24/8/12

O Πιγκουίνος "Περί Πατρίδος-Θρησκείας-Οικογένειας"

Σχόλιο του Πιγκουίνου στην ανάρτηση: Και ο GeorgeTS Ptol τα πήρε στο κρανίο...


"Κανείς (…η αν όχι κανείς ελάχιστοι είναι αυτοί που το κάνουν) δεν μιλά για έθνος, για πατρίδα για θρησκεία. Και όλο αυτό επειδή υπάρχουν μερικά ατομάκια που μόλις σε ακούσουν σου κολλάνε ταμπελάκια, φασίστας σου λένε."
Αυτό είναι το πρόβλημα τού όλου συλλογισμού. Δεν είναι μερικά ατομάκια. Αν ήταν, τότε δεν θα υπήρχε καν πρόβλημα. Το πρόβλημα ξεκινάει από το γεγονός ότι είμαστε προτεκτοράτο και σαν εκπρόσωποι προτεκτοράτου δρούσαν (και δρουν) όλες οι "ηγεσίες". Κλασσικότερη περίπτωση η χούντα.
Νατοϊκή μέχρι το κόκκαλο, έφερε εις πέρας "επιτυχώς" την επιχείρηση ακρωτηριασμού τής πατρίδας (διχοτόμηση Κύπρου) "τής πρεσβείας ρήμασι πειθόμενη". Τα υπόλοιπα τα ολοκλήρωσε ο εθνάρχας (αυτός που τα είχε ξεκινήσει στη Ζυρίχη).
Αυτοί οι "ηγέτες" λοιπόν (δεξιοί και χουντικοί), είχαν σαν ψωμοτύρι το τρίπτυχο "πατρίς - θρησκεία - οικογένεια" (ιδιαίτερα μετά τη μεταπολίτευση κόλλησαν και ένα τέταρτο, το "διαφημίσεις"...). Μοιραία, όταν πήγαν στον πάτο και στο λαϊκό ανάθεμα, παρέσυραν μαζί τους και την "πατρίδα" και τη "θρησκεία" και την "οικογένεια" (δυστυχώς όμως μάς έμειναν οι διαφημίσεις). Πάνω εκεί έκανε παιχνίδι μία μεταμοντέρνα "αριστερή" ελίτ (αλλά και το νεοφιλελεύθερο κομμάτι τής δεξιάς) και ενοχοποίησαν τον όρο "έθνος", "εθνικός", "εθνικισμός". Έτσι κι αλλοιώς, και οι ηγεσίες τής ελληνικής αριστεράς ηγεσίες προτεκτοράτου ήσαν. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η αποδοχή πριν από κανάν αιώνα τής "Ένωσης Βαλκανικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών" και των παρελκομένων της (π.χ. "Μακεδονία"...).
Κοινός παρονομαστής κάτω από τα σχεδόν πανομοιότυπα επιχειρήματα τής μεταμοντέρνας αριστεράς και της νεοφιλελεύθερης δεξιάς (στην οποία συμπεριλαμβάνεται και το ΠΑΣΟΚ) είναι η παγκοσμιοποίηση. Η απομείωση και εξάλειψη δηλαδή τών εθνικών χαρακτηριστικών (και συνόρων) προς χάρη τής ανεμπόδιστης και ανεξέλεγκτης κυκλοφορίας (και κερδοφορίας) τού υπερεθνικού και πολυεθνικού κεφαλαίου. Και βέβαια, η παγκοσμιοποίηση δεν έχει καμμία σχέση με τον διεθνισμό (παρά μόνο στα κεφάλια τών μεταμοντέρνων...). Απλά, στην πατρίδα μας αυτή η επίθεση κατά τής ελληνικότητας είναι πιο άγρια απ' ότι αλλού επειδή κουβαλάμε κάποιες χιλιάδες χρόνια στην πλάτη μας που είναι δυσκολότερο να εξαλειφθούν.
Η αντιδιαστολή τού "εθνικού" με το "λαϊκό" είναι τεχνητή (πολύ απλά επειδή δεν υπάρχει έθνος δίχως λαό) και στην Ελλάδα επιβλήθηκε σε μεγάλο βαθμό από τον ξένο παράγοντα μετά τον πόλεμο. Το γεγονός ότι έθνος = λαός, δεν είναι κάποια δική μας παραξενιά ή ακατάσχετη προγονολατρεία. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στην Κούβα όπου παντού κυριαρχεί το σύνθημα Patria o Muerte("Πατρίδα ή Θάνατος").
Εκεί βρίσκεται λοιπόν η ρίζα τού προβλήματος, στην παγκοσμιοποίηση και στην προσπάθεια παγκόσμιας κυριαρχίας τού μεγάλου κεφαλαίου. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με "μερικά ατομάκια", αλλά με ένα ισχυρό και πολυπλόκαμο διεθνές σύστημα που διαθέτει απεριόριστα "resources" και μπορεί έτσι να κατασκευάζει "δεξιούς" και "αριστερούς" τοπικούς καθεστωτικούς "διανοούμενους" που ροκανίζουν εθνικές και λαϊκές συνειδήσεις...

