12/12/08

Mε αφορμή την κρίση, συμπεράσματα … εντός και εκτός των τειχών!


του Κώστα Πικραμένου, htpp://endoturkika.blogspot.com

Συμπεράσματα … εντός και εκτός των τειχών!
Τώρα που όλα δείχνουν ότι η τραγική υπόθεση του 15χρονου Α. Γρηγορόπουλου παίρνει το δρόμο της Δικαιοσύνης και τα επεισόδια σε Αθήνα και περιφέρεια ανακτούν το παλιό γνώριμο σποραδικό τους χαρακτήρα οφείλουμε να προβούμε σε εκτιμήσεις και να εξαγάγουμε συμπεράσματα:

Εντός των τειχών:
Αποδείχτηκε για μία ακόμη φορά ότι η ΕΛ.ΑΣ Δε διαθέτει ούτε στρατηγική, ούτε τα αναγκαία μέσα σε εξοπλισμό, ούτε παρέχει τη κατάλληλη εκπαίδευση στα στελέχη της. Σε συνδυασμό με την έλλειψη πολιτικής βούλησης για μαζικές συλλήψεις είτε
ταραξιών είτε όσων προέβησαν σε πλιάτσικο καταστημάτων ένα είναι σίγουρο: Το κυνηγητό και ο πετροπόλεμος στους δρόμους του Λεκανοπεδίου θα συνεχιστεί και το αίσθημα ανασφάλειας των πολιτών αλλά και των τουριστών στην Ελλάδα θα εμπεδωθεί.

Κερδισμένοι & Χαμένοι:
Αυτοί που ευνοούνται από την υπάρχουσα κατάσταση είναι:
1) Τα κόμματα της αντιπολίτευσης και σίγουρα η Άκρα Δεξιά.
2) Οι εταιρείες security και οι πολυεθνικές που θα πωλήσουν τεθωρακισμένα οχήματα και νέα όπλα στην ΕΛ.ΑΣ.
3) Τα ΜΜΕ που θα έχουν άφθονο υλικό προκειμένου να σπάσει η μονοτονία του Βατοπεδίου και
4) οι τρομοκρατικές ομάδες που θα στρατολογήσουν νέα μέλη στο όνομα του Αλέξη.
Αυτοί που χάνουν από την υπάρχουσα κατάσταση είναι:
1) Η κυβέρνηση
2) Οι καμένοι και κατεστραμμένοι καταστηματάρχες
3) Η νέα γενιά που ελλείψει ανεξάρτητων συλλογικών οργάνων και σοβαρής κοινωνίας πολιτών κατευθύνεται στη «τυφλή βία» ως μέσο πολιτικής παρέμβασης
4) Η εικόνα της Ελλάδος στη διεθνή κοινότητα ως τριτοκοσμική χώρα μετά και το φιάσκο των πυρκαγιών του 2007
5) Το ηθικό των ΕΔ που βλέπουν την ανικανότητα διαχείρισης κρίσεως 12 χρόνια μετά τα Ίμια και 10 χρόνια μετά την υπόθεση Ocalan.

Εκτός των τειχών:
Οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ της διεθνής κοινότητας είναι πεπεισμένες ότι η εγχώρια άρχουσα τάξη έχει χάσει «το παιχνίδι και τον έλεγχο». Συγκεκριμένα στα διεθνή ΜΜΕ αναπαράγεται ως επίσημη εξήγηση των τελευταίων επεισοδίων τα αλλεπάλληλα πολιτικο-οικονομικά σκάνδαλα, το ρευστό πολιτικό τοπίο και η αδυναμία διατήρησης της κοινωνικής συνοχής. Στο CNN μάλιστα δόθηκε η «συμβουλή» ξένοι επιχειρηματίες να αποφεύγουν την Αθήνα για συναντήσεις και εμπορικές συμφωνίες.

