Η διαφθορά των πολιτικών είναι ένα φαινόμενο που "ανθεί" σε ολόκληρο τον κόσμο και φυσικά στις ΗΠΑ. Το θέμα είναι ότι εκεί το κράτος και η δικαιοσύνη έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν τα τηλέφωνα και την έκνομη δράση πολιτικών, είτε πρόκειται για κυβερνήτες πολιτειών, όπως ο κυβερνήτης του Ιλινόι, είτε πρόκειται για ανώτατους κρατικούς και πολιτικούς αξιωματούχους, όπως ο προσωπάρχης του Λευκού Οίκου.
Δεν λέμε να γίνουμε ξαφνικά Αμερική, αν όμως λειτουργήσουν οι θεσμοί της ελληνικής πολιτείας, αν...οι αρχές αποκαλύπτουν τους διεφθαρμένους και αρχίσουν να μπαίνουν οι χειροπέδες στα χέρια των καταχραστών, πολιτικών και κρατικών αξιωματούχων, που δεν είναι και λίγοι στην Ελλάδα, τότε θα αρχίσει να αποκαθίσταται η αξιοπιστία του κράτους και η εμπιστοσύνη του λαού απέναντι σ' αυτό.
Άραγε το ζήτημα αυτό απασχολεί κανέναν στην Ελλάδα;
Αν πάντως απασχολεί κάποιον, κατά την άποψή μας η αρχή θα πρέπει να γίνει από το νόμο περί ευθύνης υπουργών.
Ακολουθεί άρθρο της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ σχετικό με την υπόθεση του κυβερνήτη του Ιλινόι Ροντ Μπλαγκόγεβιτς
Πλειστηριασμός για την έδρα του Ομπάμα
Οταν τα ξημερώματα της 9ης Δεκεμβρίου χτύπησε το τηλέφωνό του, ο κυβερνήτης του Ιλινόι με το βαλκανικό όνομα πετάχτηκε από τον ύπνο του, απορώντας ποιος τον ενοχλούσε τέτοια ώρα. Λίγο αργότερα, ομοσπονδιακοί αστυνομικοί έκαναν την εμφάνισή τους στο κατώφλι της πόρτας του, του πέρασαν χειροπέδες και τον οδήγησαν σε δικαστήριο του Σικάγου ως κοινό εγκληματία. Για την πλειοψηφία των Αμερικανών δημοσιογράφων που καλύπτουν το σκάνδαλο, ο Ροντ Μπλαγκόγεβιτς θα πρέπει ή να ζει στον δικό του κόσμο ή να είναι παντελώς ηλίθιος. Ή και τα δύο. Ομως, όπως αποδεικνύεται, ο 52χρονος κυβερνήτης με το χαρακτηριστικό κούρεμα δεν αποτελεί τίποτε περισσότερο από ένα τυπικό παράδειγμα των διεφθαρμένων πολιτικών που κυριαρχούν στην πολιτική σκηνή του Ιλινόι.
«Κάθομαι σε χρυσωρυχείο»
Μία ημέρα μετά τις εκλογές της 4ης Νοεμβρίου, που ανέδειξαν νικητή τον γερουσιαστή του Ιλινόι Μπαράκ Ομπάμα, ο κ. Μπλαγκόγεβιτς κατεγράφη να δηλώνει σε τηλεφωνική συνομιλία με συνεργάτη του: «Κάθομαι πάνω σε χρυσωρυχείο. Και δεν πρόκειται να χάσω την ευκαιρία». Ο λόγος για την έδρα του Μπαράκ Ομπάμα στη Γερουσία, η οποία χήρευε μετά την εκλογή του στην προεδρία.
Ο κυβερνήτης κατηγορείται σήμερα (μεταξύ άλλων) ότι «έβγαλε στο σφυρί» την έδρα επιχειρώντας να τη διαθέσει σε όποιον του έδινε τα περισσότερα χρήματα. Ακόμη και για τους πιο κυνικούς κατοίκους του Ιλινόι, η πράξη του κ. Μπλαγκόγεβιτς ξεπερνάει κάθε όριο.
