27/12/10

Σταύρος Λυγερός: "Το σύνδρομο του ευρωπαϊκού επαρχιωτισμού"

H κρίση δανεισμού και η υπαγωγή της Ελλάδας σε διεθνή οικονομικό έλεγχο δεν ανέδειξε μόνο το κραυγαλέο έλλειμμα διαχειριστικής ικανότητας των πολιτικών ελίτ. Ανέδειξε και το βαθύρριζο σύνδρομο εξάρτησης των ελληνικών ελίτ. Επιβεβαιώθηκε η ευκολία με την οποία οι κατά βάση υπεύθυνοι για την κατάντια της Ελλάδας κατέφυγαν στην αγκαλιά των κηδεμόνων κι από εκεί κουνάνε το δάκτυλο στην κοινωνία.



Το «κόμμα του Μνημονίου» έχει ως κοινό παρονομαστή τον ιδεολογικό μεταπρατισμό και το μετέωρο κοσμοπολιτισμό, οι οποίοι προτάσσουν την ταμπέλα του ευρωπαϊσμού και του εκσυγχρονισμού. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για τη μία από τις δύο εκδοχές του ευρωπαϊκού επαρχιωτισμού. Η άλλη είναι η δαιμονοποίηση της ΕΕ και ευρύτερα της Δύσης. Η σύνδεση των δύο αυτών φαινομένων φαίνεται εκ πρώτης όψεως αβάσιμη, αλλά στην πραγματικότητα ο πολιτικοψυχολογικός μηχανισμός είναι ο ίδιος. Με τη μία ή την άλλη του εκδοχή, ο ευρωπαϊκός επαρχιωτισμός αντανακλά εθνικά πλέγματα και τάσεις στρουθοκαμηλισμού, που εμποδίζουν την ισότιμη συμμετοχή της όποιας εθνικής συνιστώσας στη διαμόρφωση του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι. Κάθε χώρα-μέλος της ΕΕ που σέβεται τον εαυτό της συμμετέχει στο ενοποιητικό εγχείρημα, προσκομίζοντας και όχι απαλλοτριώνοντας την εθνική της ιδιαιτερότητα και τις πολιτισμικές της αποσκευές.

Στην Ελλάδα, το σύνδρομο του ευρωπαϊκού επαρχιωτισμού έχει πρόσθετες αρνητικές επιπτώσεις, επειδή είναι η μόνη χώρα της ΕΕ που αντιμετωπίζει οξύ πρόβλημα εθνικής ασφάλειας. Μια μεγάλη μερίδα των ελίτ έχουν διολισθήσει στο μετέωρο κοσμοπολιτισμό, πίσω από τον οποίο κατά κανόνα υποκρύπτεται η ιδεολογία της εξάρτησης. Αρέσκονται να ξεχνούν ότι η γεωγραφία και η ιστορία έχουν καταδικάσει την Ελλάδα να ζει σε μια ενδιάμεση ζώνη, η οποία δεν είναι ούτε Ανατολή ούτε, όμως, και τυπική Δύση. Αρέσκονται να ξεχνούν ότι τα Βαλκάνια και η Ανατολική Μεσόγειος κλυδωνίζονται ακόμα από το εκρηκτικό μείγμα των παραδοσιακών εθνικών αντιθέσεων και των εξωτερικών επεμβάσεων.

Η συμμετοχή στην ΕΕ είναι αναμφιβόλως ένα στρατηγικό πλεονέκτημα, αλλά προς το παρόν τουλάχιστον δεν εγγυάται την εθνική ασφάλεια. Με άλλα λόγια, με την ένταξή της, η Ελλάδα δεν μετακόμισε ως διά μαγείας κάπου μεταξύ Λουξεμβούργου και Ολλανδίας! Συνεχίζει με το ένα πόδι να χορεύει στους ρυθμούς της υπερεθνικής ευρωπαϊκής ενοποίησης και με το άλλο στο ρυθμό των παραδοσιακών εθνικών προκαταλήψεων και αντιθέσεων της περιοχής. Η αντίφαση αυτή δεν εξορκίζεται όσα κοινοτικά πιστοποιητικά κι αν αποκτήσει. Και οι δύο όψεις του επαρχιωτισμού έχουν την τάση να παρακάμπτουν από διαφορετικούς δρόμους αυτή την αντίφαση, ενώ το ζητούμενο είναι ο πολιτικός χειρισμός της.