Κερδισμένοι & Χαμένοι:
Αυτοί που ευνοούνται από την υπάρχουσα κατάσταση είναι: 1) Οι ελίτ των κρατών με τα οποία η Ελλάς έχει ανοιχτά διπλωματικά και γεω-στρατηγικά μέτωπα 2) Πολιτικοί σχηματισμοί και ΜΚΟ (στη χώρα μας) που καταγγέλλουν την Ελλάδα σε διεθνείς οργανισμούς για παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων 3) Γειτονικά κράτη που θα «πουλήσουν» σταθερότητα και αξιοπιστία σε δυτικούς επενδυτές για προσέλκυση κεφαλαίων στις δικές τους χώρες εν αντιθέσει με την Ελλάδα.
Αυτοί που χάνουν από την υπάρχουσα κατάσταση είναι: 1) Η Κύπρος που στηρίζεται σε μία σοβαρή και σύγχρονη Ελλάδα στα διεθνή φόρα 2) Οι Έλληνες της Βόρειας Ηπείρου και της Διασποράς που θα κλιθούν από τη κοινή γνώμη των χωρών τους να «εξηγήσουν» τη κατάσταση και να «διασκεδάσουν εντυπώσεις»

Εκτίμηση:
Η πιθανότητα στρατιωτικού πραξικοπήματος θα πρέπει να βγει από το μυαλό ακόμα και των ελάχιστων νοσταλγών άλλων εποχών. Διότι ούτε οι εσωτερικές συνθήκες αλλά ούτε και οι διεθνείς συνθήκες απαιτούν παρόμοιες λύσεις. Η περίπτωση στρατιωτικών περιπολιών στην Αθήνα και τα άλλα αστικά κέντρα δεν πρέπει να αποκλειστεί. Ο Σαρκοζί (της Γαλλίας του Διαφωτισμού) κινητοποίησε μονάδες στρατού το 2005 και κήρυξε συγκεκριμένες περιοχές του Παρισιού σε «κατάσταση έκτατης ανάγκης» για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα με τη συναίνεση της πλειοψηφίας του πολιτικού κόσμου και της κοινωνίας. Στην Ελλάδα βέβαια δε ξέρουμε καν τι είναι «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης».
Νέα πολιτικά κόμματα είναι καταδικασμένα σε αποτυχία λόγω πολιτικο-οικονομικών δομών. Με δεδομένη τη στρατηγική της Τουρκίας σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο (έρευνες ΤΡΑΟ) η μόνη λύση που προβάλλεται είναι 1)η άμεση προκήρυξη εκλογών (προς εκτόνωση της κοινής γνώμης) 2) η προσαγωγή στη δικαιοσύνη των πολιτικών που εμπλέκονται στα μεγάλα σκάνδαλα και 3) η συνεργασία των δύο μεγάλων κομμάτων με βάση το γερμανικό μοντέλο. Όλα τα άλλα σενάρια θα οδηγήσουν σε τραγικά αποτελέσματα απώλειας εθνικού χώρου (υφαλοκρηπίδας) που θα θυμίζουν ’22 και ’74.
Ο χρόνος θα δείξει….

6 σχόλια:

