5/12/12

Τα σαθρά θεμέλια του αλυτρωτισμού των Αλβανών

ή: Γιατί η Πρέβεζα δεν ήταν ποτέ και φυσικά δεν είναι "αλβανική"
του Νέστορος Νικηφορίδη
Σκ-ηπειρί και Σκ-ηπειρία είναι τα δύο ονόματα με τα οποία αποκαλούν στην πατρίδα τους οι σημερινοί "Αλμπανοί" (νεο-ελληνιστί "Αλβανοί"). Σημειωτέεον, Σκ-ηπειρία  σημαίνει όχι μόνο την περιοχή του κράτους της Αλβανίας (Σκ-ηπειρί), αλλά και τίς πέριξ περιοχές όπου κατοικούν ή κατοίκησαν "Αλβανοί", έστω και  καθ' υπόθεσιν! Πώς όμως προέκυψαν οι όροι Σκ-ηπειρί και Σκ-ηπειρία;
Είναι γνωστό ότι η Σκ-ηπειρί ή Σκ-ηπειρία ονομάσθηκε Αλμπανία περί το τέλος του 19ου αιώνος εν όψει σχεδίων δημιουργίας ενός νέου έθνους που θα ήταν προσδεδεμένο στην σφαίρα της Ιταλικής επιρροής (Άλμπα ήταν ένας εκ των λόφων της Ρώμης). Τούτο σχεδιάσθηκε λίγο χρόνο μετά την κατάκτηση, από τα βασίλεια της Βορείου Ιταλίας, της Νότιας Ιταλίας ή Βασιλείου της Νεαπόλεως (που ουσιαστικά ταυτιζόταν με την Μεγάλη Ελλάδα και με τους εν πολλοίς Ελληνικής καταγωγής  κατοίκους της) και των Παπικών κρατιδίων-φέουδων, στο όνομα της ενώσεως όλης της Ιταλικής χερσονήσου υπό την ισχύ δυνάμεων του "Βορρά".
 Η αλλαγή του ονόματος της Σκ-ηπειρίας σε Αλμπανία υπηρετούσε την απόσχιση των Σκηπειτέρ (των σημερινών Αλβανών) από την ενότητά τους με τους σχεδόν ομογλώσσους τους, Ρωμαίϊκης και Ελληνικής συνείδησης, Αρβανίτες. Διεθνή συμφέροντα δεν ήθελαν η Ρωμαίϊκη συνείδηση να επεκταθεί περισσότερο, ήθελαν τον εγλωβισμό της στά γλωσσικά όρια του ελληνόφωνου χώρου των Βαλκανίων.
Παράλληλα με την δημιουργία Αλβανικής συνειδήσεως, επιχειρήθηκε και η δημιουργία Βουλγαρικής συνειδήσεως –και αντιστοίχων εθνικών κρατών.
Εάν τα πράγματα είχαν αφεθεί στην φυσική πορεία τους, οι Βούλγαροι θα ήσαν ενωμένοι με τους Σέρβους αφού ομιλούν παρεμφερή ιδιώματα της σλαβικής γλώσας, και είναι αμφότεροι ορθόδοξοι χριστιανικοί λαοί, και σύντομα θα ενωνόταν η σλαβική τους αυτοσυνειδησία με την ρωμαίϊκη ιστορία τους επί Βυζαντίου.  Παράλληλα, οι Σκ-ηπειτέρ της Σκ-ηπειρί ή Σκηπειρίας, θα επαναπροσελάμβαναν σιγά-σιγά την ρωμαίϊκη εθνική τους συνείδηση
α) μέσω της συγγένειας της γλώσσας τους με αυτήν των αρβανιτών ορθοδόξων χριστιανών Ελλήνων-Ρωμηών (είναι χαρακτηριστικό ότι ο  Μάρκος Μπότσαρης, ήρωας αναμφίβολα Έλληνας και Ρωμηός, ομιλών ως μητρική την αρβανιτική διάλεκτο, προσπάθησε πρώτος  να συγκροτήση λεξικό των λέξεων της αρβανιτικής, γραμμένων με ελληνικούς χαρακτήρες και με απόδοσή τους στην ελληνική)
β) μέσω του γεγονότος ότι οι ίδιοι είχαν εξισλαμισθεί βιαίως από τους Τούρκους, και
γ) μέσω του γεγονότος ότι ένα ποσοστό 10%  εξ αυτών είχαν μπορέσει να διατηρήσουν την ορθόδοξη χριστιανική πίστη τους, παρά την πίεση των μουσουλμάνων τούρκων και παρά την επίμονη προπαγάνδα των παπικών.
 Η επιστροφή όλων των σημερινών "Αλβανών" στην ορθοδοξία και την Ρωμαιοσύνη, θα ήταν ακόμη πιό φυσική στο όνομα της ενιαίας Ελληνικότατης-Ρωμαίϊκης ιστορίας της Ηπείρου:
