Για λόγους «προστασίας της κοινής ησυχίας» οι κάτω των 16 ετών τίθενται σε κατ' οίκον περιορισμό
Πέρυσι τον Ιούνιο ένα αυτοσχέδιο πάρτι στην Βέρνη μετατράπηκε σε ολονύχτια συγκέντρωση 25.000 ατόμων που χόρεψαν ως το πρωί.
Αρχής γενομένης από το θέρετρο Ιντερλάκεν της Ελβετίας, το 2006, ολοένα και περισσότερες ελβετικές πόλεις και κοινότητες επιβάλλουν απαγόρευση νυχτερινής κυκλοφορίας σε ανήλικους κάτω των 16 ετών, προκαλώντας έτσι την οργή τους.
Σύμφωνα με τις τοπικές αρχές, η επίμαχη απαγόρευση είναι απαραίτητη για να αποφεύγεται η διατάραξη της κοινής ησυχίας, η ρύπανση και βανδαλισμοί, που όπως ισχυρίζονται πυροδοτούνται σε μεγάλο βαθμό από την ασυλλόγιστη κατανάλωση αλκοόλ από νέους και εφήβους.
Σύμφωνα με τις τοπικές αρχές, η επίμαχη απαγόρευση είναι απαραίτητη για να αποφεύγεται η διατάραξη της κοινής ησυχίας, η ρύπανση και βανδαλισμοί, που όπως ισχυρίζονται πυροδοτούνται σε μεγάλο βαθμό από την ασυλλόγιστη κατανάλωση αλκοόλ από νέους και εφήβους.
Η κατανάλωση αλκοόλ σε άτομα κάτω των 16 ετών είναι ήδη παράνομη στην Ελβετία, όμως για πολλές κοινότητες αυτό δεν είναι αρκετό καθώς θεωρούν προσβλητική τη θέα νέων που πίνουν μπίρες και άλλα οινοπνευματώδη ποτά σε πάρκα και δρόμους. Έτσι, στο Ιντερλάκεν για παράδειγμα, μετά τις 10.00 μ.μ. οι νέοι κάτω των 16 ετών απαγορεύεται να κυκλοφορούν: δεν τους επιτρέπεται να επισκέπτονται την πόλη, δημόσιους χώρους και δρόμους χωρίς τη συνοδεία των γονιών τους.
Μετά την εφαρμογή των μέτρων η ήδη ήσυχη κοινότητα στις Άλπεις έγινε ακόμη πιο ήσυχη, μειώθηκε η μεταμεσονύχτια φασαρία και οι βανδαλισμοί, γεγονός που ώθησε και άλλες ελβετικές κοινότητες να μιμηθούν το παράδειγμά της.
Βεβαίως οι νεαροί Ελβετοί δεν κάθισαν με σταυρωμένα χέρια. Όταν το Κέρσατς, μια μικρή κοινότητα κοντά στη Βέρνη έγινε η τελευταία που υιοθέτησε την απαγόρευση κυκλοφορίας, ντόπιοι έφηβοι αψήφησαν τις πολικές θερμοκρασίες και έκανα υπαίθριο πάρτι μετά τις 10.00 μ.μ. σε ένδειξη διαμαρτυρίας.
«Πιστεύω ότι είναι απλά άδικο. Πο0λλοί από εμάς έχουμε φίλους που είναι πάνω από 16 ετών και θέλουμε να βγούμε έξω μαζί τους. Γιατί πρέπει να φεύγουμε όταν αρχίζει το κέφι;», λέει ένα 15χρονο κορίτσι. «Δεν πιστεύω ότι είναι απαραίτητη η απαγόρευση κυκλοφορίας. Και τέλος πάντων, αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να το αποφασίζουν οι γονείς μας και όχι το δημοτικό συμβούλιο. Αυτό ο νόμος μόνο προβλήματα θα προκαλέσει.», προσθέτει ένα αγόρι της ίδιας ηλικίας.
Αμφιβολίες όμως εκφράζουν και πολλοί ενήλικες. «Τι θα συμβεί αν ένας από τους γιους μου επιστρέφει στο σπίτι από το σινεμά ή την προπόνηση αμέσως μετά τις 10.00 μ.μ.; Θα συλληφθεί;», ρωτάει μία μητέρα.
