του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
www.andrianopoulos.gr
Οι πατρίκιοι διασώθηκαν. Δίχως συνέπειες και κυρώσεις. Η τελική απόφαση του αμερικανικού Κογκρέσου να εγκρίνει το Σχέδιο Πόλσον για την διάσωση της οικονομίας από την λεγόμενη χρηματοπιστωτική κρίση πέτυχε δύο πράγματα. Αφ’ ενός να βουλιάξει ακόμη περισσότερο τον κόσμο ολόκληρο στην αβεβαιότητα ενός οικονομικού χάους. Κι αφ’ ετέρου να σηματοδοτήσει το οριστικό τέλος μιάς εποχής που ξεκίνησε πριν από 28 περίπου χρόνια με τον δραματικό περιορισμό της παρέμβασης του κράτος στην οικονομία. Και που οδήγησε σε μια επαναστατική σχεδόν αύξηση της ευημερίας στις τέσσερες γωνιές της γής και στην αποστέρηση του μονοπωλίου του πλούτου από τους πατρίκιους των μεγάλων χωρών της καπιταλιστικής Δύσης.
Η κυβέρνηση Μπούς στις ΗΠΑ θα μείνει γνωστή στην ιστορία για την επίθεση που υπέστη η Νέα Υόρκη στους δίδυμους πύργους, για την ανεγκέφαλη εισβολή στο Ιράκ αλλά και για την κατεδάφιση του φιλελεύθερου ονείρου. Επειδή επί των ημερών της οι αχαλίνωτοι Τραπεζίτες αφέθηκαν ασύδοτοι να καταστρέψουν το χρηματοπιστωτικό σύστημα του κόσμου ολόκληρου. Αλλά κι επειδή διόγκωσε το χρέος της Αμερικής, μεγάλωσε τις επιδοτήσεις και έβαλε μεγάλα και ουσιώδη εμπόδια στο ελεύθερο εμπόριο. Κυρίως όμως η ιστορία θα την μνημονεύσει διότι θεσμοθέτησε την μεγαλύτερη κρατική παρέμβαση στην οικονομία από τον Πρώτο Πόλεμο και δώθε.
Στην Αμερική η οικονομία της αγοράς εξέπνευσε. Το τι θα ακολουθήσει είναι άγνωστο. Οι τραγικές συνέπειες όμως δεν θα χτυπήσουν τους ασυνείδητους Τραπεζίτες των Επενδυτικών Ιδρυμάτων που το εκεί κατεστημένο φρόντισε να διασώσει, αλλά τον απλό κόσμο της καθημερινότητας.
Αναρωτιέμαι, μετά απ’ αυτά, ποιος θα τολμήσει να ξαναμιλήσει για ανταγωνισμό, για απαγόρευση των κρατικών οικονομικών ενισχύσεων και για λιγότερους φόρους. Τώρα και η Ολυμπιακή (και η Alitalia βέβαια) οφείλει να απαιτήσει την διάσωσή της αλλά και κάθε επιχείρηση που βρίσκεται σε οικονομική στενωπό θα νομιμοποιείται να απαιτήσει γενναίες κρατικές χρηματοδοτήσεις.
Οσο για οικονομικό δυναμισμό και προοπτικές οικονομικής ανάπτυξης; Καληνύχτα σας…
Το μόνο που μπορώ να ψελλίσω μετά απ’ όσα διάβασα είναι… Κοίτα ποιος μιλάει… και να κουνήσω την ζαλισμένη κεφάλα μου… Αλλά αυτό πάλι, κάτι μου θυμίζει από δικαιολογίες κομουνιστών λίγο πριν την κατάρρευση της ΕΣΣΔ… Που μιλούσαν για συνέχιση της ιδεολογίας μετά την κατάρρευση του συστήματος. Τελικά οι άνθρωποι είναι ίδιοι σε όλες τις ιδεολογίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε
ΑπάντησηΔιαγραφήο άνθρωπος έδωσε το σύνθημα στο τέλος του άρθρου του: Καληνύχτα σας