Πολυτεχνείο, μεταπολίτευση και δημοκρατία

Παύλος Αθανασόπουλος,

Μέρες της επετείου του Πολυτεχνείου και αξίζει να σταθούμε σε ορισμένα ιδεολογήματα που διακινούνται τον τελευταίο καιρό και άλλα ηθελημένα, άλλα αθέλητα, επιχειρούν να πλήξουν και να αναιρέσουν τη δημοκρατική κουλτούρα στη χώρα. Διαδίδεται ευρέως τις τελευταίες ημέρες η άποψη ότι πρέπει να σταματήσει ο εορτασμός του Πολυτεχνείου και η απόδοση τιμής στην αντιδικτατορική εξέγερση, γιατί η μεταπολίτευση που ακολούθησε την πτώση της χούντας, ήταν γεμάτη παθογένειες που οδήγησαν στην σημερινή τραγική κρίση. Και λέγονται αυτά και από ανθρώπους δημοκρατικούς και προοδευτικούς.

Ακατανόητο, ομολογώ, επιχείρημα. Με αυτή τη λογική, να σταματήσουμε να τιμούμε και την επανάσταση του 1821, γιατί το νεοελληνικό κράτος που δημιούργησε ήταν στρεβλό, καθυστερημένο, αντιπαραγωγικό, παρασιτικό, ρουσφετολογικό. Επίσης, να σταματήσουμε να τιμούμε την 28η Οκτωβρίου, γιατί μετά την κατοχή, ακολούθησε ο εμφύλιος πόλεμος. Αστεία, ασφαλώς, πράγματα.

Το νόημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ήταν η αντίδραση του λαού μας εναντίον της δικτατορίας και του ολοκληρωτισμού. Μπορεί κάποιες οργανώσεις που συμμετείχαν να ήθελαν να δώσουν «αντιιμπεριαλιστικό» περιεχόμενο και άλλες να ονειρεύονταν την κομμουνιστική επανάσταση. Η συντριπτική πλειοψηφία όμως των συμμετεχόντων και όλων όσοι συμπαραστέκονταν, ήθελε να απαλλαγεί από την τυραννία και ήθελε Δημοκρατία. Η επέτειος του Πολυτεχνείου, λοιπόν, είναι η γιορτή των Αγώνων για τη Δημοκρατία. Και η Δημοκρατία είναι το μεγάλο κεκτημένο της Μεταπολίτευσης.

Μπορεί αυτήν την περίοδο να άνθισαν ο λαϊκισμός, ο κρατισμός, ο παρασιτισμός, ο δάνειος καταναλωτισμός, ο κομματισμός, το ρουσφέτι, η διαφθορά, η ανομία. Δεν παύει όμως να είναι η περίοδος στην οποία, πρώτη φορά στο νεοελληνικό κράτος, λειτούργησε πλήρης δημοκρατία. Με μια ειρηνική επανάσταση να αλλάξουμε όλες τις παθογένειες της μεταπολίτευσης. Να διαφυλάξουμε όμως ως κόρη οφθαλμού το μόνο πραγματικά μεγάλο κεκτημένο της, τη Δημοκρατία. Και η επιχείρηση να πληγεί η μνήμη του Πολυτεχνείου, αποσκοπεί ακριβώς, εκμεταλλευόμενη την κρίση, να πλήξει τη Δημοκρατία.

Εγώ θα έλεγα ότι σήμερα ακριβώς, πρέπει να τιμούμε περισσότερο από κάθε άλλη φορά το Πολυτεχνείο. Σήμερα που ο ναζισμός και ο φασισμός είναι πραγματικές απειλές για τη χώρα. Σήμερα που η κρίση έχει εκθρέψει ένα κλίμα εθνικισμού, ρατσισμού, θρησκευτικού φανατισμού, ανορθολογισμού, συνομοσιολογίας, έλλειψης κάθε σεβασμού στους θεσμούς και τους κανόνες της Δημοκρατίας. Σήμερα που ο ΣΥΡΙΖΑ, κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καλύπτει ευθέως αντιδημοκρατικές ενέργειες, όπως, ματαιώσεις εκλογών στα πανεπιστήμια, τραμπουκισμούς, απειλές λυντσαρίσματος κ.λπ. Σήμερα που ο μέσος νεοελληνικός τσαμπουκάς περιφρονεί ανοιχτά τους κανόνες του δημοκρατικού παιχνιδιού. Όταν η Χρυσή Αυγή αμφισβητεί τους νεκρούς του Πολυτεχνείου, όπως οι ναζιστές ομοϊδεάτες της το Ολοκαύτωμα, και απειλεί με «επισκέψεις» στα σχολεία που γιορτάζουν, ο εορτασμός του Πολυτεχνείου γίνεται δημοκρατικό πείσμα.

Τιμή στο Πολυτεχνείο, βέβαια, δεν είναι η ανόητη και ανούσια πορεία στην Αμερικανική Πρεσβεία, το πάρτι της βίας και του μπάχαλου, η εκμετάλλευση των αντιδικτατορικών αγώνων από μια τυχοδιωκτική Αριστερά. Η επέτειος του Πολυτεχνείου πρέπει να γιορτάζεται με τρόπο που θα μεταδίδει στους πολίτες δημοκρατικό ήθος και θα διαπαιδαγωγεί τη νεολαία και την κοινωνία στην απέχθεια προς τον ναζισμό και κάθε είδους ολοκληρωτισμό και δικτατορία, στην προσήλωση στους κανόνες της Δημοκρατίας και του κράτους Δικαίου, στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την αποδοχή της διαφορετικότητας.