Διότι,  ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός, στο τέλος του 3ου μ.Χ. αιώνος, απέκοψε δύο τμήματα από το Θέμα της Μακεδονίας και ίδρυσε δύο νέες επαρχίες ή θέματα, την Παλαιά Ήπειρο και την Νέα ΄Ηπειρο.  Η Παλαιά Ήπειρος εκτεινόταν από την Ναύπακτο μέχρι την Αυλώνα, και άρα πρέπει να ταυτιζόταν  με τον ιστορικό χώρο της Ελληνικής Ηπείρου, περιλαμβανομένης της σημερινής Βορείου Ηπείρου ή Νοτίου Αλβανίας. Βορείως του Αυλώνος, και πέραν της ιστορικής Ελληνικής Ηπείρου, εξετείνετο η Νέα Ήπειρος. Επί πέντε αιώνες, από την εποχή του Διοκλητιανού, μέχρι τον 7ο μ.Χ. αιώνα, η Νέα Ήπειρος και η Παλαιά Ήπειρος, απετέλεσαν χωριστές επαρχίες – με κοινό όμως όνομα, Ήπειρος (βλ. Λεξικό Ηλίου, λήμμα Ήπειρος στον τόμο ΕΛΛΑΣ).
Στην συνέχεια της ιστορίας έχουμε και το Δεσποτάτο της Ηπείρου, μετά από την κατάληψη της Κωνσταντουπόλεως από τους σταυροφόρους το 1204. Στο Δεσποτάτο αυτό, περιλαβάνονταν σχεδόν όλη η έκταση της Παλαιάς (Ελληνικής) και της Νέας Ηπείρου, που είχε ορίσει ως δύο θέματα ο Διοκλητιανός. Σύμβολο του Δεσποτάτου της Ηπείρου ήταν ο βυζαντινός αετός. Και ο εθνικός ήρωας των σημερινών Αλβανών, που λόγω του εν τω μεταξύ εξισμαλισμού τους τους είναι γνωστός με το όνομα Σκεντέρμπεης που τον αποκαλούσαν ποι Τούρκοι (μπέης Αλέξανδρος, Αλέξανδρος ως Έλληνας), είχε ως πραγματικό όνομά του το Ελληνικότατο και Χριστιανικότατο όνομα Γεώργιος Καστριώτης. Αυτός λοιπόν, ο Γεώργιος Καστριώτης ή τουρκιστί Σκεντέρμπεης, πήγε και μίλησε στον πάπα σε άπταιστη ελληνική γλώσσα, ζητώντας του βοήθεια για την σωτηρία των Ρωμηών του Δεσποτάτου της Ηπείρου, στους οποίους Ρωμηούς περιλαμβάνονταν βέβαια οι πρόγονοι των σημερινών Αλβανών που πολέμησαν με σθένος τον τούρκο κατακτητή, δίπλα στους Έλληνες Ρωμηούς (βλ. Σάθα, Αι επαναστάσεις των Ελλήνων κατά την Τουρκοκρατίαν).
Σκ-ηπειρί λοιπόν η χώρα της πρώην Νέας Ηπείρου, της οποίας ορισμένοι  κάτοικοι, Σκηπειτέρ , επιθυμούν αφ' ενός μεν να οικειοποιηθούν πλήρως το τμήμα της Βορείου Ηπείρου που ανήκε στην Παλαιά Ήπειρο (Ελληνική και Ελληνόφωνη από την αρχαιότητα), αφ' ετέρου δε να επεκταθούν σήμερα νοτιώτερα, σε όλη την Παλαιά Ήπειρο (μέχρι την Ναύπακτο!!),. και σε όλη την περιοχή του πρώην Δεσποτάτου της Ηπείρου (δηλαδή και προς Κοσσυφοπέδιο, και προς Σκόπια).
Με άλλα λόγια, έχουμε χρόνια τώρα ένα δεύτερο θέμα όμοιο με το λεγόμενο «Μακεδονικό», το Ηπειρωτικό, το ζούν ως τέτοιο οι «Νεοηπειρώτες» (Σκηπειτέρ) και εμείς δεν το έχουμε καν αντιληφθή, διότι αποκαλούμε την Σκηπειρί(α) όχι Νέα Ήπειρο, όπως θα ήταν το ιστορικώς ορθό (με περιορισμό της όμως βορείως του Αυλώνος), αλλά . . . «Αλβανία».  Από πού και ως πού " Αλμπανοί" οι κάτοικοι της Σκηπειρί(ας); Από πού και ως πού εχθροί των Ρωμηών Ελλήνων;
