Θα εξάγει στην Κίνα το Ισραήλ;

Άρθρο ερευνητή υποστηρίζει ότι το αέριο ίσως να μην προορίζεται για την Ευρώπη
Είναι πιθανόν ότι η υλοποίηση αυτής της προοπτικής ίσως αποτρέψει την εγκαθίδρυση ενός συνεταιρισμού με άλλους παραγωγούς της περιοχής, γεγονός που θα επηρεάσει άμεσα την Κύπρο
Το ενδεχόμενο ανατροπής των σχεδιασμών για ένα μακροχρόνιο συμβόλαιο εξαγωγών φυσικού αερίου από το Ισραήλ στην Ευρώπη φαίνεται ότι απασχολεί Ισραηλινούς ερευνητές, που επηρεάζουν την κυβερνητική πολιτική και τις σχετικές αποφάσεις. Σχετικά με τις παραμέτρους, τις οποίες θα πρέπει να εξετάσει η ισραηλινή κυβέρνηση για τη διαμόρφωση της πολιτικής εξαγωγών φυσικού αερίου, δημοσιοποιήθηκε προχθές σχετικό άρθρο του Ανώτερου Ερευνητή - Συνεργάτη του Ινστιτούτου για Μελέτες Εθνικής Ασφάλειας και πρώην διπλωμάτη, Οντέντ Εράν, με τίτλο «Θα πωλήσει το φυσικό του αέριο το Ισραήλ στην Κίνα;»

Στρατηγικές επιπτώσεις
«Χωρίς μια κυβερνητική απόφαση», όπως γράφει ο κ. Εράν, «το Ισραήλ μπορεί να εξάγει το αέριό του στην Κίνα, κάτι που θα έχει σημαντικές στρατηγικές επιπτώσεις». «Η πώληση αυτή καθαυτή», συνεχίζει ο κ. Εράν, «δεν είναι αναγκαίως προβληματική, αλλά το ενοχλητικό εδώ είναι η απουσία μιας κατάλληλης διαδικασίας, που θα ζυγίζει τα υπέρ και τα κατά της πώλησης φυσικού αερίου σε συγκεκριμένους πιθανούς πελάτες». «Ως εκ τούτου», δηλώνει ο κ. Εράν, «είναι πιθανόν ότι η υλοποίηση αυτής της προοπτικής ίσως αποτρέψει την εγκαθίδρυση ενός συνεταιρισμού, ακόμα και μέσω τρίτου μέρους, με άλλους παραγωγούς της περιοχής, εφ΄ όσον η Αίγυπτος, οι Παλαιστίνιοι, ο Λίβανος, η Κύπρος και, πιθανώς, η Συρία αποφασίσουν ότι η Ευρώπη είναι ο επιλεγμένος γι΄ αυτές τις χώρες πελάτης».

Η Ευρώπη «εφεδρεία» για πίεση
Στο κείμενο που δημοσιοποίησε ο κ. Εράν αναφέρει επίσης ότι «οι εξαγωγές ισραηλινού φυσικού αερίου στην Ευρώπη θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως μέσο πίεσης για την αποτροπή του ενδεχόμενου επιβολής οικονομικού μποϊκοτάζ στο Ισραήλ και στη μακροπρόθεσμη αναβάθμιση των επισήμων σχέσεων του Ισραήλ με την ΕΕ». «Η συνεργασία σε μείζονα οικονομικά έργα στην περιοχή», επισημαίνει, πάντως, ο κ. Εράν, «δεν αποτελεί υποκατάστατο της πολιτικής διαδικασίας ανάμεσα στο Ισραήλ και στα γειτονικά κράτη, ωστόσο δύναται να τη διευκολύνει». Ο κ. Εράν αναφέρει ακόμα ότι «η σύνδεση του Ισραήλ με τον κινεζικό οικονομικό γίγαντα φέρει συγκεκριμένα πλεονεκτήματα, που ενδέχεται να υποσκελίζουν τα οφέλη ενός μακροχρόνιου συμβολαίου παροχής φυσικού αερίου στην ΕΕ».


