7/12/08

Καλωσήρθες στον κόσμο μου, Μπαράκ


Κοντολιζα Ραϊς: Η απερχόμενη υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ μιλάει για τις εκκρεμότητες που αφήνει η κυβέρνηση Μπους στον νεοεκλεγέντα πρόεδρο - Αποκλειστικότητα «Κ» - The New York Times Magazine

Συνέντευξη στους Helene Cooper και Scott L. Malcolmson
Επιμέλεια: Ευρυδίκη Μπερσή
...

Στις 20 Ιανουαρίου ο Μπαράκ Ομπάμα θα κληθεί να χαράξει την πορεία της αμερικανικής υπερδύναμης σε έναν κόσμο πολύ διαφορετικό από αυτόν που βρήκε ο προκάτοχός του τον Ιανουάριο του 2001. Τα τελευταία οκτώ χρόνια, η κυβέρνηση Μπους προσπάθησε σκληρά να ξαναφτιάξει τον κόσμο. Η Κοντολίζα Ράις ασκούσε κεντρικό ρόλο σε αυτήν την προσπάθεια προτού καν ο Τζορτζ Μπους εκλεγεί πρόεδρος. Το 2000 η Ράις ήταν επικεφαλής των συμβούλων του σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, το 2001 διορίστηκε σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Λευκού Οίκου, ενώ το 2005 μεταπήδησε στο υπουργείο Εξωτερικών.

Τις απόψεις της Ράις, οι οποίες παρατίθενται εδώ κωδικοποιημένες από πολλές ώρες συνομιλιών, συμπληρώνουν τρεις άλλοι εκπρόσωποι της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης Μπους, οι υφυπουργοί Εξωτερικών Κρίστοφερ Χιλ και Ντάνιελ Φριντ και ο στρατηγός Τζέιμς Τζόουνς, πρώην διοικητής των αμερικανικών δυνάμεων στην Ευρώπη.

1. Eκλογές στις ΗΠΑ και αλλού
Τι σημαίνει η νίκη του Ομπάμα. Η εκλογή ενός μαύρου προέδρου λέει σε ολόκληρο τον κόσμο ότι τα παλιά τραύματα μπορούν να γιατρευτούν. Στην περίπτωσή μας, όπως έχω πει, έχουμε ένα μειονέκτημα εκ γενετής, αλλά μπορούμε να το ξεπερνάμε.
Τι σήμαιναν οι εκλογές στο Ιράκ, στην Ουκρανία και στον Λίβανο. Δεν σήμαιναν άμεσα αποτελέσματα. Κατά μίαν έννοια, το 2005 ήταν μια χρονιά παραπλανητική γιατί διεξήχθησαν εκλογές στο Ιράκ, έγινε η επανάσταση των Κέδρων στον Λίβανο, η Πορτοκαλιά Επανάσταση στην Ουκρανία, η επανάσταση των Ρόδων στη Γεωργία και οι εκλογές στην Παλαιστίνη. Ισως ο κόσμος έφθασε να περιμένει πάρα πολλά σε πάρα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Τι είναι οι εκλογές για τους λαούς που δεν τις συνηθίζουν. Εχω δει πολλές φορές λαούς να θεωρούνται ανέτοιμοι να αποφασίσουν οι ίδιοι για την κυβέρνησή τους. Στην αρχή αυτό λεγόταν για τους Ασιάτες, για τους Λατινοαμερικανούς, για τους Αφρικανούς. Για ένα διάστημα, το ίδιο έλεγαν και για τους μαύρους της Αμερικής. Εχει ειπωθεί «αφού είναι αναλφάβητοι, πώς θα ψηφίσουν;». Και μετά βλέπεις στο Αφγανιστάν ανθρώπους να σχηματίζουν ουρές στα εκλογικά τμήματα. Γιατί με κάποιον τρόπο γνωρίζουν ότι η επιλογή έχει σημασία.
Γιατί η Αμερική πρέπει να συνεχίσει να προωθεί τη δημοκρατία. Αν η Αμερική σταματήσει να δείχνει το δρόμο, τότε η δημοκρατία θα φύγει από την διεθνή ατζέντα, σε μια εποχή που αρχίζει κανείς να βλέπει π.χ. ότι οι Ευρωπαίοι δεν φοβούνται να επιβραβεύσουν έναν Κινέζο αντιφρονούντα, παρά την αντίδραση του Πεκίνου. Οι Αιγύπτιοι ξέρουν ότι οι επόμενες εκλογές στη χώρα τους θα είναι σημαντικές και θα οριοθετήσουν μια μεταβατική περίοδο. Νομίζω ότι θα επιμείνουν σε έναν διαφορετικό τύπο εκλογών.

