Τελείωσαν τα ψέμματα

της Ελίνας Γαληνού
Εγινε και αυτό, που μήνες πριν ακόμα και η ίδια η κυβέρνηση χαρακτήριζε ως "καταστροφικό" για την οικονομία και τη χώρα. Τελικά, μετά από μαραθώνιες διαβουλεύσεις, οι εταίροι μας με το ΔΝΤ, αποφάσισαν το "κούρεμα" μέρους του ελληνικού χρέους. Το γεγονός αυτό, όπως ήδη γνωρίζουμε, θεωρείται επιτυχία για την ελληνική περίπτωση, καθώς η συμφωνία του περασμένου Ιουλίου, προέβλεπε πιθανό κούρεμα 20% αν θα χρειαζόταν..

Τώρα, ύστερα από ένα δίμηνο θρίλερ με έντονη πιθανολογία ανεξέλεγκτης χρεωκοπίας και καθυστέρησης της 6ης δόσης, η Ελλάδα ελαφρύνεται από το χρέος της κατά 50%. Φυσικά, η κυβέρνηση η οποία ήδη προσυπέγραψε τη συμφωνία που σαφώς θα συνοδευτεί από νέα δανειακή σύμβαση, πανηγυρίζει για τον θρίαμβό της. Ισως και οι ιθύνοντες του Eurogroup και της Ecofin να βρίσκονται και κείνοι σε μεγάλη ευφορία βλέποντας ότι οι προσπάθειές τους απέδωσαν. Σε ανάλογο κλίμα Γαλλία και Γερμανία, με την τελευταία να αναλαμβάνει πλέον επίσημα τον ρόλο του τοποτηρητή, "με τον δέοντα σεβασμό προς τους Ελληνες.."
Ολοι μοιάζουν ευχαριστημένοι εκτός από τον ελληνικό λαό, ο οποίος αν δεν ξαφνιάζεται με την θριαμβολογία της κυβέρνησής του, ίσως να οργίζεται κιόλας. Εχοντας ζήσει εδώ και μια διετία ένα διαρκές θρίλερ με μικρά διαλείμματα μόνο, όσον αφορά την χρεωκοπία μας, ουδείς συγκινείται πια με τη νέα "σωτηρία" του. Διότι η πλάτη του ήδη έχει γνωρίσει το πόσο κοστίζει κάθε φορά αυτή η ένεση ελπίδας που θυμίζει την τακτική της παλιάς καφετζούς. "Σε τρία τέρμινα παιδί μου, θα βρείς καλή δουλειά, θα παντρευτείς καλόν άνθρωπο, θα σου γυρίσουν τα λεφτά που σου χρωστάνε..." Και ο καιρός περνάει, οι νέοι μας παίρνουν τις στράτες του κόσμου για να βρούνε την τύχη τους, οι ηλικιωμένοι σιγά-σιγά εγκαταλείπουν το στίβο της ζωής και οι εναπομείναντες μεσήλικες -όσοι μένουν- θα παρακολουθούν την πορεία της υποβάθμισής τους η οποία, άγνωστο πού και πότε θα τερματίσει. Η παρηγορία του πρωθυπουργού "ότι σε δέκα χρόνια η Ελλάδα θα έχει αλλάξει όψη" ακούγεται σαν ειρωνεία, για τις περισσότερες ηλικιακές κλίμακες. Ο νέος των τριάντα που δεν έχει ακόμα κολλήησει ούτε ένα ένσημο, απαντά "είναι τελικά γελοίο να μείνει κανείς εδώ..." ενώ οι μεγαλύτεροι άνθρωποι, μετράνε τις θυσίες τους που χάνονται οριστικά στον Πίθο των Δαναίδων. Δέκα ή είκοσι χρόνια μετά, πόσους αφορούν; Ποσώς όμως αυτά ενδιαφέρουν τους συντάκτες των Μνημονίων και τους εκτελεστές του.
Φτάνει που η κυβέρνησή μας είναι χαρούμενη, αλλά γιατί άραγε; Μήπως δεν κατάλαβε ότι η νέα συμφωνία προβλέπει και άλλα σκληρά μέτρα, τα οποία θα εφαρμόζονται όποτε χρειαστεί, χωρίς καμία δέσμευση απέναντι στον λαό; Μήπως παρέλειψε να υπολογίσει ότι το νέο δάνειο προορίζεται μόνο για την εξυπηρέτηση τοκοχρεωλυσίων και όλα τα άλλα θα καλύπτονται από τον κρατικό προυπολογισμό που κι΄αυτός θα είναι στο εξής όλο και πιό κουρεμένος. Υποσχόμενη τις προοπτικές ανάπτυξης, μάλλον ξέχασε ότι με τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν μετά το κούρεμα, θα καταστεί αδύνατη ακόμα και η συντήρηση των υπαρχουσών υποδομών της χώρας. Εννοείται ότι η ύφεση θα επιδεινωθεί εκτρέποντας παντελώς το ποσοστό ανεργίας. Με τέτοια δεδομένα και με τη βεβαιότητα ότι η χώρα παραμένει για δεκαετία εκτός αγορών, πώς θα γίνει η επανεκκίνηση της οικονομίας;
Αν δεν κρατούν κρυφό κανένα μαγικό ραβδάκι οι κυβερνώντες μας, τότε ο μόνος λόγος της χαράς τους είναι ίσως ότι πιστώνονται το κούρεμα που έγινε επί των ημερών τους, πράγμα που παρουσιάζεται στον ελληνικό λαό ως "μεγάλη ανάσα". Και αυτό θεωρούν ίσως ότι απομακρύνει τις πιθανότητες προώρων εκλογών, παγώνοντας τις έντονες φημολογίες του τελευταίου καιρού και το εκρηκτικό κλίμα στην κοινωνία. Ομως η κοινωνία έχει αποστρέψει ήδη το πρόσωπό της από τα ψέμματα και τις φρούδες ελπίδες που της σερβίρουν και κοιτάει κατάματα την σκληρή πραγματικότητα.