Το ίδιο ισχύει με τα προβλήματα στη δομή της Ευρωζώνης, τα οποία ανέδειξε η κρίση. Όσο η οικονομική και πολιτική ενοποίηση παραμένουν υποτυπώδεις, όσο δηλαδή η ΕΕ δεν μπορεί να εγγυηθεί επαρκώς τόσο την εθνική ασφάλεια των χωρών-μελών της όσο και την οικονομική σύγκλιση και κοινωνική συνοχή της, τα εθνικά κράτη είναι υποχρεωμένα να κάνουν τους δικούς τους λογαριασμούς και να στηρίζονται στον εαυτό τους. Η προάσπιση των κάθε είδους εθνικών συμφερόντων των χωρών-μελών είναι θεμιτή, ακόμα κι αν αυτό δημιουργεί προβλήματα στην προώθηση πολιτικών, τις οποίες υποστηρίζει η πλειοψηφία των χωρών-μελών. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο οι συνθήκες προβλέπουν το δικαίωμα άσκησης βέτο.

Οι εκπρόσωποι του ευρωπαϊκού επαρχιωτισμού που υψώνουν τη σημασία του ευρωπαϊ σμού θεωρούν σχεδόν εξ υπαρχής καταχρηστική και αντιευρωπαϊκή στάση την άσκηση βέτο. Είναι έτοιμοι να υιοθετήσουν τις όποιες πολιτικές σκοπιμότητες, που έχουν ευρωπαϊκό περιτύλιγμα, ακόμα κι αν αυτές θίγουν την εθνική οικονομία ή ακόμα και την εθνική ασφάλεια. Στην πραγματικότητα, προσφέρουν πολύ κακές υπηρεσίες στην υπόθεση της Ενωμένης Ευρώπης. Κι αυτό, επειδή διευκολύνουν τις μεγάλες χώρες-μέλη, που κατά κανόνα διαμορφώνουν το κλίμα και υπαγορεύουν τις πολιτικές επιλογές, να χρησιμοποιούν την ΕΕ σαν όχημα για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους και μάλιστα σε βάρος μικρότερων χωρών-μελών. Τέτοιου είδους πρακτικές, όμως, δεν παραβιάζουν μόνο τη θεμελιώδη αρχή της κοινοτικής αλληλεγγύης. Λειτουργούν και σαν βόμβες στα θεμέλια του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Το ενοποιητικό εγχείρημα θα είναι ευσταθές και θα έχει μέλλον μόνο εάν σεβαστεί τα ζωτικά εθνικά συμφέροντα των χωρών-μελών και πατήσει στον καλώς εννοούμενο πατριωτισμό των επιμέρους συνιστωσών. Η περίπτωση της Γερμανίας αυτή την περίοδο είναι ενδεικτική. 

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" στις 15/12/10

8 σχόλια:

