Δεν αγνοούμε τον τρόπο εισόδου της χώρας μας και των άλλων χωρών της ΕΕ στο ευρώ, δεδομένου ότι όλοι περάσαμε από τους μηχανισμούς της Goldman Sachs και τις διαδικασίες του swap, αρκετά εφησυχασμένοι. Οι ηγέτες της ευρωζώνης οι οποίοι έχουν την βασικότερη ευθύνη γι΄αυτήν την επιλογή, ίσως δεν φαντάστηκαν ποτέ τι θα συνέβαινε σε μερικά μόνο χρόνια.
Ισως όμως, να είχαν λάβει πληροφορίες ότι ακόμα και σε περίπτωση που το εγχείρημα στραβώσει, η Γερμανία ως κυρίαρχη οικονομική δύναμη της Ευρώπης, θα επωφεληθεί ιδιαίτερα. Αν το ενδεχόμενο αυτό ευσταθεί, τότε οι υπεύθυνοι ας έχουν να κάνουν με την "ευρωπαική" συνείδησή τους. Μπορεί να απορούμε τώρα, "Οι αγορές όταν δάνειζαν την Ελλάδα, δεν ήξεραν τι έκαναν;" και να έχουμε δίκιο. Ομως εκτός από τις εξωτερικές αγορές τις οποίες δεν ελέγχουμε, υπήρξε κυρίως θέμα εσωτερικής διαχείρισης. Διότι όλη αυτήν την δεκαετία, πέρασαν πολλές ευκαιρίες για την Ελλάδα, που όμως χάθηκαν.
Πέρασαν ήδη δέκα χρόνια από την στιγμή που η δραχμή έδωσε την θέση της στο ευρώ, με τις ανάλογες όμως δεσμεύσεις που αυτό συνεπάγεται. Και πέρασαν από τότε, τέσσερεις κυβερνήσεις. Από τον Ιανουάριο του 2002 έως το 2004, είχαμε το δεύτερο μισό της κυβέρνησης Σημίτη-ο οποίος και μας έβαλε στο ευρώ. Τότε κανένας δεν αναρωτήθηκε πώς μπήκαμε σ΄αυτήν την συμφωνία, ποιούς όρους αποδέχτηκε η Ελλάδα και τι αιτήματα προέβαλε προκειμένου να ανθέξει η εγχώρια οικονομία της, από τις δονήσεις αυτής της μετάβασης. Η προσαρμογή έγινε απότομα από τη μια στιγμή στην άλλη και το ελληνικό κράτος μαζί με την κοινωνία, πέρασαν στα ευρώ παντελώς ανέτοιμοι να αντιμετωπίσουν ότι προκύψει. Οι σκεπτικοί που τις παραμονές του ευρώ, προέβλεπαν "έκρηξη ακρίβειας στην ζωή μας.." δικαιώθηκαν πανηγυρικά πριν ακόμα κλείσει ο πρώτος χρόνος. Οι καθημερινές συναλλαγές μας από το 2003 ήδη, μας έδειχναν ότι το ευρώ κονιορτοποίησε το εισόδημα των Ελλήνων, εκτινάζοντας τις τιμές. Τώρα μαθαίνουμε ότι ήταν αναμενόμενο, αφού η αντιστοιχία του δικού μας ευρώ με της Γερμανίας, ήταν 2 προς 1!
Τώρα σκεφτόμαστε ότι ακόμα και αυτή η αντιστοιχία, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ως πλεονέκτημα για τις δικές μας εξαγωγές που θα ήταν φθηνότερες, αλλά βλέπετε, η παραγωγική μας δραστηριότητα ήταν εντελώς καθηλωμένη, οπότε αντί να εξάγουμε φθηνά προιόντα, εισάγαμε ακριβότερα...