Εργαλείο αυτής της παρανοϊκής παραποιήσεως της ιστορίας που εξυπηρετεί αποκλειστικά ξένα και εκτός Βαλκανίων κέντρα αποφάσεων, μέσω του διχασμού των απογόνων των Ρωμαίϊκης συνειδήσεως κατοίκων και εθνοτήτων των Βαλκανίων, είναι προεχόντως η τουρκοαλβανική μειονότητα. Λέγεται ότι από τούς σχετικά λίγους  επί τόσους αιώνες μικτούς γάμους μεταξύ Τούρκων και Σκ-ηπειτέρ, έχει προκύψει ένα ποσοστό περίπου 5% "τουρκοαλβανών" , ανθρώπων εξαιρετικής ιδιοσυγκρασίας, με κοινά δυσμενή χαρακτηριστικά των δύο φυλών: Σκληρόκαρδοι ως πολεμιστές και άνθρωποι χωρίς μπέσα –ενώ η μπέσα είναι κανονικά αρετή για τους κατοίκους της Σκ-ηπειρίας. Λοιπόν, η ιστορία διδάσκει: Τους τουρκαλβανούς χρησιμοποίησαν οι Τούρκοι για σκληρή καταπίεση των ορθοδόξων χριστιανών Ρωμηών, σε ορεινά μέρη της Πελοποννήσου, ύστερα από τα Ορλωφικά -1770- και αυτοί δεν άφισαν τίποτα όρθιο, ώστε και τους Τούρκους να ληστεύουν, τόσο που εν τέλει συνεργάσθηκαν οι Τούρκοι με τους Ρωμηούς για να εκδιώξουν τους τουρκαλβανούς αυτούς. Τουρκαλβανούς είχαν εγκαταστήσει οι Τούρκοι και στα όρια της Μάνης, στα Μπαρδούνια, για να επιβλέπουν να μην εξαπλωθεί η ελεύθερη περιοχή των Μανιατών. Τουρκαλβανός ήταν ο Αλή –Πασάς στα Γιάννενα....
Τουρκαλβανοί είναι στην σημερινοί Αλβανία όσοι  έχουν υποστηρίξει ότι ο αλβανικός λαός είναι αδελφός λαός με τον τουρκικό. Πρόκειται για μορφή γενιτσάρων, που μισούν και χριστιανούς και ομοεθνείς τους, και κάνουν τα πάντα προκειμένου να εντάξουν τους τελευταίους στο άρμα της Τουρκίας, με τους ίδιους επικυρίαρχους επί του "έθνους τους".
Στην παραποίηση της ιστορικής πραγματικότητας, συμβάλλει και η ψυχολογική παράμετρος στην οποία επενδύει σίγουρα, η όποια αλυτρωτική προπαγάνδα των εξτρεμιστικών κύκλων της "Ἁλμπανίας" : Στίς λέξεις Σκ-ηπειρί καί Σκ-ηπειρία,  ό,τι και αν σημαίνη αυτό το Σκ-,  και μόνο η ηχητική του λοιπού μορίου της εν λόγω λέξεως (-ηπειρί), εμβάλλει στους Σκ-ηπειτέρ την ιδέα ότι η Ήπειρος είναι μέρος της Σκ-ηπειρί. Η ηχητική ομοιότητα αυτή δεν μπορεί να αγνοείται από το υποσυνείδητο του Σκ-ηπειτέρ που είναι φυσικό να θέλη μία πατρίδα μεγάλη και άξια λόγου δίπλα στην τόσο φορτισμένη με νόημα πολιτισμού Ελλάδα  - που όμως στην  γλώσσα του την λέει απλώς Γραικία και δεν καταλαβαίνει τι μεγάλο της βρίσκουν αυτής της Γραικίας που ιστορικά είναι όρος που αφορούσε κυρίως την Νότια Ελλάδα, και που του "διεκδικεί " από την Σκ-ηπειρί(α) "του" την . . . Ηπειρί(α)!  Αρκούν δέκα Αλβανοί στην ευρύτερη Ήπειρο, για να οδηγείται εύκολα με προπαγάνδα, οποιοσδήποτε ανιστόρητος Σκηεπιτέρ να πιστεύει ότι αυτοί οι δέκα "Αλβανοί "  στην Ήπειρο είναι, ό,τι περίσσεψε από... γενοκτονίες που έκαναν οι ...Γραικοί!  Πόσο μάλιστα που στο θέμα εμπλέκονται οι Τσάμηδες, εξισμαμισθέντες οικειοθελώς αρβανίτες και γι' αυτό ουσιαστικά εκτουρκισθέντες (με την θρησκευτική έννοια του μεταλλαγμένου εξωμότη που μισεί παράλογα τους πρώην ομοδόξους του).
