Οι αυτόχειρες της Ευρώπης

της Ελίνας Γαληνού
Οταν η κα Μέρκελ συνάντησε τον Γάλλο Πρόεδρο μετά τις γαλλικές εκλογές, διαμήνυσε "Θα ήθελα περισσότερη Ευρώπη...". Υποτίθεται ότι η γερμανίδα καγκελάριος η οποία μέσα στην τελευταία διετία, έχει αναλάβει τον κεντρικότερο ρόλο στην διαχείριση κρίσης της ΕΕ, θα πρέπει να γνωρίζει ορισμένα βασικά πράγματα καλύτερα απ΄όλους.
Περισσότερη Ευρώπη, σημαίνει περισσότερη ευρωπαική αλληλεγγύη βεβαίως. Διότι η μεταπολεμική Ευρώπη, οικοδομήθηκε στην βασική αντίληψη ότι τα συμφέροντα του ενός, δεν μπορούν να διαχωριστούν από τα συμφέροντα των άλλων. Η αντίληψη αυτή, υποστηρίζεται σταθερά και από τα αντιπολιτευόμενα κόμματα της Γερμανίας, όπως είδαμε από τις δηλώσεις τόσο του κ. Σούλτς, όσο και του πρώην καγκελάριου, κ. Σρέντερ, για το ελληνικό ζήτημα.
Δυστυχώς όμως, τα συμβαίνοντα αναιρούν τις αρχές της ΕΕ αλλά ίσως και το ευχολόγιο της ίδιας της καγκελαρίου, για "περισσότερη Ευρώπη". Διότι αυτή τη στιγμή, η Ευρώπη κλυδωνίζεται επικίνδυνα από καιρό τώρα, σε σημείο που να ενισχύονται όλο και περισσότερο, οι πιθανολογίες για επικείμενη διάλυσή της. Αλλωστε, οι σταθερές αναφορές του αντικαγκελάριου κ. Ρέσλερ "περί εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ" ή του γερμανού υπουργού Οικονομικών κ. Σόιμπλε ¨"ότι η Ελλάδα είναι ένα καμμένο χαρτί..", έχουν ήδη θέσει τις βάσεις διάλυσης. Ακόμα και αν η Ελλάδα δεν αποτελεί το Α και το Ω της ευρωζώνης και της Ευρώπης ολόκληρης, εννοείται ότι η αποκοπή της, θα επιφέρει τεράστιες αναταράξεις στο ευρωπαικό οικοδόμημα, τις επιπτώσεις των οποίων δύσκολα κανείς μπορεί να φανταστεί.
Δεν γνωρίζουμε πώς σκέφτονται όλοι αυτοί που μας δείχνουν ότι ευχαρίστως θα ήθελαν την αποπομπή μας. Το βέβαιο είναι όμως, ότι δεν γίνεται να οραματίζονται "περισσότερη Ευρώπη" και συγχρόνως, να ενισχύουν τις πολιτικές διάλυσής της. Η πραγματικότητα, είναι μάλλον σκληρή για όλους. Ιδίως όμως, για εκείνους που ανέλαβαν την κεντρική ευθύνη των σχεδιασμών, τόσο του Μνημονίου και της δανειακής σύμβασης της Ελλάδας, όσο και την γενικότερη πολιτική λιτότητας, η οποία αφορά άμεσα τα κράτη του Ευρωπαικού Νότου αλλά και της λοιπής Ευρώπης.
Η προστασία του ευρώ, για την οποία υποτίθεται σφαδάζει η Γερμανία σήμερα, σε σημείο να είναι έτοιμη να θυσιάσει την Ελλάδα προς παραδειγματισμό των υπολοίπων, εξαρτάται κυρίως από τις αγορές και τη ροή επενδύσεων. Μέχρι προτινος, πολλά διεθνή κεφάλαια είχαν επενδυθεί σε ευρώ, παραμερίζοντας το αμερικανικό δολλάριο. Σήμερα, ένα χρόνο μετά αφ΄ότου άρχισαν οι κλυδωνισμοί στην ευρωζώνη, πολυεθνικοί κολοσσοί, ή μεγάλοι τραπεζικοί όμιλοι, εγκαταλείπουν το ευρώ γιατί δεν το εμπιστεύονται. Οι έχοντες συσσωρεύσει καμμένα ομόλογα μέσω PSI, έστω κι΄άν έχει δρομολογηθεί για το μέλλον η αντικαστάστασή τους (μέσω της έκδοσης νέων επενδυτικών τίτλων που λήγουν μετά 10-15ετία), θα έχουν σοβαρό πρόβλημα. Διότι όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά και καμία άλλη χώρα δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί μελλοντικά στις πληρωμές αυτών των ομολόγων, εάν παραταθεί η ύφεση που απονεκρώνει τις οικονομίες των κρατών.
Η Γερμανία όμως, η οποία εθίστηκε φαίνεται στο να κερδίζει από τη διαφορά του επιτοκίου δανεισμού της και των χορηγουμένων δανείων προς άλλους, αντιλαμβάνεται την κατάσταση; Συνειδητοποιεί ότι όσα και αν έχει κερδίσει, δεν θα αρκούν για να αντιμετωπίσουν τη λαίλαπα μιας πιθανής επίθεσης των οίκων αξιολόγησης προς την καρδιά της ευρωζώνης; Διότι οι αγορές βλέποντας ότι ένα νόμισμα "δεν παίζει", αυτόματα προσδιορίζουν άνοδο επισφάλειας. Θεωρεί η Γερμανία μήπως, ότι εάν ξεφορτωθεί την Ελλάδα, δεν θα έχει αυτό επιπτώσεις στην όλη εικόνα της ευρωζώνης προς τις αξιολογήσεις των αγορών; Πλανάται πλάνην οικτράν δυστυχώς...Ο δανεισμός θα ακριβήνει πολύ περισσότερο από τα προσδοκώμενα μεγέθη και τότε θα δούμε "πόσο έτοιμος για όλα" ήταν ο κ. Ρέσλερ, και πώς θα αντιμετωπίσουν μετά το πρόβλημα Ισπανίας και Ιταλίας...Ισως αυτά να δικαιώνουν τον Αμερικανό Πρόεδρο που από πέρυσι τέτοια εποχή, είχε πεί στους ηγέτες της ευρωζώνης "Αν δεν μπορείτε να αντιμετωπίσετε το ελληνικό πρόβλημα που είναι μόνο το 2% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης, τι θα γίνει αν χειροτερέψουν τα πράγματα;"
Πιθανόν η κα Μέρκελ και το κόμμα της, να τα παίζουν όλα για όλα για τις εκλογές τους. Αλλά δεν μπορώ να φανταστώ με τι τρόπο θα παρηγορήσει τον γερμανικό λαό αν κερδίζοντας τις εκλογές, βρεθεί μέσα στην διάλυση του ευρώ για το οποίο έγιναν-υποτίθεται-όλες οι θυσίες. Εκτός κι΄αν στην  "περισσότερη Ευρώπη", προστεθεί το επίθετο "γερμανική", για να ξέρουμε τι λέμε και εμείς, και οι Βρυξέλλες που θεωρητικά τουλάχιστον, πρέπει να έχουν τον κύριο λόγο!