Η Τουρκία επιχειρεί για ακόμα μία φορά να «εκφοβίσει» την Ελλάδα (όπως και την Κύπρο) στην περιοχή του Καστελόριζου, αμφισβητώντας ευθέως τα ελληνικά χωρικά ύδατα και επομένως και την ελληνική υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ στην περιοχή της Αν. Μεσογείου, επιχειρώντας να θέσει υπό «στρατιωτικό κλοιό» όλη την περιοχή της ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ (η πρώτη δεν έχει ακόμα οριοθετηθεί, η δεύτερη έχει).
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, προχθές, από την τουρκική ναυτική βάση του Ακτάζ, απέναντι από τη Ρόδο, αναχώρησαν 10 πυραυλάκατοι, 2 φρεγάτες και 1 σκάφος ανεφοδιασμού, τα οποία χθες είχαν εντοπιστεί να πλέουν 60 ν.μ. νοτιοανατολικά του Καστελόριζου. Σύμφωνα ακόμα με την τουρκική NAVTEX, τα ερευνητικά πλοία, που θα κάνουν έρευνες στην περιοχή του Καστελόριζου για λογαριασμό της Τουρκίας επί δίμηνο, είναι τα εξής τέσσερα: Σαρονα, Μπέργκεν, Γκόμαρ και Μπέμερ. Η περιοχή ερευνών τους είναι «καρφί» 32,4 ν.μ. νότια του Καστελόριζου μέχρι 100 ν.μ. νότια - νοτιοανατολικά, ώς τα όρια της αιγυπτιακής ΑΟΖ.
Δι' αυτού του τρόπου, η Τουρκία επιχειρεί να «αποδείξει», κατά παράβαση οποιουδήποτε κανόνος Διεθνούς Δικαίου, ότι έχει «και» αυτή ΑΟΖ μεταξύ της Ελλάδας, της Κύπρου και της Αιγύπτου.
Η Τουρκία όμως, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, δεν διαθέτει ΑΟΖ στη θαλάσσια αυτή περιοχή και τούτο γιατί παρεμβάλλεται το Καστελόριζο. Το Καστελόριζο διαθέτει σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και χωρικά ύδατα και υφαλοκρηπίδα και επομένως και ΑΟΖ, η οποία εφάπτεται με αυτήν της Αιγύπτου και της Κύπρου (όταν βεβαίως η Αθήνα αποφασίσει να οριοθετήσει την ΑΟΖ της).
Με τη χθεσινή κίνησή της η Τουρκία επιχειρεί με την «απειλή των όπλων να επιβάλει» την παράνομη θέση της, σύμφωνα με την οποία το Καστελόριζο δεν έχει ούτε χωρικά ύδατα και επομένως ούτε υφαλοκρηπίδα και πολύ περισσότερο ΑΟΖ. Στην περίπτωση που το Καστελόριζο είναι...άυλο, τότε πράγματι η Τουρκία θα μπορούσε να έχει υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ που θα ακουμπούσε την Κύπρο και την Αίγυπτο.
Ομως και η χθεσινή αντίδραση του υπουργείου Εξωτερικών προκαλεί μεγάλα ερωτήματα για τον τρόπο που το ΥΠΕΞ «φαντάζεται» την ελληνική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ πέριξ του Καστελόριζου.
Στη χθεσινή ανακοίνωση-αντίδραση του ελληνικού ΥΠΕΞ αναφέρεται ότι «το νορβηγικό ερευνητικό πλοίο και συνοδευτικά σκάφη (θα βρίσκονται) σε περιοχή που σύμφωνα με τις σχετικές πρόνοιες του Δικαίου της θάλασσας επικαλύπτει ΚΑΙ ελληνική υφαλοκρηπίδα νοτίως του Καστελόριζου...».
Είναι απολύτως παράλογο το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών σε επίσημη ανακοίνωση-αντίδρασή του προς την Τουρκία να παραδέχεται ότι στην περιοχή ΝΟΤΙΩΣ του Καστελόριζου μπορεί να υπάρχει ΚΑΙ άλλη υφαλοκρηπίδα πλην της απολύτου ελληνικής. Δι' αυτού του τρόπου το υπουργείο Εξωτερικών (χωρίς χάρτη και μπούσουλα;) ανοίγει μόνο του παράθυρο στην Τουρκία να επικαλεστεί και αυτή επισήμως ότι πράγματι έχει ΚΑΙ αυτή υφαλοκρηπίδα νοτίως του Καστελόριζου. Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει το Καστελόριζο, τα χωρικά ύδατά του, η υφαλοκρηπίδα του και η ΑΟΖ του να... κουτσουρευτούν καταλλήλως.
Με άλλα λόγια, να κουτσουρευτεί η εθνική κυριαρχία στην περιοχή του Καστελόριζου. Κάτι που επιχειρεί και στο οποίο επιμένει η Τουρκία σε όλες τις μέχρι τώρα διερευνητικές συνομιλίες με την Ελλάδα για το εύρος των χωρικών υδάτων. Και του εναέριου χώρου.
http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=310055
με τα λιγα που ξερω και με τα δεδομενα αυτα,απο οτι φαινεται γερνουμε προς το οτι Κ η τουρκια εχει δικαιωματα σε αυτη τη περιοχη! τι σκατα θελουμε τους συμμαχους αμα ειναι να μας πιασει Κ παλι η οσφιοκαμψια?
ΑπάντησηΔιαγραφή«το νορβηγικό ερευνητικό πλοίο και συνοδευτικά σκάφη (θα βρίσκονται) σε περιοχή που σύμφωνα με τις σχετικές πρόνοιες του Δικαίου της θάλασσας επικαλύπτει ΚΑΙ ελληνική υφαλοκρηπίδα νοτίως του Καστελόριζου...».
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπ'οτι φαινεται ισχυει για τους ζητιανο-τζαμπατζηδες μας:
Μια φορα βλαξ, παντα βλαξ.
"επιχειρώντας να θέσει υπό «στρατιωτικό κλοιό» όλη την περιοχή της ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ (η πρώτη δεν έχει ακόμα οριοθετηθεί, η δεύτερη έχει)."
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Κύπρος δεν έχει οριοθετήσει τη πλήρη ΑΟΖ της. Εκκρεμούν οι οριοθετήσεις με Ελλάδα και Τουρκία.
Θα έπρεπε θα μιλήσουμε για τις "εν δυνάμεις" ΑΟΖ.
Για να τα βάλουμε σε τάξη τα πράγματα, έχουμε την δήλωση του κου Δελαβέκουρα (ΥΠΕΞ), που λέει: «Νωρίτερα σήμερα, εξεδόθη τουρκική αγγελία προς ναυτιλλομένους (NAVTEX) για τη διεξαγωγή ερευνών, το διάστημα μεταξύ 15 Σεπτεμβρίου και 15 Νοεμβρίου, από νορβηγικό ερευνητικό πλοίο “Bergen Surveyor” και συνοδευτικά σκάφη σε περιοχή που σύμφωνα με τις σχετικές πρόνοιες του Δικαίου της Θάλασσας, επικαλύπτει ΚΑΙ ελληνική υφαλοκρηπίδα νοτίως του Καστελόριζου….»(Δηλώσεις: http://www.mfa.gr)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε αυτό το «ΚΑΙ» στηρίζει η κα Αδάμ το άρθρο της για να καταδείξει πως έτσι εκχωρείται εθνική κυριαρχία στην περιοχή του Καστελόριζου. Όπως όμως μπορούμε να διαβάσουμε στην επίσημη ανακοίνωση του τουρκικού NAVTEX (http://www.salvage.gov.tr/default.asp?id=7&sid=79&srt=&lng=), και υποτυπώσουμε σε χάρτη τις συντεταγμένες που ορίζει η Τουρκία για την ερευνητική δραστηριότητα, η περιοχή μπαίνει πράγματι σε ένα χώρο (από 9 έως 29νμ) νοτιοανατολικά της Υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ του Καστελόριζου, αλλά το μεγαλύτερο μέρος που έχει ανακοινωθεί βρίσκεται από βόρεια της Κύπρου μέχρι την δική μας περιοχή, οπότε πολύ σωστά η ανακοίνωση του κου Δελαβέκουρα αναφέρει: «….επικαλύπτει ΚΑΙ ελληνική υφαλοκρηπίδα νοτίως του Καστελόριζου….»
Μήπως λοιπόν χρειάζεται καλύτερη δημοσιογραφική έρευνα πριν να γίνεται αρθρογραφία που δεν δίνει αντικειμενικά σωστή ενημέρωση;;;
Παύλος Γ. Φωτίου
Πιστεύω ότι ο κ. Φωτίου το ξεκαθαρίζει μια χαρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρ' όλ' αυτά, επειδή πολλά είδα τα τελευταία 40 χρόνια, γιατί έχω μια αίσθηση ότι θα τον πιούμε κι αυτόν; Τον... καφέ;
Ο κ.Φωτίου τοποθετεί τα πράγματα στο σωστό τους πλαίσιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κ. Αδάμ τελευταία αρθρογραφεί σαν κάποιον που καμένος στον χυλό φυσάει το γιαούρτι( αν και δεν είναι η μόνη με όσα έχουμε ζήσει).
Εκτός αν γνωρίζει κάτι που δεν γνωρίζουμε...
Η υποψιάζεται ύποπτες μοιρασιές και προσπαθεί να αποτρέψει;;;
Διαφορετικά μάλλον ύποπτα κίνητρα μπορεί κανείς να της καταλογίσει, αφού χρησιμοποιεί δημόσιο βήμα για να σπείρει πανικό και αμφιβολίες σε πολύ κρίσιμες στιγμές.
Κατά τη γνώμη μου είναι κάτι παραπάνω απο βέβαιο ότι η Άγκυρα θα επιχειρήσει να μεταφέρει την ένταση στο Αιγαίο,το κάνει ήδη σιγά σιγά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί το επίκεντρο του ενδιαφέροντος να βρίσκεται στην Αν.Μεσόγειο αλλά η πίεση μπορεί να ασκηθεί στο Αιγαίο,το μεγάλο ερώτημα είναι αν είμαστε σε θέση να το αποτρέψουμε.Πρώτον για δική μας ασφάλεια και δεύτερον για να μην επιτρέψουμε στους Τούρκους να πάρουν διπλωματικές ανάσες.
Πάνω σε αυτό θα ήθελα τη γνώμη όποιου γνωρίζει κάτι παραπάνω σχετικά με τη βοήθεια που μπορεί να παράσχει το Ισραήλ,γιατί εγώ με όσα γνωρίζω θεωρώ αδύνατο την παρούσα στιγμή να καταφέρει το Ισραήλ να βοηθήσει στρατιωτικά την Ελλάδα.
Πιθανή βοήθεια του Ισραήλ προς την Ελλάδα σε περίπτωση σύγκρουσης με την Τουρκία:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Παύση παράδοσης όπλων και πυρομαχικών από δυτικές εταιρίες προς την Τουρκία (άτυπο εμπάργκο)
2. Δορυφορικές φωτογραφίες κρίσιμων τουρκικών εγκαταστάσεων, σχηματισμών
3. Πίεση σε διπλωματικό επίπεδο προς την Τουρκία μέσω των εβραϊκών λόμπι.
4. Πώληση ισραηλινών συστημάτων και εξοπλισμού στην Ελλάδα: βλήματα αρμάτων μάχης, οπλισμός για F-16, AH-64 Apache, UAV, κτλ
5. Χρήσιμες πληροφορίες από την Mosad προς την ΕΥΠ.
6. Παρεμβολές σε συστήματα επικοινωνιών κτλ.
και άλλα....
Πιστεύω ότι θα είναι δύσκολο να αποσταλούν πχ: ισραηλινοί αλεξιπτωτιστές για να απελευθερώσουν το Καστελόριζο ή άλλο νησί σε περίπτωση τουρκικής εισβολής...
Θα εξαρτηθεί βέβαια και εάν η Τουρκία επιθυμεί την σύγκρουση μόνο με την Ελλάδα ή και με το Ισραήλ.
Zulu, σκέφτεσαι όμορφα αλλά ορθόδοξα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι ώρα για ορθόδοξη μάχη - αν ήταν, θα στέλναμε ΓΑΠ και Έρντι στην πλατεία Taksim για ξιφομαχία.
Είναι ώρα για πιο... δημιουργική εμπλοκή.
Zulu
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ για την απάντηση.
Ενοούσα κάτι πιο άμμεσο που η Τουρκία δεν θα μπορούσε να γράψει προσωρινά στα τρυφερά της.
Με λίγα λόγια θεωρώ ότι η Ελλάδα θα εμπλακεί με πρωτοβουλία της Τουρκίας στο παιχνίδι άμμεσα,εννοείται ότι δεν θέλω να προκαλέσω φόβο,αντιθέτως θέλω να προετοιμαστούμε για πάν ενδεχόμενο.
Το πιστεύετε ότι στις μέρες μας υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που ισχυρίζονται ότι δεν γίνοντε άλλο πόλεμοι; Τραβάω τα μαλιά μου ο δόλιος.
Το ξαναγράφω προς αποφυγή παρεξηγήσεων,δεν λέω να φοβηθούμε τίποτα και κανέναν,απλά έχω βαρεθεί να μας βλέπω κάθε φορά να πέφτουμε απο τα σύνεφα ή να ξυπνάμε απότομα απο λύθαργο,έλεος,έστω και μια φορά να δώ αυτό το λαό προετοιμασμένο,απο όλες τις απόψεις.
Δεν είναι δυνατόν κάθε φορά που υπάρχει ένα μεγάλο θέμα σχετικά με την Πατρίδα μας να βλέπω τους περισότερους να ασχολούντε με τη Τζούλια τη Μούλια και την ξαφνική σύλληψη Ψωμιάδηδων και Μπέηδων.
Φρενοκομείο η Ελλάς.
λίγο ή πολύ αυτά είναι άμεσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήήδη συμφωνήθηκε η αγορά από το Ισραήλ 300 συλλογών SPICE 1000 για βόμβες Mk83 των 1000 λιβρών και 100 συλλογών SPICE 2000 για βόμβες Mk.84 των 2000 λιβρών
Πιο άμεσα θα ήταν:
1. Βαλλιστικούς πυραύλους
2. Πυρηνικά όπλα
3. Βιολογικά όπλα
χαχαχαχαχα
Σοβαρά τώρα...
Εξαρτάται από το Ισραήλ μέχρι ποιου βαθμού θα θέλει να βοηθήσει την Ελλάδα. Η βοήθεια στην Ελλάδα σαν μεταφορά στρατευμάτων είναι δύσκολη όσο δύσκολη είναι για την Ελλάδα η μεταφορά στρατευμάτων προς την Κύπρο.
Αυτό που μπορεί να γίνει είναι να υπάρξουν 2 ή 3 ή 4 μέτωπα ώστε να να διασπαστούν οι τουρκικές δυνάμεις: Θράκη, Αιγαίο, Κύπρος, Αν. Μεσόγειος.
Βρε επίμονο παιδί, γιατί συνεχίζεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είπα πιο άμεσα, είπα πιο ανορθόδοξα...
ΟΧΙ ΑΛΛΟ ..."ΙΜΙΑ" !
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://isxys.blogspot.com/2011/09/blog-post_971.html
Υπάρχει μια λογική συνέχεια και πρέπει να επικεντρωθούμε σε αυτή.Το επόμενο βήμα είανι κήρυξη ΑΟΖ Ελλάδας Κύπρου αυτό θέλει να αποφύγει η Αγκυρα,Ομως -λυπάμαι που εκνευρίζω τους Τούρκους-αποτελεί μαθηματική νομοτέλεια
ΑπάντησηΔιαγραφή@Anaconda
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιο ανορθόδοξα...; Πες μου τι έχεις στο μυαλό σου;!
Το πόσο ανορθόδοξα εξαρτάται από την ηγεσία... πάντως!
Συμφωνώ πλήρως για τη διαπίστωσή σου περί ηγεσίας: σε λίγο θα γνωρίζουμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το τί έχω στο μυαλό μου περί ανορθόδοξου... προφανώς και δεν θα το πω δημοσίως.
Αλλά, έτσι, για να μην πεις ότι δεν σου είπα ούτε μια κουβέντα, έστω για να ανεβούμε σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, θα μοιραστώ μαζί σου μια above-top-secret πληροφορία!
Απόρρητο οπτικοακουστικό υλικό που εστιάζει (στο 0:22) στις τεχνικές προδιαγραφές, βάσει των οποίων δεν φοβόμαστε τη μάχη στήθος με στήθος στη Ρόδο:
http://www.youtube.com/watch?v=qTATx1r1oys
@Anaconda
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή δεν θέλεις να μου πεις εσύ αλλά θέλεις να σου πω εγώ; και δημόσια;!!
Όσο για όπλο μαζικής καταστροφής Τούρκων που μου έστειλες μπορούμε να το συνδυάσουμε με αυτό ώστε το καμουφλάζ αντί για αγελάδες να δείχνει τη φιλενάδα σου...
χαχαχα
Anaconda, όντως. Κι από φωνή, κορμάρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα υποθέσω ότι το "ανορθόδοξα" θα μπορούσε να είναι ένας αγώνας κανώ μεταξύ ΓΑΠ και Έρντο; Σε κωπηλατοδρόμιο με θεατές και κριτές; Θα σε σκίσει Έρντο ο ΓΑΠ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠήγαμε να το ομορφύνουμε λίγο ρε ioannes και 'συ μας γύρισες πάλι σε μονομαχία ΓΑΠ-Έρντι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ λοιπόν, για να σου λύσω την απορία, σε πληροφορώ ότι το ανορθόδοξα σημαίνει κάτι πολύ πιο έξυπνο, βρώμικο, άρρωστο και καταστροφικό από ότι σκεφτήκατε εσύ και ο Zulu. Αλλά λύνει το πρόβλημα. Αυτά και λέξη παραπάνω.