Είμαστε  Έλληνες (ή Γραικοί) και "Ρωμηοί" στα μέρη του ευρύτερου Ελλαδικού χώρου. Είμαστε Έλληνες και Ρωμηοί στην Μακεδονία, στην Ήπειρο στην Θράκη, στην Μικρά Ασία ή από την Μικρά Ασία. Είμαστε  Έλληνες και "Ρωμαίοι"  στον Πόντο της Μικράς Ασίας ή από τον Πόντο της Μικράς Ασίας. Είμαστε Έλληνες και Ρωμανιάτες εξ ού)  –μανιάτες στη Μάνη ή από την Μάνη. Υπάρχουμε αιώνες τώρα δίπλα σε – ή και μαζί με - άλλους  Ρωμηούς, Τους ορθοδόξους χριστιανούς Σέρβους, τους ορθοδόξους χριστιανούς Ρουμάνους, τούς ορθοδόξους χριστιανούς Βουλγάρους, τους ορθόδοξους χριστιανούς των Σκοπίων, τους ορθόδοξους χριστιανούς Αλβανούς. Αλλά και τους βιαίως εξισλαμισθέντας Σέρβους στην Βοσνία που σήμερα λέγονται "Βόσνιοι", και τους βιαίως εξισλαμισθέντας κατοίκους της σημερινής Αλβανίας, που λέγονται σήμερα Αλβανοί.
Συνυπάρχουμε δε όχι ως εχθροί, αλλά ως ένας ουσιαστικά λαός τον οποίον συμφέροντα ή τυχοδιωκτισμοί διήρεσαν κατά τον ρού της ιστορίας, όπως οι βίαιοι εξιλαμισμοί μικρών ως προς το σύνολο μειονοτήτων, και  όπως οι εισαγόμενοι έξωθεν, ανόητοι και επικινδυνότατοι εθνικισμοί κατά  τους δύο τελευταίους αιώνες.
Ειδικώτερα, οι κάτοικοι της Σκ-ηπειρί(ας) έχουν κοινό με εμάς τους Έλληνες ιστορικό Ρωμαϊκό και Ρωμαίηκο παρελθόν, πάνω από 1000 χρόνια δηλαδή, συνέχισαν δε να μην εκτουρκίζονται επί 500 χρόνια (παρά την τυπικά ίδια θρησκεία), με εξαίρεση μία μικρή σχετικά μειονότητα της τάξεως του 5% (1% ανά αιώνα μόνο!), και είναι συγγενείς γλωσσικώς με τους Έλληνες-Ρωμηούς αρβανίτες.
 Θα είναι κρίμα από το 5% τουρκαλβανών που χειραγωγούνται από το εξωτερικό,   από τους Τσάμηδες που είναι εξιλσαμισμένοι οικειοθελώς αρβανίτες, και από μερικούς τυχοδιώκτες, ένας υπερήφανος και φιλελεύθερος λαός, σαν τον λαό της Σκηπειρίας, ένας λαός που πολέμησε μαζί με τους Έλληνες Ρωμηούς, με ανδρεία, τους κατακτητές τούρκους, ένας λαός πού από την ορθόδοξη χριστιανική περίοδο της ιστορίας του κράτησε την εκτίμηση για την μπέσα, να συρθεί μπαμπέσικα σε μόνιμη εχθρότητα προς τον πλέον συγγενικό του λαό, τον Ελληνικό.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ 1η: Το πρόσφημα Σκ- πριν από την λέξη Ηπειρί(α) δεν έχει σήμερα κάποια σημασία στα "αλβανικά". Δεν αποκλείεται να σήμαινε κατά τον 2ο έως και 7ο μ.Χ. ακριβώς «Νέα» (Ήπειρος), ή ενδέχεται να συνδέεται με ινδογερμανική ρίζα και να σημαίνει άνω (όπως sky στα αγγλικά), οπότε το Σκ-ηπειρί(α) θα σήμαινε άνω Ήπειρος. Μην ξεχνάμε όμως ότι η γλώσσα των κατοίκων της Σκ-ηπειρί(ας) δεν εγράφετο μέχρι το τέλος του 19ου αιώνος και είναι εξαιρετικά δύσκολο να γίνουν υποθέσεις περί της ετυμολογίας.  
ΣΗΜΕΙΩΣΗ 2η : Πολλοί από τους αρβνιτόφωνους Έλληνες προέρχονται, όπως μου είπανε στο Σούλι, από το γεγονός ότι και ελληνόφωνοι Έλληνες αφίνανε τα παιδιά τους να μιλάνε κυρίως τα αρβανίτικα, όταν έπαιζαν με αρβανίτες - για να μπορούν να επιβιώνουν  πιό εύκολα, αφού όταν μιλούσαν τα αρβανίτικα, οι Τούρκοι τα συνέχεαν με  παιδιά μουσουλμάνων "αλβανών", και δεν τα πείραζαν - υποθέτω ότι αυτή η συνήθεια θα ήταν ακόμη πιό συχνή σε γάμους μεταξύ Ελληνόφωνου ή Βλαχόφωνου Ρωμηού και Αρβανιτόφωνης Ρωμηάς ή το αντίστροφο. 