2. Υπερδυνάμεις
Το πρόβλημα της Ρωσίας. Οι Ρώσοι έχουν προβλήματα. Η πηγή των προβλημάτων τους συνίσταται στο ότι η βάση νομιμοποίησης της ρωσικής κυβέρνησης δεν είναι κάποια ιδεολογία. Δεν είναι η επιδίωξη κάποιου διαφορετικού δρόμου προς την ανθρώπινη ανάπτυξη, όπως ο κομμουνισμός. Είναι η δυνατότητα των Ρώσων, αν δεν έχουν τα χρήματα για τα καταστήματα Cartier κοντά στην Τσβέρσκαγια, να μπορούν να πάνε στο ΙΚΕΑ που επισκιάζει τελείως το μνημείο της αντίστασης στους ναζί.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ρωσίας. Ο πληθυσμός της Ρωσίας γερνάει και δεν ανανεώνεται, πάσχει δυστυχώς από ασθένειες, ενώ η οικονομία της δεν εκμεταλλεύθηκε τις υψηλές τιμές του πετρελαίου για να επεκταθεί και σε άλλους κλάδους. Αν φύγει κανείς από τις μεγάλες πόλεις και κυρίως αν πάει προς τη ρωσική Απω Ανατολή, οι υποδομές είναι ακόμη εφιαλτικές. Γι’ αυτό θεωρώ ότι πρέπει να είμαστε ψύχραιμοι.
Ο «πλανήτης Ευρώπη». Θυμάμαι ότι έλεγα στους Ευρωπαίους συναδέλφους μου ότι διαρκώς περιμένουν από την Αμερική να είναι πιο επιθετική απ’ ό,τι οι ίδιοι, στην καταπολέμηση του εξτρεμισμού. Αλλά στις ΗΠΑ δεν θα μπορούσε ποτέ να περάσει νομοθεσία για την παρότρυνση σε τρομοκρατικές πράξεις, τόσο αυστηρή όσο αυτή που είχε περάσει στη Βρετανία. Θα το απαγόρευε το Σύνταγμα. (ΣΗΜ. Η αντιτρομοκρατική νομοθεσία που ψηφίστηκε το 2006 στη Βρετανία ποινικοποιεί δηλώσεις που είναι πιθανό να γίνουν κατανοητές ως «έμμεση ή άμεση» ενθάρρυνση τρομοκρατικών πράξεων. Την ίδια χρονιά ψηφίστηκε νόμος που ποινικοποιεί την πρόκληση θρησκευτικού μίσους.)
Πώς μπορούμε να κρατήσουμε τη Δύση ενωμένη. Θυμάμαι όταν πήγα στην Ευρώπη -ήταν μετά το 2003-2004, δύσκολα χρόνια για τη συμμαχία- και είπα: «Μπορούμε να σηκώσουμε τις διατλαντικές σχέσεις από τον καναπέ; Μπορούμε να σταματήσουμε να αναλύουμε κατα πόσον είναι ή δεν είναι υγιείς και να τις βάλουμε να δουλέψουν για τα θέματα κοινού ενδιαφέροντος;» Ολοι μοιραζόμαστε τα ίδια συμφέροντα, ενώ εκείνη την εποχή, είχαμε πλέον και κοινό συμφέρον σε ένα σταθερό Ιράκ. Για τη Μέση Ανατολή υπάρχει μόνο μία ειρηνευτική διαδικασία, η διαδικασία της Ανάπολης και έχει την υποστήριξη Αράβων και διεθνή υποστήριξη απ’ όλους τους Ευρωπαίους φίλους μας.
Πώς ο Μπους διατήρησε τη συνοχή της Δύσης. Είναι μύθος ότι οι σχέσεις μας με την Ευρώπη είναι αδύναμες. Αυτή τη στιγμή, έχουμε εξαίρετες σχέσεις με όλα τα ευρωπαϊκά κράτη. Μπορεί να υπάρχουν ακόμη κάποιες διαφωνίες, αλλά ακόμη και σε ένα θέμα όπως η τρομοκρατία, νομίζω ότι αναγνωρίζουμε όλο και περισσότερο ότι αυτή δεν πρόκειται να αντιμετωπιστεί μόνο με κατασταλτικές επιχειρήσεις. Αυτό βάζει στην ατζέντα των συνομιλιών μερικά δύσκολα ζητήματα, όπως η σχέση της συλλογής πληροφοριών με τις πολιτικές ελευθερίες και άλλα.