  1. ΑΠ.ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
    Καιρια, εύστοχη και συνοπτική ανάλυση. Η άλλη πλευρά του νομίσματος που αναφέρει χωρις όμως να επιμένει ο
    κ. Λυγερος είναι η "δαιμονοποίηση της Δύσης" ή, σε μορφή παραληρήματος, η σωτηρία "από το ξανθό γένος, τη συμμαχία των Ορθοδόξων" κλπ.Όχι παντως, και στις δυο περίπτωσεις, σωτηρία μετις δικές μας δυνάμεις και τις επιβαλλομενες συμμαχίες βεβαιως. Δικες μας δυνάμεις:εννοώ με εθνική αντίληψη για το συμφέρον της χώρας. Το αντιστροφο φαίνεται από το διαχωρισμό (και τους καυγάδες εδω στο ιστολόγιο)σε φιλοάραβες ή φιλοισαρηλινούς (με αφορμή την προσέγγιση με το Ισραηλ)ενω κριτήριο θα όφειλε να είναι το συμφέρον της χώρας. Συνεχίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΑΠ.ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
    Παλιότερα, το ξέρουμε, είμασταν η μοναδική χώρα στην Ευρωπη (και στον κοσμο) με Γαλλικό,Αγγλικό και Ρωσικό κόμμα, έτσι ήταν ο τίτλος τους.
    Μετά το 1922 η δεξιά κατηγορούσε το ΚΚΕ για προδοσία στη Μ.Ασια λησμονωντας ότι το Οικαδε και η "μικρά αλλά έντιμος Ελλάς" ήταν δικα της συνθήματα.
    Μεταπολεμικά η Αριστερά κατηγορούσε τη Δεξιά για υποτέλεια λησμονώντας ότι η υπακοή της ηγεσίας του ΚΚ στην ΕΣΣΔ ξεπερνουσε κάθε νοητό όριο. Και οι δυο πλευρές, η αστική¨ελιτ αλλά και η ηγεσία της λαϊκής, ας πουμε, μερίδας, υπηρετούσαν την εξα΄ρτηση με διαφορες δικαιολογίες και επιχειρήματα, μερικά από ταοποία δεν ήταν, μάλιστα, αβα΄σιμα.
    Και σήμερα ακόμα πολλοί θεωρουν υπεύθυνη την Αριστερά για τις ιδεολογικές κατευθυνσεις...των κυβερνήσεων! των κυβρνήσεων είτε της ΝΔ (ιδίως του κ. Μητσοτακη) είτεκυρίως των Σημίτη/Παπανδρέου λησμονώντας(;)ακριβώς ότι οι τρεις αυτοί πρωθυπουργοί και η πολιτική τους έχουν τόση σχέση μετην Αριστερά όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο και ότι πάντως δεν ήταν κυβέρνηση η Αριστερά-ούτε του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Αντίστροφα-και κλείνω-η Αριστερά (με μερική εξαίρεση κατά περιόδους του ΚΚΕ) αρνείται να δει ότι στην "αστική" πλευρά (μιλαω για το ηγετικό επίπεδο) υπάρχουν (λίγες, αδύναμες ίσως,αλλα υπαρκτές) δυνάμεις με εθνική αντίληψη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Αρχή μαθήσεως η τών ονομάτων επίσκεψις"(Αντισθένης).Ξενολογία στήν αρχαία ελληνική σήμαινε στροτλογία ξένων μισθοφόρων.Σήμερα σημαίνει λ ό γ ο ς περί τών ξένων,στάση έναντι τών ξένων,αντιμετώπιση τών ξένων,θεωρητική καί πρακτική καί το αντίστροφο....
    "Μέ τήν άμβλυση τού πατριωτικού συναισθήματος πού καλλιεργούν έν ονόματι τής "προοδευτικότητας"δήθεν,οι κρατούντες τίς τελευταίες δύο δεκαετίες,προκαλούν από αντίδραση έκρηξη φιλοπατρίας στόν ελληνκικό λαό{από τήν άκρα δεξιά μέχρι τήν άκρα αριστερά).Οι ΄Ελληνες λοιπόν θεωρούν ότι είναι εθνική αυτογνωσία τό νά πιστεύουν ότι είμαστε οι καλύτεροι στόν κόσμο.
    ...Δέν λέει "είμαστε οι καλύτεροι",αλλά "είμαστε οι καλυτερότεροι",όπως τού τό έμαθαν οι κωμικοί μας τής τηλεόρασης ,οι Ψευτο-Αριστοφάνηδες.
    ...Στήν πραγματικότητα η αλήθεια είναι κάπου στή μέση.Καί εδώ θριαμβευει η Αριστοτείκή μεσότης ή η θεωρία τής σχετικότητος τού Αινστάιν(άν όχι τού Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή στό Βερολίνο),αλλά καί η Ηρακλείτεια ρήση "έκ τών διαφερόντων κ α λ λ ί σ τ η
    α ρ μ ο ν ί α ".Τά δύο άκρα (εμείς "Οι Ελληνες είμαστε οι καλύτεροι",οι άλλοι :"Οι ΄Ελληνες είναι οι χειρότεροι")προστιθέμενα καί διαιρούμενα διά δύο δίνουν περίπου τό σωστό,όπως σ'όλες άλλωστε τίς αδραίες θέσεις.Η αλήθεια(ή μάλλον,τό ορθό)είναι πάντα κάπου στή μέση(""χρυσή τομή","μέση οδός").Δέν υπάρχει κι άς λένε "περιούσις λαός",ούτε "μαύρο πρόβατο"τής κοινωνίας τών εθνών.Κάθε αντίθετη άποψη από αυτή συνιστά
    ρ α τ σ ι σ μ ό (δηλαδή φυλετική προκατάληψη υπέρ ή κατά)....
    Γι'αυτό λέει ο Σεφέρης ότι τό "δαιμόνιον τής φυλής"εις μέν τό εξωτερικό σημαίνει τήν ικανότητα διάκρισης τών Ελλήνων,εις δε τό εσωτερικό σημαίνει τόν κατεξευτελισμό τών θεσμών.Μέ τό δεύτερο εννοούσε ότι εδώ από αναξιοκρατία καί ανικανότητα ανέρχονται σέ υψηλές θέσεις καί καταρρακώνουν τούς θεσμούς,(π.χ.ανεπαρκείς ηγέτες,μαιμούδες επιστήμονες,ανάξιοι αξιωματούχοι,αμαθείς καί διεφθαρμένοι."Μέντορες","Νονοί","Νέστορες"τού θεάτρου,τής λογοτεχνίας,τών εκδόσεων κ.λπ.Γενικά υπαρχει λειψανδρία,όλο "τάχαμου"καί "δήθεν",τό "κεραμεούν καί φαύλον".΄Ετσι π.χ.όχι μόνο γίνεται καθηγητής Πανεπιστημίου μέ κλωτσιές καί γροθιές,μέ ίντριγκες καί βυσσοδομία,χωρίς επιστημονικό ερευνητικό έργο,χωρίς σοβαρές σπουδές,χωρίς γλωσσομάθεια καί ακαδημαικό ήθος καί κύρος,αλλά με μόνον προσόν ότι κουβαλούσε κάποτε κουλοπρεπώς τήν τσάντα τού "κυρίου Καθηγητού"(ή τού "κύριου Καθηγητή"!)ως καλός "τσαντάκιας"(μέ αυτή τήν ιδιάζουσα σημασία τού όρου)....
    {Η ΞΕΝΟΛΟΓΙΑ ΤΏΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ}τού αειμνηστου καθηγητή Πανεπιστημίου ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ!}