Παράλληλα, εκείνη την περίοδο, η προετοιμασία των Ολυμπιακών αγώνων βρισκόταν σε τελικό στάδιο από χρονολογική άποψη, ενώ τα περισσότερα έργα δεν είχαν ολοκληρωθεί, με αποτέλεσμα να επιβαρυνθεί υπέρογκα ο κρατικός προυπολογισμός λόγω του κατεπείγοντος που προέκυπτε μέσα στην προεκλογική περίοδο 2003-2004. Η επιχειρηματική δραστηριότητα, είχε κι΄αυτή επικεντρωθεί μόνο σ΄αυτόν τον τομέα, ενώ τα ευρωπαικά κονδύλια περνούσαν αναξιοποίητα χωρίς να δημιουργούν περισσότερες υποδομές ή βιώσιμους οικονομικούς πόρους. Ολη η Οικονομία, βασιζόταν σε ακατάσχετο δανεισμό ο οποίος χρησιμοποιήθηκε τελικά για να αυξάνει τα ελλείμματα, παρά να τονώσει την επιχειρηματικότητα ή να ζωντανέψει τον παραγωγικό ιστό. Η αλόγιστη άνοδος στους μισθούς, κατέστησε το εργατικό δυναμικό της χώρας ακριβότερο, χωρίς αυτό να αξιοποιείται μέσα σε ένα υγιές περιβάλλον δημιουργίας, δεδομένου ότι το ρουσφέτι, οι μίζες και οι διορισμοί "υμετέρων", κυριαρχούσαν και έπνιγαν τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας.
Ηταν απολύτως βέβαιο ότι μια μέρα ο λογαριασμός θα ερχόταν. Προφανώς, ήρθε με τον χειρότερο τρόπο, αφού οι εκλεγμένοι κυβερνώντες της χώρας, άνοιξαν την "Κερκόπορτα" στις Αγορές πάνω στην έξαρσή τους. Τη συνέχεια την ξέρουμε όλοι κι΄ας μην τα φάγαμε "όλοι μαζί".
Ωστόσο, είναι σημαντικό να έχουμε καταλάβει τα δικά μας λάθη από την αφετηρία τους, τα οποία συνδέονται άμεσα με τις τακτικές του παλιού πολιτικού συστήματος, που σήμερα απαξιώνουμε. Ηταν μια δεκαετία χαμένων ευκαιριών, εφ΄όσον ούτε τα σφαλερά μας σημεία φροντίσαμε να διορθώσουμε, ούτε τις ζημιές προβλέψαμε και περιορίσαμε, ούτε τα θετικά της υπόθεσης αξιοποιήσαμε. Οι κυβερνήσεις που πέρασαν έχουν την κύρια ευθύνη γι΄αυτό, αλλά και ο λαός που μέχρι προτινος εξέλεγε κυβερνήσεις με το κριτήριο του "κουτιού της Πανδώρας", κάπου... τα φταίει κι΄αυτός.
Οι δανεισμοί της Ελλάδας ήταν συνειδητές πολιτικές πράξεις. Αυτοί που τους πραγματοποίησαν ήξεραν πολύ καλά που οδηγούσαν την πατρίδα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αποβιομηχανοποίηση της Ελλάδας επίσης ήταν συνειδητή πολιτική πράξη.
Σήμερα σχεδόν τα πάντα εισάγονται από άλλες χώρες.
Οι αποκρατικοποιήσεις που σήμερα πραγματοποιούνται είναι συνειδητή πολιτική πράξη. Διότι ταυτόχρονα πραγματοποιείται και αφελληνισμός των δημοσίων επιχειρήσεων.
Συνειδητά "φόρτωσαν" με υπεράριθμους υπαλλήλους όλες τις δημόσιες επιχειρήσεις και έδωσαν τους υψηλούς μισθούς, ακριβώς για να τις οδηγήσουν σε τεράστια ελλείμματα κι έτσι να τις ξεπουλήσουν ευκολότερα.
Ο δημόσιος τομέας ήταν το τρόπαιο του εκάστοτε νικητή των εκλογών. Και σ' αυτόν εκπλήρωναν όλες τις προεκλογικές τους υποσχέσεις. Δεν ήξεραν τότε που τον οδηγούσαν;
Και αν για τις χρεωμένες δημόσιες επιχειρήσεις υπάρχει η δικαιολογία για αποκρατικοποίηση, για τις χρυσοφόρες που βάζουν λεφτά στα ταμεία του κράτους τί δικαιολογία υπάρχει;
Και μια ερώτηση γι αυτούς που επιμένουν να αυτοαποκαλούνται σοσιαλιστές:
Που το είδαν γραμμένο να συνδέονται ο σοσιαλισμός με τις αποκρατικοποιήσεις;