12/12/12

Αφιέρωμα στον Τάσσο Παπαδόπουλο (1934 - 2008)


7 σχόλια:

  1. Μεγάλη Τετάρτη .Ο Ελληνισμός καρτερεί να ακούσει απο το στόμα του Τάσσου το Ευαγγέλιο της Πίστης για τις Αρχές, τις Αξιες και τα Ιδανικά της Φυλής μας.Η Βραχνή φωνή στο τέλος σπαράζει και ακούγεται το μεγάλο ΟΧΙ.

    Τα δακρυα δεν ήταν πιά για το δρόμο του Χριστού προς το μαρτύριο
    αλλά για τον Μεγάλο Ελληνα που σήκωνε ΜΟΝΟΣ τον Σταυρό της Ανάστασης του Εθνους

    Ωρες μετά ένας απλός καθημερινός ανθρωπος σε ενα μικρό μαγαζί στέκεται μπροστά στην τηλεόραση ακούει την είδηση σε ένα κανάλι.Γυρίζει στον μαγαζάτορα γυρνα σε άλλο.Αγνωστο πόσες φορές επαναλήφθηκε.Μια φωνή ακούστηκε ρε δεν βαρέθηκες να το ακούς και εκείνος απαντά δεν θα το χορτάσω ποτέ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φίλτατε Ακρίτα, εκ πρώτης όψεος το ΟΧΙ του Παπαδόπουλου ήταν μια γενναία ιστορική πράξις. ΟΜΩΣ σκεφτήκαμε τι κινδύνους επέφερε για τον τόπο η απόφαση του να αποδεχθεί την διεξαγωγή διπλού δημοψηφίσματος με την συμμετοχή των εποίκων;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητέ Χαρίλαε
    Μια μικρή αναδρομή μέσα απο δημοσίευμα του Κου Μαλούχου στο Βήμα
    ..
    Θεοί και δαίμονες, λυτοί και δεμένοι, Ελληνες και ξένοι, έκαναν ακριβώς ότι κάνουν και τώρα: εξαπέλυσαν τη μεγαλύτερη εκστρατεία φόβου που είχε γνωρίσει ως τότε ο σύγχρονος ελληνισμός με ένα και μόνο σύνθημα: αν δεν γίνει δεκτό το Σχέδιο Ανάν, η Κύπρος θα καταστραφεί, θα διαλυθεί, κινδυνεύει με παγκόσμια απομόνωση, με επέκταση της κατοχής, με αποκοπή από την Ευρώπη, με πόλεμο, με πείνα, με ότι μπορούσε και δεν μπορούσε να φανταστεί κανείς.

    Ειδικά μέσα στην Ελλάδα, ένα ολόκληρο σύστημα «σωτηριολογίας» παραπλήσιο, αν όχι απολύτως ταυτόσημο με εκείνο που ζούμε σήμερα για την υπόθεση της κρίσης, τα έδωσε όλα: ψηφίστε το γιατί χάνονται τα πάντα, η Κύπρος τελειώνει, μπορεί ακόμα να πάρει και την Ελλάδα μαζί της στην καταστροφή, ήταν η κεντρική ιδέα. Οποιος δε εξέφραζε την αντίθετη άποψη, τι ήταν; Ακριβώς ότι είναι και σήμερα όποιος στέκεται κριτικά απέναντι στην τρέχουσα «επιχείρηση σωτηρίας»: ανεύθυνος, υπερπατριώτης, προβληματικός, λαικιστής, επιπόλαιος, αντιευρωπαίος, αντιαμερικανός, καταστροφέας ενός λαού και μιας χώρας.

    Ότι μπορεί και δεν μπορεί να φανταστεί κανείς εκτοξευόταν μαζικά από το σύστημα εναντίον όσων υποστηρίζαμε λοιδορούμενοι διαρκώς, το προφανές και αυτονόητο: ότι το Σχέδιο Ανάν έπρεπε πάση θυσία να απορριφθεί.

    Α: και ποιος πολιτικός είχε πρώτος σηκώσει ψηλά και ανέμιζε στον αέρα τη σημαία της υπογραφής του Σχεδίου; Ποιος ήταν ο κύριος πολιτικός ηγήτωρ αυτής της εκστρατείας; Ο Γιώργος Παπανδρέου, που ταξίδεψε και στην Κύπρο για να πιέσει τον Τάσσο Παπαδόπουλο να δεχθεί…

    Όμως ο Παπαδόπουλος δεν δέχθηκε: και το βράδυ πριν από το δημοψήφισμα, για το οποίο η πίεση τρομοκρατίας στον κυπριακό λαό ήταν αδιανόητη και θυμίζει ακριβώς τα όσα ζούμε στην Ελλάδα εδώ και τόσο καιρό, ο τότε πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας έκανε το ιστορικό του διάγγελμα: «Παρέλαβα κράτος, δεν θα παραδώσω κοινότητα», είπε, καλώντας, ενάντια σε όλες τις φοβερές πιέσεις, τον κυπριακό λαό να απορρίψει το Σχέδιο.