Ηταν υπό παρακολούθηση
Η καταγραφή της τηλεφωνικής του συνομιλίας, ωστόσο, δεν ήταν τυχαία. Από τον περασμένο Οκτώβριο, ο κυβερνήτης βρισκόταν υπό παρακολούθηση από τον γενικό εισαγγελέα Πάτρικ Φιτζέραλντ, τον άνθρωπο που οδήγησε σε καταδίκη τον Σκούτερ Λίμπι, πρώην προσωπάρχη του Αμερικανού αντιπροέδρου Ντικ Τσένι, για την εμπλοκή του στην αποκάλυψη του ονόματος της πράκτορος της CIA Bάλερι Πλέιμ.
Ο 52χρονος, γιος ενός εργάτη σερβικής καταγωγής, εξελέγη κυβερνήτης το 2002, με σύνθημα την πάταξη της διαφθοράς. Παντρεμένος με την κόρη ενός δημοτικού συμβούλου του Σικάγου με μεγάλη επιρροή, ο πολλά υποσχόμενος Μπλαγκόγεβιτς γρήγορα αποδείχθηκε ακόμη ένας βαθιά διεφθαρμένος πολιτικός, που θύμιζε περισσότερο τους «κακούς» του Χόλιγουντ παρά κυβερνήτη μεσοδυτικής πολιτείας», όπως σχολιάζει χαρακτηριστικά το περιοδικό ΤΙΜΕ.
Και άλλα αδικήματα
Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του κατηγορήθηκε για δωροδοκία και εκβιασμούς, επιχειρώντας να εκβιάσει ακόμη και τον όμιλο που εκδίδει την εφημερίδα Chicago Tribune, ζητώντας την απομάκρυνση αρθρογράφων που έγραφαν εναντίον του με αντάλλαγμα φορολογικές απαλλαγές ύψους 100 εκατομμυρίων δολαρίων. Σύμφωνα με άλλες κατηγορίες, ο Μπλαγκόγεβιτς απείλησε να δεσμεύσει ακόμη και τη χρηματοδότηση νοσοκομείου Παίδων του Σικάγου αν ο πρόεδρός του δεν συνέβαλλε με το ποσό των 50.000 δολαρίων στη χρηματοδότηση της προεκλογικής του εκστρατείας. Ο λάτρης του Ελβις Πρίσλεϊ, με τα ακριβά κοστούμια, βρίσκεται πλέον αντιμέτωπος με τη Δικαιοσύνη και κινδυνεύει να βρεθεί σύντομα στη φυλακή.
Συνηθίζεται στην Ελλάδα όταν "κάτι πάει πολύ στραβά" (βλ.αρπαχτές και σκάνδαλα που εντέλει "αποκαλύπτονται" στην κοινή γνώμη), να βγαίνουν οι εκάστοτε Κυβερνητικοί και με γελοίο στόμφο να εξαγγέλουν :
ΑπάντησηΔιαγραφή"...Θα μπει το Μαχαίρι στο κόκκαλο..."
...Το θράσος σε όλο του το Μεγαλείο...
...Θα μπει το Μαχαίρι στο Κόκκαλο…..
....καλό!!!
....Θα μπορούσε δηλαδή να θεωρείται "καλό ανέκδοτο" εαν δεν συνοδεύοταν κάθε φορά και απο πλήθος θυμάτων....
...πότε κατεστραμμένες χιλιάδες οικογένειες απο Χρηματιστηριακά Σκάνδαλα και πότε εκατοντάδες νεκροί απο κακοτεχνίες δρόμων που οδήγησαν συστηματικά σε ατυχήματα ή κτισμάτων που κατέπεσαν σε σεισμούς ή...ή ...ή
Πολιτική, Σκάνδαλα και Δικαιοσύνη: Βίοι Παράλληλοι
"...Δικαιοσύνη και Πολιτική είναι η τέχνη της "αρχειοθέτησης υποθέσεων διαφθοράς"…. και των "παραγραφών"...."
