καταφρόνησης που κατόπιν επέδειξε ο έκπτωτος στη συνείδηση του λαού Πρόεδρος σε βάρος των κυριότερων συστατικών στοιχείων της δημοκρατικότητας του πολιτεύματος:
Πρώτα, ενάντια στον κατελθόντα σε συλλαλητήρια έξω απ' το Προεδρικό λαό, ο οποίος εξέφραζε αυτοπροσώπως τη βούληση της λαϊκής πλειοψηφίας. Και, ύστερα, απέναντι στους ισχύοντες, αλλ' ανεπαρκούς αποτελεσματικότητας, θεσμούς του κράτους: Την διορισθείσα, υπό του ιδίου του ΠτΔ, Ερευνητική Επιτροπή, το καταδικαστικό για τον ίδιο Πόρισμά της και την απόφαση της Βουλής για την παραίτησή του.

Ο Υ Κ ΗΒΟΥΛΗΘΗ τότε, η ηγεσία της αντιπολίτευσης ν' αποκριθεί θετικά και αποτελεσματικά στη λαϊκή αξίωση και σύσσωμη να εξαναγκάσει με δημοκρατικό τρόπο σε παραίτηση τον αντιδημοκρατικά γαντζωθέντα στην εξουσία. Με πρόσχημα μια, βολική για τη δική τους ανεπάρκεια, τυπολατρία, απλώς συνέχισαν να «επιπλώνουν» την παραμονή στην εξουσία μιας κυβέρνησης ισχνοτάτης μειοψηφίας, της οποίας τα περαιτέρω «πουζιασμένα κκοντέινερς» ανικανότητας, κατρακύλησαν το κράτος και στην τροϊκανή υποδούλωση.
Τ Ω Ρ Α ΑΝΗΛΘΑΝ του λόγου τους στην εξουσία. Με δεδηλωμένο απ' τον Πρόεδρο Αναστασιάδη πρόταγμα κυβερνητικής πολιτικής, τη θεσμοθέτηση της λογοδοσίας στον λαό και τη νομοθέτηση των πολιτικών, αστικών και ποινικών ευθυνών των πολιτειακών και άλλων αξιωματούχων του κράτους. Ανακοινώθηκε ότι ετοιμάζονται για να σταλούν, ως μέρος των 54 νομοσχεδίων, στη Βουλή εντός Μαρτίου. Δεν έγινε, εισέτι, γνωστό το περιεχόμενό τους.
Ε Α Ν ΟΜΩΣ έχουν πράγματι τη βούληση να εξοπλίσουν θεσμικά κι αποτελεσματικά τον λαό, θα πρέπει να επιδείξουν και τη γενναιότητα να υιοθετήσουν την πιο συγκροτημένη, επί του μείζονος τούτου προβλήματος, εισήγηση, που είχε καταθέσει ο διεκδικήσας τις εκλογές Γ. Λιλλήκας. Για το Διαρκώς & Άμεσα Ανακλητό, από τον λαό, των εκλελεγμένων αρχόντων: Την πρακτική δυνατότητα του Εντολέα λαού, ανά πάσα στιγμή ν' αφαιρεί την Εντολή από κάθε αποτυχόντα Εντολοδόχο. Χωρίς να περιμένει ο Εντολέας, όμηρος και αιχμάλωτος της κομματοκρατίας, τη λήξη της θητείας του έκπτωτου Εντολοδόχου.
ΕΡΩΤΗΣΗ
Ένα Κόμμα Εμφύλιου Μίσους, είναι ποτέ δυνατόν, άραγε, ν' αποδεχθεί, έστω για τη συναγωγή σοφότερων συμπερασμάτων, χρήσιμων για την πρόληψη και την αποφυγή επανεμφάνισης Εμφυλίων Παθών, την έννοια του Εθνικού Διχασμού και τη μελέτη των πραγματικών αιτίων γέννησης του Εμφύλιου Διχασμού, αφού κάτι τέτοιο θα του αφαιρέσει τον κεντρικό υπαρξιακό πυρήνα της δικής του υποστασιοποίησης, φίλτατε αναπληρωτή κοινοβουλευτικέ εκπρόσωπε του ΑΚΕΛ; 

 η σημερινή