Ενα από τα πιο σημαντικά έργα της Διάσκεψης για το Δίκαιο της Θάλασσας (1973-1982) ήταν η δημιουργία και κωδικοποίηση του θεσμού της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Ετσι δόθηκε ένα τέλος στη χαώδη κατάσταση που επικρατούσε μέχρι τότε στο Διεθνές Δίκαιο Αλιείας.
Ενα από τα πιο σημαντικά έργα της Διάσκεψης για το Δίκαιο της Θάλασσας (1973-1982) ήταν η δημιουργία και κωδικοποίηση του θεσμού της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Ετσι δόθηκε ένα τέλος στη χαώδη κατάσταση που επικρατούσε μέχρι τότε στο Διεθνές Δίκαιο Αλιείας. Για πάνω από τριάντα χρόνια τώρα η Ελλάδα επιμένει μονότονα ότι η μοναδική της διαφορά με την Τουρκία είναι νομικής φύσης και αφορά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου. Αλλά πάνω από 25 χρόνια τώρα η έννοια της υφαλοκρηπίδας έχει υπερκερασθεί απ' αυτήν της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Οι Τούρκοι βέβαια τρίβουν τα χέρια τους που ακούν για τόσα χρόνια τις ελληνικές κυβερνήσεις και όλα τα πολιτικά κόμματα να μιλάνε μόνο για την υφαλοκρηπίδα, χωρίς να αναφέρονται στην ΑΟΖ. Ο λόγος βέβαια της μεγάλης χαράς των Τούρκων είναι ότι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα έχει πολλά να κερδίσει μετά την οριοθέτηση μιας ΑΟΖ στο Αιγαίο.
Τα πράγματα όμως άλλαξαν πριν από λίγο καιρό, όταν η Κύπρος αποφάσισε, πολύ σωστά, να συνάψει μια συμφωνία με την Αίγυπτο και το Ισραήλ για την οριοθέτηση της ΑΟΖ των τριών κρατών και μετά να αρχίσει έρευνες για πετρέλαια στην κυπριακή ΑΟΖ. Επομένως, σύντομα, η Ελλάδα θα πρέπει να προβεί στην ίδια ενέργεια που έκαναν οι ΗΠΑ, η Ρωσία και οι περισσότερες χώρες της ΕΕ, δηλαδή να διακηρύξει την κυριαρχία της σε μια ΑΟΖ, με βάση το εθιμικό δίκαιο της θάλασσας, όπως αυτό εκφράζεται στη Σύμβαση του Δίκαιου της Θάλασσας. Φυσικά μια τέτοια ΑΟΖ δεν θα διαθέτει μόνο η ηπειρωτική χώρα, αλλά και όλα τα
ελληνικά νησιά. Το κλειδί σε αυτή την οριοθέτηση είναι το Καστελόριζο, που είναι ένα νησί που κατοικείται και δεν μπορεί κάποιος να αμφισβητήσει ότι διαθέτει ΑΟΖ.
Δηλαδή τι εννοούσε ο πρόεδρος Σαρκοζί όταν έλεγε πρόσφατα "Θέλουμε μια ενωμένη Ευρώπη. Η Ευρώπη πρέπει να έχει σύνορα. Διότι μια Ευρώπη χωρίς σύνορα θα είναι μια Ευρώπη χωρίς θέληση, χωρίς ταυτότητα, χωρίς αξίες. Και αν η Ευρώπη δεν υπερασπίζεται τις αξίες της, τότε ποιος θα το κάνει γι' αυτήν;".
Θεόδωρος Κ. Καρυώτης
* Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστημιακό Σύστημα του Μέριλαντ, ΗΠΑ.
Πηγή
Δεν είχα σκοπό να σχολιάσω αυτήν την ανάρτηση του άρθρου του καθηγητή κ. Καρυώτη που δημοσιεύτηκε στο «Έθνος», για δύο λόγους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτον, γιατί όλα τα περί την ΑΟΖ, έχουν συζητηθεί εξαντλητικά. Και δεύτερο γιατί αν επανέλθουμε στα ίδια θα φανεί ότι έχω εμπάθεια και προσωπικό …μένος, με όσα γράφει ο κ. Καρυώτης και περιμένω στην γωνία κάθε φορά που αρθρογραφεί. Και φυσικά δεν έχω προσωπικά με τον κ. Καρυώτη.
Όμως, δυστυχώς στο παρόν άρθρο του, υπάρχει ένα σημείο που δεν…αντέχεται.
Αναφέρεται σε λεχθέντα από τον Πρόεδρο της Γαλλίας. Και ο κ. Σαρκοζί αναφέρεται στα «σύνορα» της Ενωμένης Ευρώπης και την υποχρέωση της Ευρώπης να υπερασπίζεται τα σύνορά της. Και σε αυτό έρχεται ο κ. Καρυώτης και συνδέει την τα σύνορα με τα όρια της ΑΟΖ.
Δεν είναι έτσι όμως κε Καθηγητά.
Από το διεθνές έθιμο, αλλά και από την συμβατική πρόνοια του άρθρου 2 της Συμβάσεως του ΟΗΕ για το Δίκαιο Θαλάσσης του 1982 (που μνημονεύεται από τον κ. Καρυώτη, και την οποία Σύμβαση η Ελλάδα την κύρωσε με τον Ν. 2321 του 1995), ορίζεται ξεκάθαρα ότι η κυριαρχία (sovereignty),των Κρατών, φτάνει μέχρι το εξωτερικό όριο της Χωρικής τους Θάλασσας, η οποία βάσει του άρθρου 3 της ίδιας Συμβάσεως δεν μπορεί να είναι πέρα από 12νμ.
Τα «σύνορα» λοιπόν των Κρατών της Ευρώπης, είναι τα χερσαία και τα θαλάσσια σύνορα των Κρατών που είναι μέλη της Ευρώπης. Και στην περίπτωση των θαλασσίων συνόρων, τα σύνορα είναι το εξωτερικό όριο της Χωρικής τους Θάλασσας. Τίποτα άλλο. Τα εξωτερικά όρια των άλλων θαλασσίων ζωνών, ήτοι της Συνορεύουσας Ζώνης, της ΑΟΖ και της Υφαλοκρηπίδας, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΟΡΑ! Είναι όρια δικαιοδοσίας ή κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Μόνο έως το εξωτερικό όριο της Χωρικής τους Θάλασσας, τα Κράτη, έχουν πλήρη και απόλυτη κυριαρχία.
Συνεπώς, τα σύνορα της Ελληνικής Επικράτειας, εξικνούνται στα 6νμ της Χωρικής μας Θάλασσας, όπως την έχουμε καθορίσει με τον Α.Ν. 230 από το 1936 , στις θάλασσες που βρέχουν το Ηπειρωτικό μας έδαφος, καθώς και περιμετρικώς όλα τα Νησιά, τους Βράχους και τους Σκοπέλους, οι οποίοι βρίσκονται σε απόσταση έως τα 6νμ, από το ηπειρωτικό έδαφός μας ή από το νησιαίο ή των βράχων που ανήκουν στην κυριαρχία μας, έδαφος. Και φυσικά όταν οι αποστάσεις με τα άλλα γειτονικά μας Κράτη είναι μικρότερες τότε το σύνορό μας είναι στην μέση γραμμή – ίση απόσταση.
Αυτά λοιπόν είναι περιγραφικά τα σύνορα της Ελλάδος και αυτά έχουν υποτυπωθεί σε επίσημους χάρτες που έχουν κατατεθεί στην Ευρώπη και σε άλλους Διεθνής Οργανισμούς, αλλά και στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Παύλος Γ. Φωτίου