3. Πώς οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν τη δύναμή τους
Είπαμε «ποτέ ξανά», αλλά ξαναέγινε. Εχω τύψεις για το Νταρφούρ. Δεν έχω υπόψη μου άλλες λύσεις. Ο πρόεδρος εξέτασε το ενδεχόμενο να προσπαθήσει να κάνει κάτι μονομερώς αλλά ήταν πολύ δύσκολο.
Δικτάτορες θα υπάρχουν πάντα. Οι ΗΠΑ δεν είναι μη κυβερνητική οργάνωση. Δεν ξεχνάμε κάθε άλλο συμφέρον ή κάθε άλλη σκέψη επειδή μια χώρα είναι αυταρχική. Και μερικές φορές δεν είμαστε σε θέση να εφαρμόσουμε αλλαγές τόσο ολοκληρωμένα, όσο θα θέλαμε. Οι αλλαγές πρέπει να προέρχονται εκ των έσω.
Γιατί θα υποστεί επιθέσεις το ελεύθερο εμπόριο. Το Μεξικό επωφελήθηκε από τη NAFTA, τη Ζώνη Ελευθέρου Εμπορίου της Βόρειας Αμερικής. Βέβαια, στην παρούσα παγκόσμια κρίση πολύς κόσμος θα αρχίσει να αναρωτιέται για την αξία του ελεύθερου εμπορίου και της παγκοσμιοποίησης. Ναι, σαφώς το χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν πάει καλά. Αλλά δεν πρέπει να θίγουμε τον πυρήνα των αρχών που διέπουν τις αγορές, τη σημασία του ανοιχτού εμπορίου, την πραγματικότητα της παγκοσμιοποίησης που δεν γυρίζει πίσω.