    Μήπως αγαπητοί συνέλληνες τόσα χρόνια κρατούσαμε καί εμείς στίς θέσεις τίς βουλευτικές,ανθρώπους όπως τους περιγράφει ο αείμνηστος:
    Δηλαδή μέν τήν ψήφον μας ,στείλαμε στό Βουλευτήριο ανάξιους,γιά νά κυβερνήσουν-Διοικήσουν αυτόν τόν "τόπον";τήν Πατρίδα μας ήθελα να πώ!
    Αλλά καί τώρα με τήν "λίστα"πάλιν οι περιβόητες "ελίτ"θά δράσουν,εν αγνοία,τού δύσμοιρου,καλοκάγαθου,φιλότιμου,φιλόξενου ΄Ελληνα Πολίτη!
    ΠΟΛΥΒΙΟΣ .(ΧΑΙΡΕ!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. «...Κάθε χώρα-μέλος της ΕΕ που σέβεται τον εαυτό της συμμετέχει στο ενοποιητικό εγχείρημα, προσκομίζοντας και όχι απαλλοτριώνοντας την εθνική της ιδιαιτερότητα και τις πολιτισμικές της αποσκευές. ...»
    - Θα συμφωνούσα περισσότερο με τον σεβαστό συντάκτη, αν -εκτός της πρώτης επίστρωσης- έφτανε βαθύτερα την τομή του.
    Αν -δηλαδή- αναφέρονταν και στους μακρούς βραχίονες που κινούν κάποια νήματα της ΕΕ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σωστή η ανάλυση του Σταύρου Λυγερού αλλά και τα σχόλια του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ. Όμως, μέσα και από τις δύο προσεγγίσεις της νεοελληνικής πραγματικότητας ξεπηδάει μια διαλεκτική αντίφαση (όχι των προσεγγίσεων, αλλά της ίδιας της πραγματικότητας, όπως επισημαίνει έμμεσα στο τέλος του σχολίου του και ο ΠΟΛΥΒΙΟΣ).