Και όλα αυτά την ώρα που μόνο οι δημόσιοι χώροι ενδείκνυνται για τους νέους κάτω των 16 ετών. Τα κλάμπ είτε τους απαγορεύουν την είσοδο είτε είναι απαγορευτικά ακριβά, αφήνοντάς τους μόνο πάρκα, δρόμους και πλατείες για να συναντιούνται και να κοινωνικοποιούνται.
ΒΗΜΑ
Ησυχια, ταξις και ηθικη (?).
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί αυτή η απόφαση δημιούργησε τέτοιο θόρυβο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρό πολλών ετών, γύριζα από τον Όμιλο Τζούντο με το τραμ κατά τις 9,20 μ.μ. σπίτι μου συνταξιδεύοντας με τον νεαρό Βέρνερ που ήταν 15 ετών (αλλά παρά τα περίπου 62 κιλά του, εμένα με τα 81 κιλά και όλο μυς, στο Ράντορι με έρριχνε κάτω με Yama Arashi ή με Soto Makikomi!).
Κάποια στιγμή ανέβηκαν δύο αστυνομικοί.
Ο νεαρός Βέρνερ χλώμιασε και μου είπε φοβισμένος πως ελπίζει να μην τον ελέγξουν, διότι, όπως μου εξήγησε, αν βρούν πως είναι κάτω των 16 ετών, θα τον συλλάβουν και θα καλέσουν τους γονείς του να τον πάρουν από το τμήμα κάνωντάς τους παρατήρηση!
Ευμένης Καρδιανός
Κατά την άποψή μου, δεν κάνουν και άσχημα να θέτουν έναν περιορισμό στην κυκλοφορία των εφήβων, για τις νυχτερινές ώρες. Αν γυρίζουν τα παιδιά από 13 χρονών στα μπαράκια και μαθαίνουν να πίνουν, να μεθάνε και να παίρνουν ό,τι άλλο φαντάζεται κανείς, τι καλό θα τους προσφέρει αυτό;
ΑπάντησηΔιαγραφήΒεβαίως, οι ίδιοι οι έφηβοι το αντιλαμβάνονται ως περιορισμό και ίσως, εκεί θα έπρεπε να προσέξει το κράτος να τους το θέσει εποικοδομητικά, με ενημέρωση κλπ. Υπάρχουν πολλοί τρόποι επικοινωνίας που θα μπορούσαν να βοηθήσουν.
Γιατί ό,τι απαγορεύεται, αυτό και επιθυμείται.
Ελίνα
Μια μεγάλη βλακεία. Θα πετύχουν το αντίθετο. Δεν μπορούν να βρουν μια μέση λύση. Όλα ξεκινάνε από το σπίτι. Να μάθουν να έχουν επικοινωνία με τα παιδιά τους για να ναι υπεύθυνα από μικρά όταν πάνε να διασκεδάσουν. Εντάξει να μην είναι τα 15 χρονα αργά βράδυ σε μπαράκια παίζοντας το «μεγάλα» αλλά όχι κι αυτό το… Ελβετικό. Δεν θα ξεχάσω ένα βράδυ που ήμουν με παρέα σε ένα μπαράκι 2 παρά το βράδυ και ένας φίλος μου «καμάκωνε» μια κοπέλα που ήταν με μια φίλη της. Όλοι στη παρέα (2 αγόρια, 3 κοπέλες) τη κάναμε για 18. Το φιλαράκι μου είχε πιάσει κουβέντα μαζί της ώσπου κάποια στιγμή χτυπάει το κινητό και ήταν η μάνα της. Εκεί το φιλαράκι μου κατάλαβε ότι η άλλη ήταν 16χρονο! Φεύγει αυτή αφού είχαν ανταλλάξει τηλέφωνα για να τα πουν για καφέ. Έρχεται πίσω σε μας «Τι έγινε Δον Ζουάν?»(πλάκα εμείς). «Ρε σεις! Ξέρετε πόσο χρονών ήταν αυτή?». «18 εκεί». «Καλά θα ήταν…16 είναι!». Μείναμε λίγο και μετά του απαντήσαμε όλοι μαζί στη παρέα «Παιδεραστήηηη». «Μετά το κατάλαβα. Πήρε η μάνα της τηλέφωνο και την έψαχνε γι’ αυτό έφυγε με την άλλη». «Άστα αυτά μας τα είπανε κι άλλοι. Ισόβια μέσα έλα έλα». Μέχρι να το διαλύσουμε του κάναμε τρομερή καζούρα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο 75% των γονιών δεν είναι εντελώς ικανοί για να ναι γονείς. Η ψυχρή αλήθεια. Αυτός που θέλει να κάνει το πιο απλό και φυσιολογικό για εφηβεία…να πάει στο πάρτι, να χορέψει και να πιει(νορμάλ μια μπυρίτσα μικρή σαν νερό) θα το καταφέρει ακόμα κι αν τον κλείσεις σε Αλκατράζ βάζοντας να τον φρουρεί ολόκληρη μοίρα καταδρομών.