10 σχόλια:

  1. Your article provides a good foundation for forming foreign policy. We will experience the same problems as with Skopje as we fail to see the opportunities to extend our influence beyond geographical borders and we take a "defence" position that only serves others.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. http://www.flickr.com/photos/ancientgreekmapsandmore/2114592263/
    http://kmetexo.blogspot.gr/2011/04/blogger.html
    http://history-of-macedonia.com/category/albanian-propaganda/page/2/
    http://history-of-macedonia.com/category/albanian-propaganda/
    http://www.albanianhistory.net/texts19_2/AH1899_2.html
    http://en.wikipedia.org/wiki/History_of_Albania
    http://www.drustvo-antropologov.si/AN/PDF/2008_2/Anthropological_Notebooks_XIV_2_Sievers.pdf
    http://www.kosovo.net/sk/history/kosovo_chronicles/kc_part2d.html



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. http://www.omniglot.com/writing/albanian.htm
    http://www.albanianlanguage.net/
    http://www.britannica.com/EBchecked/topic/12542/Albanian-language
    http://indoeuro.bizland.com/tree/balk/albanian.html
    http://en.wikipedia.org/wiki/Category:Albanian_language
    http://en.wiktionary.org/wiki/Category:Albanian_language
    http://www.ethnologue.com/show_country.asp?name=al
    http://en.wikibooks.org/wiki/Albanian/History_of_the_Albanian_Language
    http://www.alsintl.com/resources/languages/Albanian/
    http://www.urbandictionary.com/define.php?term=albanian%20language
    http://en.wikipedia.org/wiki/Category:Articles_containing_Albanian_language_text
    http://language-directory.50webs.com/languages/albanian.htm
    http://www.worldlanguage.com/Languages/Albanian.htm
    http://www.eupedia.com/forum/showthread.php?27011-The-Albanian-language
    http://www.thelosttruth.altervista.org/SitoEnglish/pelasgian_etruscan_english.html
    http://en.wikipedia.org/wiki/File:Dialects_of_the_Albanian_Language.png

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος (πέθανε το 160-168 μ.Χ.) αναφέρει μια φυλή στην Ιλλυρία με το όνομα Άλβανες, που ζούσε στο χώρο μεταξύ Δυρραχίου και Δίβρης. Είναι φανερό ότι πρόκειται για ένωση πατριών που συγκροτήθηκε για αυτοάμυνα (και ενδεχομένως όχι συγκεκριμένη φυλή). Αυτή η ένωση ενισχύεται πολύ την εποχή των μεγάλων βαρβαρικών επιδρομών του 4ου-7ου μ.Χ. αιώνα (άλλες Ιλλυρικές φυλές ήταν οι Εγχελοί, οι Ταυλάντιοι/Ταουλάντιοι, οι Βυλιόνοι (ή Μπουλιόνοι ή Μπουλιόνες), οι Δασσαρέτες, οι Αρδιαίοι, οι Παρθίνοι, οι Λαβεάτες, οι Γραβαίοι, οι Σκιρτάροι, οι Ατιντάνες, οι δίγλωσσοι Κάονοι ή Χάονες κ.α.).

    Ο Νίκος Καράμπελας στο βιβλίο του «Ο Άγγλος θεολόγος Thomas S. Hughes στην Πρέβεζα και στη Νικόπολη» λέει: «Οι βυζαντινοί συγγραφείς φαίνεται να έχουν πάρει το όνομα ‘Αλβανοί’ από τον Πτολεμαίο. Οι βυζαντινοί ιστορικοί αναφέρονται σε αυτούς με τα επίθετα ‘Αλβάνοι’, ‘Αρβάνοι’, ‘Αλβανίτες’, ‘Αρβανίτες’ κ.τ.λ.».

    Ορισμένοι συσχετίζουν το όνομα «Άλβα» ή «Άρβα» με την πόλη «Άρβα» (σημερινό ‘Ραμπ’ της Κροατίας) που κατοικήθηκε από τους ημι-Ιλλιριούς Λιβούρνιους (πρωτοαναφέρονται από το 360 μ.Χ.). Ενδέχεται όμως το «αλβ» («Αλβανία») να έχει κοινή ινδο-ευρωπαϊκή ρίζα με το «αλπ» (Άλπεις κ.τ.λ)’ δηλαδή Αλβανία=ορεινή χώρα, χώρα των βράχων, λευκή χώρα (στα λατινικά albus=λευκός) κ.τ.λ. Άλλοι πάλι λένε ότι το όνομα «Αλβανία» προέρχεται από την ονομασία του χωριού Άρβανο/Arbanë, δηλαδή Άρβανο/Αρβανία/Αλβανία/Αρβανιτιά κ.α.

    Η Αλβανία λέγεται και «Αρμπερία» (Arbëria). Είναι μηδενικής σημασίας η διαφορά ανάμεσα στο «λ» και στο «ρ» (π.χ. Αλβανοί/Αρβανίτες, Άρβανο/Arbanë κ.α.). Ακόμα, και άλλες περιοχές της Αλβανίας (και όχι μόνο) αποκαλούνται συνήθως με ονόματα προερχόμενα από τις Αλβανικές φυλές/φάρες που τις κατοικούν, π.χ. Λιάπηδες~Λαμπερία (Labë~Labëria), Τσάμηδες~Τσαμερία (Çamë~Çamëria), Τόσκοι~Τοσκαρία (Toskë-Toskëria) κ.α. Στο λεξικό Στέφανου Βυζαντίου διαβάζουμε: «Άρβων ή Αρβών ην Ιλλυρίας πόλις, ης κάτοικος Αρβωνίτης. Το εθνικόν Αρβώνιος και Αρβωνίτης». Ότι υπήρχε τέτοιο τοπωνύμιο στην αρχαιότητα αποδεικνύεται από τον Πολύβιο, ο οποίος γράφει: «Οι δ’ άλλοι πάντες έφυγον εις τον Άρβωνα σκεδασθέντες».