Δυστυχώς το άρθρο αυτό αποτελεί τυπικό παράδειγμα της άγνοιας των δημοσιογράφων γύρω από κρίσιμα θέματα με αποτέλεσμα να δημιουργούνται λάθος εντυπώσεις στην κοινή γνώμη. Και εξηγούμαι:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κείμενο και ο χάρτης που το συνοδεύει παρουσιάζονται θεωρώντας ως δεδομένα ότι, α) η χάραξη των ορίων της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ γίνεται με τη μέθοδο της «μέσης γραμμής» (ως μέση γραμμή ορίζεται η γραμμή που κάθε σημείο της ισαπέχει από τα δύο κοντινότερα σημεία βάσης των ακτών των δύο χωρών) και β) ότι το Καστελόριζο δικαιούται υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Η διάταξη του Διεθνούς Δικαίου που εφαρμόζεται στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS). Τι λέει η διάταξη αυτή; Ότι για να οριοθετηθούν η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ α) είτε πρέπει να υπάρξει συμφωνία για το άρια μεταξύ των κρατών, είτε β) σε περίπτωση μη συμφωνίας, θα υπάρξει προσφυγή σε Διεθνές Δικαστήριο με σκοπό την επίτευξη «δίκαιης λύσης» (equitable solution). Στα άρθρα της Σύμβασης για την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΤΗΣ ΜΕΣΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ως μέθοδος καθορισμού των θαλάσσιων ορίων. (συνεχίζεται)
Είναι λοιπόν απολύτως λογικό ότι οι περισσότερες, αν όχι όλες, σχετικές υποθέσεις που έχουν εκδικασθεί από Διεθνή Δικαστήρια έχουν στηρίξει τις αποφάσεις τους σε άλλους τρόπους, εξειδικευμένους συνήθως σε κάθε περίπτωση. Κατά δεύτερο λόγο, σε υποθέσεις ανάλογες με αυτήν του Καστελόριζου, δηλαδή νησιά μακριά από τις ακτές της χώρας που ανήκουν και πλησίον των ακτών άλλης χώρας ( βρετανικά νησιά Τζέρσυ και Γκέρνσυ απέναντι από τις ακτές της Γαλλίας – έκδοση απόφασης το 1977, ουκρανική νήσος των Φιδιών στη Μαύρη Θάλασσα για τον καθορισμό θαλάσσιων ορίων υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ μεταξύ Ρουμανίας και Ουκρανίας – έκδοση απόφασης το 2009) τα νησιά αυτά ΑΓΝΟΗΘΗΚΑΝ κατά τη χάραξη των ορίων και ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΠΟΔΟΘΗΚΕ ΟΥΤΕ ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ ΟΥΤΕ ΑΟΖ. Αναφέρω, δε, ότι η συνολική έκταση των δύο βρετανικών νησιών αλλά και η απόσταση της νήσου των Φιδιών από τις ακτές της Ρουμανίας είναι πολύ μεγαλύτερα από τα αντίστοιχα μεγέθη για το Καστελόριζο. (συνεχίζεται)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τα ανωτέρω (και πολύ συνοπτικά) αναφερθέντα προκύπτουν τα εξής συμπεράσματα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ) Οι παραδοχές περί ορίων ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας και οι παραγόμενοι με βάση αυτές χάρτες που κυκλοφορούν στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο ΕΙΝΑΙ ΑΥΘΑΙΡΕΤΕΣ και συνεπώς τελείως λάθος.
Β) Σε περίπτωση που η Ελλάδα ανακηρύξει ΑΟΖ με τη μορφή που έχει ο χάρτης του κειμένου, ή πιο σωστά, σε περίπτωση που η όποια οριοθέτηση δε βρίσκει σύμφωνη την Τουρκία (όπως μάλλον θα συμβεί), οι Τούρκοι μπορούν, βάσει του Διεθνούς Δικαίου, να προσφύγουν σε Διεθνές Δικαστήριο. Το ότι δεν έχουν αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία π.χ. του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης θα περιπλέξει για αυτούς τα πράγματα αλλά δε θα τους αποτρέψει.
Γ) Όποιο Διεθνές Δικαστήριο και να εκδικάσει την υπόθεση είναι σχεδόν σίγουρο ότι ΘΑ ΧΑΡΑΞΕΙ ΤΑ ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΣΥΝΟΡΑ ΑΓΝΟΩΝΤΑΣ ΤΟ ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ, κάτι που αποτελεί άλλωστε και την ακολουθητέα πρακτική σε αυτές τις περιπτώσεις.
Δ) Κατά συνέπεια, είναι απίθανο να συνορεύουν οι ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου, και το πιο πιθανό είναι να συνορεύουν οι αντίστοιχες ΑΟΖ Τουρκίας – Αιγύπτου.
Προφανώς οι αρμόδιες αρχές του Υπουργείου Εξωτερικών δε γίνεται να αγνοούν όλα τα ανωτέρω, που μπορεί να αναζητήσει κάποιος και στο Διαδίκτυο. Για τους δικούς τους λόγους βέβαια αποκρύπτουν την αλήθεια από την κοινή γνώμη, με τη βοήθεια, δυστυχώς, δημοσιογράφων, ακαδημαϊκών, καθηγητών, bloggers κλπ. που κινούνται είτε από άγνοια είτε από σκοπιμότητα.
Ηλία, έχεις χάσει επεισόδια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά που λες περί Χάγης είναι γνωστά και κάποιοι τα λένε:
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/09/blog-post_1785.html?showComment=1316258505370#c4643191668209540816
Έχω πολλές παλαιότερες αναφορές αντίστοιχες.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν ξέρουν, το πρόβλημα είναι ότι κάποιοι λειτουργούν σα να μην ξέρουν - ενώ ξέρουν.
Περισσότερα δεν μπορώ να σου πω, αλλά νομίζω ότι την έπιασες την εικόνα.
@Ηλία από Κομοτήνη
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι χάρτες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο με τις ΑΟΖ δεν είναι ελληνικής έμπνευσης, είναι διεθνών οργανισμών, κρατών, του ΟΗΕ, κτλ...
Είναι διεθνής πρακτική η οριοθέτηση με βάση τη μέση πρακτική.
Αν δεις τους χάρτες με τις ΑΟΖ σε χώρες που έχουν συμφωνήσει ότι χρησιμοποιούν την μέση γραμμή.
Επίσης ξεχνάς ότι οι Τούρκοι οριοθέτησαν την ΑΟΖ τους στην Μαύρη Θάλασσα με βάση το δίκαιο της θάλασσας ΚΑΙ την μέση γραμμή.
Αυτό είναι βασικό μειονέκτημα για τους Τούρκους που ενώ η Μαύρη Θάλασσα είναι κλειστή, λένε ότι το Καστελόριζο δεν πρέπει να έχει ΑΟΖ επειδή το Αιγαίο είναι κλειστή θάλασσας.
Μα και σε περίπτωση που δεν υπήρχε Καστελόριζο η Τουρκία και η Αίγυπτος θα οριοθετούσαν τις ΑΟΖ τους με βάση τη μέση γραμμή όπως δείχνουν και οι χάρτες που έχουν δημοσιεύσει κατά καιρούς.
Και γιατί να πάμε στο δικαστήριο της Χάγης; οριοθετούμε την ΑΟΖ με την Κύπρο και κάνουμε κατάλληλες κινήσεις σε διπλωματικό επίπεδο ώστε να γίνει χάραξη με βάση το δίκαιο της θάλασσας με Αίγυπτο και Λιβύη που το έχουν αναγνωρίσει.
Και τώρα με τα κατεχόμενα πως νομίζει ότι θα χαράξουν ΑΟΖ (αλλού αναφέρεται σαν υφαλοκρηπίδα) με χρήση της μέσης γραμμής.
Η Κύπρος που οριοθέτησε ΑΟΖ με τον Λίβανο πριν το κάνει με το Ισραήλ το έκανε με βάση τη μέση γραμμή.
Το να καταφέρει η Τουρκία να μην έχει το Καστελόριζο ΑΟΖ ή να έχει μειωμένη αυτό θα αποτελέσει προηγούμενο το οποίο θα χρησιμοποιηθεί από πολλές χώρες ανά τον κόσμο, όπως η Βενεζουέλα που για τον ίδιο λόγο δεν αναγνωρίζει το δίκαιο της θάλασσας επειδή στα ανοιχτά της Καραϊβικής είναι κάποια νησάκια...
Τέλος, δεν συμφέρει τις ΗΠΑ, Ευρώπη, Ισραήλ να μην ενώνονται οι ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου. Σε αντίθετη περίπτωση τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο του Ισράηλ θα περνάνε από την Τουρκική ΑΟΖ για να πάνε στην Ευρώπη και η Τουρκία απαιτεί περισσότερα από ότι η Ελλάδα. Και το Ισραήλ δεν θέλει μία Τουρκία με ηγετική παρουσία στην Αν. Μεσόγειο.
Οποιαδήποτε παραχώρηση σε χωρικά ύδατα και εθνικό εναέριο χώρο, και ΑΟΖ θα είναι προδοσία.
Στην τελική αν θέλει η Τουρκία να κάνει πόλεμο ας τον κάνει. Να δούμε τι χάνει η Τουρκία, τι χάνει η Ελλάδα, και ποιους άλλους συμφέρει ή όχι...
ξέχασα να πω και ότι..:
ΑπάντησηΔιαγραφή- Η αναγνώριση του διεθνούς δικαστηρίου της Χάγης είναι ίσως πιο επικίνδυνο για την Τουρκία απ' ότι νομίζουμε: Εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας από το 1922 έως σήμερα εναντίων Ελλήνων, Αρμενίων, Ασσυρίων, Κούρδων, λοιπών μειονοτήτων, στην Κύπρο, για χρήση βιολογικών και χημικών όπλων ενάντια στο PKK, και άλλα ωραία...
- Για να γίνει μία χώρα μέλος της Ε.Ε. πρέπει να έχει αναγνωρίσει το δίκαιο της θάλασσας
Στην περίπτωση του νησιού μεταξύ Ρουμανίας - Ουκρανίας το νησί ήταν ακατοίκητο ... ενώ το Καστελόριζο έχει πληθυσμό από ... την εποχή του Νώε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερισσότερα εδώ. Εδώ βλέπω την ΑΟΖ του Ηνωμένου Βασιλείου να εφάπτεται με την ΑΟΖ των Βρετανικών Νησιών του Καναλιού.
Οι περισσότερες διενέξεις μεταξύ κρατών για τις ΑΟΖ αφορούν ακατοίκητα νησιά και το εάν έχουν οικονομική δραστηριότητα, βραχονησίδες, ύφαλοι και βράχοι.
Anaconda,
ΑπάντησηΔιαγραφήτο link που παραθέτεις με οδηγεί σε άρθρο του κ. Καλεντερίδη με τίτλο «Ερντογάν και Νταβούτογλου: Οι νεο-οθωμανοί κουρσάροι». Το περιεχόμενο του άρθρου αυτού περιέχει επίσης ανακρίβειες, με πρώτη και καλύτερη ότι η Τουρκία «…είναι αποκλεισμένη, λόγω των γεωγραφικών δεδομένων και των προβλέψεων του διεθνούς δικαίου» (εννοείται από την πρόσβαση σε κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στη ΝΑ Μεσόγειο). Ακριβώς αυτό είναι που δεν ισχύει. Και αυτό γιατί η γεωγραφία της ΝΑ Μεσογείου και το Διεθνές Δίκαιο ευνοεί τους Τούρκους (για το ζήτημα του Καστελόριζου), μια και οι πρακτικές των Διεθνών Δικαστηρίων είναι να μην αποδίδουν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα σε μικρά νησιά που βρίσκονται σε μικρή απόσταση από πολύ μεγαλύτερες μάζες ξηράς. Αυτό ακριβώς είναι που αναφέρω στο προηγούμενο σχόλιό μου. Επίσης ανακριβής είναι η εκτίμηση του συγγραφέα ότι «το Διεθνές Δίκαιο αναγνωρίζει … ΑΟΖ στα νησιά». Εάν αυτό ίσχυε, γιατί το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης δεν απέδωσε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ στα 2 βρετανικά νησιά και στη Νήσο των Φιδιών; Δηλαδή το ίδιο το Δ.Δ.Χ. εξέδωσε απόφαση αντίθετη με τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας; Όχι βέβαια, απλά ερμήνευσε τις διατάξεις της Σύμβασης με τρόπο που, δυστυχώς, δεν ευνοεί τις ελληνικές θέσεις.
(συνεχίζεται)
Zulu,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ότι οι χάρτες που κυκλοφορούν προέρχονται από διεθνείς οργανισμούς, κράτη, τον ΟΗΕ (αν και θα μου επιτρέψεις να αμφιβάλλω σοβαρά) δεν πρέπει να σου λέει τίποτα. Αρμόδιος για τη χάραξη των ορίων ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, σε περίπτωση που δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ των αντιδίκων κρατών είναι μόνο τα διεθνή δικαστήρια, με μακράν πιο σημαντικό το Δ.Δ. της Χάγης.
Κάνεις λάθος αν νομίζεις ότι η οριοθέτηση με βάση τη μέση γραμμή είναι διεθνής πρακτική (ίσως μπερδεύεις την οριοθέτηση ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας με την οριοθέτηση των χωρικών υδάτων, όπου εκεί όντως χρησιμοποιείται η μέση γραμμή). Στα 2 παραδείγματα που αναφέρω στο προηγούμενο σχόλιό μου δεν ακολουθήθηκε από το ΔΔΧ αυτή η μέθοδος. Το ίδιο συνέβη και στην οριοθέτηση μεταξύ Γροιλανδίας – νήσου Γιαν Μάγιεν (Δανία εναντίον Νορβηγίας) αλλά και μεταξύ Λιβύης και Μάλτας. Στις δύο αυτές περιπτώσεις σχεδιάστηκε η μέση γραμμή, μόνο όμως σε αρχικό στάδιο όπως τόνισε το ΔΔΧ στις αποφάσεις του, και στη συνέχεια αυτή μετατοπίστηκε εις βάρος του Γιαν Μάγιεν και της Μάλτας αντίστοιχα.
(συνεχίζεται)
Στα δύο πρώτα παραδείγματα (2 βρετανικά νησιά στη Μάγχη και ουκρανική νήσος των Φιδιών) τα νησιά αυτά αγνοήθηκαν τελείως στον καθορισμό των ορίων της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας. Το «προηγούμενο» που αναφέρεις συνεπώς στο σχόλιό σου (η Τουρκία να καταφέρει να μην έχει ΑΟΖ το Καστελόριζο) υπάρχει εδώ και δεκαετίες και έχει προκύψει από την ερμηνεία του διεθνούς δικαίου από τα Διεθνή Δικαστήρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης στην προαναφερόμενη υπόθεση Γροιλανδίας – Γιαν Μάγιεν οι Δανοί χρησιμοποίησαν παρόμοιο επιχείρημα με αυτό που (πολύ λογικά πρέπει να πω) επικαλείσαι: η Τουρκία δημιούργησε «τετελεσμένο» εις βάρος της αποδεχόμενη τη μέση γραμμή στη Μαύρη Θάλασσα. Δυστυχώς, το ΔΔΧ απέρριψε το σχετικό επιχείρημα των Δανών (ότι η Νορβηγία χρησιμοποίησε τη μέση γραμμή σε συμφωνία με άλλη χώρα) γιατί θεώρησε πως οι συμφωνίες που κάνουν τα κράτη μεταξύ τους δεν μπορούν να αποτελέσουν προηγούμενο ως προς την ερμηνεία του Διεθνούς Δικαίου, η οποία είναι ευθύνη μόνο των διεθνών διαιτητικών οργάνων. Αυτός είναι και ο λόγος που η Τουρκία προέβη σε αυτήν την κίνηση στη Μαύρη Θάλασσα: μελέτησε καλά το διεθνές δίκαιο και ήξερε ακριβώς ότι δε δημιουργείται εις βάρος της κανένα νομικό προηγούμενο.
(συνεχίζεται)
Σε περίπτωση που κηρύξουμε ΑΟΖ είτε με Κύπρο, είτε με Λιβύη είτε με Αίγυπτο όπως προτείνεις, η Τουρκία θα προσφύγει σε Διεθνές Δικαστήριο (ο σκόπελος της μη αναγνώρισης της δικαιοδοσίας του μπορεί να παρακαμφθεί, ή να υπάρξει προσφυγή σε άλλο όργανο, ή να υπάρξει δήλωση ότι αναγνωρίζεται η δικαιοδοσία του μόνο για τη συγκεκριμένη περίπτωση ή ένα σωρό άλλα νομικά τερτίπια). Το ίδιο θα κάνουμε και εμείς σε περίπτωση που η Τουρκία κηρύξει ΑΟΖ με Λιβύη και Αίγυπτο. Το θέμα είναι ποια απόφαση του ΔΔ θα είναι έτοιμη η κοινή γνώμη να δεχτεί και στις δύο χώρες, μια και η Τουρκία θέλει το μισό Αιγαίο (τουλάχιστον) και η ελληνική κοινή γνώμη βομβαρδίζεται με την άποψη ότι δικαιούμαστε όλη την Ανατολική Μεσόγειο. Και πρόσεξε και κάτι τελευταίο: η Τουρκία ξέρει ότι η κατάσταση ως προς το Καστελόριζο είναι ευνοϊκή για αυτήν, αλλά θέλει να το αποκόψει από το Αιγαίο (εξ ου και η πίεση που μας ασκεί) γιατί έτσι δε θα μπορέσουμε να επικαλεστούμε την ανάγκη απόδοσης μεγαλύτερης έκτασης ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου ως αντιστάθμισμα για μια σε βάρος της χώρας μας διευθέτηση για την περιοχή του Καστελόριζου σε μια απόφαση Διεθνούς Δικαστηρίου! Με δύο λόγια, η προσφυγή σε διεθνή διαιτησία μάλλον συμφέρει τη χώρα μας να γίνει για το σύνολο του Αιγαίου, από το Καστελόριζο μέχρι τις αρχές της Θράκης.