    Και ο λαός το απέρριψε. Ο τρόμος είχε κορυφωθεί. Η απόφαση του να γυρίσει την πλάτη στη «σωτηρία» που τόσο ισχυρές εγχώριες και διεθνείς δυνάμεις επέμεναν να επιβάλλουν, ήταν μια απόφαση που, εκείνη την ώρα, εμφανιζόταν ότι περίπου ισοδυναμούσε με αυτοκτονία. Οι «σώφρονες» και «σοβαροί», προεξοφλούσαν το τέλος.

    Όμως, το τέλος δεν ήρθε. Αντιθέτως, σε χρόνο μηδέν, η Κύπρος είναι σήμερα ισχυρότερη από ποτέ στην ιστορία της. Ο Παπαδόπουλος, την ώρα που πολεμούσε το Σχέδιο Ανάν, έχτιζε άλλες συμμαχίες που, τελικά, άλλαξαν ριζικά τη γεωπολιτική ισορροπία της Κύπρου. Εφερε τα πάνω κάτω. Και, σήμερα, που η Τουρκία έχει καταστεί πια αναξιόπιστη σύμμαχος για τις ΗΠΑ, ακόμα και η Ουάσιγκτον είναι ευτυχής που εκείνο το Σχέδιο δεν πέρασε.

    Οσο για τους ημεδαπούς «σταυροφόρους» του, πρακτικά τους ίδιους ακριβώς ανθρώπους που και σήμερα σπέρνουν το φόβο με τη λογική «να κάνουμε ότι μας λένε αλλιώς θα πεθάνουμε» κάνουν ότι όλα αυτά τα έχουν ξεχάσει. Δεν τα θυμούνται και δεν αναφέρονται σε αυτά ποτέ. Σα να μη συνέβησαν. Σα να μην υπήρξαν…

    Από το «Σχέδιο Ανάν» στο «Σχέδιο Μέρκελ»-ΒΗΜΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ναί ήταν Μεγάλη Τετάρτη του 2004.
    "Παρέλαβα κράτος. Δεν θα παραδώσω κοινότητα υπό τουρκική κηδεμονία..Κυπριακέ λαέ, σε καλώ να προφέρεις ένα ηχηρό ΟΧΙ.."
    Η φωνή ήταν βραχνή και το στόμα έκανε μια ορατή σύσπαση συγκίνησης.
    Την έχω μπροστά μου την εικόνα του, κάθε φορά που.. νιώθω ότι αυτά τα λόγια έπρεπε να ξανακουστούν και εδώ στην Ελλάδα.
    Αλλά...
    Ελίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ακρίτα
    Εγώ αυτό που θέλω να πω είναι οτι με την αποδοχή διπλού δημοψηφίσματος αποδεκτήκαμε για άλλη μια φορά την ύπαρξη δύο αρχών επί της νήσου και δώσαμε μάλιστα το δικαίωμα σε εποίκους να συμμετάσχουν.
    Επίσης, εφόσον ο μακαρίτης Παπαδόπουλος ήξερε τις οδυνηρές συνέπειες του σχεδίου Αννάν γιατί, ως ηγέτης του κυπριακού ελληνισμού, αποφάσισε την διεξαγωγή δημοψηφίσματος και ως εκ τούτού ρίσκαρε το μέλλον της Κυπριακής Δημοκρατίας; Εγώ αυτό είναι που δεν μπορώ να καταλαβώ. Τον εξανάγκασαν να αποδεκτεί δημοψήφισμα ή συνειδητά το επέλεξε; Δηλαδή τι θα γινόταν αν ο Χριστόφιας δεν άλλαζε απόφαση την τελευταία στιγμή και καλούσε τους ψηφοφόρους του ΑΚΕΛ να πουν ΝΑΙ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χαρίλαε η μετατροπή του Κυπριακού Ζητήματος απο Ζήτημα Κατοχής σε Ζήτημα Δικοινοτικό επεβλήθηκε μέσα απο μια μαχρόνονη διαδικασία και ώς έχει καθαρά ειπωθεί το Εβραικό λόμπι στις ΗΠΑ προσέφερε τα μέγιστα στην διαδικασία αυτή.Το τουρκικό κατοχικό μόρφωμα έχει αναβαθμιστεί προ πολλού λοιπόν, το αν η αποδοχή του διπλού δημοψηφίσματος αποτελεί λάθος του Τάσσου Παπαδόπουλου- είναι μια άποψη η οποία προβάλλεται ιδιαίτερα απο κάποιους κύκλους- προσωπικά θεωρώ ότι δεν ήταν λάθος και ότι δεν προσέδωσε κάποια επιπλέον νομιμότητα από οσα είχε