  1. Κουράστηκα τόσα χρόνια να ακούω αυτή την φράση. Θεωρούμε δεδομένα τα επεισόδια, δεδομένο τον διχασμό της κοινωνίας, δεδομένες τις ανισότητες και της στρεβλώσεις της. Βαρέθηκα πια
    αυτό τον καυγά αυτή την πλειοδοσία του ποιος θα φανεί πιο πατριώτης. Όσο η σκέψη είναι εγκλωβισμένη σε πρότυπα και στερεότυπα, σε απολιθωμένες ιδέες αυτό θα συνεχίζεται. Βλέπεις αυτή ήταν ανέκαθεν η φυλή μας. Πάντα δωσίλογοι, πάντα πατριδοκάπηλοι, πάντα ιδεολογικά εξαρτημένοι. Λυπάμαι που ξεχνιέται ο Πίνδαρος στον εμφύλιο πόλεμο οι πραγματικοί νικητές είναι οι ξένοι υποκινητές.
    Λυπαμαι που καποιοι δεν τους βλεπουν οπως δεν τους ειδαν και ποτέ τυφλωμενοι απο τα πάθη τους. Λυπαμαι που στο ονομα δήθεν φόβου εξυμνούν φονιάδες του ελληνισμού.Λυπάμαι για το πάθος για την εξουσία.Για την εμμονή στην ξενοκρατία.Λυπαμαι που απλοι άδολοι πατριωτες ξεχαστηκαν και υμνουνται αλλοι που εφεραν την συμφορά.Λυπαμαι και σιωπώ. Μπορει να το θεωρησετε ασχετο το σχόλιο μου απλα αγνοηστε το ειμα ιαπο τους λίγους αριστερούς που μπορώ να πώ τόπος μου ειανι οπου κατοικει η σκεψη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπητέ Σάββα,
    Φίλε sub 92,
    Ως εκπαιδευτικός (της... παραπαιδείας) αισθάνομαι ικανοποίηση που ανακαλύψαμε για άλλη μια φορά τους αρχαίους διανοητές προγόνους μας! Η ικανοποίησή μου, ωστόσο, σταματάει εδώ! Φοβάμαι πως ο Πίνδαρος, ο Ισοκράτης, ο Θουκυδίδης, ο "ρεαλιστής-κυνικός" Αρχίλοχος (διαβάστε τον ριψάσπιδα: "ασπίδι μεν") και τόσοι άλλοι κινδυνεύουν να κακοποιηθούν από εμάς τους ημιμαθείς που, πριν τους διαβάσουμε, σπεύδουμε να εκφέρουμε την "άγνοια" της ημιμάθειάς μας σαν γνώμη!!! Ας τους αφήσουμε στην ησυχία τους, αφου δε θέλουμε να διδαχθούμε απ' αυτούς!
    Μια σκέψη για αυτά που έγιναν:
    Όσοι υποστηρίζουν τη θεωρία της λαϊκές εξέγερσης, ας την αναζητήσουν στα πλήθη των πολιτών που είναι εγκλωβισμένοι στα σπίτια τους και δεν τολμούν ούτε σε πορείες διαμαρτυρίας, όπως της περασμένης Τρίτης, να πάνε! Δυστυχώς, οι Έλληνες δεν σηκωνόμαστε εύκολα από τον καναπέ μας! Τα πολιτικά ανατανακλαστικά μας είναι σκουριασμένα.
    Όσοι υποστηρίζουν τη θεωρία του "αντάρτικου πόλεων", ας αναλογιστούν γιατί οι 100-200 "γνωστοί-άγνωστοι" - αλήθεια, τι απαίσια κοινοτυπία δημοσιογραφική -
    έγιναν χίλιοι και δύο και πέντε χιλιάδες! Γιατί οι πιτσιρικάδες με τη ρομαντικά ανώριμη(;) σκέψη τους
    βγαίνουν μπροστά; Έχω την αίσθηση ότι αυτήν τη φορά δεν πρόκειται για το συνηθισμένο "χαβαλέ", αλλά φοβάμαι πως εκεί θα καταλήξει με το χάιδεμα των κάθε λογής υπερβολών από δεξιούς και αριστερούς λαϊκιστές.
    Όσο για τις πολιτικές παρέες του κοινοβουλίου:"των οικιών ημών εμπιμπραμένων ημείς άδομεν!".
    Κώστας Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τί νόημα έχει να μιλάμε για αποτελεσματικότητα της αστυνομίας,συλλήψεις, κλπ, οταν την ίδια στιγμή η Πολιτεία αποφασίζει να αφήσει ελεύθερους όλους τους φυλακισμένους εγκληματίες με καταδίκες ως και πεντε χρόνια φυλάκισης,επειδή έκαναν μια ψευτοαπεργία πείνας?

    Χαμένος κόπος θα ήταν και οι συλλήψεις...