Τάδε Έφη Λάκης Λαζόπουλος στο Αλ Τσαντίρι νιούζ.
Γιατί άραγε "καθυστερεί" η δικαιοσύνη πάντοτε;
Καθυστερεί έτσι αόριστα γιατί έτσι είναι το "Σύστημα"; Βολική δικαιολογία. Λίγο εφηβική όμως.
Εξαιρετικά απλουστευτική και «απόμακρη».
Διότι η έννοια "Σύστημα"
απαρτίζεται απο "συγκεκριμένα (και όχι «αφηρημένα») δομικά τμήματα" που το καθένα φέρει κι ένα ατόφιο μέρος ευθύνης για την κακοδαιμονία της Ελληνικής Δικαιοσύνης.
Και ο θεμέλιος λίθος αυτών των δομικών τμημάτων είναι παντού και πάντα ο «άνθρωπος».
Άνθρωπος «συλλαμβάνει ιδέες», άνθρωπος «σχεδιάζει» και άνθρωπος «εκτελεί» τα σχέδια πάντα.
Τα «σκάνδαλα» δεν είναι κάτι «νέο» στην Ανθρώπινη κοινωνία.
Συνοδεύουν τον άνθρωπο από γεννέσεώς του σε τούτον τον κόσμο.
Από την στιγμή δε που ο άνθρωπος δεν είναι συνώνυμο της «Αγγελικής Φύσης» παρά άγεται και φέρεται κυρίως από «υλικές και ηδονιστικές επιθυμίες» είναι μάλλον αναμενόμενα ως «κοινωνική συμπεριφορά».
Παράλληλα όμως, ένα απο τα πολιτιστικά κέρδη της ανθρώπινης κοινωνίας υποτίθεται πως είναι η εξέλιξη σε θέματα δικαιοσύνης.
Δυστυχώς όμως, το «Μοτίβο» εξελίσσεται πάντα κάπως έτσι:
- Συμβαίνει το τραγικό κοινωνικό γεγονός (οικονομικό έγκλημα όπως Κοσκωτάς, Ομόλογα ή Χρηματιστήριο, σοβαρό ατύχημα όπως Σάμαινα, φυσικές καταστροφές όπως Ρικομέξ, κλπ κλπ )
- Κάποιοι το αποκαλύπτουν (τα ΜΜΕ συνήθως)
- Η κοινή γνώμη οργίζεται
- Η Δικαιοσύνη αναγκάζεται να το "αναλάβει"
- Η Πολιτική Ηγεσία δηλώνει στην εξαγριωμένη κοινή γνώμη πως "θα μπει το μαχαίρι στο κόκκαλο" και πως πρέπει να αφεθεί η Δικαιοσύνη - ως μόνη αρμόδια - να κάνει απερίσπαστη το έργο της.
- Ο καιρός περνάει, η επικαιρότητα τρέχει, τα προβλήματα (ατομικά ή κοινωνικά) εναλλάσσονται μανιωδώς, το σκάνδαλο "ξεχνιέται", η δικαιοσύνη "χρονίζει" μέχρι που τα πάντα ξεχνιούνται και "πέφτουν στα μαλακά".
Ταχεία ή Αργή Δικαιοσύνη;
Οι δύο απόψεις περί δικαιοσύνης είναι ιστορικά πάντα οι ίδιες:
- Ταχεία απονομή δικαιοσύνης;
Σαφώς ικανοποιεί την κοινωνία αλλά ενέχει όμως τον κίνδυνο κακοδικίας λόγω περιορισμένης και βιαστικής έρευνας της υπόθεσης. Στα θετικά της είναι πως περιορίζεται ο κίνδυνος "έξωθεν παρέμβασης" ενόψει της "επαπειλούμενης αυτοδικίας". Στα αρνητικά της το ότι εμπεριέχει στα «γονίδιά της το
Λυντσάρισμα του Όχλου».