    Από όλα αυτά γίνεται πρόδηλο ότι όλα αυτά τα ονόματα και τοπωνύμια (Αλβανοί, Άλβανα, Αρβανίτες, Άρβανον, Αρβωνίτες, Άρβων) έχουν κοινή ρίζα. Το ότι αυτοί οι Αρβανίτες/Αλβανίτες σχετίζονταν με τους Ιλλυριούς φαίνεται και από τους βυζαντινούς συγγραφείς. Ο Φραντζής γράφει: «Τω αυτώ δε φθινοπώρω του s&ηβ έτους (6962 ήτοι 1454 μ.Χ.) δηλονότι επανεστάτησαν οι της Πελοποννήσου Αλβανίται κατά των Δεσποτών και των Αυθεντών αυτών». Ο Κριτόβουλος γράφει: «Οι γαρ της Πελοποννήσου Δεσπόται, της Βυζαντίδος αλούσης, ευθύς νεωτερισάντων των εν Πελοποννήσω Ιλλυριών και επαναστάντων αυτοίς…» (Κριτοβούλου, Ιστορία των πράξεων του Μωάμεθ, Β’-Γ’, 1).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σύμφωνα με την παράδοση, την οποία διασώζουν οι Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς και Ιουστίνος, η παρακαυκάσια Αλβανία είναι δημιούργημα των Αλβανών, κατοίκων της ιταλικής πόλεως Άλβα, οι οποίοι μετανάστευσαν με αρχηγό τον Ηρακλή. Οι επίμαχες λοιπόν λέξεις σχετίζονται με την ελληνική γλώσσα καθώς και με τη λατινική, συνάμα δε με τον απώτερο Ελληνισμό, αφού η ίδρυση της απόμακρης Αλβανίας του Καυκάσου ανάγεται στον κύκλο των άθλων του Ηρακλή (Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, 1927, τ. 3ος, 403γ-406β)

    Ο Αχιλλεύς Λαζάρου στον 4ο τόμο του βιβλίου του, σελ. 619 «Πράγματι αρχαία πόλη Άλβα, της οποίας οι κάτοικοι καλούνται Αλβανοί, υπάρχει στην Κρήτη, στο Λάτιο της Ιταλικής χερσονήσου, στη Γαλατία, στην Ισπανία, στην Τρανσυλβανία κ.α.»

    Άρα λαοί με το όνομα Αλβανία υπήρχαν στην Κρήτη, στην Ιταλία και σε άλλα μέρη της Ευρώπης χιλιάδες χρόνια πριν την υποτιθέμενη άφιξη των Αλβανών από τον Καύκασο στα Βαλκάνια κατά τη βυζαντινή περίοδο. Φυσικά τέτοια άφιξη δεν έγινε ποτέ.

    Σύμφωνα λοιπόν με τις αρχαίες ελληνικές παραδόσεις οι Αλβανοί του Καυκάσου ήταν μετανάστες από τους Αλβανούς του Λατίου, τους οποίους οδήγησε εκεί ο Ηρακλής, όπως υποστηρίζουν οι Κουπιτώρης, Θωμόπουλος και άλλοι (αν και ορισμένοι από αυτούς επιμένουν να ομιλούν περί ελληνικής καταγωγής των Αλβανών λόγω ομοιότητας πολλών αλβανικών λέξεων με αρχαίες ελληνικές και λόγω της Πελασγικής - και άρα ελληνικής - όπως λένε καταγωγής των Ιλλυριών).

    Για τους Αλβανούς του Λατίου (οι οποίοι αποίκησαν τον Καύκασο και όχι το αντίθετο) αναφέρεται ο Διόδωρος Σικελιώτης, στο Βιβλίο 8, κεφ. 25, όπου αναφέρεται σε παλαιό πόλεμο Ρωμαίων-Αλβανών επί βασιλείας στην Ρώμη του Οστιλίου Τύλλου, ενώ στον ίδιο πόλεμο αναφέρεται ο Πολύαινος στα Στρατηγήματα, Βιβλίο 8, κεφ. 5.

    Σύμφωνα επίσης με τον Τάκιτο, Πελασγοί από την Θεσσαλία - μαζί με Έλληνες - μετανάστευσαν στον Καύκασο μετά που εκστράτευσαν με τον Ιάσονα στους Κόλχους και την Ιβηρία και Αλβανία, φτάνοντας μέχρι την Κασπία. (Tacituw, annal, 6/34)

    Τέλος, έχει αποδειχθεί ότι η αλβανική γλώσσα είναι ινδο-ευρωπαϊκή γλώσσα και δεν σχετίζεται με την καυκάσια γλώσσα των Αλβανών του Καυκάσου.