    Δηλαδή, ενώ μπορούμε χονδρικά να βαφτίσουμε τις δύο ακραίες τάσεις της κοινωνίας ως "Δυτικολιγούρηδες" εναντίον "Ρωσσολιγούρηδων", η αντίστοιχη διάζευξη σε επίπεδο ελίτ είναι "Ευρωλιγούρηδες" εναντίον "Αμερικανολιγούρηδων". Είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς η συγκεκριμένη μορφή αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας που έχουμε επιλέξει, διαστρέφει το διαλεκτικό δίλημμα της κοινωνίας (μεταξύ του δυτικού και του ανατολικού πόλου) και το μετατρέπει σε εσωτερικό διαλεκτικό δίλημμα του ενός πόλου (δυτικού), περιορίζοντας έτσι το εύρος δυνατοτήτων που θα μπορούσαμε να είχαμε σαν κράτος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΕΜΕΙΣ, Ο ΑΠΛΟΣ ΛΑΟΣ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ.

    ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΕΣΣΙΑΣ.

    ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ.

    ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ.

    ΟΤΙ ΜΑΣ ΚΑΤΑΔΥΝΑΣΤΕΥΕΙ ΚΑΙ ΟΤΙ ΜΑΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΝΕΙ ΕΜΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΤΙΝΑΞΟΥΜΕ.


    ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΟΥΜΕ Ή ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ, Η΄ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΜΑΣ.


    Ε.Α.Μ. :
    "ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΤΕΡΑΝΝΙΑΣ, ΔΙΑΛΕΓΕΙ Ή ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ, Ή ΤΑ ΟΠΛΑ"

    ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΤΡΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ωρέ ΠΟΛΥΒΙε .(ΧΑΙΡΕ!),

    Τι ωραία πράγματα που έγραψες, ειδικά για την αναξιοκρατία και ειδικώτερα για τους .... καθηγητέλους (!) των Ελληνικών Πανεπιστημίων ... !

    Αν γνώριζες πόσοι από αυτούς, ενώ είχαν χουντικές περγαμηνές, έφθασαν στο σημείο να γίνουν μέχρι και ... κνίτες προκειμένου να πάρουν την πολυπόθητη υποστήριξη του Κου Κου Εεε!

    Τι να κάνουμε, ας τα βλέπουμε εμείς που γυρίσαμε πίσω στην Πατρίδα μετά από τις σπουδές μας στο Εξωτερικό για να φάμε .... μια χλαπάτσα!

    Να φάμε στη μάπα όλο αυτόν τον εσμό των παλιανθρώπων οι οποίοι νέμονται όλα τα ΜΜΕ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΡΩΣΣΟΛΙΓΟΥΡΙΔΕΣ!ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΠΟΛΕΜΟ Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΟΥΣ ΜΕΙΩΘΗΚΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ.ΑΠΛΑ ΤΑ 60 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ "ΑΝΗΚΟΜΕΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΥΣΗΝ" ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΑΝ ΓΕΝΕΕΣ ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ ΦΙΛΑ ΠΡΟΣΚΕΙΜΕΝΕΣ ΠΡΟΣ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ-ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ,ΚΑΙ ΑΣ ΕΧΟΥΝ ΒΛΑΨΕΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΟΙ ΧΩΡΕΣ ΑΥΤΕΣ( ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ,ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ) ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΡΡΕΙ Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ, ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΑΝ ΤΑ ΑΜΥΝΤΙΚΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΓΕΝΕΩΝ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΒΆΛΛΟΥΝ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥΣ, ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΡΩΣΣΟΛΙΓΟΥΡΙΔΕΣ.
    ΚΑΘΑΡΗ ΨΥΧΟΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ.60 ΧΡΟΝΙΑ ΤΥΦΛΗΣ ΥΠΑΚΟΗΣ ΣΤΑ ΚΕΛΕΥΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ ΕΦΕΡΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ.20 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΕΣΣΔ ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΚΟΛΛΗΜΕΝΟΙ ΠΟΥ ΑΝΗΚΟΥΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΥΣΗΝ.
    ΟΛΕΣ ΟΙ ΧΩΡΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΗ ΠΟΛΥΤΙΚΗ, ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΑΛΛΑ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΓΝΩΜΩΝΑ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥΣ.ΑΛΛΑ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΔΥΣΗΝ!ΕΡΩΤΩ ΤΙ ΚΕΡΔΙΣΕ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΣΤΑΣΗ;;
    ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΚΟΛΛΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ.
    ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΗΝ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΒΡΙΚ-ΒΡΑΖΙΛΙΑ -ΡΩΣΙΑ -ΙΝΔΙΑ -ΚΙΝΑ! ΚΑΙ ΝΑΙ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ Η ΡΩΣΣΙΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.