6/3/13

Η «επόμενη ημέρα» στη σχέση Αθήνας – Αγκυρας

Αλέξανδρος Τάρκας
Οι συνομιλίες των Α. Σαμαρά και Τ. Ερντογάν, ασφαλώς, δεν επέλυσαν τις διμερείς εκκρεμότητες, αλλά ξεκαθάρισαν δημόσια, με δήλωση του Ελληνα πρωθυπουργού, ότι η χώρα μας αντιμετωπίζει τα ζητήματα των θαλάσσιων ζωνών στο Αιγαίο στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου και μόνον.
Η δημόσια δήλωση, χωρίς λεκτικές κορόνες και χωρίς τον πειρασμό πρόκλησης εντυπώσεων για εσωτερική κατανάλωση, αποτελεί την επιβεβλημένη απάντηση στα ερωτήματα που εκκρεμούσαν επί δύο, και πλέον, χρόνια. Γιατί από τον Ιανουάριο του 2011, όταν ο κ. Ερντογάν έθεσε στον τότε ομόλογό του Γ. Παπανδρέου ζήτημα Καστελόριζου και διαχωρισμού υφαλοκρηπίδας Αιγαίου - Ανατολικής Μεσογείου, αιωρούνταν στη διπλωματική ατμόσφαιρα διάφορες θεωρίες περί αποδοχής, εκ μέρους της Αθήνας, «ειδικών λύσεων» και της άποψης ότι το αρχιπέλαγος αποτελεί «ειδική περίπτωση». Η στάση της σημερινής κυβέρνησης αποκτά ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα, αν ληφθεί υπόψη ότι ακολουθεί την ένταση με την κατάθεση ρηματικής διακοίνωσης στον ΟΗΕ για τις θαλάσσιες περιοχές (αλλού εντός ελληνικών χωρικών υδάτων κι αλλού εντός ελληνικής υφαλοκρηπίδας), όπου η Τουρκία θέλει να πραγματοποιήσει έρευνες.
Σε περίοδο τραγικής οικονομικής κρίσης και ελλείψεων ακόμα και στις Ενοπλες Δυνάμεις, η Αθήνα όχι μόνο δεν υποχωρεί έναντι του ισχυρού γείτονα, αλλά καταφέρνει να επαναφέρει τον διάλογο στο ορθό πλαίσιο. Η τακτική του Μεγάρου Μαξίμου αποτελεί, στην παρούσα φάση, ιδανική μέση λύση μεταξύ όσων, από τη μια μεριά, ζητούν άκαιρες ενέργειες για την ΑΟΖ και όσων, από την άλλη, αποδέχονται διαπραγμάτευση στη βάση ανυπόστατων τουρκικών θεωριών.
Ομως η «επόμενη ημέρα» στις σχέσεις Αθήνας - Αγκυρας δεν εξαρτάται μόνον από την τακτική των ιδίων, αλλά και από τη στάση του διεθνούς παράγοντα: γιατί, για πρώτη φορά από τον τερματισμό των πολέμων της δεκαετίας του ’90 στην πρώην Γιουγκοσλαβία, πολλά διπλωματικά και οικονομικά συμφέροντα των ισχυρών μελών της Ε.Ε., των ΗΠΑ και της Ρωσίας συναντώνται στην περιοχή μας.
Συγκεκριμένα, το Βερολίνο δέχεται τη σημασία της μικρής ελληνικής οικονομίας για τη σταθερότητα του ευρώ, αλλά δεν κρύβει ότι προσδοκά κέρδη από την αχανή τουρκική αγορά.
Το Παρίσι διακηρύσσει ότι τα πιθανά ελληνικά κοιτάσματα της Μεσογείου είναι και ευρωπαϊκά, αλλά (ύστερα από χρόνια κατηγορηματικής άρνησης ανοίγματος νέων κεφαλαίων στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις Τουρκίας - Ε.Ε.) συναινεί σε συζητήσεις με την Αγκυρα για την Περιφερειακή Πολιτική.
Η Ουάσινγκτον παρενέβη, παραγωγικά, σε κρίσιμες στιγμές της ελληνικής οικονομικής κρίσης, αλλά τώρα εξαπολύει μύδρους για την πιθανή πρόσδεση της Ελλάδας στα ενεργειακά συμφέροντα της Ρωσίας και αναγνωρίζει ζωτικό ρόλο στην Τουρκία.
Η δε Μόσχα αναμένει το αποτέλεσμα του διαγωνισμού ιδιωτικοποίησης της ΔΕΠΑ για τη διαμόρφωση της πολιτικής της έναντι της κυβέρνησης Σαμαρά, ενώ έχει ρίξει τους τόνους με την Αγκυρα ακόμα και στο ζήτημα συμμετοχής της στην αντιπυραυλική άμυνα του ΝΑΤΟ. Αν σε όλα αυτά συνυπολογιστούν η στάση του Ισραήλ και οι κρίσεις σε Συρία και Ιράν, τότε το μείγμα στη ΝΑ Μεσόγειο γίνεται εκρηκτικό, ξεπερνώντας τον διάλογο Αθήνας - Αγκυρας.
δημοκρατία

1 σχόλιο:

  1. ...Οι χειραψίες, τα χαμόγελα και οι διπλωματικές φιλοφρονήσεις δεν αναιρούν στόχους και πολιτική ενός κράτους. Απλώς μπορεί να παρασύρουν αφελείς. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός δεν είναι αφελής. Φαίνεται προσγειωμένος άνθρωπος και καλός γνώστης των ελληνοτουρκικών προβλημάτων. Γι’ αυτό κράτησε μικρό καλάθι κατά την προχθεσινή συνάντησή του με τον Τούρκο ομόλογό του.
    Σάββας Ιακωβίδης Σημερινή
    Στήλη Αντιστάσεις

    ...
    Όπως έγραψα πριν από λίγο καιρό, η φημισμένη πολιτική μηδενικών προβλημάτων της Τουρκίας, έχει αποτέλεσμα μόνο στα Βαλκάνια, και πρόκειται για μια εξαίρεση καθώς το όλο concept ήταν σε κρίση από την αρχή της Αραβικής Εξέγερσης. Επιπλέον, και σε αντίθεση με το τι επικρατεί, η Ελλάδα δεν είναι το βασικό εμπόδιο στις προσπάθειες της Τουρκίας για ένταξη στην ΕΕ. Η Λευκωσία και η Αθήνα είναι πολύ κοντά, ιδιαίτερα με το νέο κεντροδεξιό πρόεδρο στην Κύπρο, αλλά έχουν δύο ξεχωριστές εξωτερικές πολιτικές. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις ήταν μάλλον ρεαλιστικές. Με ένα κύκλο εργασιών στο εμπόριο ύψους 5 δισ. δολαρίων το 2012 και τις ελληνικές άμεσες ξένες επενδύσεις την περίοδο άνθισης της Τουρκίας στην περιοχή να ανέρχονται στα 6,5 δισ. δολάρια (2005-2011), φαίνεται ότι η εντατικοποίηση της συνεργασίας αποδίδει, ιδιαίτερα για την Ελλάδα που αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα και έχει χάσει το 20 του ΑΕΠ της τα τελευταία χρόνια.

    Dimitar Bechev -Μην ξεγράφετε την Ελλάδα στην εξωτερική πολιτική
    Capital.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.