    «…η άποψη της πλειοψηφίας των επιστημόνων είναι ότι οι Αλβανοί - και η αλβανική γλώσσα – είναι οι πλησιέστεροι σήμερα απόγονοι των Ιλλυριών, των Πελασγών…Αυτό μας κάνει περισσότερο σαφές το γιατί αυτός ο αρχαίος λαός έχει προσκολληθεί τόσο επίμονα στην αρχαία του γλώσσα και κουλτούρα…παρόλο που η γη τους κατακτήθηκε επανηλειμμένα από τους Έλληνες και τους Ρωμαίους και τους Σλάβους και τους Τούρκους και παρόλο που επανηλειμμένα χρησιμοποίησαν αυτές τις επιβεβλημένες από τις καταστάσεις γλώσσες, οι άνθρωποι που είναι γνωστοί ως Αλβανοί, έχουν επίμονα και θριαμβευτικά διατηρήσει τη μητρική τους γλώσσα, τα έθιμα και τις παραδόσεις τους, και την αρχαία ιλλυρική και πελασγική τους ταυτότητα» (The Albanians, an Ethnic History from Prehistoric Times to the Present – Edwin E. JACQUES, McFarland 2010)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ας δούμε τώρα τι είπαν οι ίδιοι οι Αρβανίτες, τα εγγόνια των Αρβανιτών επαναστατών του '21 Σέχος, Μπότσαρης και Τζαβέλλας. Θα δούμε την Προκήρυξη του Αρβανίτικου Συνδέσμου της Ελλάδος, που συντάχθηκε το 1899 από τους Σέχο, Μπότσαρη και Τζαβέλλα. Η Προκήρυξη δημοσιεύτηκε το Μάιο του 1899 από το περιοδικό Ελληνισμός που εξέδιδε η εθνική εταιρεια Ελληνισμός και επανεκδόθηκε το 1995 από τον Αριστείδη Κόλλια. Παραθέτουμε την προκήρυξη με τη γλωσσική μορφή και την ορθογραφία στην οποία γράφτηκε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. «ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΟΥ ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΔΕΡΦΟΥΣ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΤΗΣ ΑΡΒΑΝΙΤΙΑΣ
    ΑΔΕΡΦΙΑ!

    Σας λέγομε και σας ονομάζομε αδέρφια, γιατί όσο κι αν μας χωρίζουν ο τόπος κι η θρησκεία, δεν παύομε να είμεστε αδέρφια, επειδή όλοι οι αρβανίτες, όπου και αν βρισκομέστε σήμερα, είμαστε απόγονοι των Πελασγών. Σήμερα βρισκόμεστε σ' εποχή που αναγεννιούνται τα έθνη. Κυττάξετε τους Έλληνες! Ήταν σκλάβοι και δούλευαν κάτω από τον Τουρκικό ζυγό. Ξύπνησαν μια μέρα στη φωνή του Ρήγα τους, και σηκώθηκαν, έσπασαν τα σίδερα της σκλαβιάς, έδιωξαν τον τύραννο από το χώμα τους και γίνηκαν βασίλειο. Κυττάξετε τους Σέρβους! Επαναστάτησαν κι ελευτερώθηκαν!

    Κυττάξετε τους Μαυροβουνιώτες!...Ημείς μονάχα οι Αρβανίτες, είμεστε ακόμα στον ύπνο, κι οι εχτροί μας μας περικυκλώνουν και θέλουν να μας καταξεσκίσουν και να μας κατακομματιάσουν! Η Αυστρία έχει το μάτι καρφωμένο στην Αρβανιτιά μας. Η Ιταλία θέλει τον Αυλώνα μας. Το Μαυροβούνι θέλει τη Σκόντρα μας, η Σερβία, η Βουλγαρία κι η Βλαχία αντιμάχονται για τα Μπιτώλιά μας, για το Ντουράτσο μας, την Πρισρένη μας, και για την Κρόιά μας, την πόλη που χρησίμεψε ως πρωτεύουσα του Σκεντέρ μπεή μας! Όλα τα έθνη που είχε πατήσει η Τουρκιά πιο λίγο, πιο πολύ ελευτερώθηκαν κι ημείς, οι αρβανίτες, βρισκόμεστε χωρίς δική μας λευτεριά, και το χειρότερο που χάσαμε την εθνική μας ύπαρξη, και λογαριαζόμαστε από τον κόσμο ως τούρκοι, ενώ δεν είμεστε καθόλου τούρκοι αλλά καθαροί αρβανίτες, απόγονοι των Πελασγών.

    Ημείς οι αρβανίτες είμασταν πάντοτε οι στήλοι της Τουρκίας. Το αίμα το αρβανίτικο τετρακόσια τόσα χρόνια έτρεξε και τρέχει σαν ποτάμι για τη ζωή της Τουρκίας. Αν ελείπαμε ημείς, η Τουρκία από πολλά χρόνια θα είταν φευγάτη από την Ευρώπη. Και όμως η Τουρκία δεν εννοεί να μας δώσει τη λευτεριά μας.

    Ήρθε, αδέρφια, ο καιρός που πρέπει όλοι οι Αρβανίτες νάχωμε μια γνώμη. Πρέπει να αφήσωμε την έχτρα που μας γέννησαν η Τουρκιά κι οι θρησκείες. Την Τουρκιά και τες θρησκείες πρέπει να τες αφήσωμε κατά μέρος. Η Τουρκιά είναι ξένο σώμα και πρέπει να τη πετάξωμε πέρα, η θρησκεία είναι για τον καθένα χωριστά και πρέπει ο καθένας να την βαστάξει όπως την ηύρε. Θα ήταν καλό να είμασταν οι αρβανίτες όλοι μωαμεθανοί ή όλοι χριστιανοί, αλλά αφού βρισκόμεστε σε διάφορες θρησκείες: μωαμεθανοί και χριστιανοί, και σε διάφορες αιρέσεις: ορθόδοξοι, παπιστάνοι, μουσουλμάνοι, μπεκτασλίδες, ρουφαΐδες καλόν είναι να αφήσωμεν τες θρησκείες και τες αιρέσεις κατά μέρος.
    Είπαμαν ότι είμεστε περικυκλωμένοι από εχτρούς. Το μόνο κράτος απ' όλα όσα ξεφύτρωσαν από τες στάχτες, κι από τα χαλάσματα της Τουρκίας που έχει εγγυημένη την ύπαρξή του απ' όλη την Ευρώπη είναι η Ελλάδα. Επίτηδες σας λογαριάσαμαν την Ελλάδα σαν εχτρό μας, γιατί η όψη των πραγμάτων έτσι τη δείχνει. Αλλ' αν βαθύνουμε λίγο στην ουσία, αν συμβουλευτούμε λίγο την ιστορία, αν εξετάσωμε το πράγμα καλά, θα ιδούμε ότι η Ελλάδα δεν έχει καμμιά έχτρα μ' εμάς.