3 σχόλια:

  1. Το κλειδί στην υπόθεση είναι πως καταφέρνουν οι μειοψηφίες να επιβάλουν αυτό που θέλουν και τους συμφέρει.

    Ένα πράγμα έχω μάθει φίλε Πιγκουίνε,και αυτό είναι ότι ΠΑΝΤΑ υπάρχει κάποιο όφελος για τις μαριονέτες.

    Follow the money(βλ. ΓΑΠ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χρήστος Χατζησαββίδης (3:43μμ): "Το κλειδί στην υπόθεση είναι πως καταφέρνουν οι μειοψηφίες να επιβάλουν αυτό που θέλουν και τους συμφέρει."

    Χρήστο, το πρόβλημα είναι ότι δεν πρόκειται για κάποια οποιαδήποτε μειοψηφία τού τύπου: "ότι νά 'ναι". Είναι μιά μειοψηφία που έχει επιβληθεί σε βασικά πόστα τού κρατικού μηχανισμού μέσω τού ίδιου τού κρατικού μηχανισμού... Με υψηλή διακομματική "συναίνεση" κατόπιν "ισχυρών παροτρύνσεων" ("ανώτερου σχεδιασμού").

    Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί το σκηνικό με το βιβλίο Ιστορίας τής ΣΤ' Δημοτικού (τής Ρεπούση). Το βιβλίο είχε "επιλεγεί" επί υπουργίας Ευθυμίου στο τέλος τής θητείας τής Πασοκάρας τού Σημίτη (ο ίδιος ο Ευθυμίου το 2007, όταν έβραζε όλη η Ελλάδα με το βιβλίο, ισχυρίστηκε ότι ήταν τόσα πολλά τα σχολικά βιβλία που είχαν επιλεγεί επί θητείας του, που δεν θυμόταν και πολλά πράγματα για τον τρόπο επιλογής τού συγκεκριμένου...). Και μετά το παρέλαβε η Γιαννάκου και το προχώρησε σα να μη συμβαίνει τίποτα. Και όταν έσκασε το θέμα, 3 χρόνια αργότερα, πάλαιψε με νύχια και με δόντια να το περάσει τσαμπουκά και με τεράστιο προσωπικό πολιτικό κόστος (αν ήθελε ας έκανε κι αλλοιώς, κάποιοι "αλήτες" μού έλεγαν τότε ότι είχε εντολές από "ψηλά", πολύ "ψηλά"). Για τον ίδιο λόγο είχε και τη στήριξη τού Καραμανλή πάνω σ' αυτό μέχρι το τέλος. Επίσης, την ίδια περίοδο, ο Καραμανλής είχε διορίσει τον Βερέμη πρόεδρο τού Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (και μάλιστα με δύο θητείες, δεν έφτανε η μία...).

    Και μετά μού λες γιατί δεν σού γράφω...!>)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ...Και μετά ήρθε το "1821" με χρηματοδότηση από την Εθνική Τράπεζα, για να μας διαφωτίσει ως προς την "ιστορική αλήθεια"
    Και μετά, ο αφηγητής έγινε βουλευτής.

    Μόνο μια ένσταση έχω, εκεί που λές "η επίθεση στην Ελλάδα είναι πιό άγρια , γιατί κουβαλάμε πολλών χρόνων παρελθόν.."
    Είναι βέβαια έτσι, αλλά και κάποια στοιχεία από το δικό μας παρελθόν, ενδιαφέρουν πολύ κάποιους ταγούς της παγκοσμιοποίησης και θέλουν να τα διατηρήσουν. Κάποιοι άλλοι όμως,θα τα ήθελαν να εξαφανιστούν και εκεί παίζεται το παιχνίδι.
    Οταν υπάρχουν συγκρούσεις απόψεων και συμφερόντων,, αλίμονο βέβαια σε αυτόν που θα βρεθεί ανάμεσα.
    Είναι δυστυχώς η περίπτωσή μας!
    Ελίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.