ΑπάντησηΔιαγραφή(συνεχίζεται)
Εν τέλει, είναι πολύ σημαντικό να ξέρει η ελληνική κοινή γνώμη τι δικαιούμαστε πραγματικά βάσει του Διεθνούς Δικαίου. Επιπλέον, είναι αφελές να νομίζουμε ότι, επειδή η Τουρκία είναι η επιτιθέμενη και η Ελλάδα η αμυνόμενη, πάντα αυτοί παραβαίνουν τους νόμους και πάντα εμείς τους έχουμε με το μέρος μας. Και προσωπικά πιστεύω πως οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί πριν φωνάξουμε «οι προδότες στο Γουδί» όταν υπάρχει γύρω μας τόση άγνοια και παραπληροφόρηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ: Τώρα μόλις είδα το τελευταίο σου σχόλιο. Πάλι καταρχήν λογικό το επιχείρημά σου περί πληθυσμού, αλλά πάλι δυστυχώς το ΔΔΧ στην υπόθεση Γροιλανδίας – νήσου Γιαν Μάγιεν τόνισε πως, επειδή η απόδοση εκτάσεων ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας έχει μόνιμο χαρακτήρα, το μόνο κριτήριο που πρέπει να ληφθεί υπόψη, όντας αντίστοιχα μόνιμο και σταθερό από τη φύση του, είναι το μήκος της ακτογραμμής που κατέχει καθένα από τα αντίδικα κράτη.
Θα ήθελα πολύ να δω κι εγώ το χάρτη με τις ΑΟΖ που αναφέρεις αλλά πατώντας στη λέξη δε μεταφέρομαι πουθενά, θα μπορούσες να γράψεις τη διεύθυνση;
Ηλία αυτά που λες για ανακρίβειες στο άρθρο μου δεν θα τα χαρακτηρίσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά θα απαντήσω.
Η Τουρκία είναι αποκομμένη από την ΝΑ Μεσόγειο, δηλαδή από την περιοχή που περικλείεται μεταξύ Κύπρου-Συρίας-Λιβάνου-Ισραήλ-Αιγύπτου.
Αυτή είναι η ΝΑ Μεσόγειος, γι' αυτό πονάει η Τουρκία.
Πού είναι η ανακρίβεια;
Όσον αφορά στο εάν το Καστελόριζο και τα άλλα νησιά του Αιγαίου δικαιούνται ΑΟΖ, τα δικαστήρια δεν κρίνουν με τον αυτόματο πιλότο.
Εκτίμω ότι το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει εκατοντάδες νησιά, είναι δηλαδή μια νησιωτική χώρα, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το Καστελόριζο είναι μια επί χιλιάδες χρόνια κατοικημένη από Έλληνες νήσος, θα επηεράσουν την απόφαση το ΔΔ.
Τέλος, όσον αφορά στο Αιγαίο, η Ελλάδα έχει το αδιαμφισβήτητο δικαίωμα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 νμ.
Αυτό πρέπει να κάνει πρώτα και πάνω απ' όλα και μετά να ακολουθήσουν οι ενέργειες για την ΑΟΖ.
@ Ηλίας από Κομοτηνή
ΑπάντησηΔιαγραφήLink: <a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/02/blog-post_9036.html>http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/02/blog-post_9036.html</a>
Εδώ θα δεις στον χάρτη ότι στην ουσία το Διεθνές Δικαστήριο έδωσε 75% της υπό αμφισβήτηση περιοχής στην Ρουμανία και 25% στην Ουκρανία. Δηλαδή δεν νίκησε 100% η Ρουμανία όπως λες.
Όσες χώρες ανέφερες έχουν αναγνωρίσει το δίκαιο της θαλάσσης.
Και αφού όπως λες η Τουρκία το έχει μελετήσει τότε γιατί δεν το υπέγραψε; Γιατί δεν το έχει υπογράψει και η Συρία, η Βενεζουέλα, κτλ.
--- Για την Τουρκία θα σου πω εγώ: Γιατί αν υπογράψει η συνθήκη του Μοντρέ για τα στενά μεταξύ Μαύρης Θάλασσας και Αιγαίου παύει να ισχύει.
Δεν σχολίασες όμως αυτό που σου έγραψα σε προηγούμενο σχόλιο ότι ίσως την Τουρκία δεν την συμφέρει να αναγνωρίσει το διεθνές δικαστήριο.
Ούτε σχολίασες το ότι η Ε.Ε., οι ΗΠΑ και το Ισραήλ έχουν συμφέρον στην ένωση των ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ.
Ας κάνουμε την οριοθέτηση των ΑΟΖ με την Κύπρο και άσε την Τουρκία να τρέχει μετά σε δικαστήρια ή σε θερμά επεισόδια παρά το αντίθετο.
Αναφέρεσαι σε κάποια παραδείγματά σου πριν όμως την UNCLOS III που ενεργοποιήθηκε το 1994.
Να και ο χάρτης των βρετανικών νήσων του καναλιού με τις ΑΟΖ:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/e/eb/British_isles_eezs.PNG
@Ηλίας από Κομοτηνή
ΑπάντησηΔιαγραφή"μήκος της ακτογραμμής που κατέχει καθένα από τα αντίδικα κράτη";;;
Μήκος ακτογραμμής Ελλάδας: 14.880 χλμ
Μήκος ακτογραμμής Τουρκίας: 7.200 χμλ
άρα μήπως να φάμε και λίγο τουρκική ΑΟΖ; χαχαχαχ
@skal
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως αν οι Τούρκοι θέλουν διαπραγματεύσεις, μήπως ανταλλάξουμε βόρειο-ανατολικό Αιγαίο με την Ίμβρο και την Τένεδο.
Να ασκήσουμε τα δικαιώματά μας χωρίς καθυστέρηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΟΖ εδώ και τώρα και χορικά ύδατα 12νμ από τις τουρκικές ακτές.
Οι Τούρκοι, όταν βιάζονται, σημαίνει ότι έχουν κρίση πανικού μη τους προλάβει ο άλλος.
Αυτό φοβούνται και τώρα. Γι΄αυτό έχουν λυσσάξει.
Ελίνα
@skal
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα ενδιαφέρον άρθρο με το ιστορικό και τις διάφορες λύσεις που θα μπορούσαν να βρεθούν στο Αιγαίο:
http://www.diploweb.com/The-Greco-Turkish-dispute-over-the.html
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο χάρτης που εμφανίζει πιθανή λύση με έναν διεθνή διάδρομο πλάτους 3-5νμ ώστε να μην εμποδίζεται η ναυτιλία εμπορικών και πολεμικών πλοίων.
Κύριε Καλεντερίδη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την πρώτη σας πρόταση έχω την αίσθηση ότι το ύφος του σχολίου μου σας ενόχλησε. Σας βεβαιώνω ότι δεν είχα καμία τέτοια πρόθεση. Όσον αφορά για τη ΝΑ Μεσόγειο, μάλλον η διαφωνία μας οφείλεται στην εξής παρανόηση: η περιοχή που προσωπικά θεωρώ ως «ΝΑ Μεσόγειο» διαφοροποιείται από τη δική σας ερμηνεία (την οποία προφανώς αγνοούσα) και περιλαμβάνει και θαλάσσιες εκτάσεις νότια και νοτιοανατολικά του Καστελόριζου, εκεί που κατά τον χάρτη του άρθρου συμπίπτουν τα όρια των ΑΟΖ Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου και η ευρύτερη θαλάσσια περιοχή νότια – ΝΔ της Κύπρου. Με αυτήν την περιοχή κατά νου έκανα το σχόλιό μου (γι’ αυτό άλλωστε μίλησα και για «ζήτημα του Καστελόριζου»). Αν και δεν έχει και τόση σημασία ποια είναι, σε στενό γεωγραφικό πλαίσιο, η ΝΑ Μεσόγειος, είναι δεδομένο πως, με βάση την περιοχή που είχατε εσείς κατά νου, το σχόλιό σας ότι η Τουρκία «…είναι αποκλεισμένη, λόγω των γεωγραφικών δεδομένων και των προβλέψεων του διεθνούς δικαίου … από τη ΝΑ Μεσόγειο» είναι ακριβές και ορθό.
(συνέχεια)
Σχετικά με το Καστελόριζο (μια και δεν αναφέρθηκα στις περιπτώσεις των άλλων ελληνικών νησιών) νομίζω πως εξήγησα στα προηγούμενα σχόλιά μου για ποιο λόγο το Δ.Δ. της Χάγης κατά πάσα πιθανότητα θα αγνοήσει την ύπαρξή του κατά τη χάραξη των ορίων της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας. Προφανώς τα Διεθνή Δικαστήρια δεν κρίνουν με τον αυτόματο πιλότο γιατί κάθε περίπτωση είναι μοναδική, αλλά οι περιπτώσεις των 2 αγγλικών νησιών και, κυρίως, της Νήσου των Φιδιών που ανέφερα δημιουργούν πολύ ισχυρό τετελεσμένο το οποίο δεν μπορεί να αγνοηθεί. Εξήγησα επίσης γιατί το όποιο Διεθνές Δικαστήριο θα αγνοήσει επιχειρήματα σχετικά με το μέγεθος και τη χρονική παρουσία του πληθυσμού σε ένα νησί, όπως έκανε στην υπόθεση Γροιλανδίας – Γιαν Μάγιεν. Τα παραπάνω δεν αποτελούν εκτιμήσεις ούτε δικές μου ούτε κανενός άλλου, αλλά απόψεις και αποφάσεις του πλέον ενασχολούμενου με το θέμα του Δικαίου της Θάλασσας, του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, σε βάθος 40 ετών. Προφανώς, δε, συμφωνώ με το τελευταίο σχόλιό σας ότι η Ελλάδα πρέπει να προβεί σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την άμεση επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια, πριν από οποιαδήποτε ενέργεια για την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα.
ΑπάντησηΔιαγραφή(συνέχεια)
Zulu,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είπα πουθενά στο σχόλιό μου ότι «νίκησε η Ρουμανία». Αυτό που είπα, και το λέω πάλι, είναι πως το Νησί των Φιδιών αγνοήθηκε κατά το σχεδιασμό των θαλάσσιων ορίων υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ των δύο χωρών. Το ίδιο συμπέρασμα εξάλλου αναφέρεται και στο ίδιο το άρθρο στο οποίο παραπέμπεις. Αν το Νησί των Φιδιών είχε θεωρηθεί ότι δικαιούται ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, το όριο θα ήταν νοτιότερα της γραμμής χρώματος μωβ, ενδεχομένως ακόμα και η γραμμή χρώματος μπλε (που θα σήμαινε πλήρη αποδοχή των ουκρανικών διεκδικήσεων).
Για τα 2 βρετανικά νησιά ανέφερα λανθασμένα ότι η οριοθέτηση αφορούσε ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα. Στην πραγματικότητα είχε να κάνει μόνο με τη δεύτερη. Όντως οι χάρτες της Wikipedia δείχνουν ότι η ΑΟΖ τους εφάπτεται με αυτή της ηπειρωτικής βρετανικής ακτής, πιθανώς να πρόκειται για διαφοροποίηση των ορίων της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας.
(συνέχεια)
Για το ότι την Τουρκία μπορεί να μην τη συμφέρει να αναγνωρίσει το Δ.Δ.Χ. δεν έκανα σχόλιο, ούτε και το πώς θα επηρεάσει η επικύρωση της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας π.χ. τη Συνθήκη του Μοντρέ, και ο λόγος είναι πως, όπως έχω ήδη γράψει, μπορεί να βρει έναν «πλάγιο» τρόπο να προσφύγει κατά της Ελλάδας. Ξεκαθαρίζω πως δεν είμαι νομικός, απλά λέω πως η πιθανότητα είναι υπαρκτή και πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Εξάλλου μόνο η Τουρκία μπορεί να κρίνει το αν η επικύρωση της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας τη συμφέρει συνολικά και μακροπρόθεσμα ή όχι. Είμαστε προετοιμασμένοι για το ενδεχόμενο π.χ. αιφνιδιαστικής επικύρωσής της από την τουρκική βουλή και στη συνέχεια άμεσης προσφυγής κατά της Ελλάδας για το Καστελόριζο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ότι η ΕΕ, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ έχουν συμφέρον να ενωθούν οι ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου είναι μια μάλλον υποκειμενική άποψη, αν και συμφωνώ πως η συγκυρία είναι πολύ ευνοϊκή (σε αντίθεση με την εσωτερική κατάσταση της χώρας). Η προσέγγισή μου όμως είναι βασισμένη στις αποφάσεις των Διεθνών Δικαστηρίων αποκλειστικά. Το κατά πόσον αυτές μπορούν να επηρεαστούν από εξωγενείς παράγοντες είναι μια διαφορετική συζήτηση, για την οποία εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να έχω τεκμηριωμένη άποψη.
(συνέχεια)
Για την UNCLOS III πρέπει να επισημάνω πως η κατάθεση της προσφυγής της Ρουμανίας κατά της Ουκρανίας για το νησί των Φιδιών έγινε πολύ μεταγενέστερα, το έτος 2004. Εξάλλου οι αποφάσεις των διεθνών δικαστηρίων δημιουργούν, ως γνωστόν, νομικά προηγούμενα τα οποία επικαλούνται τα ίδια τα Δικαστήρια, αλλά και οι αντίδικοι, για πολύ καιρό μετά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέλος, για το μήκος των ακτών, καταρχήν λαμβάνονται υπόψη μόνο οι σχετικές ακτές (δεν προσμετράται π.χ. το τμήμα των ακτών που «βλέπουν» προς τα δυτικά στα ελληνικά νησιά). Κατά δεύτερον, συγκρίνεται ο λόγος των μηκών των σχετικών ακτών με το λόγο της θαλάσσιας επιφάνειας που αποδίδεται στα δύο κράτη προκειμένου να ελεγχθεί εάν η λύση που προκύπτει είναι δίκαιη. Αν, π.χ., οι σχετικές ακτές είναι (τυχαία νούμερα) 1.000 χλμ. η ελληνική και 2.000 χλμ. η τουρκική, δηλ. αναλογία 1:2, και η θαλάσσια επιφάνεια που θα αποδοθεί π.χ. με την αρχική χάραξη μιας μέσης γραμμής θα έχει ως αποτέλεσμα η Ελλάδα να λάβει (πάλι τυχαία νούμερα) 10.000 τετρ. χλμ. και η Τουρκία 1.000, δηλ. αναλογία 10:1, τότε θα αποδοθεί στην Τουρκία μεγαλύτερη έκταση, προκειμένου να προσεγγιστεί (όχι απαραίτητα να ισοφαριστεί) η αναλογία μήκους των συναφών ακτών. Ωστόσο, θα παίξει σημαντικό ρόλο το μέγεθος και η θέση των ελληνικών νησιών σε όλο το μήκος και πλάτος του Αιγαίου, με αποτέλεσμα η κατάσταση να είναι πολύ πιο ευνοϊκή από την αντίστοιχη για το Καστελόριζο.
Ηλία, δεν με ενόχλησε η παρατήρησή σου και σε διαβεβαιώ ότι δεν θα μπορούσε να γίνει αυτό, αφού αποτελεί βαθιά πεποίθησή μου ότι μέσα από την ανταλλαγή απόψεων οφελούνται όλοι και κυρίως η πατρίδα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά, θα είχα ίσως την απαίτηση να καταλάβεις, γιατί όλη η φασαρία που κάνει η Τουρκία και ο αποκλεισμός που λέω στο άρθρο αναφέρεται σε αυτά που τεκταίνονται στην περιοχή της ΑΟΖ Κύπρου - Ισραήλ και για τα οποία αντιδρά και κάνει τους λεονταρισμούς της Τουρκία.
Η Τουρκία φέρνει στην επιφάνεια το Καστελόριζο, για να εκβιάσει την Ελλάδα να πιέσει την Κύπρο να σταματήσει τις γεωτρήσεις.
Τώρα, όσον αφορά στη νήσο των Φιδιών, την Οφιούσα του Πόντου, νομίζω ότι το νησί το εποίκισαν με ελάχιστα άτομα σκόπιμα τα τελευταία χρόνια, για να το χρησιμοποιήσουν ως επιχείρημα στο ΔΔ ότι δήθεν έχει οικονομική ζωή. Το Καστελόριζο έχει οικονομική ζωή συνεχώς τα τελευταία 3 χιλιάδες χρόνια τουλάχιστον, ενώ μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα είχε τον μεγαλύτερο στόλο αλιευτικών, που αν συνέχιζε να τον έχει σήμερα, αυτό θα ενίσχυε τη θέση της Ελλάδος.
Επίσης, δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι η Κύπρος χρησιμοποίησε με όλες της γειτονικές χώρες την αρχή της μέσης γραμμής στον καθορισμό της ΑΟΖ.