4. Μέση Ανατολή και πέρα...
Πώς μπορεί να υπάρξει πρόοδος. Ειλικρινά πιστεύω ότι το κλίμα ανάμεσα στους Παλαιστινίους και τους Ισραηλινούς είναι το καλύτερο από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 και πραγματικά νιώθω καλά που συμβαίνει αυτό. Η παλαιστινιακή ηγεσία είναι υπέρ των διαπραγματεύσεων, καταγγέλλει τη βία, αναγνωρίζει το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει. Οι διαπραγματεύσεις προχωρούν και έχουν γίνει πολλά βήματα προόδου με στόχο τη δημιουργία δύο κρατών. Οι Ισραηλινοί αποδέχονται τώρα ευρέως την ανάγκη να υπάρξει παλαιστινιακό κράτος, εξάλλου το κόμμα Καντίμα διαδέχθηκε το Λικούντ με αυτό το στόχο. Επίσης, γίνονται βήματα που κάνουν τη ζωή ευκολότερη για όσους ζουν στη Δυτική Οχθη. Οι παλαιστινιακές δυνάμεις ασφαλείας έχουν αποκτήσει τόσες δυνατότητες ώστε να μπορούν να πάνε στη Νάμπλους, μία από τις δυσκολότερες περιοχές, με τη συναίνεση των Ισραηλινών.
Για την αντιμετώπιση της Χαμάς. Η κυριαρχία της Χαμάς στη Γάζα είναι πρόβλημα, αλλά χάρη στην καλή δουλειά των Αιγυπτίων, τουλάχιστον τώρα επικρατεί ηρεμία. Ενας από τους λόγους που πρέπει να προσπαθήσουμε να επιτύχουμε συμφωνία γρήγορα είναι ότι ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, ο Μαχμούντ Αμπάς, πρέπει να παρουσιάσει μια συμφωνία στον παλαιστινιακό λαό, είτε με δημοψήφισμα είτε με εκλογές, ώστε να μπορέσει είτε να περιθωριοποιήσει πολιτικά τη Χαμάς είτε να αποσπάσει τη συνεργασία της, κάτι που θεωρώ απίθανο, είτε να την παραμερίσει αποδεικνύοντας ότι η Χαμάς δεν έχει λύση για το παλαιστινιακό. Αυτός είναι ένας λόγος για να βιαστούμε. Η υποδομή υπάρχει, η διαδικασία της Ανάπολης είναι πολύ ισχυρή. Στην ισραηλο-παλαιστινιακή υπόθεση αφήνουμε τα πράγματα πολύ καλύτερα, είτε επιτευχθεί συμφωνία είτε όχι.
Πώς αλλάζει ένα καθεστώς σιγά σιγά. Στο Ιράν έχουμε πει ότι θέλουμε να αλλάξουμε τη συμπεριφορά του καθεστώτος, όχι το καθεστώς. Αξίζει ο ιρανικός λαός ένα καλύτερο καθεστώς; Σαφώς. Αλλά ο τρόπος με τον οποίο έχουμε προσπαθήσει να βοηθήσουμε το Ιράν να εκδημοκρατισθεί είναι να ενισχύσουμε δυνάμεις στο εσωτερικό της χώρας.
Φιλοαμερικανισμός στο Ιράν. Οι περισσότεροι Ιρανοί τρέφουν ιδιαιτέρως φιλοαμερικανικά αισθήματα, όχι εξαιτίας της πολιτικής μας αλλά επειδή έχουμε υποστηρίξει τη δημοκρατία. Οι Ιρανοί είναι εξελιγμένος λαός με εξελιγμένο και σπουδαίο πολιτισμό και πρέπει να είμαστε σε θέση να κάνουμε ανοίγματα προς το μέρος τους. Αναφορικά με τις διαπραγματεύσεις με το καθεστώς, έχουμε κάνει πολύ σαφές ότι επιθυμούμε να διαπραγματευθούμε, αλλά δεν θέλουμε να χρησιμοποιούν τις διαπραγματεύσεις ως προκάλυμμα για να βελτιώνουν τις δυνατότητές τους στην κατασκευή πυρηνικών όπλων.

5. Το λυκόφως των θεσμών
Μια συμμαχία δημοκρατιών δεν είναι ποτέ εύκολη. Λέγεται ότι στο παρελθόν, στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, το ΝΑΤΟ ήταν πάντα απόλυτα ενωμένο. Μύθος. Θυμάστε ότι το 1989 η σύνοδος για την 40ή επέτειο του ΝΑΤΟ ήταν έτοιμη να καταρρεύσει εξαιτίας του ζητήματος της εγκατάστασης πυρηνικών πυραύλων μικρού βεληνεκούς; Το ΝΑΤΟ ανέκαθεν ήταν συμμαχία δημοκρατιών. Ναι, θα ήθελα να κάνει περισσότερα πράγματα το ΝΑΤΟ. Ναι, ασκούμε σκληρές πιέσεις για να κάνει περισσότερα. Ναι, δεν μας αρέσουν οι εξαιρέσεις και πολλές από αυτές έχουν καταργηθεί με τον καιρό. Κοιτάξτε όμως τι κάνει αυτή συμμαχία, είναι εντυπωσιακό.
Πώς θα μπορούσε να είχε δουλέψει το ΝΑΤΟ μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Ενα πράγμα που ήταν δυσάρεστο για την 11η Σεπτεμβρίου, για τη μετέπειτα περίοδο, ήταν όταν το ΝΑΤΟ επικαλέστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία του το άρθρο 5 (περί συλλογικής άμυνας) αλλά εμείς δεν μπορούσαμε να περιμένουμε να κινητοποιηθεί η συμμαχία. Ηταν αδύνατο να γίνει, δεν υπήρχε η επιχειρησιακή δυνατότητα. Στη συνέχεια ήρθε η δύναμη ταχείας επέμβασης και όλα όσα χρειαζόμασταν.