    Πυροβολητής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΟΣ ο πυροβολητής,
    αν και το καλό πλέον με τις συλληψεις είναι ότι σημειώνονται όλα στο μητρώο του καθενός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Φίλοι μου ας αναλογιστούμε λίγο την εξέλιξη των γεγονότων και ας μην «σπάζει» το ηθικό μας τόσο εύκολα. Ας μη ψάξουμε ακόμα για να μοιράσουμε τις ευθύνες. Τώρα όμως είναι ώρα να μιλήσουμε για την «αποδομιτική» ιδεολογία που πλασάρεται με πρωτοφανή ένταση την τελευταία δεκαετία. Είναι επίσης καιρός να δούμε και ποιες ήταν οι αντιδράσεις του απλού κόσμου στον κίνδυνο. Υπήρξαν σημάδια αυτό-οργάνωσης; Υπήρξαν άνθρωποι που αναρωτήθηκαν μα ποιοι είναι όλοι αυτοί που καίνε και καταστρέφουν; Υπήρξαν άνθρωποι που αναρωτιόντουσαν μα γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι κλέβουν; Υπήρξαν πολλοί που αναρωτιόντουσαν μα υπάρχουν τόσοι πολλοί ξένοι που είναι έτοιμοι να κάνουν κακό ανεξέλεγκτα και μάλιστα σε μια «εύκολη» κρίση; Τι θα γίνει σε ένα πόλεμο; Πρέπει να ανοίξουμε συζητήσεις που θα φέρουν νέες πολιτικές. Πρέπει να απαιτήσουμε από τις ηγεσίες μας από τον ξύλινο καταγγελτικό λόγο που φέρνει τη βία να περάσουμε σε ένα εποικοδομητικό λόγο που θα φέρει νέο αέρα στην χώρα. Είναι αδύνατο να ανεχτούμε αυτό το συνεχές σφυροκόπημα σκανδάλων «φούσκα» χωρίς ουδεμία πολιτική πρόταση. Εν πολλοίς το «συμμάζεμα» της κατάστασης δεν έγινε από την καταστολή που δεν υπήρξε αλλά από τον φόβο των υποκινούντων ότι αν οδηγήσουν στα άκρα τα πράγματα θα χάσουν κάθε έλεγχο γιατί υπήρξε ξεκάθαρη κοινωνική αντίδραση στη βία. Και αυτό γιατί υπήρξε αυτό-οργάνωση του κόσμου. Πολλοί βιάζονται να εκτοξεύσουν χαρακτηρισμούς «ακροδεξιός» ή «παρακρατικός». Αν συνεχίσουν να το κάνουν χωρίς να ενσκήπτουν στα προβλήματα στο τέλος θα τους βρει αυτό που απεύχονται. Δυστυχώς γι’ αυτούς που φορούν τις ιδεολογικές τους παρωπίδες ο λαός στην Ελλάδα έχει ένα σχετικά καλό επίπεδο ζωής και δεν έχει καμιά διάθεση να το θυσιάσει στο όνομα καμιάς ιδεολογίας και κανενός πολιτικού προσώπου που παίζει εκτός των κανόνων της Δημοκρατίας μας. Αυτό είναι πλέον αποδεδειγμένο. Είμαστε εδώ για να προστατεύσουμε το κράτος μας γιατί μας παρέχει την ασφάλεια που είναι απαραίτητη στην ζωή μας. Αν υπάρχουν χώροι ή πολιτικοί που βάζουν την προσωπική τους ανέλιξη ή τις ιδεοληψίες τους πάνω από το συμφέρον του κράτους θα λογοδοτήσουν στην ιστορία αλλά πρώτα θα εισπράξουν την χλεύη και την κατακραυγή στην κάλπη. Τίποτα δεν είναι χαμένο. Τίποτα δεν δείχνει ότι η ψυχή του έλληνα έχει πεθάνει. Ίσα, ίσα που αυτά ακριβώς τα επεισόδια έδηξαν ότι είμαστε ακόμα εδώ και είμαστε ακόμα δυνατοί. Μπορούμε να παλέψουμε. Όλοι μαζί.-

    Ελευθέριος Β.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τίποτε δεν έχει αλλάξει...τίποτα δεν είναι όπως παλιά!
    Γεωργία Σταυριανέα