Τέλος, ούτως ή άλλως, να ξέρεις ότι οι παρατηρήσεις και τα σχόλιά σου είναι ευπρόσδεκτα.
Μακρυά από τη Χάγη για να μου ανάβετε κανένα κεράκι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πολλά τα λεφτά των υδρογονανθράκων Άρη.
ΥΓ. Στο κείμενο για τις σεισμικές έρευνες (http://www.opengov.gr/minenv/?p=2441)
δείτε την ερώτηση:
14 Ιουνίου 2011, 07:48
και την απάντηση:
14 Ιουνίου 2011, 15:44
ΚΑΙ εκεί Ινφογνώμων=manual. Τέλος;...
@ Ηλία από Κομοτηνή
ΑπάντησηΔιαγραφή- Αν είχε αγνοηθεί τελείως το νησί τότε δεν θα είχε αποφασίσει το διεθνές δικαστήριο να αποδοθεί μέρος αυτού, στην ουσία δηλαδή, απέδωσαν λιγότερη ΑΟΖ.
- Η περίπτωση αυτή είναι μεταγενέστερη της UNCLOS III αλλά αφορούσε ακατοίκητο νησί, και κράτη που έχουν αναγνωρίσει και το δίκαιο της θάλασσας και το διεθνές δικαστήριο
- Οι άλλες περιπτώσεις είναι πολύ πριν την UNCLOS III
-- Ιδίως για τα βρετανικά νησιά του καναλιού, κάποια από αυτά έχουν 3νμ χωρικά ύδατα και κάποια άλλα 12νμ. Επίσης έχουν ένα ιδιόμορφο καθεστώς, στο οποίο δεν είναι μέρος του Ηνωμένου Βασιλείου, ούτε της Ε.Ε. αλλά είναι σαν κτήση του Δούκα της Νορμανδίας, οπότε ίσως δικαιολογείται η περιορισμένη ΑΟΖ (αν είναι όπως το λες, που δεν νομίζω)
-- Σχετικά με το Yan Mayen:
Η διαφορά αφορούσε τις ζώνες αλιείας. Ο πληθυσμός του νησιού είναι 14-30 άτομα (μη μόνιμοι)! Το μόνο που έχει το νησί είναι να παρέχει ραδιοφωνικές και μετεωρολογικές υπηρεσίες, έχει ένα αεροδιάδρομο και κανένα λιμάνι!
Επίσης η απόστασή του από τη Γροιλανδία είναι 300 νμ.
Άρα με βάση και αυτό οι Τούρκοι μπορεί να μην αναγνωρίζουν ΑΟΖ ούτε στην Εύβοια!
Δες τον χάρτη της ΑΟΖ του Yan Mayen εδώ.
Όπως βλέπεις αποδόθηκε μικρότερη ΑΟΖ προς την μεριά της Γροιλανδίας, στην άλλη πλευρά η ΑΟΖ όπως προβλέπετε από το δίκαιο της θαλάσσης.
Οπότε δεν είναι σαν το Καστελόριζο.
@Ηλίας από Κομοτηνή, @Zulu, @Anaconda, @skal, @ Ελίνα Γαληνού
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρακαλώ να μου ανεχθείτε πέντε συνέχειες για αν διατυπώσω τις απόψεις μου.
1η) Στις 16 Σεπτεμβρίου 2011 2:34 μ.μ. (Παύλος Γ. Φωτίου), έκανα μία παρέμβαση για να αποκατασταθεί η κατά την κρίση μου και κατά το δυνατόν αντικειμενική ενημέρωση επί της ανακοινώσεως του εκπροσώπου τύπου του ΥΠΕΞ με εκείνα που «καταγγέλλει» η κα Κύρα Αδάμ στο άρθρο της.
Στην συνέχεια εξεπλάγην ευχάριστα και παρακολούθησα, χωρίς να θέλω να παρέμβω, την σε πολλά σημεία εξαιρετική ανταλλαγή απόψεων και κατάθεση στοιχείων βασισμένων σε αποφάσεις του ΔΔΧ, της Διαιτησίας και της πρακτικής των Κρατών, αναφορικά με υποθέσεις οριοθετήσεως θαλασσίων ζωνών εθνικής κυριαρχίας (χωρική θάλασσα) και εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων(ΑΟΖ ή και Υφαλοκρηπίδας).
Σας ευχαριστώ λοιπόν όλους σας, για το επίπεδο της κουβέντας που έγινε μέχρι τώρα, και μπορεί αυτοκλήτως, αλλά νομίζω πως δικαιούμαι αυτήν την κριτική, επειδή έχω υπηρετήσει για πάρα πολλά χρόνια από θέσεις ευθύνης τα εθνικά ζητήματα και έχω συναναστραφεί σε πολλά μήκη και πλάτη «φίλους, αδιάφορους και εχθρούς».
Η ανάλυση από τον κ. «Ηλία από την Κομοτηνή», είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ και για την ενημέρωση που επιτρέπει ο χώρος είναι αντικειμενική και χωρίς να καλλιεργούνται «φρούδες και ανέξοδες» ελπίδες, όπως έχω παραστατικά περιγράψει από διετίας, για την μέχρι τώρα υπερβολικά απλοποιημένη φιλολογία περί της ΑΟΖ, σε σχολιασμούς που έχω καταθέσει επωνύμως, πάνω σε πολλά άρθρα και σχόλια των κκ Λυγερού και Καρυώτη και εδώ στον Ινφογνώμονα και στο «Αντίβαρο» .
Βέβαια ανέμενα, όπως και έγινε, ότι οι απόψεις μου θα χαρακτηρίζονταν «φιλοτουρκικές και προδοτικές» και δεν αδικώ κανέναν. Αλλά από την άλλη, αν υπάρχουν ακαδημαϊκοί δάσκαλοι που νομίζουν πως με ετικέτες, προσωπικούς αφορισμούς και χαρακτηρισμούς, θα αποφεύγαμε τα προβλήματα με την Τουρκία ή με τα άλλα ενδιαφερόμενα, για τις οριοθετήσεις ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδας, γειτονικά μας Κράτη, τότε το επίπεδο συζητήσεως νομίζω ότι υπολήφθηκε του σοβαρού και κατέληξε σε γραφικό αφού η σπίλωση από μόνη της εξυπηρετεί μόνον την… τύφλωση. Τέλος πάντων κε «Ηλία από την Κομοτηνή», μέχρι τώρα, σταθήκατε πιο …τυχερός!
Πρέπει να ενημερώσω τους συ-σχολιαστές, ότι καταθέτω τις απόψεις μου μετά πολύχρονη εμπειρία, από συμμετοχή σε πολυθεματικές αλλά και για τα συγκεκριμένα θέματα, χωρικής θάλασσας, ΑΟΖ, Υφαλοκρηπίδας, Στενών Διεθνούς Ναυσιπλοΐας και άλλα εθνικού ενδιαφέροντος, συζητήσεις και διαπραγματεύσεις με Τούρκους, Άγγλους, Αμερικανούς, Ιταλούς, μέσα σε Επιτροπές του ΝΑΤΟ, αλλά και σε διμερές και πολυμερές επίπεδο εκτός ΝΑΤΟ, και με Ρώσους, με Αιγύπτιους, Λίβυους και Αλβανούς, με Κύπριους και Ισραηλινούς, στον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό, στον Διεθνή Υδρογραφικό Οργανισμό, στον Διεθνή Οργανισμό Πολιτικής Αεροπορίας, με αντιπροσωπείες έως και 160 Κρατών, και σε άλλα αμέτρητα συνέδρια και σεμινάρια με διεθνώς αναγνωρισμένες προσωπικότητες του διεθνούς δικαίου και δικαστές του ΔΔΧ Και η εμπειρία αυτή με έχει διδάξει ότι συνδιαλέγεσαι με ειδικευμένους γνώστες των θεμάτων γι’ αυτό και απαιτείται πλήρης, ενδελεχής και σε βάθος μελέτη όλων των ενδεχομένων, των παραμέτρων και συζήτηση επί τεκμηριωμένων στοιχείων και επιχειρηματολογίας ενώ παράλληλα χρειάζεται ψυχή και σθένος, για να μπορείς να σταθείς σε τέτοιο επίπεδο και μάλιστα ποτέ με δίκην θεσφάτου διατύπωση των απόψεών σου, πράγμα που έχει διαπιστωθεί ότι έχουν ορισμένοι ακαδημαϊκοί και δημοσιογράφοι, οι οποίοι έχουν αναλωθεί και αρθρογραφήσει πάνω σε αυτά τα σοβαρά για την πατρίδα μας ζητήματα, με αποτέλεσμα την παραπληροφόρηση, την αγωνία, την καλλιέργεια πλάνης και υπερβολικής ελπίδας και τέλος την απροδίκαστη κριτική σε όσους δεν συμφωνούν.
Αυτά λοιπόν θεωρώ ότι είναι κρίσιμα σημεία. Και γι’ αυτό παρεμβαίνω ξανά πάνω στην διαμειφθείσα πολύ σοβαρή συζήτηση που ξεκίνησε με τις πολύ σωστές και τεκμηριωμένες αναλύσεις του κ. «Ηλία από την Κομοτηνή», και ακολούθησαν οι ανταλλαγές απόψεων των «Zulu», «Anaconda», «skal», και της κας «Ελίνας Γαληνού». (Συνεχίζεται)
Παύλος Γ. Φωτίου
2η) Και επειδή λοιπόν εκτιμώ ότι μέσω του άρθρου της κας Κ. Αδάμ επετεύχθη σοβαρή ενημέρωση και ανάλυση, ας μου επιτραπεί να καταθέσω και εγώ κάποιες σκέψεις:
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Το ΔΔΧ έχει αποφανθεί, όπως έχει αναλύσει τεκμηριωμένα ο κ. «Ηλίας από την Κομοτηνή». Θα πρέπει όμως να προσέξουμε πως έχει χαρακτηρίσει ότι, η κάθε περίπτωση οριοθετήσεως ΑΟΖ και Υφαλοκρηπίδας, είναι «μοναδική». Συνεπώς, κάθε περίπτωση είναι διαφορετική ως προς το αποτέλεσμα που θα προκύψει ως «ευθυδικία», γιατί σε κάθε μια περίπτωση υπεισέρχονται διαφορετικοί παράγοντες και κριτήρια που επηρεάζουν την κρίση του Δικαστηρίου, ώστε να αποδοθεί προς τα διάδικα κράτη δικαιοσύνη τέτοια που να παρέχει διεθνώς αποδεκτό δίκαιο αποτέλεσμα.
Βλ. 1982, Tunisia/Libya case. Par. 70 and 72:
«It is the result, which is predominant; the principles are subordinate the goal. The equitableness of a principle must be assessed in the light of its usefulness for the purpose of arriving at an equitable result. Each continental shelf case […] should be considered and judged on its own merits […] no attempts should be made here to over -conceptualize the application of the principles»
Επίσης βλ. 1984, Gulf of Maine case. Par. 81:
«[…] that each specific case, in the final analysis, different from all the others, that it is monotypic […] most appropriate criteria (principle) can only be determined in relation to each particular case».
2) Η έννοια της «μοναδικότητας» κάθε υποθέσεως έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορούν να κωδικοποιηθούν οι παράγοντες και τα κριτήρια που θα υπολογισθούν από το Δικαστήριο προκειμένου να καταλήξει σε «ευθυδικία».
Και αυτό ξεκαθάρισε στην Υπόθεση 1985 Guinea/Guinea-Bissau, όπου το Διαιτητικό Δικαστήριο απεφάνθη: «the factors [the equitable principles] and methods result form the legal rules, however none of them is obligatory for the Tribunal since each of delimitation is unicum». (1985 Guinea/Guinea-Bissau case. Par. 89).
Αυτό σημαίνει πολύ απλά και χαρακτηριστικά πως η διεθνής δικαιοσύνη δεν δεσμεύεται από το δεδικασμένο, οπόθεν έχουμε προφανείς αμφιβολίες με όλα τα συναφή συμπεράσματα και για τις δικές μας υποθέσεις σε περίπτωση που αχθούμε ενώπιον διεθνούς δικαιοδοτικού οργάνου!!! Προσθέτως, η ιδέα του «unicum», πέραν του ότι σημαίνει ότι είναι δύσκολο να προσδιοριστεί μια δίκαιη αρχή εφαρμόσιμη για όλες τις υποθέσεις οριοθετήσεως, δηλαδή ποιοι παράγοντες και κριτήρια θα ληφθούν υπόψη, αφού η «ευθυδικία», δεν δεσμεύει την κρίση του δικαστηρίου αγόμαστε και στο συμπέρασμα ότι έτσι αυξάνεται η ευρεία ισχύς και η δικαστική διακριτικότητα των δικαστηρίων, ενώ από την άλλη πλευρά αυξάνεται και η ευθύνη των δικαστών.
(αλλά ας μην συνεχίσουμε σε αυτήν την θεωρητική αναζήτηση- συζήτηση, πάνω στην οποία έχουν γραφτεί χιλιάδες σελίδες σχολιασμού από διεθνολόγους και διεθνείς δικαστές) (Συνεχίζεται)
Παύλος Γ. Φωτίου
3η) Για την αποκατάσταση όμως της αντικειμενικής ενημερώσεως, θα πρέπει να σημειωθεί πως, όταν τα Κράτη προχωρούν σε διμερείς (κατ’ εξοχήν) ή πολυμερείς διαπραγματεύσεις οριοθετήσεως με καλή πίστη και εφόσον όμως δεν παρεμβάλλονται νησιά, βράχοι ή και σκόπελοι- γεωφυσιογνωμίες που έχουν πολύ μεγάλη σημασία για το δίκαιο θαλάσσης ακόμη και ως προς την γεωγραφική θέση που βρίσκονται-τότε τα πράγματα απλοποιούνται με την εφαρμογή της μέσης γραμμής – ίσης αποστάσεως, και έχουμε απτά παραδείγματα την από 1977 οριοθέτηση της Υφαλοκρηπίδας του Ιονίου με την Ιταλία, την Κυπριο-Αιγυπτιακή Συμφωνία του 2003, την Κυπριο-Ισραηλινή Συμφωνία του 2010 και όλες τις Συμφωνίες της Τουρκίας στην Μαύρη Θάλασσα (που έχουν ήδη μνημονευθεί από τους κκ «Ηλία» και «Zulu»).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέτοιες προσπάθειες έγιναν προ τετραετίας περίπου από εμάς με την Αίγυπτο και την Αλβανία και προ τριετίας με την Λιβύη. Αλλά είναι γνωστά και έχουν γραφτεί ενημερωτικά σχόλια για τα αποτελέσματα, οπότε νομίζω πως δεν χρειάζεται περισσότερη συζήτηση. Ομοίως δεν χρειάζεται περισσότερη συζήτηση για τις επίσημες συνεννοήσεις που είχαμε κάνει με την Κύπρο από το 2001, όταν τους βοηθούσαμε (κυριολεκτώ), στην χάραξη της ΑΟΖ τους με την Αίγυπτο, και επί των οποίων συνεννοήσεων είδαν το φως σχολιασμοί από πολλούς μεταξύ των οποίων και ο κ. Ρολάνδης και προσφάτως η Κύπρια ΥΠΕΞ κα Μαρκουλλή. (Συνεχίζεται)
Παύλος Γ. Φωτίου
4η) Νομίζω ότι θα ήταν χρήσιμη να καταθέσω και άποψη, επί του προβληματισμού υποθέτω, για τον ρόλο και την αξιοπιστία του ΔΔΧ όπως την έχει λακωνικά διατυπώσει ο «Anaconda», που μας λέει: μακριά από το ΔΔΧ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρα από τα όσα ανέλυσα για το Διεθνές Δικαστήριο, θα σημειώσω και τα ακόλουθα: α) είναι όμως το μοναδικό παγκόσμιο δικαιοδοτικό όργανο που επιλαμβάνεται όλων των υποθέσεων των Κρατών και ορθώς ο «Zulu» τονίζει εμφαντικά πως, η αναγνώριση της δικαιοδοσίας του επί ζητημάτων εθνικής ασφαλείας από την Τουρκία, θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για πολλές προσφυγές εναντίον της, ακόμη και ιδιωτών, για «Εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας από το 1922 έως σήμερα εναντίων Ελλήνων, Αρμενίων, Ασσυρίων, Κούρδων, λοιπών μειονοτήτων, στην Κύπρο, για χρήση βιολογικών και χημικών όπλων ενάντια στο PKK, και άλλα ωραία...» (Zulu, νομίζω πως η Τουρκία δεν μπορεί να εφεύρει «νομικά τερτίπια» για να αποφύγει αυτά τα ενδεχόμενα, αλλά σηκώνει συζήτηση τι μπορεί να κάνει, που θα μας βγάλει όμως έξω από τα θέματά μας), γ) εμείς πάλι είναι μάλλον ή βέβαιο ότι θα έχουμε απωλέσει θαλάσσια περιοχή ασκήσεως κυριαρχικών δικαιωμάτων και τα συνεπαγόμενα οικονομικά και πολιτικά οφέλη όταν προσφύγουμε για οριοθέτηση ΑΟΖ ή και Υφαλοκρηπίδας, γ)το ΔΔΧ, όντως δεν είναι απλώς δικαστήριο, αλλά έχει και πολιτική χροιά και επηρεάζεται από πολιτικές, λόγους και σκοπιμότητες.