6. Το μέλλον της ατζέντας Μπους
Γιατί ο Μπους έθεσε την ατζέντα της μεταρρύθμισης. Πρέπει να αναγνωριστεί ότι ο πρόεδρος Μπους κατανόησε πως τώρα τίθενται οι όροι για ένα νέο μεγάλο εξελικτικό βήμα της ιστορίας. Ο πρόεδρος αναγνώρισε ότι η ελευθερία δεν είναι απλώς επιθυμητή αλλά θεμελιώδης για τις ΗΠΑ. Και ότι ελευθερία δεν σημαίνει μόνο απελευθέρωση από την τυραννία αλλά και από τις ασθένειες και τη φτώχεια. Ο ιστορικός μετασχηματισμός αρχίζει και ναι, μερικές φορές στην αρχή μιας πορείας η μοναξιά είναι μεγαλύτερη απ’ ό,τι στο τέλος.
Η μεταναστευτική πολιτική είναι εξωτερική πολιτική. Η συνολική μεταρρύθμιση της μεταναστευτικής πολιτικής δεν έγινε. Νομίζω όλοι ξέρουν ότι αυτός ο πρόεδρος προσπάθησε. Πιστεύω ακράδαντα ότι πρέπει να υπερασπιζόμαστε τους νόμους μας και τα σύνορά μας. Ομως σ’ αυτή τη χώρα υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που εργάζονται σκληρά αλλά ζουν στη σκιά.
Οι μετανάστες είναι κεντρικό στοιχείο της αμερικανικής ταυτότητας. Υποστήριξα σθεναρά το πρόγραμμα για τους προσωρινούς εργάτες, το να βρεθεί ένας τρόπος να νομιμοποιηθούν. Νομίζω ότι αυτός είναι ο πυρήνας της ταυτότητάς μας. Αυτοί που λένε ότι ίσως πρέπει οι ΗΠΑ να κλείσουν προσωρινά τις πόρτες τους στους νόμιμους μετανάστες, ας τσεκάρουν το επίθετό τους για να δουν αν οι πρόγονοί τους έφθασαν από την Αγγλία με το Mayflower.
Γιατί κάποιοι πρέπει να μείνουν στο σπίτι τους. Το τελευταίο κομμάτι του παζλ είναι να βελτιώσουμε τις οικονομικές συνθήκες που θα επιτρέψουν σε ανθρώπους φιλόδοξους -αν διασχίζουν με τα πόδια την έρημο για να φθάσουν στις ΗΠΑ είναι σίγουρα φιλόδοξοι- να μείνουν στην πατρίδα τους και να συνεισφέρουν στην ανάπτυξή της. Η συνολική αναθεώρηση της μεταναστευτικής νομοθεσίας είναι κάτι που θα ήθελα να μπορούσαμε να είχαμε κάνει και που θα πρέπει να γίνει στο μέλλον, ελπίζω σύντομα.
Τι δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί. Το άλλο για το οποίο ανησυχώ σε σχέση με την οικονομική κρίση είναι να μη θυσιάσουμε τα προγράμματα ξένης βοήθειας. Λέμε στις διάφορες χώρες «επενδύστε στο ανθρώπινο δυναμικό σας, πολεμήστε τη διαφθορά, εκδημοκρατισθείτε και θα σας βοηθήσουμε». Αν δεν μπορούμε να τιμήσουμε αυτή τη δέσμευση, τότε οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο που στοιχημάτισαν το μέλλον τους σε αυτήν θα βρεθούν σε πολύ δύσκολη θέση. Γι’ αυτό εύχομαι ότι η ξένη βοήθεια θα συνεχίσει να αυξάνεται. Την βρήκαμε σε σταθερά επίπεδα. Ο πρόεδρος την διπλασίασε στη Λατινική Αμερική, την τετραπλασίασε στην Αφρική, την τριπλασίασε σε παγκόσμια κλίμακα. Η διπλωματία που μετασχηματίζει τον κόσμο δεν είναι να κάθεσαι στην πρωτεύουσα και να μιλάς σε άλλες κυβερνήσεις, είναι να βγαίνεις έξω και να τις βοηθάς. Χωρίς τα εργαλεία της ξένης βοήθειας δεν θα είμαστε σε θέση να το κάνουμε αυτό.