    Η Ιστορία μας λέγει ότι οι Έλληνες είναι απόγονοι των Πελασγών, των παππούδων μας, ότι Έλληνες κι Αρβανίτες, κατά τους βυζαντινούς χρόνους είχαν μια θρησκεία, ένα βασίλειο, και μια πατρίδα, κι ότι ο Σκεντέρμπεης μιλούσε κι Αρβανίτικα κι ελληνικά κι έγραφε την ελληνική γλώσσα σαν έλληνας, κι ότι η Ελλάδα η σημερινή είναι έργο αρβανίτικο κι ελληνικό».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τί λένε λοιπόν εδώ οι ίδιοι οι Αρβανίτες; Ποιά είναι η Αρβανιτιά που όλοι την επιβουλεύνται; Ασφαλώς η Αλβανία, που όλοι ήθελαν να αρπάξουν τα εδάφη της. Ποιοί είναι αυτοί οι Αρβανίτες που θεωρούνται Τούρκοι; Ποιοί ήταν οι Αρβανίτες που ήταν στήλοι της Τουρκίας; Οι μουσουλμάνοι Αλβανοί, οι λεγόμενοι Τουρκαλβανοί!!! Οι Αρβανίτες ήταν λοιπόν Αλβανοί! Οι Αρβανίτες (=Αλβανοί) της Ελλάδας (Σέχος, Μπότσαρης, Τζαβέλλας) απευθύνονται με αυτή την προκήρυξη στους αδελφούς τους Αρβανίτες (=Αλβανούς) της Αρβανιτιάς (=Αλβανίας). Ποιοί είναι αυτοί οι Αρβανίτες που είναι Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι; Ποιοί είναι οι Αρβανίτες που ήταν Χριστιανοί Ορθόδοξοι, Χριστιανοί Ρωμαιο-καθολικοί, Μουσουλμάνοι Σουννίτες, Μπεκτασίδες, Σούφι κ.τλ και ανήκουν σε όλες αυτές τις αιρέσεις; Ασφαλώς οι Αλβανοί!!!

    Επίσης είναι σαφής η διάκριση που γίνεται στην προκήρυξη ανάμεσα στους Αρβανίτες και τους Έλληνες, άρα άλλο Αρβανίτες, άλλο Έλληνες. Ασφαλώς από το γνωστό κόμπλεξ που έχουν οι Αρβανίτες ώστε να δηλώσουν Αλβανοί, λένε ότι Έλληνες και οι Αλβανοί/Αρβανίτες είναι συγγενείς ως απόγονοι των Πελασγών. Βεβαίως, το ότι οι Έλληνες και οι Αλβανοί είναι μακρινοί συγγενείς, δε σημαίνει ότι αποτελούν τον ίδιο λαό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σημειωτέον, ὁ μέν ὅρος Ἄλπμα ἀναφέρεται σέ λόφο πλησίον τῆς Ρώμης κατά τήν ἀρχαιότητα, καί ἄρα μέσω τῆς χρήσεως τοῦ ὅρου Albania στό τέλος τοῦ 19ου αἰῶνος εἶναι σφόδρα πιθανό νά θέλησαν νά συνδέσουν (Πάπας καί Ἰταλία) τόν λαό τῶν Ρωμηῶν (ὀρθοδόξων χριστιανῶν ἀλβανόγλωσσων) καί πρώην Ρωμηῶν (λοιπῶν Σκηπειρείων), μέ τό Λάτιο καί τήν Ρώμη! Ὁ δέ ὅρος «ἄνδρες ἀλβανοί» ὅταν ἐκφέρεται κατά τήν τουρκοκατία στά γαλλικά ἀπό γάλλο εὐγενῆ πού ἐπισκέφθηκε τήν Μάνη καί βρῆκε ἐκεῖ «ἄνδρας ἀλβανούς», ἀναφέρεται προφανῶς στήν ἀρχαία φραγκο-γερμανική ἔννοια τῆς λέξεως alb- πού σημαίνει βουνό (βλ. Βικιπαίδεια, Ἄλπ-εις ... https://en.wiktionary.org/wiki/alba#Latin) , δηλαδή στούς ὁρεσίβιους. Καί ὄχι σέ ἐθνότητα ἀλβανῶν, πολύ λιγώτερο σέ ἀλβανοφώνους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.