Συνεπώς είναι δίλημμα τι μας εξυπηρετεί εθνικά. Από την μία, αν διακηρύσσουμε πίστη στο διεθνές δίκαιο και τους μηχανισμούς του, ποια άλλη διέξοδος υπάρχει πλην της μέσω του ΔΔΧ εύσχημης απαλλαγής των πολιτικών μας από το φοβερό πολιτικό βάρος μιας «προδοτικής εκχωρήσεως μέρους από το απέραντο γαλάζιο (που νομίζουμε ότι) μας ανήκει»;;;
Και από την άλλη, ποιο θα είναι πέραν του ηθικού, το κέρδος, εάν ανοίξει το Δικαστήριο σε προσφυγές κατά της Τουρκίας για όλα τα άλλα θέματα, όταν στην πράξη θα έχουμε ζημιωθεί και όταν θα είναι πάλι αμφίβολο εάν και επί του ηθικού μέρους θα δικαιωνόμαστε;;;
Προβληματισμοί. Και άλλοι πολλοί που έχουν όμως αναλυθεί σε βάθος, προτού καν έρθουν στην Ελλάδα οι όψιμοι διαπρύσιοι υποστηρικτές -εκ του ασφαλούς εκ της ακαδημαϊκής ελευθερίας και δημοσιογραφικής ασυλίας (και ασυδοσίας)- της μονομερούς διακηρύξεως ΑΟΖ. (Συνεχίζεται)
Παύλος Γ. Φωτίου
5η) Να συνεχίσω, ξέροντας όμως πως σας έχω κουράσει, αλλά επειδή το θεωρώ αναγκαίο, με κάποιες παρατηρήσεις-απόψεις ακόμη:
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ) Έχει γράψει στο άρθρο του «Ερντογάν και Νταβούτογλου: Οι νεο-οθωμανοί κουρσάροι» ο κ. Σάββας Καλεντερίδης: «Τώρα, φαίνεται ότι είμαστε προ του ενδεχομένου αλλαγής των ρόλων. Δηλαδή, η Τουρκία είναι πολύ πιθανό να προχωρήσει στην ανακήρυξη της δικής της ΑΟΖ παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο, σε μια έκταση που θα συμπεριλαμβάνει και την ελληνική ΑΟΖ της Ρόδου, της Καρπάθου, της Κάσου και του Καστελορίζου, όπως και μεγάλο μέρος της ΑΟΖ της Κύπρου. Δηλαδή, η Τουρκία, παραβιάζοντας καταφανώς το διεθνές δίκαιο θα κάνει καταχρηστική χρήση ενός δικαιώματος, και είναι προφανές ότι θα πλήξει κυριαρχικά δικαιώματα και ζωτικά συμφέροντα της Ελλάδος και της Κύπρου».
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΙΘΑΝΟ ΣΕΝΑΡΙΟ. Αλλά και να μην εξελιχθεί έτσι το ζήτημα της ΑΟΖ μετά το NAVTEX της Τουρκίας, το βάβαιο είναι πως έχει θέσει θέμα δικαιοδοσίας σε θαλάσσια περιοχή που εμείς λέμε ότι ανήκει στην ΑΟΖ του Καστελόριζου και μάλιστα στην περιοχή που οριοθετείται η ΑΟΖ με την Αίγυπτο όπου βρίσκεται και το υποθαλάσσιο πιθανό κοίτασμα φυσικού αερίου. Τι μπορούμε όμως να κάνουμε μετά τα παραπάνω όπως τα έχει αναλύσει ο κ. «Ηλίας από την Κομοτηνή» και έχουν επίσης περιγράψει ως δεδομένα και οι άλλοι συ-σχολιαστές;;; Ξέρετε και ξέρω, και δεν είναι τώρα ανάγκη να κρυβόμαστε πλέον από την ζοφερή όπως την καταντήσαμε την πατρίδα αλήθεια, πως δεν έχουμε ούτε την ισχύ (στρατιωτική-πολιτική-οικονομική) που ήθελε ο Θουκυδίδης πριν 25 αιώνες και την είχε περιγράψει έντονα πριν 25 χρόνια ο +Παναγιώτης Κονδύλης και την διακηρύσσει σήμερα επίσης έντονα ο κ. Ήφαιστος, αλλά από την άλλη ούτε και τα διεθνή και σταθερά εκείνα ερείσματα που θέλει ο ακαδημαϊκός κ. Μαρκεζίνης, για να πούμε στο τέλος τέλος :«μολών λαβέ»!!!
Β) Ο «Zulu» έχει γράψει: 1) «Για την Τουρκία θα σου πω εγώ: Γιατί αν υπογράψει (εννοεί την Σύμβαση 1982 του ΟΗΕ για το Δίκαιο Θαλάσσης, που εμείς έχουμε κυρώσει με τον Ν. 2321/1995), η συνθήκη του Μοντρέ για τα στενά μεταξύ Μαύρης Θάλασσας και Αιγαίου παύει να ισχύει.
Δεν είναι έτσι. Η Σύμβαση του Μοντρέ 1936 δεν επηρεάζεται καθόλου, σύμφωνα με το άρθρο 35γ της Συμβάσεως 1982, που αφορά Στενά Διεθνούς Ναυσιπλοΐας, για τα οποία το καθεστώς διελεύσεως ορίζεται με προγενέστερη ειδική Σύμβαση.
2) «Ας κάνουμε την οριοθέτηση των ΑΟΖ με την Κύπρο και άσε την Τουρκία να τρέχει μετά σε δικαστήρια ή σε θερμά επεισόδια παρά το αντίθετο».
Για αυτό έχετε κουβεντιάσει παραπάνω μάλλον διεξοδικά. Υπάρχουν κάποια άλλα σημεία που μπορεί να αναλυθούν, αλλά είναι λεπτομέρειες μπροστά στο γεγονός ότι η Τουρκία νομιμοποιείται, όπως και να έχει, να ζητήσει με ειρηνικά μέσα την ακύρωση της οριοθετήσεως (όπως έχει γίνει με την ΑΟΖ Ισραήλ – Κύπρου όταν ο Λίβανος προσέφυγε στον Γεν. Γραμματέα του ΟΗΕ και εκείνος ζήτησε από το Ισραήλ να δεχτεί την Λιβανέζικη αιτίαση)
Γ) η κα Ελίνα Γαληνού είπε: «Να ασκήσουμε τα δικαιώματά μας χωρίς καθυστέρηση.
ΑΟΖ εδώ και τώρα και χωρικά ύδατα 12νμ από τις τουρκικές ακτές. Οι Τούρκοι, όταν βιάζονται, σημαίνει ότι έχουν κρίση πανικού μη τους προλάβει ο άλλος. Αυτό φοβούνται και τώρα. Γι΄αυτό έχουν λυσσάξει».
Κα Γαληνού δεν είναι απλά τα πράγματα. Να μην αναλύσουμε το θέμα της χωρικής θάλασσας σε συνάρτηση με το «Ανακοινωθέν» της Μαδρίτης 1997, την θεωρία περί «estoppel» του γενικού διεθνούς δικαίου, τις ημίκλειστε θάλασσες, τα γεωγραφικώς μειονεκτούντα κράτη (θέματα που επίσημοι κρατικοί φορείς έχουν αναλύσει εδώ και τριάντα χρόνια!). Οι Τούρκοι δεν έχουν λυσσάξει με εμάς, αλλά επειδή τους την «βγήκε» η Κύπρος που δεν την υπολόγιζαν. Και η «κρίση πανικού» καθώς και οι λεονταρισμοί της έχουν γνώμονα ότι δεν της «κάθισε» εύκολα το νέο-οθωμανικό σχέδιο περί μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες.
Σας ευχαριστώ όλους για την κατανόηση και την ανοχή και συγγνώμη που σας κούρασα.
Παύλος Γ. Φωτίου
@Παύλος
ΑπάντησηΔιαγραφή0. καλά έπαθα εγκαφαλικό όταν είδα στο e-mail τα 5 απανωτά σχόλια και σκέφτηκα το πόσο βαρίεμαι να διαβάσω ένα τέτοιο κατεβατό. Αλλά αρχίζοντας και διαβάζοντας τα σχόλιά σου αμέσως άλλαξα γνώμη... χαχαχα
1. ΔΔΧ - Τουρκία: Η Τουρκία θέλει να κερδίσει χρόνο, ώστε όταν έρθει η ώρα να βγούν στο φως τα εγκλήματάτης οι υπεύθυνοι να μην κατηγορηθούν αφού θα έχουν πεθάνει και όλα αυτά θα είναι σαν μια παλιά ιστορία.
2. Η εποχή είναι καλύτερη τώρα για το ΔΔΧ αφού όπως έχω πει η Δύση (ΗΠΑ, ΕΕ) και Ισραήλ έχουν τεράστιο συμφέρον από την ένωση ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ. Και εννοείτε πως θα είναι καλύτερα από το να διαπραγματευτούμε απευθείας με του Τούρκους.
3. Φαντάζομαι ότι η προσφυγή στο ΔΔΧ δεν ολοκληρώνεται "σύντομα" αφού σίγουρα θα χρειαστεί μεγάλο χρονικό δίαστημα για όλη τη διαδικασία.
4. Συνθήκη Μοντρέ: Είναι σε ισχύ μέχρι η Τουρκία να υπογράψει την UNCLOS και τότε θα ισχύει ότι ισχύει στο δίκαιο της θάλασσας.
5. Το πρόβλημα του Λιβάνου για την ΑΟΖ είναι με το Ισραήλ και όχι με τα όρια της κυπριακής ΑΟΖ, αλλά βέβαια στα σημεία της συμφωνίας Κύπρου-Ισραήλ για τα σημεία έχει θέμα. Το Ισραήλ βέβαια δεν έχει αναγνωρίσει το δίκαιο της θάλασσας αλλά ο Λίβανος το έχει. Το πρόβλημα τους είναι ιδιαίτερο αρκετά αφού αφορά την κλήση της γραμμής οριοθέτησηης ΑΟΖ.
Στην περίπτωση Ρουμανίας - Ουκρανίας δεν ακυρώθηκε η οριοθέτηση των ΑΟΖ των χωρών της Μαύρης Θάλασσας μέχρι να βρεθεί λύση...
Συμπερασματικά:
Καταλαιβαίνω ότι κάθε περίπτωση είναι μοναδική. Ξέρω ότι η προσφυγή στο ΔΔΧ δεν θα είναι για την Ελλάδα ούτε 100% υπέρ μας ούτε 100% κατά μας. Το κλίμα όμως που έχει διαμορφωθεί πιστεύω ότι είναι υπερ μας από πλευρά συμφερόντων ιδίως για το Ισραήλ που αφορά την εξαγωγή φυσικού αερίου και πετρελαίου στην Ευρώπη. Οι ενωμένες ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ δίνουν στο Ισραήλ την δυνατότητα να παρακάμπτει όλα τα προβληματικά κράτη της περιοχής. Επίσης θα δίνει την δυνατότητα μεταφοράς στο Ισραήλ μέσω "φιλικών" ΑΟΖ νερού!, ηλεκτρικής ενέργειας και τηλεπικοινωνιών (καλώδια). Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μεγλαύτερη ΑΟΖ σημαίνει μεγαλύτερος χώρος για αλιεία.
Όλες οι περιπτώσεις που κατέληξαν στο ΔΔΧ και όσες είναι άλυτες, είναι ιδιαίτερες αλλά έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά, όπως ότι αφορούν ακατοίκητα νησιά, υφάλους, βράχους, και άλλα τέτοια. Η περίπτωσή μας είναι πολύ διαφορετική. Γιατί η Τουρκία δεν αμφισβητεί την βαρύτητα σε ΑΟΖ στο Καστελόριζο μόνο, άλλα σε όλα τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Που σημαίνει ότι το ΔΔΧ θα πρέπει να αποφασίσει για ένα αρχιπέλαγος κοντά σε άλλη χώρα αλλά όχι και μακρυά από την ηπειρωτική χώρα. Και βέβαια υπάρχει και το ειδικό βάρος της Κύπρου αφού έχει ελληνικό πληθυσμό (κυπριακή δημοκρατία). Επίσης τα νησιά δεν ανακαλύφθηκαν από τον όποιο "Κολόμβο" πριν 200-300 χρόνια αλλά έχουν ελληνικό πληθυσμό που στηριζόταν και στηρίζεται στη θάλασσα εδώ και 3.000 χρόνια, και άλλα πολλά που αν θες στα λέω. Άρα για ποιο λόγο θα πάμε στο ΔΔΧ; για το Καστελόριζο μόνο; ή για όλη την οριοθέτηση χωρικών υδάτων, υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ από την Θράκη μέχρι το Καστελόριζο;!
Μάλλον το δεύτερο. Και σε αυτήν την περίπτωση πιστεύω ότι το αποτέλεσμα θα είναι: επέκταση στα 12νμ παντού με την ύπαρξη ενός διεθνούς διαδρόμου πλάτους 3-5νμ που θα διατρέχει το Αιγαίο για ελευθερη μετακίνηση εμπορικών και πολεμικών πλοίων από/προς Μεσόγειο στην Μαύρη Θάλασσα. Για αυτό διάβασα ένα άρθρο εδώ που θέλω να το διαβάσεις (που μάλλον το ξέρεις ήδη) και να μου πεις την άποψή σου. Και παράλληλα στο βόρειο Αιγαίο και στο Καστελόριζο θα χάσουμε μέρος της ΑΟΖ (σχετικά μικρό) αλλά θα μπορούμε να οριοθετήσουμε με την Κύπρο, δηλαδή στην Τουρκία θα δώσουν περισσότερη έκταση θάλασσας.
Και φαντάζομαι πως διαφορετική βαρύτητα στις αποφάσεις του ΔΔΧ έχει η ύπαρξη συμφωνιών οριοθέτησης με την Κύπρο, και ενδεχομένως με την Αίγυπτο και τη Λιβύη, παρά χωρίς να έχουμε.
Κύριε Καλεντερίδη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά την απάντησή σας στο προ-προηγούμενο σχόλιό μου νόμισα ότι προκάλεσα δυσαρέσκεια. Χαίρομαι ειλικρινά που διαλύσατε τις ανησυχίες μου και σας ευχαριστώ και εσάς και τους φίλους με τους οποίους ανταλλάξαμε τις απόψεις μας. Συμφωνώ με τα όσα αναφέρετε στο τελευταίο σας σχόλιο αν και θεωρώ πως το παράδειγμα της Κύπρου δεν μπορεί να δημιουργήσει θετικό προηγούμενο υπέρ μας, εξάλλου φαίνεται πως ούτε καν η αντίστοιχη οριοθέτηση της ίδιας της τουρκικής ΑΟΖ με τις χώρες της Μαύρης Θάλασσας δεν μπορεί να συμβάλλει σε κάτι τέτοιο.
Zulu,
Απαντώντας στο σχόλιό σου στις 18-9-2001, 12:19 μ.μ., το νησί των Φιδιών αγνοήθηκε πλήρως ως προς την απόδοση ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας. Όντας όμως έδαφος της Ουκρανίας προφανώς δικαιούται χωρικών υδάτων (εύρους 12 ν.μ. στην προκειμένη περίπτωση), το όριο των οποίων αποτελεί τμήμα των θαλάσσιων ορίων όπως χαράχτηκαν από το ΔΔΧ. Εννοείται φυσικά ότι και το Καστελόριζο, αλλά και κάθε νησί, νησίδα, βραχονησίδα και βράχος του Αιγαίου επίσης δικαιούται χωρικών υδάτων. Για τα θέματα του πληθυσμού των νησιών και των δυσχερειών της Τουρκίας από τη μη αναγνώριση της δικαιοδοσίας του ΔΔΧ νομίζω ότι οι απόψεις του καθενός μας έχουν αποτυπωθεί επαρκώς, ενώ τα 2 βρετανικά νησιά της Μάγχης φαίνεται πως αποτελούν ιδιάζουσα περίπτωση. Αναφορικά με το Yan Mayen, η απόστασή του από τη Γροιλανδία είναι 250-300 ν.μ. αλλά και από τη Νορβηγία στην οποία ανήκει σχεδόν 500. Η απόσταση δε του Καστελόριζου από την πλησιέστερη ελληνική ακτή είναι περισσότερα από 60 ν.μ. ενώ από τις τουρκικές ούτε καν 2, και αυτό συνιστά σημαντικό και μόνιμο μειονέκτημα (μια και είναι γεωγραφικής φύσεως). Τέλος, μια και αναφέρεσαι στη UNCLOS ΙΙΙ, νομίζω πως θα βοηθούσε πολύ αν ξέραμε με ποιον τρόπο αυτή διαφοροποιεί την κατάσταση (υπέρ ή κατά των ελληνικών συμφερόντων).
(συνεχίζεται)
Για το σχόλιό σου στις 19-9-2011, 11:44 μ.μ. (ωραίο το χιούμορ στο… σημείο 0!) έχω μόνο να παρατηρήσω πως, με βάση νεότερες πληροφορίες, το Ισραήλ σκέφτεται να μεταφέρει το φυσικό του αέριο στην Κύπρο με αγωγό και από εκεί, αφού υγροποιηθεί, να το προωθήσει προς την Ευρώπη με δεξαμενόπλοια. Θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί ότι οι Ισραηλινοί μελέτησαν καλά από νομικής άποψης το θέμα της ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας και άλλαξαν στάση προκρίνοντας αντί αγωγού τη χρήση δεξαμενοπλοίων στο συγκεκριμένο κομμάτι της διαδρομής λόγω α) του γεγονότος ότι το διεθνές δίκαιο φαίνεται πως ευνοεί την Τουρκία και όχι τις Ελλάδα – Κύπρο ως προς την επαφή ή μη των ΑΟΖ των δύο τελευταίων, και β) σε ένα δεξαμενόπλοιο μπορεί να παρασχεθεί ασφάλεια (π.χ. συνοδεία από πολεμικά πλοία καθώς και επιτήρηση και άμεση επέμβαση από αέρος) πολύ ευχερέστερα από έναν αγωγό μήκους πολλών εκατοντάδων χλμ. ποντισμένο σε μεγάλα βάθη. Επίσης θα ήθελα να επισημάνω πως η ελεύθερη μετακίνηση εμπορικών και πολεμικών πλοίων μεταξύ Μεσογείου και Μαύρης Θάλασσας, ακόμα και μετά από επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ., είναι εξασφαλισμένη χωρίς να απαιτείται καμία άδεια της χώρας μας αρκεί να χρησιμοποιείται, στην περίπτωση των πολεμικών σκαφών, ο «κανόνας της αβλαβούς διέλευσης». Έχω συνεπώς την αίσθηση ότι οποιαδήποτε άλλη λύση, όντας περιττή από τη φύση της, μόνο προβλήματα μπορεί να μας προκαλέσει.