- Αργή απονομή δικαιοσύνης;
Στα θεωρητικά υπέρ της είναι ο επαρκής χρόνος έρευνας και «φιλοσόφησης» της υπόθεσης καθώς και η εξομάλυνση των «κοινωνικών παθών» που διεγείρει η χρονική εγγύτητα του γεγονότος.
Πλην όμως:
Εξαγριώνει την μάζα (που απαιτεί δικαιοσύνη εδώ και τώρα, διότι είναι «υποψιασμένη» ότι δεν πρόκειται να αποδοθεί στο τέλος δικαιοσύνη), επιτρέπει στους "καλοθελητές" να "παρέμβουν παντοιοτρόπως" και πάντα οι "υπαίτιοι πέφτουν στα μαλακά".
Ενίοτε, δε, παραγράφονται κιόλας (πχ χρηματιστήριο) ή με έντεχνους (πλην χρονοβόρους) χειρισμούς οι υπαίτιοι "πέφτουν όντως στα μαλακά" (πχ Ρικομέξ και Σάμαινα).
Ταχεία ή Αργή Δικαιοσύνη λοιπόν?
Θυμάται κανείς το «Παραδικαστικό»;
Δημοσιεύθηκε πρόσφατα πως η εκδίκαση της υπόθεσης του «Παραδικαστικού» πήρε ημερομηνία για τις 12 Ιανουαρίου 2009.
Θυμάται μήπως η Κοινή Γνώμη πότε ξεκίνησε αυτή η υπόθεση;
Θυμάται τι αφορούσε;
Θυμάται τις εξαιρετικά «δαιδαλώδεις διαπλοκές» της που είχαν αποκαλυφθεί εκείνη την περίοδο με χιλιάδες ώρες εκπομπών και τόνους χαρτιού από τα media;
Θυμάται μήπως κάποιες «περίεργες και προκλητικές αποφυλακίσεις υπόπτων»;
Θυμάται μήπως τις «παραγραφές» κάποιων «συναφών υποθέσεων» που συγκλόνισαν το Πανελλήνιο όπως το «Χρηματιστήριο»;
Θυμάται μήπως την Εκκλησιαστική «προέκταση» του θέματος που «έκλεισε ενδοεκκλησιαστικά με συνοπτικές διαδικασίες»;
Όχι. Η Κοινή Γνώμη δεν θυμάται.
Είναι το ίδιο σαν να της ζητάς να θυμηθεί αντί του Χρηματιστηρίου του ’99 το αντίστοιχο Χρηματιστηριακό Σκάνδαλο Συγγρού περί τα 1871 όταν επί πρωθυπουργίας Δεληγιώργη δημιούργησε την «Φούσκα» των Λαυρεωτικών κατακλέβοντας τις περιουσίες των αφιονισμένων μικροαστών που όπως και το ’99 ξεπούλαγαν τα πενιχρά τους ακίνητα για να αγοράσουν τις υπερτιμημένες μετοχές των «Μεταλλουργείων Λαυρίου» του Συγγρού και να χρεωκοπήσουν στη συνέχεια.
Η Κοινή Γνώμη έχει «κοντή μνήμη».
Μνήμη που ακολουθεί σε ταχύτητα τον καταιγιστικό ρυθμό των Δελτίων Ειδήσεων. Όσο αυτά αλλάζουν ταχέως την θεματολογία τους, τόσο «συντονίζεται» αντίστοιχα και η Μνήμη της Κοινής Γνώμης.
«Ξεχνάει». Άρα, παύει να «απαιτεί» απόδοση δικαιοσύνης. Αδιαφορεί.
Νοιάζεται μόνον για το «τωρινό θέμα». «Αυτό», το «οποιοδήποτε αυτό» που «τρέχει τώρα».
Το «καινούριο που την συναρπάζει».
Κι έτσι «πορεύεται» η Κοινωνία των Ανθρώπων εν τη Λήθη. Τη συστηματική Λήθη που από τη φύση της και με τη στάση της χορηγεί «Συγχωροχάρτι» στα πάντα, όσο βαριά Κοινωνικά ή Ατομικά Ατοπήματα κι αν είναι αυτά.
