του Θοδωρή Γεωργακόπουλου
Την ώρα που το μίσος σκυλεύει το πτώμα μιας κοινωνίας που στ’ αλήθεια ποτέ δεν ζούσε και καμιά τρομερή ζωή, και καθώς η οργή θολώνει μυαλά και αναγκάζει μπούρδες να γραφτούν, χοντράδες να ειπωθούν και βία, πολλή πολλή βία να πλημμυρίσει δρόμους, timelines και walls, ας κάνουμε ένα βηματάκι πίσω κι ας κουβεντιάσουμε το εξής: Το χειρότερο πράγμα που έκανε το «κίνημα» των «Αγανακτισμένων» και η εδώ και ένα μήνα (αφηρημένη, αόριστη) διαμαρτυρία ολόκληρου του Ελληνικού λαού στη χώρα, είναι ότι πήρε τον (όποιο) διάλογο για την ασθένειά της και τον άλλαξε, τον μετέτρεψε σε μη-διάλογο για τα συμπτώματα. Στην αρχή με αθωότητα και αφέλεια, στη συνέχεια με ολοένα διογκούμενη ενσυνείδητη αφασία, μέχρι που φτάσαμε στο σήμερα, με τη χώρα ημιθανή, και εμάς να έχουμε ξεχάσει ποιο ήταν το θέμα της κουβέντας, το γιατί είμαστε όλοι εδώ και (κάνουμε ότι) συζητάμε.
Η συνέχεια εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.