ΑπάντησηΔιαγραφή(συνεχίζεται)
Κύριε Φωτίου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Είναι πολύ ελπιδοφόρο που αρχίζουν να συμμετέχουν σε διαδικτυακές συζητήσεις και άνθρωποι που γνωρίζουν εκ των έσω την κατάσταση των πραγμάτων και των οποίων τα σχόλια οι σοβαροί αναγνώστες τα κρίνουν από το περιεχόμενο και όχι από την έκταση. Άρα φαντάζομαι ότι θα έχετε την… ίδια τύχη με μένα, αν και η «τύχη» προφανώς αντανακλά στο επίπεδο των διαχειριστών και των σχολιαστών κάθε blog. Αναφορικά με την επιλογή της προσφυγής στο ΔΔΧ ή όχι, και στο εάν θα υπάρξει ζημία για τη χώρα, νομίζω πως αυτή τη στιγμή η Ελλάδα έχει κυριαρχικά δικαιώματα στο 0 (ολογράφως, μηδέν) % του Αιγαίου και της περιοχής Ν-ΝΑ της Κρήτης. Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και με την Τουρκία. Στην παρούσα συγκυρία, πάντα σχετικά με την ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδα, κάθε χώρα προσπαθεί να αποτρέψει την άλλη από μονομερείς ενέργειες, όχι να της υφαρπάξει θαλάσσιες εκτάσεις που είναι δικές της, μια και δεν υπάρχουν κατοχυρωμένα δικαιώματα. Πρέπει λοιπόν να αποφασίσουμε εάν αυτή η κατάσταση μας συμφέρει να συνεχιστεί επ’ αόριστον, ή αν είναι προτιμότερο να προσφύγουμε σε διεθνή διαιτησία η οποία θα μας επιδικάσει το μεγαλύτερο (κατά την ταπεινή μου άποψη) κομμάτι αυτού που αποκαλούμε «ελληνική» υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ, του οποίου την οικονομική εκμετάλλευση θα μπορέσουμε να ξεκινήσουμε, εξυπηρετώντας έτσι την ανάπτυξη της χώρας – πράγμα που πρέπει να είναι ο σκοπός μας και όχι σώνει και καλά η αντιπαράθεση με τους Τούρκους.
Επειδή είμαι κάποιας ηλικίας και δεν αντέχω τα πολλά-πολλά, θα αναφέρω απλά και λιτά τις δύο επιλογές:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Χάγη: όπως είπε και ο Ροζάκης, θα πάρουμε κάτι αλλά όχι αυτό που ελπίζουμε (εννοούσε ότι θα πάρουμε αυτά που αναφέρει ενίοτε η φραστικά ευρηματική μας νεολαία).
2. Ιστορία: θέτουμε την Τουρκία στο χώρο που της αναλογεί και παύει να μας απασχολεί το ζήτημα. (Δεν θα επεκταθώ.)
Συμπέρασμα: Αν αποκτήσουμε χθες στρατηγικό σχεδιασμό και ηγεσία, θα πάρουμε περισσότερα από όσα έχουμε ποτέ φανταστεί. Αν δεν τα αποκτήσουμε, πλέον των πρακτικών ζητημάτων, θα συντριβούμε ηθικά σε εθνικό επίπεδο - με ότι άλλες συνέπειες μπορεί να έχει αυτό...
Μέση κατάσταση δεν υπάρχει.
@ Zulu
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου φαίνεται πως μάλλον το επιδιώκεις το …εγκεφαλικό!!!
Θα είμαι όμως όσο μπορώ συνοπτικός και ελπίζω και σαφής για όσα τα σχόλιά σου, μου «ζητούν» κάποια άποψη.
Επί του 1: Τα «εγκλήματα πολέμου», «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας», «γενοκτονία», «command responsibility» και άλλα κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επειδή εντάσσονται σε αυτό που στο γενικό διεθνές δίκαιο αποκαλούμε υποχρεωτικό δίκαιο («jus cogens»), ή «peremptory norms», δεν παραγράφονται ποτέ, αφού υπάρχει η γενική θεωρία περί της συνέχειας των Κρατών (ad hoc Ποινικά Δικαστήρια Νυρεμβέργης και Τόκιο, καθώς και από το Καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου-αλλά ας μην συνεχίσουμε αυτήν την ανάλυση που έχει πολλές θεωρητικές διαστάσεις).
Επί του 2: Η συγκυρία μπορεί να είναι ευνοϊκή αλλά για πόσο, όταν οι ΗΠΑ πιέζουν ασφυκτικά Ισραήλ και Τουρκία να τα βρουν και να μην εκτραχύνουν περισσότερο τις σχέσεις τους;;; κλπ, κλπ, για να μην κάνουμε γεωστρατηγική ανάλυση των πτυχών των διακρατικών σχέσεων, που άλλωστε δεν ανήκουν και το επιστημονικό μου υπόβαθρο, ανεξάρτητα αν μπορώ να εκτιμήσω τάσεις, που συνελόντι θέλουν την Τουρκία στον δυτικό άξονα, χωροφύλακα για τα πολύπλοκα συμφέροντα ιδεοληψίες, κλπ, του αραβικού κόσμου. Παράλληλα, και εδώ πλέον είναι ξεκάθαρα η άποψή μου: νομίζω πως θα ήμασταν αφελείς να πιστεύουμε ότι οι ΗΠΑ και οι συναυτές δυνάμεις, δεν έχουν ήδη πιέσει καταλυτικά όλους τους «ενδιαφερόμενους», ώστε αυτά που γίνονται σήμερα με τους λεονταρισμούς αλλά και την πρακτική της αεροναυτικής επιδείξεως δυνάμεως της Τουρκίας, τις ρητορικές κορώνες περί διεθνούς δικαίου, κυριαρχικών δικαιωμάτων κλπ, κλπ, ότι δεν είναι υπό την ευλογία τους αλλά και υπό αυστηρό έλεγχο, για το θεαθήναι, τα προσχήματα και για να μην θιγεί το γόητρο όλων των παικτών και όλοι να πάρουν βραχυχρόνια ή μακροπρόθεσμα το μερίδιό τους;;;
(και αυτή η άποψη φαίνεται να επιβεβαιώνεται από την οσημέραι παλινωδία δηλώσεων, όταν μάλιστα και ο κ. Χριστόφιας προσφάτως δήλωσε κατηγορηματικά πως γιατί μαλώνουμε αφού το 16% των προσόδων ανήκουν στους τουρκοκύπριους και ας τους αφήσει η Τουρκία ελεύθερους να απολαύσουν το μερτικό τους, αλλά ως γνωστόν οι τούρκοι θέλουν πάντοτε περισσότερα, αφού δική τους πολιτιστική επινόηση είναι το παζάρι;;;). Εδώ βέβαια θα μου πεις και γιατί δεν αναφέρθηκες καθόλου στην Ρωσία;;; Ας το αφήσουμε λοιπόν και ας μην συνεχίσουμε σε τέτοιες, ευνόητες, νομίζω αναλύσεις. Από την άλλη όλα θα μπορούσαν να έχουν τελειώσει αν είχαμε τα “guts” να πούμε προς όλους το αυτονόητο και απλό: «μάγκες μολών λαβέ και εάν κάποιος μολών τότε… γαία πυρί μειχθήτω».
(Συνεχίζεται)
Παύλος Γ. Φωτίου
@Zulu
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπί του 3: Στην περίπτωσή μας το ΔΔΧ είναι η μοναδική ειρηνική μέθοδος επιλύσεως διαφορών. Η προσφυγή έχει και εγγενείς δυσκολίες, αφού πρέπει να συντάξουμε «συνυποσχετικό» και πως θα συνεννοηθούμε με την Τουρκία για αυτό;;; εκτός εάν πιεστούμε από όσους έχουν συμφέροντα. Από την άλλη είναι χρονο-κοστοβόρος διαδικασία (και δεν θα σου έκρυβα ότι χρειάζεται και «γενναίο λάδωμα»), είναι και πολιτικά ανασφαλής (όταν δεν είσαι ισχυρή δύναμη να πιέσεις το δικαστήριο απευθείας ή μέσω του Συμβουλίου Ασφαλείας ή μέσω των Κρατών ιθαγένειας των δικαστών!!!), και τέλος -τέλος έγραψα και στο προηγούμενο 4ο μέρος των απόψεών μου: «…Συνεπώς είναι δίλημμα τι μας εξυπηρετεί εθνικά. Από την μία, αν διακηρύσσουμε πίστη στο διεθνές δίκαιο και τους μηχανισμούς του, ποια άλλη διέξοδος υπάρχει πλην της μέσω του ΔΔΧ εύσχημης απαλλαγής των πολιτικών μας από το φοβερό πολιτικό βάρος μιας «προδοτικής εκχωρήσεως μέρους από το απέραντο γαλάζιο (που νομίζουμε ότι) μας ανήκει»;;;» Θεωρώ την προσφυγή στο ΔΔΧ ως την ασφαλέστερη οδό διαφυγής για τους πολιτικούς ταγούς. Σίγουρα θα χάσουμε μέρος από το απέραντο γαλάζιο που νομίζουμε ότι μας ανήκει, θα μας βάλει και σε «συνδιαχείριση» σε κάποιες περιοχές. Ας μην ακούμε ορισμένους που ως γλυκύτατες σειρήνες….σαλπίζουν διαφορετικά για μονομερείς κινήσεις και συμμαχίες προσωρινές και άλλα γοητευτικά μπλα μπλα. Σου έγραψα παραπάνω για Θουκυδίδη κλπ. Να σου γράψω για τους «Ε» και άλλα φληναφήματα και ιστορίες συνομωσίας;;; Θα γινόμουν και γραφικός και αστείος. Την αλήθεια την ξέρουμε.
Επί του 4: Δεν είναι έτσι. Και να κυρώσει η Τουρκία την Σύμβαση 1982 του ΟΗΕ, για το Δίκαιο Θαλάσσης, το άρθρο 35γ, ορίζει πως, για όσα Στενά Διεθνούς Ναυσιπλοΐας υπάρχουν ειδικές συμβάσεις που καθορίζουν το καθεστώς ναυσιπλοΐας, τα Στενά αυτά, δεν υπάγονται στις ρυθμίσεις της Συμβάσεως 1982 (Τέτοιες περιπτώσεις είναι: α) η Διώρυγα του Σουέζ με την Σύμβαση Κων/πόλεως 1888 που επιβεβαιώθηκε από την Αίγυπτο το 1956, β του Παναμά με την Σύμβαση 1914, που επιβεβαιώθηκε από τον Παναμά το 197, και γ)το Κανάλι του Κίελου με την από 1919 Συνθήκη Βερσαλλιών, επιβεβαίωση το 1936). Αλλού είναι όμως το ζήτημα και το ελληνικό συμφέρον. Στην καταγγελία ή την αίτηση τροποποιήσεως της Συμβάσεως του Μοντρέ. Οπότε βάσει της ίδιας της Συμβάσεως του Μοντρέ, η ελευθερία της ναυσιπλοΐας εξακολουθεί να ισχύει μέχρι ολοκληρώσεως της νέας συμβάσεως ή της τροποποιήσεως της προηγούμενης του 1936, αλλά μέχρι τότε (και εδώ είναι το μεγάλο μας ατού), θα εφαρμόζονται οι υπόλοιπες συμβατικές ή εθιμικά καθιερωμένες αρχές του Διεθνούς Δικαίου Θαλάσσης, δηλαδή ο θεσμός transit passage πλοίων και αεροσκαφών, οπότε η απειλή αναθεωρήσεως της συμβάσεως του Μοντρέ 1936, θα μπορούσε να λειτουργήσει ευνοϊκά για να εκβιάζεται η Τουρκία. Αλλά άντε να βρεις υποστηρικτή γιατί χρειάζονται 2 Κράτη να το ζητήσουν. (Και επειδή θέλει κουβέντα και αυτό το ζήτημα…σε αφήνω με ελλιπή εν γνώσει μου ενημέρωση).
Επί του 5: Α) Σωστά γράφεις ότι το πρόβλημα είναι μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου. Εγώ στα προγενέστερα σχόλιά μου δεν κάνω λόγο για την Κύπρο, αλλά για την διαδικασία νόμιμης παρεμβολής κάποιου άλλου Κράτους, όταν θεωρεί πως θίγονται έννομα συμφέροντά του, οπότε είναι εξεταστέο, αλλά ήδη έγινε με τον Λίβανο να θεωρηθεί αιτιολογημένη η αίτηση παρεμβολής (και για λόγους αντικειμενικότητας στην ενημέρωση πρέπει να σημειώσω ότι σε ανάλογη αίτηση της Ιταλίας να παρεμβληθεί στην εκδίκαση της Υφαλοκρηπίδας Μάλτας – Λιβύης το Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση).
Β) Γράφεις ότι: «Στην περίπτωση Ρουμανίας - Ουκρανίας δεν ακυρώθηκε η οριοθέτηση των ΑΟΖ των χωρών της Μαύρης Θάλασσας μέχρι να βρεθεί λύση...» Ναι έτσι είναι, αλλά όμως κανένα από τα ενδιαφερόμενα Κράτη δεν ζήτησε κάτι ανάλογο, και αυτό ουσιαστικά έγινε επειδή η προς οριοθέτηση περιοχή δεν τροποποιούσε τα όσα είχαν Συμφωνηθεί στην Μ. Θάλασσα γιατί δεν έμπαινε εκεί.
(Συνεχίζεται. Υπομονή, άλλο ένα!)
Παύλος Γ. Φωτίου
@Zulu
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα «Συμπερασματικά» σου, συμφωνώ στα περισσότερα. Αλλά:
1) εκεί που γράφεις: «Οι ενωμένες ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ δίνουν στο Ισραήλ….», λάβε υπόψη σου: α)Οι ποντίσεις σωληναγωγών, υποβρύχιων καλωδίων και ελεύθερης ναυσιπλοΐας στις ΑΟΖ δεν περιορίζονται όσο και να το θέλει η Τουρκία, είτε φιλική είτε εχθρική είναι προς Ισραήλ. Είναι «δικαιώματα» των τρίτων και «υποχρεώσεις» των εχόντων κυριαρχικά δικαιώματα Κρατών, β) «μεγαλύτερος χώρος για αλιεία» ναι, αλλά και περισσότεροι περιορισμοί σε ποσοστά αλιεύσεως και επί πλέον δικαιώματα και άλλων κρατών και ακόμη ανάγκη συνεργασίας για το θαλάσσιο περιβάλλον και την αλιεία και συνάμα περιορισμός των ελλήνων αλιέων να μην πηγαίνουν στις βορειοαφρικανικές ακτές κλπ. κλπ.
2) Γράφεις: «Η περίπτωσή μας είναι πολύ διαφορετική. Γιατί η Τουρκία δεν αμφισβητεί την βαρύτητα σε ΑΟΖ στο Καστελόριζο μόνο, άλλα σε όλα τα νησιά…… Άρα για ποιο λόγο θα πάμε στο ΔΔΧ; για το Καστελόριζο μόνο; ή για όλη την οριοθέτηση χωρικών υδάτων, υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ από την Θράκη μέχρι το Καστελόριζο;!»
Καλά τα λες, είναι όμορφα να τα βλέπουμε έτσι, αλλά…θέλεις μια διπλωματική εργασία για απάντηση. Τέλος πάντων με τον κ. Ηλία από Κομοτηνή, έχετε αναλύσει κάποια σημεία. Εγώ μπορώ να προσθέσω ότι, το ελληνικό ΥΠΕΞ, από έγγραφο που δημοσιοποίησε ο κ. Σ. Λυγερός και ο κ. Δ. Κωνσταντακόπουλος (http://www.antibaro.gr/node/2528), αυτό είναι που θέλει ως εθνική πολιτική. Και αυτό το ξέρω πολύ καλά και το έχω υπηρετήσει. Αλλά μεταξύ αυτού που θέλουμε και αυτού που μπορούμε υπάρχει απόσταση. Το Καστελόριζο, όπως το έχω ξαναγράψει (από το 1953 έχουμε αποδεχτεί με το εγχειρίδιο SP 23 του Διεθνούς Υδρογραφικού Οργανισμού, ότι) είναι νησί της Αν. Μεσογείου μαζί με τις ανατολικότερες ακτές της Ρόδου, Καρπάθου και Κρήτης. Και αν πάρω και την εργασία-ανάλυση του Didier ORTOLLAND, στο άρθρο του «The Greco-Turkish dispute over the Aegean Sea : a possible solution ?» που μου συνέστησες να δω, συγκράτησε από όσα προτείνει: « Area between Rhodes and Megisti : the right of these two islands to territorial waters of 12 n miles cannot be questioned, the maritime space being large enough. The assignment of jurisdiction on the continental shelf and the water column (EEZ) is, however, debatable for Megisti because of the disproportional length of the coastline. This disproportion is less obvious in the case of Rhodes but, due to its location, the full application of the median line for the delimitation of the continental shelf and of the EEZ COULD BE UNFAIR FOR TURKEY and could justify a limited application for Rhodes» (με την έμφαση δική μου). Αλλά και με τον κ. Ηλία από Κομοτηνή έχετε συζητήσει έτσι για Καστελόριζο. Η εργασία του Γάλλου μου ήταν γνωστή και παρακολουθώ πολύ στενά αυτά τα ζητήματα, αλλά και από την συμμετοχή μου σε συνέδρια κλπ, έχω γνώση πολλών τέτοιων papers.