    Σέ οτι αφορά την στάση του ΑΚΕΛ Απο επίσημη τοποθέτηση του Γενικού γραμματέα του :Πρόταση Ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ

    Όλα όσα περιέγραψα πιο πάνω μας προβλημάτισαν πάρα πολύ τις τελευταίες μέρες στα Σώματα του Κόμματος. Είναι προφανές ότι το κλίμα που επικρατεί, έστω και αν το ΑΚΕΛ ταχθεί υπέρ του «ναι», δεν πρόκειται να αναστραφεί μέχρι την ημέρα του δημοψηφίσματος. Εμείς δεν επιδιώκουμε ένα «ηχηρό όχι» στο δημοψήφισμα γιατί ένα τέτοιο «όχι» θα έχει σοβαρές επιπτώσεις. Μεταξύ άλλων θα οδηγήσει στην απόρριψη του Σχεδίου Ανάν ακόμα και ως βάση για διαπραγμάτευση.

    Το ΑΚΕΛ δεν συμμερίζεται την άποψη ότι η παρούσα είναι τελευταία ευκαιρία για επίλυση του Κυπριακού. Αφ’ ετέρου όμως, μετά από ένα καινούργιο αδιέξοδο -για το οποίο σίγουρα θα καταλογισθούν ευθύνες στην ε/κυπριακή πλευρά, ενώ η Τουρκία και η τ/κυπριακή πλευρά ενδεχόμενα θα εισπράξουν επαίνους- θα υπάρξουν αναπόφευκτα αρνητικές επιπτώσεις, που δεν πρέπει να υποτιμούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ακρίτα ναι έχεις δίκαιο, μας εγκλώβισαν σε κάποιες καταστάσεις.

    Αλλά τι πρέπει να κάνουμε δηλαδή; Να κολλήσουμε στις υποχωρήσεις που έκαμαν άλλοι; Να μην αντισταθούμε ή να ανατρέψουμε καταστάσεις επειδή δεν το έκαμαν άλλοι; Να μην διεκδικήσουμε την πλήρη δικαίωση επειδή δεν το έκαμαν άλλοι;

    Είναι πασιφανές οτι είμαστε προδομένοι από την πολιτική μας 'ηγεσία'. Μόνο τρεις λέξεις από το λεκτικό που χρησιμοποιούν οι ηγετίσκοι μας αρκούν για να φανεί η προδοσία αυτή, 'επανένωση' και 'αποτρεπτική δύναμη'(όσον αφορά την Εθνική Φρουρά). Δηλαδή δεν θεωρεί η 'ηγεσία' μας οτι η πατρίς είναι κατεχόμενη αλλά απλά διαιρεμένη και αυτό ενισχύεται από το γεγονός οτι 'αποτρεπτικές δυνάμεις' έχουν τα κράτη που δεν στοχεύουν σε κατάκτηση εδαφών.

    Πίστευω οτι κάποτε πρέπει να μπει ένα τέλος σ' αυτή την άτακτη υποχώρηση και τον έσχατο συμβιβασμό με την απώλεια της γης μας. Για να γίνει αυτό πρέπει να κάνουμε μονομερείς ενέργειες και να υποστούμε τις συνέπειες όποιες κι αν είναι αυτές. Διότι, ή θα διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν και να έχουμε κάποια, έστω μικρή, ελπίδα νίκης ή θα χάσουμε κι άλλα εδάφη μέχρι να ετοιμάσουμε βαλίτσες για την προσφυγιά. Οι Τούρκοι δεν σταμάτησαν το 1974 και το ξέρεις. Ούτε θα ησυχάσουν αυτοί και οι Εβραίοι αν δεν εξαφανίσουν τον ελληνισμό από την νήσο. Και τα μνημονιακά μέτρα που πέρασαν τώρα έχουν στόχο την διάλυση του θεσμού της οικογενείας(κατάργηση επιδόματος μάνας, μείωση επιδόματος τέκνου-φοιτητού) και το ξεπούλημα όσης γης μας έχει μείνει (φορολόγηση ακίνητης περιουσίας). Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Κάποιες δυνάμεις πασχίζουν να μας διαλύσουν. Πρέπει να αγωνιστούμε πραγματικά αν θέλουμε να έχουμε μέλλον σ' αυτό τον τόπο. Ακόμη υπάρχουν αγνοί Έλληνες και θα αντισταθούν μέχρι τέλους. Ελπίζω μόνο να είναι αρκετοί. Θα δούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.