Αν οι γονείς δεν μπορούν να χτίσουν σχέσεις εμπιστοσύνης με τα παιδιά τους να μην κάνουν παιδιά, κανείς δεν τους υποχρέωσε. Δηλαδή τα 15χρονα να μην έχουν δικαίωμα να πάνε Σάββατο βράδυ στο εμπορικό να δουν μια ταινία? Δηλαδή αν θα τελειώνει η ταινία 10:30 τι θα γίνεται? Αυτόφωρο αν πηγαίνουν σε πάρτι?! Θα δείχνουν και χαρτιά σε περιπόλους επειδή θα ναι πχ 10 και ένα δευτερόλεπτο?
Είναι σοβαροί?
Δεν είναι κακό στα 15-16 να πηγαίνει ο άλλος σε πάρτι με συνομήλικους του και να τύχει να πιεί και μια μικρή μπύρα. Δεν έκανε και έγκλημα μην τρελαθούμε δηλαδή! Έλεος που βρισκόμαστε...στο 1950? Αν εφαρμοστεί αυτό το σύστημα και στην Ελλάδα(λέω εγώ τώρα), θα τα βάλουν μήπως να παρουσιάζονται στρατιωτικά κιόλας? «Κύριε αστυνόμε επιτρέψατε μου να παρουσιαστώ. Γιώργος Παπαδόπουλος του Γιώργου και της Γεωργίας, ετών 15, 1ο γυμνάσιο Κολοπετινίτσας Αθηνών». Ο αστυνόμος Σαϊνης Θου Βου(γιατί κάτι τέτοιοι τύποι τυχαίνουν στα κωμικοτραγικά περιστατικά) θα απαντά: «Χμμ, η ώρα πέρασε έλα στο φρουραρχείο! Εμ συγνώμη στο τμήμα ήθελα να πω! Τι τραβάμε οι αστυνόμοι και με σας τα 15χρονα».
Είμαστε σοβαροί?! :) Αν τα κάνουν όλα αυτά τα…«αποστειρωμένα», στα 18 που θα γίνουν ενήλικοι θα τα πιάσει «αμόκ» να ξεσαλώσουν χωρίς κανένα απολύτως όριο και ήδη πιο πριν από το λύκειο θα αρχίσουν κρυφά χασίς και βότκες. Καμία απαγόρευση δεν θα τα σώσει. Να μιλάνε με τα παιδιά τους. Να αφιερώνουν χρόνο. Αυτό είναι η ισχυρή ασπίδα για να αποκτήσουν τα παιδιά τους σωστή κριτική ικανότητα
. Η σχέση γονέα-παιδιού χτίζεται μια ολόκληρη ζωή. Δεν χαρίζεται έτοιμη Από την αρχή που είναι το παιδί πολύ μικρό και απορροφά σαν σφουγγάρι τα πάντα μέχρι τα 16-17. Μετά ότι είναι να γίνει έγινε. Πέταξε το πουλί. Άνοιξε τα φτερά Από νωρίς και κάθε δευτερόλεπτο. Αν τα παιδιά φτάσουν στα 15 και δεν μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί τους απέτυχες ως πατέρας ή μητέρα. Είναι αργά. Αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτό δεν το αντιλαμβάνονται οι περισσότεροι γονείς.