Ντάνιελ Φριντ
Υφυπουργός Εξωτερικών, αρμόδιος για ευρωπαϊκές υποθέσεις
Γιατί η Ευρώπη θα νοσταλγήσει τον Μπους. Η προεδρία Ομπάμα θα γίνει δεκτή με ενθουσιασμό στην Ευρώπη, αλλά, όπως μου έχουν πει κάποιοι Ευρωπαίοι «αντιλαμβανόμαστε ότι δεν θα έχουμε πλέον τη δικαιολογία του Τζορτζ Μπους». Στο ταξίδι του στην Ευρώπη, ο Ομπάμα ξεκαθάρισε ότι θέλει να συνεργαστεί με τους Ευρωπαίους, όμως κάθε Αμερικανός πρόεδρος έχει παγκόσμια οπτική. Ο Ομπάμα, απ’ όσο τον ξέρω, ανήκει στη σχολή του Δημοκρατικού Κόμματος που υπερασπίζεται την ελευθερία. Η εξωτερική πολιτική του θα βασίζεται σε αξίες και θα ζητήσει από τους Ευρωπαίους να κάνουν περισσότερα. Αυτό θα τους δημιουργήσει πρόβλημα, γιατί θα τον έχουν αγκαλιάσει και δεν θα μπορούν να πουν «πρέπει να αντισταθούμε στην κυβέρνηση Μπους».
Τι δεν μπορεί να καταφέρει ο ισχυρότερος άνθρωπος στον κόσμο. Νομίζετε ότι ο Μπους περίμενε την 11η Σεπτεμβρίου; Οχι. Περίμενε ο Κλίντον τη Βοσνία; Οχι. Οι άνθρωποι καταστρώνουν τα σχέδιά τους. Ο Θεός έχει τα δικά του. Στον πυρήνα του προεδρικού αξιώματος βρίσκεται η αλληλεπίδραση ανάμεσα στην γνώση τού τι είναι εφικτό και στην επιθυμία και τη δυνατότητα να κάνεις κάτι καλό επειδή είσαι ο πρόεδρος των ΗΠΑ... Μην υποτιμάς την ευκαιρία σου να κάνεις τη διαφορά, αλλά και να κατανοείς πόσο δύσκολο είναι. Πρέπει συνεχώς να έχεις και τα δύο στο μυαλό σου. Και δεν είναι καθόλου απλό. Αυτό σημαίνει, με λίγα λόγια, να κάθεσαι στο Οβάλ Γραφείο.