Όταν προ λίγων ετών προέκυψε το «Παραδικαστικό Σκάνδαλο», έγραφα τα παρακάτω σ’ ένα blog.
ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΙ ΚΑΙ ΕΚΠΤΩΤΟΙ
«… Σε θύελλα έχει μετατραπεί η εξέλιξη της υπόθεσης του παραδικαστικού κυκλώματος. Γιατί όμως μας εκπλήσσει;
Πόσα χρόνια είναι που ακούμε τη φράση : "Εάν έχεις μεγαλοδικηγόρο κέρδισες τη δίκη.
Εάν πάρεις φτηνό δικηγόρο, ετοιμάσου να τη χάσεις".
Αναρωτηθήκαμε άραγε ποτέ τι σημαίνει αυτή η "μεγαλόστομη κουβέντα";
Μήπως τώρα συμπληρώνονται τα κομμάτια του παζλ της και η εικόνα της γίνεται πλήρως κατανοητή;
Φυσικά και γίνεται κατανοητή.
Το δυσάρεστο όμως είναι ότι αν ήθελαν τα Media θα είχαν εμφανίσει το θέμα εδώ και χρόνια.
Α όχι , δε θα θυμίσω ποιά εφημερίδα και ποιος δημοσιογράφος το πρωτοέφερε προ ετών στη δημοσιότητα (Γιοσάκης – Κύθηρα – Παντελεήμων). Θα μείνω στην ουσία. Θα θυμίσω ότι τότε "θάφτηκαν όλα".
"Ποιοί τα έθαψαν τότε;"
"Και ποιοί έδωσαν την έγκριση τώρα για "πλήρη" (θα είναι πλήρη;) κλιμάκωση του θέματος;"
Θέλετε μια ακόμη παράξενη παράμετρο του θέματος;
Ελέγχονται- λένε τα δημοσιεύματα- δεκάδες Δικαστές. Το ερώτημα είναι, τι δουλειά έκαναν αυτοί οι άνθρωποι;
Ποιο ήταν το "αντικείμενό" τους;
Μήπως η "εξαγωγή χώματος" απο τη γη, ώστε να μας είναι αδιάφορο το πώς το εξήγαγαν;
ΌΧΙ. Το αντικείμενό τους ήταν οι "ΆΝΘΡΩΠΟΙ" και η εκδίκαση υποθέσεών τους.
Και ούτε λεπτό δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όταν χρηματίζεται ένας (κατ' επίφασιν) δικαστής, κάποιος αθώος άνθρωπος "ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ".
ΑΥΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΥΤΕ ΣΤΙΓΜΗ.
Με όλη αυτή την «παραδικαστική ιστορία» λοιπόν, λέτε ότι δεν «θορυβήθηκαν» χιλιάδες συμπολίτες μας πανελλαδικά;
Και δεν εννοώ τους πολλούς απλούς παρατηρητές, αλλά τους Έλληνες Συμπολίτες που πόνεσαν σε κάποιες στημένες δίκες από ιερόσυλους δικαστές που παρέβησαν τον όρκο τους προς τη Θέμιδα αδιαφορώντας όχι μόνο για το ανήθικο της πράξης τους αλλά και για το ξίφος της Νέμεσης που μπορεί να βρεθεί ξαφνικά στην καρδιά τους. Οι κατ’ επίφασιν δικαστές προφανώς θεώρησαν εαυτόν άτρωτο.
Λοιπόν, φυσικά και θορυβήθηκαν χιλιάδες Έλληνες συμπολίτες μας.
Όσοι ζουν τουλάχιστον και δεν πέθαναν από τον καημό τους.
Τι έκαναν λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι; Τι θα κάνατε εσείς στη θέση τους;
Εάν σας είχε μείνει κάποια ικμάδα ηθικού, ψυχικής δυνάμεως και επιμονής και εφόσον είχατε χρήματα για νέες αμοιβές, κάποιοι από εσάς πρώτα θα μιλούσατε με το Δικηγόρο σας. Αυτά που θα σας έλεγε όμως, δεν θα σας άρεσαν καθόλου, οπότε η επόμενη επιλογή που θα είχατε θα ήταν η δημοσιοποίηση της υπόθεσής σας (έτσι νομίζετε τουλάχιστον).