3) Τέλος μου γράφεις: «Και φαντάζομαι πως διαφορετική βαρύτητα στις αποφάσεις του ΔΔΧ έχει η ύπαρξη συμφωνιών οριοθέτησης με την Κύπρο, και ενδεχομένως με την Αίγυπτο και τη Λιβύη, παρά χωρίς να έχουμε». Για το ΔΔΧ είπαμε. Κάθε περίπτωση είναι «μοναδική» και αφού το ίδιο δεν δεσμεύεται από την νομολογία του πώς να έχει βαρύτητα η κάθε μια διμερής συμφωνία. Άλλο θα μπορούσε να λεχθεί. Πως οι διακρατικές συμφωνίες δείχνουν, την πρακτική των Κρατών και συνεπώς την επιθυμία τους πως θα ήθελαν να ερμηνεύεται το δίκαιο. Αλλά πολύ πρόχειρα σου απαντώ και σε αυτό (γιατί σηκώνει συζήτηση), ότι, όταν τα Κράτη πάνε στο δικαστήριο, αυτομάτως σημαίνει ότι δεν μπορούν να ερμηνεύσουν από μόνα τους το δίκαιο και ζητούν την φυσιολογική για τα δικαστήρια δικαιοδοσία τους, ήτοι την αυθεντική ερμηνεία των κανόνων του δικαίου που είναι σε συμβάσεις ή εθιμικούς και επομένως το δικαστήριο βάζοντας μπροστά την «ευθυδικία» μπορεί να αποφανθεί χωρίς να λάβει υπόψη τις διμερείς οριοθετήσεις.
(γλύτωσες και αυτή τη φορά;;;)
Παύλος Γ. Φωτίου
@ Ηλία από Κομοτηνή
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι η πρώτη φορά που συμμετέχω σε σχολιασμό για την ΑΟΖ.
Πολλές απόψεις μου έχουν αναρτηθεί σε πολλά άρθρα εδώ και στο Αντίβαρο και στις Ανιχνεύσεις και με έχουν λοιδορήσει και με είπαν και φιλότουρκο (δείτε http://www.antibaro.gr/node/3264#comments), γι΄αυτό σας έγραψα ότι σταθήκατε…πιο τυχερός. Τέλος πάντων, συγχαίρω που έχετε μελετήσει σοβαρά το δίκαιο θαλάσσης και καταθέτετε με παρρησία τις απόψεις σας.
Αλλά μου γράφετε: «Πρέπει λοιπόν να αποφασίσουμε εάν αυτή η κατάσταση μας συμφέρει να συνεχιστεί επ’ αόριστον, ή αν είναι προτιμότερο να προσφύγουμε σε διεθνή διαιτησία η οποία θα μας επιδικάσει το μεγαλύτερο (κατά την ταπεινή μου άποψη) κομμάτι αυτού που αποκαλούμε «ελληνική» υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ, του οποίου την οικονομική εκμετάλλευση θα μπορέσουμε να ξεκινήσουμε, εξυπηρετώντας έτσι την ανάπτυξη της χώρας – πράγμα που πρέπει να είναι ο σκοπός μας και όχι σώνει και καλά η αντιπαράθεση με τους Τούρκους».
Και νομίζω πως θα θέλετε και την δική μου άποψη.
Έγραψα και παραπάνω για το ΔΔΧ, και τους γενικότερους ενδοιασμούς μου. Έχω αναφερθεί και παλαιότερα ότι μπροστά σε κάποια λύση που θα μας αποστερεί την πρόσβαση στις ήδη καταγραμμένες περιοχές οικονομικού ενδιαφέροντος καλλίτερα θα ήταν να μην επιδιώκουμε την λύση. Ούτε στο ΔΔΧ ούτε με διαπραγματεύσεις. Αν είναι έτσι όπως τα λένε οι γεωλόγοι και γεωφυσικοί τότε κοντά στην Κρήτη και τη Γαύδο, υπάρχουν τα σοβαρότερα κοιτάσματα και συνεπώς με την Υφαλοκρηπίδα που μας ανήκει ab initio και ipso facto μπορούμε χωρίς οριοθέτηση να προχωρήσουμε και σε έρευνα και σε εκμετάλλευση που δεν αναγνωρίζεται εάν θέλουμε ΑΟΖ η οποία προϋποθέτει συμφωνία οριοθετήσεως. Για το Καστελόριζο νομίζω πως μετά την έξαρση των ημερών αυτό που μας αφορά είναι το δεδομένο ότι η Τουρκία σαφώς έχει εξαγγείλει με το NAVTEX της δικαιοδοσία νότια, οπότε το θέμα γίνεται αυτομάτως και δικό μας. Πως θα ξεμπλέξουμε είναι αβέβαιο γι’ αυτό χρειάζεται ψυχραιμία και προς το παρόν καμία σπασμωδική κίνηση. Γι αυτό συμφωνώ με την άποψή σας «όχι σώνει και καλά η αντιπαράθεση με τους Τούρκους».Έχω και άλλες απόψεις για το ζήτημα, αλλά ας περιοριστούμε σε αυτά.
Παύλος Γ. Φωτίου
@Παύλος
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάω για αντικατάσταση σκληρού δίσκου! χαχαχαχα....
Σίγουρα η Τουρκία δεν μπορεί να εμποδίσει την πόντιση καλωδίων και αγωγών, αλλά αν περνάνε από την τουρκική ΑΟΖ τότε θα έχουν λόγο και οι Τούρκοι.
Με αυτό που λέω για τις "ενωμένες" ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ είναι το εξής:
Αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου που θα φεύγουν από τη ξηρά και από τη θάλασσα θα κατευθύνονται στην Κύπρο, όπου αφού γίνεται επεξεργασία προωθούνται μέσω υποθαλάσσιου αγωγού στην Κρήτη, μετά στην ηπειρωτική Ελλάδα και τέλος στην Ευρώπη μέσω Ιταλίας.
Επίσης, από την Ελλάδα, μέσω Κύπρου, προς το Ισραήλ μπορεί να κατασκευαστεί υποθαλάσσιος αγωγός νερού (το νερό όπως φαίνεται θα είναι κύρια αιτία πολέμων στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον).
Μεταξύ των τριών χωρών μπορεί να υπάρξει και ενεργειακή-τηλεπικοινωνιακή σύνδεση.
Και όλα αυτά χωρίς την παρέμβαση ΑΟΖ ή εδάφους μη φιλικής χώρας. Απλώς δες τι γίνεται στην Μαύρη Θάλασσα για τον υποθαλάσσιο αγωγό μεταφοράς φυσικού αερίου από τη Ρωσία στην Βουλγαρία. Και "ψάχνονται" οι Ρώσοι αν θα περάσει από την Ουκρανική ή την Τούρκικη ΑΟΖ.
Το Ισραήλ δεν θέλει μία τόσο ισχυρή Τουρκία. Οι χώρες με τις οποίες συνορεύει το Ισραήλ είναι είτε εχθρικές (Συρία, Λίβανος) είτε το λιγότερο "αναξιόπιστες" (Αίγυπτος) με εξαίρεση ίσως την Ιορδανία.
Όλες τους όμως είναι μουσουλμανικές, αραβικές χώρες που η κοινή τους γνώμη βλέπει το Ισραήλ σαν εχθρό. Το δε πολίτευμά τους είναι δημοκρατικό μόνο στο όνομα.
Αντίθετα η Κύπρος και η Ελλάδα είναι δυτικές χώρες, μέλη της Ε.Ε. μη μουσουλμανικές, με την Ελλάδα μέλος του ΝΑΤΟ, με υψηλό ΑΕΠ παρόμοιο με του Ισραήλ και χωρίς τον κίνδυνο τρομοκρατικών ενεργειών στους αγωγούς, όπως στον Ισραηλινο-αιγυπτιακό αγωγό πετρελαίου. Η Ελλάδα είναι πιο πιστή και πιο ελεγχόμενη σε σχέση με την Τουρκία.
- Μόνο και μόνο αν δεις τι απαιτήσεις έχουν οι Τούρκοι από τις αμυντικές βιομηχανίες που αναλαμβάνουν συμβόλαια, τότε καταλαβαίνεις τι θα γίνει για τις διαπραγματεύσεις για το πέρασμα των αγωγών από τουρκική ΑΟΖ ή ακόμα και για τα ποσοστά στην εξόρυξη...
Από την άλλη πλευρά η Ε.Ε. έχει ανάγκη για απεξάρτηση από την Ρωσία, το Αζερμπαϊτζάν και τις άλλες χώρες της Κασπίας, αλλά και από τις χώρες της Μέσης Ανατολής.
Γιατί λοιπόν να θέλουν οι Ισραηλινοί, οι Ευρωπαίοι, και οι Αμερικάνοι η Τουρκία να πάρει αυτό που ζητάει;
Ακόμα και οι Ρώσοι που εκ πρώτης όψης τα κοιτάσματα στην Αν. Μεσόγειο είναι ανταγωνιστικά των δικών τους της Σιβηρίας και της Κασπίας τήρησαν στάση υπέρ της Κύπρου. Και εδώ να θυμίσω ότι το Ισραήλ "αναγνωρίζει" την ελληνική ΑΟΖ. Αυτό σημαίνει ότι σε οποιαδήποτε περίπτωση η Τουρκία δεν θα έχει τόση θάλασσα στο βόρειο Αιγαίο και κοντά στο Καστελόριζο, οπότε αυτό σημαίνει και λιγότερα διαθέσιμα αποθέματα φυσικών πόρων. Αλλά η Κύπρος έχει και άλλα οικόπεδα εκτός του 12 και η Ελλάδα έχει μία τεράστια περιοχή από το Ιόνιο, και νότια της Κρήτης που αν αληθεύουν οι έρευνες μέχρι τώρα για τα νούμερα τότε μιλάμε για πολύ σημαντικά αποθέματα που τα έχει ανάγκη η Ευρώπη.
Οπότε, και με βάση αυτά που αναφέρεις, μήπως δεν πάμε καν σε διαπραγμάτευση, οριοθέτηση ή ΔΔΧ;
Δηλαδή, αν στις υπό αμφισβήτηση περιοχές δοθούν τα δικαιώματα για έρευνα/εξόρυξη σε αμερικάνικες / ευρωπαϊκές και ρώσικες εταιρείες τότε η Τουρκία δεν μπορεί να επέμβει. Άρα μήπως γίνει de facto απόδοση στην ελληνική ΑΟΖ;
@Zulu
ΑπάντησηΔιαγραφή(υπομονή και σου υπόσχομαι ότι μετά από δύο μόνο συνέχειες θα απαλλαγείς από την ανάγκη να ψάχνεις για σκληρό δίσκο)
1ο μέρος.
Έχεις προχωρήσει σε ενδιαφέρουσα γεωπολιτικο-στρατηγική αναλυτική προσέγγιση. Όπως θα έχεις προσέξει όμως, εγώ αποφεύγω τέτοιες αναλύσεις, γιατί έχω δηλώσει ότι δεν είμαι ειδικευμένος σε αυτούς τους τομείς, δεν έχω μελετήσει σε βάθος και δεν συγκεντρώνω τεκμηρίωση και επιχειρηματολογία, ώστε να μπορώ να ανταποκριθώ με επιστημονική υπευθυνότητα και ακρίβεια. Όσες εκτιμήσεις κάνω είναι κατά συμπερασμό και καθαρά υποκειμενικές.
Από την άλλη πλευρά, τα νομικά ζητήματα που σου έχω αναλύσει, είναι διηθημένα και επεξεργασμένα με μελέτη και εμπειρία, ώστε να επιχειρηματολογώ με την καλλίτερη αντικειμενική προσέγγιση. Το παράδοξο βέβαια σε αυτήν την λειτουργία είναι όμως και συνειδησιακό και συναισθηματικό. Δηλαδή ότι ανέκαθεν, έπρεπε να έχω μελετήσει τις πιθανότητες και παραμέτρους που θα επέτρεπαν να εκμεταλλεύεσαι την επιχειρηματολογία των άλλων, για υποστήριξη των εθνικών μας επιδιώξεων. Και τώρα το ίδιο κίνητρο με διακατέχει. Φαινομενικά είναι απλό, αλλά σε διαβεβαιώνω ότι είναι πολύ δύσκολο και δεν χρειάζεται να προεκταθώ γιατί. Αν πάλι από την άλλη, πρέπει να εξυπηρετηθεί η αλήθεια και η αντικειμενική ενημέρωση για να μην τρέφουμε ψεύτικες ελπίδες και προσδοκίες, και να ξεφύγουμε από την πλάνη της ανεπαρκούς και ίσως σε κάποιες περιπτώσεις και για ιδιοτέλεια (δεν χρειάζεται να το αναλύσω) ενημερώσεως, το συνειδησιακό και συναισθηματικό διακύβευμα είναι μεγάλο.
Πχ. όπως έχει διαμορφωθεί πλέον η πραγματικότητα στην ανατολική Μεσόγειο, που βρίσκονται οι επιφανείς ΑΟΖολάγνοι;;; που ήθελαν να κάνουμε μονομερή (!!!;;;) οριοθέτηση και έτσι ύστερα θα αναγκάζαμε (!!!;;;) τα άλλα κράτη να έρθουν να μας ζητήσουν την οριοθέτηση και άφηναν μάλιστα να εννοηθεί πως, η δεδομένη δική μας εξαγγελία θα δέσμευε τους άλλους, να αποδεχτούν a priori την δική μας άποψη και μέθοδο οριοθετήσεως;;;. Ιδού λοιπόν. Η Τουρκία εξήγγειλε περιοχή, που όπως έχω σημειώσει (στην «παρθενική» μου σε αυτό το άρθρο της κας Αδάμ εμφάνιση), βρίσκεται μέσα σε περιοχή που εμείς θεωρούμε (και καλά κάνουμε φυσικά), ως ελληνική ΑΟΖ-Υφαλοκρηπίδα. Γιατί λοιπόν τώρα δεν λέμε πολύ απλά και σταράτα στην Τουρκία που μας προκάλεσε και μας προσκάλεσε: ελάτε να συζητήσουμε πως στοιχειοθετείτε δικαιώματα στην περιοχή;;; και να καλέσουμε και τους Αιγύπτιους να καθίσουμε όλοι μαζί να τα βρούμε και να οριοθετήσουμε;;; Και ποιες απόψεις έχουν οι διαπρύσιοι υποστηρικτές της ΑΟΖ τώρα που μας την βγήκαν οι τούρκοι;;; Και αν αυτό το σενάριο δεν μας αρέσει ή δεν μας βγαίνει, γιατί τότε, λέω εγώ, δεν προσφεύγουμε τώρα, αμέσως, στο ΔΔΧ ζητώντας την λήψη προσωρινών μέτρων, με αιτίαση ότι βλάπτονται έννομα συμφέροντά μας (βέβαια δεν θα συμβεί και τίποτα πολύ σπουδαίο), αλλά μπροστά στην διεθνή κοινότητα, αφενός αφοπλίζουμε την Τουρκία από τους ασφαλείς λεονταρισμούς της β) της ανοίγουμε άλλο ένα διεθνές, και όχι μόνο διμερές, μέτωπο να αντιμετωπίσει και όχι κάτω από τις ιδανικότερες για αυτήν διεθνείς συγκυρίες αφού έχει και σχετική κατακραυγή, και γ) θα αναγκασθεί τότε ή να παραστεί στο Δικαστήριο και να τελειώνουμε και με τα πολιτικά ήξεις αφίξεις, ή να σταματήσει τις στρατιωτικές τις απειλές και την γνωστή τακτική της να μετακυλύει το ζήτημα στον αδύναμο λόγω συγκυρίας κρίκο;;; Λοιπόν;;; αυτά είναι καθαρά νομικά και επεξεργασμένα σενάρια παλαιόθεν και αν ακόμη ξέρουμε εκ προοιμίου (με αναγωγή στην αντίστοιχη προσφυγή μας το 1976 στο ΔΔΧ), το τι μάλλον θα συμβεί, τουλάχιστον θα έχουμε φανεί σύννομοι με το διεθνές δίκαιο που υποστηρίζουμε σθεναρά, θα εκθέσουμε την τακτική του εκβιασμού, θα, θα, θα,… και τέλος, δεν θα έχουμε χάσει και το εθνικό μας γόητρο, αναβάλλοντας για 2-3 χρόνια οιανδήποτε εξέλιξη;;;
Αλλά σου έχω γράψει πως μου βρωμάει η όλη υπόθεση και δεν χρειάζεται να επανέλθω.
Εμείς λυπάμαι που το λέω και ξέρω τι λέω, είμαστε δεδομένοι και μονίμως γι’ αυτό και χαμένοι.
(συνεχίζεται)
Παύλος Γ. Φωτίου
@Zulu
ΑπάντησηΔιαγραφή2ο μέρος.