    Αθήνα 14/12/2008


    Περπατούσα στο κέντρο της Αθήνας σοκαρισμένη από όσα έβλεπα γύρω μου.
    Παντού ερείπια, ερείπια οργής και μίσους. Έργα παιδιών και όχι μόνο. Τέσσερις μέρες και νύχτες ήταν αρκετές να καταστρέψουν δουλειά ζωής, να ευτελίσουν αξίες καίγοντας χριστουγεννιάτικα δέντρα, να ισοπεδώσουν θεσμούς όπως η Δημοκρατία, και να μας ξυπνήσουν από το λήθαργο και την πλάνη του επικαναπέδιου αράγματος μας.
    Δεν ήξερα αν έπρεπε να νοιώσω θλίψη ή απογοήτευση. Να τα βάλω με ποιόν και με τι; Πώς να αδικήσω τη νεολαία μα ... και πώς να δικαιολογήσω αυτή την αγριότητα;
    Πώς να δικαιώσω τους γονείς που μέσα στον αγώνα για την επιβίωση αγνοούν πως νοιώθουν και που βρίσκονται τα παιδιά τους; Πώς να τους αδικήσω όμως όταν οι τράπεζες, και τα χρέη που έντεχνα τους φόρεσε το σύστημα, απειλούν την καθημερινότητα τους;
    Σπείραμε θύελλες κι έφτασε ο καιρός του θερισμού ...
    Περπατούσα στο κέντρο της Αθήνας όταν εκεί στην πλατεία της Ομόνοιας, είδα την σκηνή που με αποτελείωσε.
    Μια ομάδα νεότατων ένστολων ειδικών φρουρών, (ανάμεσα τους κι ένα γλυκύτατο κορίτσι), στεκόταν στην μέση του πεζοδρομίου σχηματίζοντας πηγαδάκι, και χαριτολογούσαν ανταλλάσοντας πειράγματα. Νέα παιδιά, από αυτά που βρίσκουν διέξοδο σε μια θέση στο δρόμο που θα τους εξασφαλίσει ένα πενιχρό, μα σίγουρο, εισόδημα για να βαδίσουν τη ζωή τους. Παιδιά που σπούδασαν, που ονειρεύτηκαν, που υπήρξαν φοιτητές πρόσφατα, και που θεώρησαν ευκαιρία ζωής αυτή τη θέση που κατέκτησαν μέσα από εξετάσεις στο ΑΣΕΠ, ή το μέσον του μπαμπά, του ξάδελφου, του θείου που έτυχε να είναι κομματικό στέλεχος.
    Μια άλλη ομάδα παιδιών, από αυτά τα μικρούλια των δέκα ως δώδεκα χρόνων το πολύ, τα φορτωμένα με εκείνα τα θεόβαρα σακίδια στους μικροσκοπικούς ώμους τους, περνούσαν μπροστά από τους ειδικούς φρουρούς. Ένα κοριτσάκι από την ομάδα των μαθητών που δεν ήταν πάνω από δώδεκα, στάθηκε πλάι στον ειδικό φρουρό, και με μια γκριμάτσα μίσους έφτυσε πλάι στο παπούτσι του φρουρού. Τον κοίταξε ειρωνικά και απομακρύνθηκε με αργά βήματα ακλουθώντας τα υπόλοιπα παιδιά.
    Παρατήρησα το βλέμμα της κοπέλας ειδικής φρουρού. Ήταν γεμάτο απορία.
    Τελικά χαμογέλασε προσπερνώντας το επεισόδιο. Κάποιος όμως πιο θερμόαιμος «ειδικός», κινήθηκε απειλητικά προς τα παιδιά. Ένοιωσα το αίμα μου να παγώνει καθώς τον είδα έτοιμο να αρπάξει το κορίτσι από τα μαλλιά. Τον σταμάτησαν ευτυχώς οι υπόλοιποι πιο ψύχραιμοι (ή φοβισμένοι) «ειδικοί» της παρέας.
    Μέσα από αυτή τη σκηνή πήρα τις απαντήσεις μου. «Παιδεία»! Άγνωστη λέξη τελικά; ή μήπως κατασκευασμένη και κατευθυνόμενη; Τέτοια γενιά γαλουχήσαμε; Ειδικούς φρουρούς και μαθητές που μαθαίνουν να μισούν ή να καταχρώνται την όποια μορφή εξουσίας; Που είναι τα όνειρα κάθε γονιού για το μέλλον του παιδιού του; Σε ποιο σημείο το έχασε, και με πιο το αντικατέστησε; Κάναμε ότι «καλλίτερο» για τα παιδιά μας! Μόνο που αυτό το «καλλίτερο» ήταν τελικά υποκειμενικό και άκρως εγωιστικό. Η πρόθεση δεν ήταν κακή, το αποτέλεσμα όμως ήρθε ... έρχεται και μόνο καλό δεν φαίνεται. Με τα πρώτα ζόρια τα μικρά μας βγήκανε στους δρόμους, και το χειρότερο όλων, είναι ότι έχουν δίκιο. Κι ας μη βαυκαλιζόμαστε πως το δικό μας παιδί δεν είναι ένα από τα θυμωμένα αυτά παιδιά. Είναι παιδί της εποχής και βομβαρδίζεται από τις ίδιες πληροφορίες, από τις ίδιες σκηνές βίας και αναξιοπρέπειας, από τα ίδια τηλεοπτικά ράκη και πλήθος “reality shows”. Είναι συνεπώς θέμα χρόνου η όποια αντίδρασή του.
    Μπορούμε να προλάβουμε άραγε;
    Δεν ξέρω ... εκείνο που ξέρω είναι μόνο πως ... «τίποτα δεν έχει αλλάξει αλλά και τίποτα δεν είναι όπως παλιά!» όπως λέει το τραγούδι.
    Δεν ξέρω αν ήταν καλό όταν εμείς μικρά παιδιά τρέμαμε στη θέα των αστυνομικών, δεν ξέρω όμως αν είναι επίσης καλό να τους φτύνουν σήμερα.
    Βρισκόμαστε σε μια κατάσταση έκτακτης ηθικής ανάγκης, και δεν έχουμε μάθει να την αντιμετωπίζουμε. Το ποτάμι σίγουρα δεν γυρίζει πίσω, ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να του αλλάξουμε ροή ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.