Απευθύνεστε λοιπόν σε κάποια κανάλια, πιθανόν και σε κάποιες εφημερίδες. Και τι ανακαλύπτετε;
Ότι κανείς δε θέλει να ασχοληθεί με την υπόθεσή σας. Δυσάρεστο; Και όμως αυτή είναι η πραγματικότητα, αυτή τη στιγμή.
Δείτε γύρω σας σε όλα τα media. Βλέπετε πουθενά μέσα σε αυτή την «παραδικαστική θύελλα» να έχει θέση το «Θύμα», δηλαδή ο κατά συρροή και «αδίκως καταδικαζόμενος» Έλληνας πολίτης; ΟΧΙ!!!
Τα μόνα που βλέπουμε να φιγουράρουν είναι ονόματα δικαστών και μεγαλοδικηγόρων. Και ούτε ένα όνομα κάποιου φτωχού «αδίκως καταδικασμένου».
Θα μου πείτε, και «ποιος θα κρίνει εάν είναι «αδίκως καταδικασμένος»; Α βέβαια ξέχασα.
Τα δικαστικά αποτελέσματα είναι «τελεσίδικα». Δεν υπάρχει «Πολιτειακός Μηχανισμός επανάκρισης». Το δικαστή, βλέπετε, η Πολιτεία τον αντιμετωπίζει ωσάν να είναι Αρχάγγελος αλάθητος.
Τώρα, εάν στην πορεία έγινε έκπτωτος μαύρος άγγελος, ε τόσο το χειρότερο για τα θύματά του. Η Πολιτεία δεν πρόβλεψε γι’ αυτά.
Και εγώ θα σας πω ότι μέσα του ο αδίκως καταδικασμένος το ξέρει ότι καταδικάστηκε άδικα. Και διαμαρτύρεται. Το λέει στα media (που στα μάτια του είναι ο τελευταίος κρίκος ανέξοδης δικαιοσύνης σήμερα -εάν δεήσουν να ασχοληθούν μαζί του). Τα media όμως αδιαφορούν για τη υπόθεσή του.
Ο ……… για παράδειγμα. Δίκασε χιλιάδες υποθέσεις. Πέρασαν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ από το λογαριασμό του. Φανταστείτε πόσοι αθώοι έκλαψαν (ή και πέθαναν ή πήγανε στη φυλακή) από την α-δικαιοκρισία του. Και όμως, ούτε ένας δε φιγουράρισε στα πρωτοσέλιδα ή στα τηλε-παράθυρα.
Γιατί άραγε;
Τι παιγνίδι παίζουν τα media;
Δεν μπορεί να μη δέχονται κατά χιλιάδες τις καταγγελίες από όλη την Ελλάδα.
Γιατί δεν τις δημοσιοποιούν;
Προφανώς, τα φτωχά θύματα δεν αξίζουν την προσοχή του φακού της δημοσιότητας.
Δεν καταλαβαίνει κανείς από την Πολιτεία ότι τώρα είναι η «κρίσιμη καμπή» της κοινωνίας για να κάνει στροφή είτε προς την πρόοδο είτε προς την οπισθοδρόμηση;
Πως θα αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη της κοινωνίας προς τη δικαιοσύνη εάν αφήνονται αυτά τα χιλιάδες θύματα των επίορκων δικαστών ως κατ’ εξακολούθησιν έρμαια της κακοδικίας που υπέστησαν;
Τώρα είναι που η Πολιτεία πρέπει να δώσει διέξοδο δικαιοσύνης σε αυτό το κοινωνικό καζάνι που σιγοβράζει προτού εκραγεί σκορπίζοντας παντού μέσα στην κοινωνία θραύσματα συμπεριφορικής παθογένειας.
Και τα media πρέπει να πάρουν τη θέση που τους αρμόζει σε αυτό το νέο πεδίο μάχης.