Και τώρα στην δική σου σκέψη: «Δηλαδή, αν στις υπό αμφισβήτηση περιοχές δοθούν τα δικαιώματα για έρευνα/εξόρυξη σε αμερικάνικες / ευρωπαϊκές και ρώσικες εταιρείες τότε η Τουρκία δεν μπορεί να επέμβει. Άρα μήπως γίνει de facto απόδοση στην ελληνική ΑΟΖ;». Διερωτώμαι, μήπως πρέπει να υπολογίσουμε α)ότι με δυσκολία οι εταιρείες αναλαμβάνουν έργα σε περιοχές που δεν τους εξασφαλίζεται βεβαιότητα;;; β)και ποιες τόσων ετερόκλιτων όπως λες συμφερόντων εταιρείες μπορούν να συνεργαστούν;;; και άλλα ακόμη συναφή ερωτήματα. Αλλά από την νομική πλευρά, δεν γίνεται de facto απόδοση της ελληνικής ΑΟΖ όταν κάποιο άλλο κράτος θα μπορεί με νομικά εργαλεία να ακυρώσει ή αναβάλει τις εργασίες. Δεν είναι έτσι απλά τα ζητήματα αυτά.
Στο άλλο θέμα που βάζεις (ήδη σου έχω γράψει την νομική παράμετρο), αμφιβάλλω ότι η πόντιση καλωδίων και σωληναγωγών σε «φιλική θαλάσσια περιοχή» μπορεί να προσφέρει καλλίτερες εγγυήσεις, αφού ο «εχθρός» αναγκαστικά θα είναι πιο αποτελεσματικός και προστατευτικός, γιατί η κάθε μομφή σε περίπτωση δολιοφθοράς θα στρέφεται αμέσως εναντίον του και σε αυτήν την περίπτωση που θα παίζονται κολοσσιαία κεφάλαια και συμφέροντα…άντε να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας.
Τέλος, για τις παρατηρήσεις σου: α)«Και εδώ να θυμίσω ότι το Ισραήλ "αναγνωρίζει" την ελληνική ΑΟΖ. Αυτό σημαίνει ότι….» Και λοιπόν;;;Και η Τουρκία έχει αναγνωρίσει το ψευδοκράτος. Έχει νομικά αποτελέσματα;;; Και αν το Ισραήλ λέει, έχετε δίκιο και έτσι είναι η ΑΟΖ σας στο Καστελόριζο. Αυτό επάγεται νομικά αποτελέσματα κατοχυρώσεως κυριαρχικών δικαιωμάτων;;; και μπορούμε να πάμε να εξορύξουμε;;; Φληναφήματα, που έχουν γραφτεί κατά κόρον από τους υπέρμαχους της ΑΟΖ, δημοσιογράφους και ακαδημαϊκούς και μάλιστα και από τον «πατέρα της ΑΟΖ» και έχουν αναφερθεί και σε καταγγελτικές συνεντεύξεις του (και είναι αυτός ο ίδιος, ο οποίος, αφού με την ΑΟΖ δεν βγάλαμε, από πρόπερσι που την ξεκίνησε, τα δισεκατομμύρια που υπολόγιζε, έφερε προ ημερών στο «φως της δημοσιότητας» και την ιστορία με τα χρεόγραφα του 1932 της «Τράπεζας της Ανατολής», αξίας…τρισεκατομμυρίων ευρώ τώρα, και ίσως δούμε και ακούσουμε και πολλά άλλα τέτοια όμορφα, αφού το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη!!!).
β) «…η Ε.Ε. έχει ανάγκη για απεξάρτηση από την Ρωσία, το Αζερμπαϊτζάν και τις άλλες χώρες της Κασπίας, αλλά και από τις χώρες της Μέσης Ανατολής». Έχει αναφερθεί και ο καθηγητής κ. Μάζης στο ότι: «οι ΗΠΑ επιθυμούν να αποδεσμευθεί η δύση και η ΕΕ από τους ισλαμικούς υδρογονάνθρακες». Αυτές είναι γεωπολιτικές απόψεις και χρειάζονται και την ανάλογη γεωστρατηγική παιδεία για να συζητηθούν. Εγώ στερούμαι τέτοιων γνώσεων και μιλώ και γράφω κατά συμπερασμό λογικής. Και καταλήγω πως, εάν θεωρήσω έτσι τις τάσεις ΗΠΑ και ΕΕ, αυτό σημαίνει πως οπουδήποτε μπορούν να στηρίξουν την γεωστρατηγική τους οι ισχυροί αυτοί δύο άξονες, θα το πράξουν στρεφόμενοι προς τα εκεί, χωρίς συναισθηματισμούς και άλλα τέτοια. Πάρε παράδειγμα ότι, η Obama administration, τελευταία, δείχνει κάποια πολιτικο-διπλωματική απόσταση ακόμη και από τους μέχρι πρότινος «αδελφούς» ισραηλίτες, και τα λόμπι τους, χωρίς φυσικά να τους εγκαταλείπει, αφού είναι το προπύργιο ανάσχεσης του αντιαμερικανισμού των αράβων και του Ιράν ειδικότερα. Και για την εγκατάλειψη αυτήν, έχω και μια, ίσως καινοφανή σκέψη, που μπορεί να μοιάζει υπερβολική, αλλά σε τέτοια ζητήματα όπου οι παράγοντες διαμορφώνονται βάσει συμφερόντων, μπορεί να αποδειχτεί και ρεαλιστική, ότι δηλαδή, αφ’ ης οι ΗΠΑ συνειδητοποίησαν πως η πληθυσμιακή σύσταση του ισραηλινού κράτους έχει «διαβρωθεί» από τα δύο εκατομμύρια περίπου των ρώσων-εβραίων, που έχουν αναλάβει και τα ηνία σε πολλούς κρίσιμους τομείς της δημόσιας ζωής και στην κοινωνία, η αποστασιοποίηση των ΗΠΑ, ίσως να είναι θυμική αλλά ίσως και εκβιαστική, και δεν ξέρουμε που θα βγάλει στο τέλος και σε αυτό αιτιολογώ και την φαινομενική έως τώρα ρωσική αδράνεια για την περιοχή, μέχρι να δούνε που γέρνει η πλάστιγγα για να πάρουν πιο δυναμική θέση!
(Να τελειώνουμε ή να συνεχίσουμε;;; Ιδού η απορία!)
Παύλος Γ. Φωτίου
1. Καλά και εγώ δεν είμαι ειδικός, αλλά το ψάχνω το θέμα και ακούω όλες τις απόψεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή2. Οι ΑΟΖλάγνοι δεν έλεγαν να οριοθετήσουμε μόνοι μας την ΑΟΖ αλλά να την ανακηρύξουμε.
3. "Να τελειώνουμε ή να συνεχίσουμε;;; Ιδού η απορία!" χαχαχαχα... πάντως ωραία και πολιτισμένα τα λέμε..!
Κύριε Φωτίου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τελευταίο σχόλιό σας (που απευθυνόταν σε μένα) μου δημιούργησε τον ακόλουθο προβληματισμό. Εννοείται πως οι τυχόν διορθώσεις σας και απόψεις σας είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτες.
Έχω την αίσθηση πως αυτό που μας ανήκει ab initio (εξ αρχής) και ipso facto (εκ του γεγονότος) είναι το δικαίωμα να έχουμε υφαλοκρηπίδα, και αυτό λόγω της ύπαρξης ακτών. Αυτό όμως είναι κάτι το διαφορετικό από το «πόση» υφαλοκρηπίδα δικαιούμαστε, δηλαδή ποια είναι τα όριά της. Το θέμα αυτό καθορίζεται εν μέρει στο άρθρο 76 της UNCLOS, στην παράγραφο 10 όμως του άρθρου αυτού διαβάζω: «10. Οι διατάξεις αυτού του άρθρου δεν θίγουν το θέμα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας μεταξύ των Κρατών με έναντι ή προσκείμενες ακτές». Από την πρόταση αυτή καταλαβαίνω ότι η υφαλοκρηπίδα είναι αυτόματα οριοθετημένη μόνο όταν τα χωρικά ύδατα δύο κρατών απέχουν τουλάχιστον 700 ν.μ. Για την περίπτωση που αυτό δε συμβαίνει (όπως ισχύει σε όλη τη Μεσόγειο) οι σχετικές ρυθμίσεις γίνονται με το άρθρο 83 «Οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας μεταξύ Κρατών με έναντι ή προσκείμενες ακτές». Αντιλαμβάνομαι, συνεπώς, ότι για την περίπτωση της Ελλάδας το θέμα των ορίων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας παραμένει ανοιχτό, κατά τον ίδιο τρόπο με αυτό της ΑΟΖ, μέχρις ότου υπάρξει συμφωνία με τα όμορα κράτη ή απόφαση διεθνούς δικαστηρίου μετά από προσφυγή. Άρα δεν υπάρχει λύση πέραν των διαπραγματεύσεων ή του ΔΔΧ, (αφού η τρίτη επιλογή, δηλ. η επιβολή της θέλησής μας δια της ισχύος, οικονομικής, πολιτικής, στρατιωτικής, διπλωματικής κλπ. είναι εκτός πραγματικότητας) μια και οποιαδήποτε ενέργεια από την πλευρά μας είναι εκτεθειμένη σε νομικές ενέργειες από τα όμορα κράτη. Εκτός εάν, και εδώ κυρίως επικαλούμαι την ειδικευμένη γνώση σας, μπορεί να θεωρηθεί ότι ένα κομμάτι της υφαλοκρηπίδας μας είναι «εκτός αμφισβήτησης» από οποιονδήποτε οπότε μπορούμε, προς το παρόν, να δραστηριοποιηθούμε αποκλειστικά σε αυτό.
@ Zulu
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπί των 1 και 3, προσωπικά με χαροποιεί όταν γίνεται σοβαρή και σε κόσμιο επίπεδο συζήτηση και θεωρώ πως η ακαδημαϊκή ελευθερία στην διατύπωση των απόψεων και επιχειρημάτων δεν απαγορεύει την στο ίδιο πνεύμα διαφωνία. Συνεπώς, εφόσον χρειάζεται περισσότερη συζήτηση γιατί όχι να μην την κάνουμε αλλά με γνώμονα να μην διαιωνίζουμε τα θέματα χάριν της συζητήσεως, αφού όλοι ξέρουμε πως όλα τα θέματα που έχουν να κάνουν με τα εθνικά ζητήματα και ιδιαίτερα με το διεθνές δίκαιο είναι ατελείωτα και μια ολόκληρη είναι ελάχιστος χρόνος.
Επί του 2, συμφωνώ ότι «Οι ΑΟΖλάγνοι δεν έλεγαν να οριοθετήσουμε μόνοι μας την ΑΟΖ αλλά να την ανακηρύξουμε», αλλά πρόσεξε το σκεπτικό μου. Η ανακήρυξη είναι μια απλή ανακοίνωση προς τον Γεν. Γραμματέα του ΟΗΕ που θα λέει το απλό: Greece claims EEZ up to 200nm from the baselines from which the breadth of the territorial sea is measured. Αυτό θα κυκλοφορήσει μέσω των Law of the Sea Bulletins, για ενημέρωση της διεθνούς κοινότητας και ΔΕΝ σημαίνει τίποτα, αφού δεν επάγεται νομικά αποτελέσματα, δηλαδή ούτε αυτήν καθ’ αυτήν την άσκηση των προβλεπομένων κυριαρχικών δικαιωμάτων (όπως αντιθέτως επάγεται η Υφαλοκρηπίδα χωρίς καν να χρειάζεται να διακηρυχθεί).
Διαβάζοντας πιο προσεκτικά λοιπόν όσα έλεγαν οι ΑΟΖολάγνοι, όταν ήθελαν την ανακήρυξη της ΑΟΖ και συνόδευαν την πρότασή τους με τον γνωστό χάρτη υπολογισμού της με την μέση γραμμή, τι άλλο έλεγαν; Και άλλωστε οι λέξεις μπορεί από μόνες τους να κυριολεκτούν αλλά τα συμφραζόμενα συμπληρώνουν αυτά που οι λέξεις εννοούν. Άλλωστε η νομική γλώσσα και η διαχείρισή της έχει διαφορετικές αναγνώσεις γι’ αυτό δες και το link; http://27.131.72.2/~agora/?p=17837#comments και θα καταλάβεις ότι αρχικά υποστηριζόταν η άποψη όπως την έχω διατυπώσει.
Τώρα τι λες;;; Να τελειώνουμε ή να συνεχίσουμε;;; Εκτός φυσικά αν υπάρχει κάτι σημαντικό που χρειάζεται περισσότερη κουβέντα.
Παύλος Γ. Φωτίου
@ Ηλία από Κομοτηνή
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαπιστώνω με ιδιαίτερη εκτίμηση και έπαινο, πως εντρυφάτε σε εμπεριστατωμένη μελέτη και την ανάλυση της Συμβάσεως 1982. Καταρχάς πολύ σωστά συμπεραίνετε ότι, η Υφαλοκρηπίδα (όπως ομοίως και η ΑΟΖ) (άρθρα 76(1) και 55 αντίστοιχα), λογίζονται έξω από την Χωρική Θάλασσα (για εμάς δηλαδή έξω από τα 6νμ). Και πάλι σωστά συμπεραίνετε ερμηνεύοντας την σχετική διάταξη, ότι δυνάμει του άρθρου 77(3), τα κυριαρχικά δικαιώματα έρευνας και εκμεταλλεύσεως της Υφαλοκρηπίδας ανήκουν στο Κράτος και εθιμικώς, φυσικώ δικαίω (σε αντίθεση με τα αντίστοιχα για την ΑΟΖ, για την οποία δεν υπάρχει αντίστοιχη πρόνοια στην Σύμβαση, αλλά δεν έχει πιστοποιηθεί ούτε από την πρακτική των κρατών ούτε και από διεθνές δικαιοδοτικό όργανο, ώστε να έχει διαμορφωθεί κανόνας εθιμικού δικαίου, ασχέτως εάν η ΑΟΖ είναι θεσμός εθιμικού δικαίου). Και προσέξτε τώρα το σημαντικό: η εθιμική αποκρυστάλλωση του κανόνα περί των κυριαρχικών δικαιωμάτων, έχει κριθεί στο ΔΔΧ στις υποθέσεις North Sea Continental Sea 1969 ως εξής: «The rights of the coastal state in respect of the area of the continental self that constitutes a natural prologation of its land territory into and under the sea exist ipso facto and ab initio, by virtue of its sovereignty over the land, and as an extension of it in an exercise of sovereign rights for exploiting the seabed and exploring its natural resources. In short there is here an inherent right» (1969, ICJ Rep. 3, at 23).
Αυτό το «inherent right» επικαλούμαι γι’ αυτό που καταλήγετε ότι υπονοώ: «… μπορεί να θεωρηθεί ότι ένα κομμάτι της υφαλοκρηπίδας μας είναι «εκτός αμφισβήτησης» από οποιονδήποτε οπότε μπορούμε, προς το παρόν, να δραστηριοποιηθούμε αποκλειστικά σε αυτό». ΝΑΙ ακριβώς αυτό υποδεικνύω και έχω περιγράψει όχι ότι μόνο μπορούμε αλλά νομιμοποιούμαστε να ερευνήσουμε και να εκμεταλλευτούμε την περιοχή της Υφαλοκρηπίδας μας και όχι της ΑΟΖ, νότια της Κρήτης-Γαυδοπούλας-Γαύδου, εκτός της χωρικής μας θάλασσας, σε εύλογη απόσταση που μόνοι μας θα κρίνουμε ότι δεν προκαλούμε την οιανδήποτε αντίδραση από την ενδιαφερόμενη Λιβύη, επειδή η νομική σημασία της ab initio ασκήσεως των κυριαρχικών δικαιωμάτων της έρευνας και εκμετάλλευσης στην φυσική προέκταση των ακτών (natural prologation) στο συνεχόμενο υποθαλάσσιο υπέδαφος είναι φυσικό μας δικαίωμα (inherent right = αυθύπαρκτο διακίωμα) και οπωσδήποτε «…είναι (όπως σωστά λέτε), κάτι το διαφορετικό από το «πόση» υφαλοκρηπίδα δικαιούμαστε, δηλαδή ποια είναι τα όριά της..», σύμφωνα με την πρόνοια του άρθρου 76(10) και του 83, τις οπόιες ομοίως μνημονεύετε ορθώς, αλλά διατάξεις που ορίζουν την προοπτική και τις αρχές οριοθετήσεως της ζώνης. Το άρθρο 76(10) μάλιστα ερμηνεύεται ώστε τα Κράτη να αποφεύγουν περιοχές που ενδεχομένως δημιουργούν περιθώρια ενστάσεως από μέρους άλλου ενδιαφερομένου Κράτους, πράγμα που εγώ έχω τονίσει στην περίπτωσή μας με την Λιβύη. Καθ’ όσον ένα Κράτος δεν μπορεί ενώπιον της ενδεχομένης απροθυμίας, ή αδιαφορίας ή κωλυσιεργίας του γειτονικού Κράτους να μην έχει την δυνατότητα εσαεί, να ασκήσει το αναγνωρισμένο αυθύπαρκτο δικαίωμά του.
Σας ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη που δείχνετε στον σχολιασμό μου, το ενδιαφέρον σας για τα εθνικά ζητήματα και την προσπάθειά σας για πλήρη, λεπτομερειακή και κατά το δυνατόν αντικειμενική επιχειρηματολογία, σε θέματα που χρειάζονται επιμέλεια και προσοχή.
Παύλος Γ. Φωτίου
χαχαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν και άλλα άρθρα να σχολιάσουμε...