Το πιο απλό: Γιατί υπάρχουν μικρά παιδάκια ιδιαίτερα νευρικά και απείθαρχα στο σχολείο?
Β ΜΕΡΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή στο σπίτι τους οι γονείς δεν αφιερώνουν χρόνο, δεν κάνουν μαζί σκανδαλιές-ζημιές, δεν παίζουν μαζί, δεν είναι φιλαράκια , επειδή τα έχουν περιορισμένα στο σπίτι «Μην πειράζεις αυτό!», «Κάτσε ήσυχος», «Είμαι κουρασμένος/η, μετά είπα».
Ε μετά να μην παραπονιούνται που τα παιδιά τους είναι απείθαρχα. Δεν υπάρχουν ήρεμα παιδάκια. Απλώς είναι παιδάκια που έχουν γονείς ενδιαφέρονται πραγματικά. Μερικά απλά παραδείγματα: Αν δεν σπάσεις μαζί με το παιδάκι σου ένα βάζο, ένα ποτήρι, αν δεν λερώσεις με αλεύρι και ρύζι όλη τη κουζίνα, αν δεν γίνει χαμός στο σπίτι από τον μαξιλαροπόλεμο, αν δεν «παίξεις καράτε» με το μικρό γιο σου τι περιμένεις εκτός σπιτιού να ναι πειθαρχημένος και να σε ακούει? Το παιδάκι θέλει χρόνο για να παίξει-εκτονωθεί και παράλληλα να μαθαίνει. Πειθαρχία και κριτική ικανότητα μέσω του παιχνιδιού. Μετά διαμαρτύρονται κιόλας στα παιδάκια τους πχ «Γιαννάκη γιατί το κάνες αυτό?» ή τα βρίζουν κιόλας «Γαμώ…κάτσε φρόνιμα είπαααα μην κλαίς!». Αυτοί έχουν το πρόβλημα όχι τα παιδάκια τους.
Σε άλλο επίπεδο είναι και στην εφηβεία. Το παιδί θέλει χρόνο. Έχει ανησυχίες, απορίες, φόβους…ένα σωρό. Δεν σηκώνει αναμονή ένα παιδί. Να μην κλαίγονται οι γονείς ζητώντας απαγορεύσεις για οτιδήποτε. Δεν θα σώσει το παιδί τους η απαγόρευση. Αν θέλει να βρει πχ τσιγάρα ή πχ τα ναρκωτικά θα τα βρει να τρυπηθεί επειδή ακριβώς νιώθει αδύναμο και θέλει κάτι «να δυναμώσει», να ξεχαστεί και να δείξει ότι είναι κάτι άλλο «μεγαλύτερο» και «πιο σημαντικό». Αν δεν έχεις αφιερώσει χρόνο από μικρό που ήταν, μετά στα 15 του όταν ακούσει ότι το αλκοόλ είναι η «μαγκιά» θα πίνει ασταμάτητα τα πάντα χωρίς να σκεφτεί τίποτα. Αν ξέρει όμως θα έχει φροντίσει πριν το πάρτι να έχει φάει κανονικά, ούτε λίγο ούτε πολύ και στο πάρτι να πιει νορμάλ.
Αν αφιερώσουν χρόνο στο παιδί τους θα έχει κριτική ικανότητα για να εξουδετερώσει κάθε απειλή άμεσα. Κάθε απόπειρα υπονόμευσης. Εδώ στα 15-16 τα αγόρια θέλουν γυναίκα τι λέμε τώρα? Δεν το αναφέρω ότι είναι κακό αλλά για να δείξω ότι χρειάζεται επικοινωνία. Να μην κάνουν παιδιά αν δεν έχουν όρεξη για «τρέξιμο». Τα παιδιά δεν γίνονται «επειδή έτσι πρέπει» αλλά «επειδή θέλουμε να τρέχουμε και έχουμε το κουράγιο, μας αρέσει, είναι ωραία».
Δεν είναι βάζω το κρέας στο φούρνο, ψήνεται και άντε μετά το αφήνουμε στο τραπέζι και όταν έχουμε χρόνο ασχολούμαστε μαζί του.