Ζητήματα προς ρύθμιση
Στην εισαγωγή του άρθρου του, ο κ. Εράν δηλώνει ότι η ισραηλινή κυβέρνηση εξακολουθεί να μην έχει ρυθμίσει ορισμένα ζητήματα που άπτονται της παραγωγής και πώλησης του φυσικού αερίου, το οποίο έχει ανακαλυφθεί στην ισραηλινή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και ότι ορισμένα ζητήματα μπορεί να έχουν όχι μόνον οικονομικές αλλά και πολιτικές προεκτάσεις, σε μία βιομηχανία που χαρακτηρίζεται από μακροπρόθεσμο σχεδιασμό. Ασαφής είναι, δηλώνει ο κ. Εράν, ο βαθμός στον οποίο η ισραηλινή πολιτική ηγεσία έχει την πρόθεση αλλά και τη δυνατότητα να κατευθύνει τις ιδιωτικές εταιρείες που εμπλέκονται στην έρευνα και εκμετάλλευση φυσικού αερίου προς συγκεκριμένες ξένες αγορές.

Η Woodside «βλέπει» στην Άπω Ανατολή
Αναφερόμενος στην προκαταρκτική συμφωνία της αυστραλιανής εταιρείας Woodside με την κοινοπραξία των εταιρειών που δραστηριοποιούνται στο τμήμα της ισραηλινής ΑΟΖ «Λεβιάθαν», δηλαδή στις εταιρείες Noble Energy, Avner, Delek Drilling και Ratio, συμφωνία βάσει της οποίας η Woodside θα αποκτήσει το 30% των δικαιωμάτων στο Λεβιάθαν, ο κ. Εράν γράφει πως «ένα ιδιαιτέρως ενδιαφέρον στοιχείο αναφορικά με την εξωστρεφή δράση της αυστραλιανής εταιρείας εντοπίζεται στην έμφαση που έχει δώσει στην Άπω Ανατολή και κυρίως στην Κίνα και στην Ιαπωνία».

Η Woodside συμμετέχει, από το 2002, σε σχήματα με κινεζικές εταιρείες, επικεντρώνοντας στην υγροποίηση του φυσικού αερίου και το 2006 η ίδια εταιρεία συνυπέγραψε τη συμφωνία κατασκευής τερματικού σταθμού απο-υγροποίησης φυσικού αερίου στην επαρχία Guandong της Κίνας], ενώ το 2007 επήλθε συμφωνία πώλησης υγροποιημένου φυσικού αερίου στην κινεζική PetroChina. «Με δεδομένο το ότι ο συνεταιρισμός του "Λεβιάθαν" τελεί εν γνώσει της δραστηριότητας της Woodside στην Άπω Ανατολή, διανοίγεται η προοπτική πώλησης μέρους ή και του συνόλου του εξαγώγιμου ισραηλινού φυσικού αερίου στην Κίνα».

Η Woodside δεν αποτέλεσε τη μοναδική εταιρεία που εκδήλωσε ενδιαφέρον για απόκτηση μεριδίου στο «Λεβιάθαν», καθώς τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν και τα ονόματα της ρωσικής Gazprom, της γαλλικής Total και της κινεζικής CNOOC. Με αυτά τα δεδομένα, μέσω του ποσοστού που κατέχει η CNOOC στη Woodside και της συνεργασίας των δύο εταιρειών σε διάφορα έργα, μπορεί η Woodside να δώσει προτεραιότητα στην Κίνα όταν καθορίσει τις αγορές-στόχους για το φυσικό αέριο από το «Λεβιάθαν» και, εάν δεν υπάρξει ισραηλινή κυβερνητική απόφαση, ενδεχομένως να εξαχθεί το φυσικό αέριο του Ισραήλ στην Κίνα, γεγονός που θα έχει σημαντικές στρατηγικές επιπτώσεις, όπως αναλύθηκε πιο πάνω.
http://www.sigmalive.com/simerini/politics/reportaz/547384