Δεν πρέπει ούτε λεπτό να ξεχνάνε τα Media ότι όπως «χωρίς πτώμα δεν υπάρχει έγκλημα» έτσι και «χωρίς θύμα δεν υπάρχει ούτε θύτης , ούτε έγκλημα». Δεν θα υπήρχαν θύτες Δικαστές και Δικηγόροι εάν δεν υπήρχαν αδικημένα θύματα σε «στημένες δίκες».
Παρ’ όλα αυτά συμβαίνει το εξής τραγελαφικό. Ενώ σε κάθε θέμα δημοσιότητας ο φακός αναζητάει πάντα πρώτα τα θύματα για να δημιουργήσει το κατάλληλο δικαιοδοτικό πρωτόκολλο (εισαγωγή) και μετά, αφού δημιουργήσει την κατάλληλη κοινωνική φόρτιση εστιάζει επάνω στον «εγκληματία θύτη», στην υπόθεση του «Παραδικαστικού» άλλαξαν άρδην αυτό τον βασικό επικοινωνιακό κανόνα. Εστίασαν δυναμικά επάνω στους θύτες μην κάνοντας καμία αναφορά στα θύματα. Έτσι, δεν δίνουν καμία βοήθεια και ευκαιρία στα αδικηθέντα και διασυρθέντα θύματα να αποκατασταθούν νομικά, κοινωνικά και οικονομικά (όσοι ζουν τουλάχιστον ή τα μέλη των οικογενειών των εκλιπόντων).
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε, ότι μόνο τα media μπορούν να ελέγξουν το τρίπτυχο των Εξουσιών «Νομοθετική-Εκτελεστική-Δικαστική». Όταν δεν το πράττουν αποτελεσματικά, τότε αφήνουν το κενό ακάλυπτο.
Να όμως που ούτε στη Φύση ούτε και στην κοινωνία μένει κάποιο κενό για πολύ ακάλυπτο.
Σε τέτοιες λοιπόν, συνθήκες «Δυσλειτουργίας του Ελέγχου των εξουσιών» «ποιος» άραγε θα επιδιώξει να καλύψει το «κενό» παίρνοντας τον «πανίσχυρο αυτό έλεγχο» στα χέρια του;
Να μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για καταστροφικές σεισμικές δονήσεις στον έναν από τους τρεις πυλώνες εξουσίας. Το Δικαστικό.
Όσοι Δικαστές παρανόμησαν , ελέγχονται από τους ανακριτές.
Όσοι δεν παρανόμησαν, μοιράζουν πλέον στις καθημερινές δίκες τις υψηλότερες ποινές που προβλέπει το νομικό μας σύστημα.
Και οι μεν και οι δε, καθημερινά επιτείνουν την κοινωνική δυσαρέσκεια και δυσπιστία απέναντι στον Δικαστικό πυλώνα.
Πως θα προστατευθεί αυτός ο Πυλώνας;
Με ταχεία αποκατάσταση των θυμάτων πρώτα απ’ όλα.
Ταχεία τιμωρία των θυτών δικαστών και όχι να αφεθεί να ατονήσει το θέμα όπως γίνεται συνήθως με τις χρονίζουσες δικαστικές διαδικασίες.
Επαναφορά των υπολοίπων Δικαστών από το καθεστώς «υπερβολικής αυστηρότητας» που έχουν αυθυποβληθεί , με σκοπό να μην κατηγορηθούν στο μέλλον….».
Αυτά έγραφα τότε……
Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν
Με τα «θύματα» του Παραδικαστικού, κάποια χρόνια μετά κι όμως κανείς δεν ασχολήθηκε ακόμη.
Και ο Πυλώνας της Δικαιοσύνης εξακολουθεί να «γέρνει» επικίνδυνα.
«Θα απέχουμε όταν δικάζουν αλαζόνες»
Δήλωνε πρόσφατα ο πρόεδρος του
Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών Δημήτρης Παξινός.