Κρίστοφερ Χιλ
Αναπληρωτής ΥΠΕΞ με αρμοδιότητα την Ανατολική Ασία και τον Ειρηνικό. Από το 2005 διαπραγματεύεται τον τερματισμό του πυρηνικού προγράμματος της Βόρειας Κορέας.
Τι δεν καταλαβαίνουν οι ΗΠΑ για τη δημοκρατία. Δεν είναι εύκολο να αγκαλιάσει μια χώρα το χάος της δημοκρατίας. Ειδικά γιατί οι άνθρωποι που προσπαθούν να εφαρμόσουν δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις συχνά είναι οι ίδιοι που υφίστανται τις συνέπειες όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Πρέπει κανείς να προσέχει όταν δίνει συμβουλές και δεν υφίσταται ο ίδιος τις συνέπειες των συμβουλών αυτών. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η δημοκρατία είναι η καλύτερη μορφή διακυβέρνησης και ότι η ακτινοβολία της αυξάνεται στον κόσμο. Αλλά πρέπει να καταλάβουμε πώς ο υπόλοιπος κόσμος αντιλαμβάνεται τις συμβουλές της Αμερικής. Πολλοί άνθρωποι στον κόσμο κοιτάζουν την Αμερική και βλέπουν μία τεράστια χώρα με τρομερή ισχύ. Απλά ισχύ. Νιώθουν αυτήν την ασυμμετρία από την πρώτη στιγμή που μας συναντούν. Οι συμβουλές που προέρχονται από μία χώρα με τεράστια δύναμη μπορεί να εκληφθούν στραβά.
Μην κάνετε κήρυγμα στους Κινέζους. ΠΙστεύω πως αν καταφέρουμε να βρούμε λύση στο πρόβλημα του Νταρφούρ, θα είναι επειδή έχουμε συνεργαστεί με την Κίνα. Το ίδιο και με το Ιράν και με τη Βόρειο Κορέα. Η Κίνα έχει εξελιχθεί σε μία δύναμη με την οποία πρέπει να συνεργαστούμε σε θέματα ασφαλείας παγκόσμιας εμβέλειας. Και υπάρχουν όλο και περισσότερα μηνύματα ότι μπορούμε να το επιτύχουμε. Η Κίνα μοιάζει μερικές φορές να ταλανίζεται από την καρικατούρα του εαυτού της. Είναι μια εξαιρετικά πολύπλοκη κοινωνία, την οποία δεν μπορούμε να προσεγγίζουμε μονοδιάστατα. Δεν είναι η οικονομία της, η ισχύς της, η ασφάλεια, τα ανθρώπινα δικαιώματα - είναι όλα μαζί.

Στρατηγός Τζέιμς Λ. Τζόουνς
Τέως αρχηγός του Σώματος των πεζοναυτών, ανώτατος διοικητής συμμαχικών δυνάμεων στην Ευρώπη και επικεφαλής των αμερικανικών στρατευμάτων στην Ευρώπη.
Γιατί ίσως χάνουμε στο Αφγανιστάν. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει ο επόμενος πρόεδρος είναι να κατανοήσει ότι το Αφγανιστάν είναι μέρος ενός ευρύτερου περιφερειακού προβλήματος. Ισως πριν από τέσσερα - πέντε χρόνια το θέμα ήταν το Αφγανιστάν, αλλά τώρα είναι μαζί Αφγανιστάν και Πακιστάν, δεν μπορείς να κάνεις κάτι για το ένα και να αφήσεις το άλλο. Δεύτερον, είναι σημαντικό να καταλάβει ο κόσμος ότι το Αφγανιστάν είναι διεθνές πρόβλημα. Δεν είναι μόνο αμερικανικό πρόβλημα, όπως είναι το Ιράκ. Ο ΟΗΕ είναι στο Αφγανιστάν, η Ε.Ε. είναι εκεί. Ολες οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις του κόσμου. Και το ερώτημα είναι, με όλες αυτές τις δυνάμεις, γιατί έχουμε την αίσθηση ότι πηγαίνουμε προς τα πίσω; Το σημαντικότερο για μένα είναι τα ναρκωτικά, που τροφοδοτούν οικονομικά την επάνοδο των Ταλιμπάν, το έγκλημα και τη διαφθορά στη χώρα. Αυτό ήταν κάτι για το οποίο ούτε καν μπορούσαμε να μιλήσουμε το 2006, όταν ήμουν στη χώρα. Κανείς δεν ήθελε να μιλήσει γι’ αυτό, ούτε οι ΗΠΑ.
Τι ρόλο παίζει το ΝΑΤΟ. Αν τα μέλη του ΝΑΤΟ καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι δεν πρέπει να βρίσκονται στο Αφγανιστάν και ότι αυτό δεν θα το ξανακάνουν, πολύ γρήγορα θα αμφισβητηθεί ο ρόλος του ΝΑΤΟ στον 21ο αιώνα. Οι περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι για να επιβιώσει το ΝΑΤΟ τον 21ο αιώνα πρέπει να υπάρξει μια νέα στρατηγική αντίληψη. Δυστυχώς, η αποστολή του ΝΑΤΟ έχει ακόμη τις ρίζες της στο ψυχροπολεμικό μοντέλο του 20ού αιώνα περί αμυντικής, στατικής, παθητικής συμμαχίας και όχι στην ευέλικτη πραγματικότητα του 21ου αιώνα.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.