Για να συμπληρώσει:
«Η Σχολή Δικαστών παράγει δικαστές χωρίς καμία κοινωνική εμπειρία. Από τη Νομική, κατευθείαν στη Σχολή Δικαστών»
και να προαναγγείλλει «αποχή των δικηγόρων κατά περίπτωση από τα δικαστήρια όπου δικάζουν δικαστές γνωστοί για τη ραθυμία και την αλαζονική τους συμπεριφορά έναντι διαδίκων και δικηγόρων»
Από την άλλη όχθη, οι Δικαστές αντεπιτίθονται εκπέμποντας SΟS για 400.000 εκκρεμείς υποθέσεις.
Εν πολλοίς, καταλογίζοντας ευθύνες στο Δημόσιο και τις κυβερνήσεις για τα φαινόμενα κακοδιοίκησης που οδηγούν σε χιλιάδες αγωγές.
Οι Δικαστές προειδοποιούν ότι «Εμφραγμα» από έκρηξη εκκρεμών υποθέσεων που αγγίζουν τις 400.000 απειλεί τα διοικητικά δικαστήρια και γι αυτό εκπέμπουν SOS ζητώντας από την κυβέρνηση να σταματήσει την παράνομη συμπεριφορά του Δημοσίου, που αναγκάζει τους πολίτες να καταφεύγουν στα δικαστήρια, και να εκσυγχρονίσει επιτέλους τη δημόσια διοίκηση, απαλλάσσοντάς την από εξαρτήσεις και δουλείες...
Τώρα να αναρωτηθούμε που άραγε βρίσκεται η αλήθεια;
Σίγουρα το μονοπώλιο της αλήθειας δεν βρίσκεται σε κανενός τα χέρια.
Ούτε των «σφαλμάτων».
Ένα «κοκτέηλ» εκρηκτικών ευθυνών «ένθεν κι ένθεν» είναι όπως πάντα.
Το οικτρό αποτέλεσμα του να βιώνουμε διαρκώς Σκάνδαλα που πάντα πέφτουν «στα μαλακά» θα συνεχίσει κατά πως φαίνεται να εξελίσσεται.
Είναι «πίσω» η Ελληνική Πολιτεία σε Πολιτιστική εξέλιξη σε σχέση με τον Ανεπτυγμένο Βορρά;
Ναι, σαφώς και είναι.
Όταν όμως βλέπεις Σκάνδαλα να εκρήγνυνται και να εξελίσσονται ακόμη και σε αυτόν τον «Εξελιγμένο Βορρά», τότε τα πράγματα δεν είναι καθόλου «ευοίωνα».
Προφανώς, θα συνεχίσουμε να βιώνουμε «Σκάνδαλα» όσο και να εξελιχθεί η κοινωνία μας.
Και οι Πολιτικοί θα συνεχίσουν να ανακοινώνουν με ζέση και στόμφο στα «τηλεοπτικά μπαλκόνια» πως …..
…..Το Μαχαίρι θα φτάσει στο Κόκκαλο….
...........
...Αυτά έγραφα πριν λίγο καιρό στην "Ακρόπολη"....
...τώρα πια αναρωτιέμαι γιατί τα γράφω...
...μήπως για προσωπική μου αυτοψυχοθεραπεία?
...γιατί εαν ελπίζω με τα άρθρα να κινηθεί κάτι σε τούτον τον τόπο προς το καλύτερο, απο αυτές τις (4) Εξουσίες, τότε μάλλον χρήζω επαγγελματικής ψυχοθεραπείας...
...αλλά βλέπεις, η Ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία...
Nα παρακολουθούνται και στην Ελλάδα πολιτικοί, υπουργοί, περιφερειάρχες, νομάρχες, δήμαρχοι, όσοι υπογράφουν για δουλειές του δημοσίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μπει επιτέλους τέλος στη διαφθορά και την κατασπατάληση του δημο΄σιου χρήματος.
Να ιδρυθεί μια Υπηρεσία Προστασίας του Δημοσίου Χρήματος και να κάνει ό,τι επιβάλλεται για να περιοριστεί η διαφθορά.
Ρ.Σ.