23/9/08

Τα Σκόπια δεν θα πάνε στον ΟΗΕ

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Αναπαράγουν πολλά μέσα ενημέρωσης τις τελευταίες ημέρες υποβολιμαίες φήμες ότι δήθεν, αν η κυβέρνηση Καραμανλή δεν επιδείξει σημεία υποχώρησης στις συνομιλίες για την ονομασία της ΠΓΔΜ, οι Αμερικανοί θα ενθαρρύνουν την ηγεσία των Σκοπίων να προσφύγει στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ και να ζητήσει από αυτήν να αναγνωριστεί ως «Μακεδονία». Περίπου 120 χώρες έχουν ήδη αναγνωρίσει την ΠΓΔΜ ως Μακεδονία, άρα λείπουν μόνο 8 ακόμη για να συμπληρωθεί ο αριθμός των 128 που αποτελεί τα απαιτούμενα δύο τρίτα των 192 κρατών - μελών του ΟΗΕ για να ληφθεί η απόφαση, οπότε σίγουρα θα βρεθούν αυτές οι 8 χώρες αφού τα Σκόπια θα έχουν την υποστήριξη της Ουάσιγκτον, ισχυρίζεται η τεθείσα σε κυκλοφορία φημολογία.
Λογικοφανές το σενάριο, απευθυνόμενο όμως μόνο σε αδαείς, αφού σκοπίμως υποβαθμίζει ή στρεβλώνει θεμελιώδεις πολιτικές και νομικές παραμέτρους του ζητήματος. Στην πραγματικότητα τα Σκόπια είναι αδύνατον να προσφύγουν στον ΟΗΕ για το θέμα αυτό, διότι θα υποστούν συντριπτική πολιτική ήττα με ενδεχομένως βαρύτατες συνέπειες για την πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας τους, ενώ και οι νομικές δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουν είναι ανυπέρβλητες.
Πρώτα πρώτα, αν χάριν συζητήσεως δεχτούμε ότι τα Σκόπια μπορούσαν να περάσουν μια τέτοια απόφαση στη ΓΣ του ΟΗΕ, θα είχαν πλέον να αντιμετωπίσουν μια ανοικτά εχθρική Ελλάδα. Ουδέποτε θα τολμούσε ποτέ ελληνική κυβέρνηση πλέον να συναινέσει στην ένταξη της ΠΓΔΜ στην ΕΕ ή στο ΝΑΤΟ, ενώ θα διέκοπτε κάθε είδους σχέση με τα Σκόπια, σφραγίζοντας τα σύνορα στη διέλευση εμπορευμάτων και ανθρώπων, μην αναγνωρίζοντας κανενός είδους έγγραφο της ΠΓΔΜ και αναστέλλοντας κάθε είδους ελληνική οικονομική δραστηριότητα εκεί και μπλοκάροντας οποιοδήποτε κονδύλι της ΕΕ προς την ΠΓΔΜ απαιτεί ομοφωνία για τη χορήγησή του.
Επί της ουσίας τώρα, είναι άκρως απίθανο να βρεθούν 128 χώρες στη ΓΣ του ΟΗΕ που θα ψήφιζαν μια τέτοια απόφαση. Είναι άλλο πράγμα μια χώρα να αναγνωρίζει την ΠΓΔΜ ως Μακεδονία σε διμερές επίπεδο και εντελώς άλλο πράγμα η χώρα αυτή να ψηφίσει πλέον... εναντίον της Ελλάδας στη Γενική Συνέλευση! Να ψηφίσει ότι πρέπει να παύσουν οι προσπάθειες να βρεθεί αμοιβαία αποδεκτή λύση και ότι η υπόθεση του ονόματος πρέπει να κλείσει σε βάρος της Ελλάδας.
Ελάχιστες χώρες στον κόσμο θα θελήσουν να υιοθετήσουν μια τόσο εχθρική στάση εναντίον της Ελλάδας. Ας τολμήσουν τα Σκόπια να πάνε στον ΟΗΕ και θα διαπιστώσουν ότι ούτε οι... μισές από τις 120 χώρες, που έχουν αναγνωρίσει την ΠΓΔΜ ως Μακεδονία, δεν θα σταθούν αυτή τη φορά στο πλευρό τους. Θα ήταν πολύ διασκεδαστικό, αν έκαναν μια τέτοια κίνηση οι ηγέτες της ΠΓΔΜ...
Χάριν συζητήσεως και πάλι, ας υποθέσουμε ότι κατά κάποιο μαγικό τρόπο περνούσε μια απόφαση ευνοϊκή για τα Σκόπια στη ΓΣ του ΟΗΕ. Στον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών οι αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης δεν είναι υποχρεωτικές για το Συμβούλιο Ασφαλείας. Την προσωρινή ονομασία ΠΓΔΜ όμως για την ένταξη στον ΟΗΕ, όπως και την εντολή για τη διαμεσολάβηση με στόχο την εξεύρεση αμοιβαία αποδεκτής λύσης στο θέμα της ονομασίας, τις έχει αποφασίσει το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ με τις αποφάσεις 817 και 845 του 1993.
Καμιά απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ δεν αναιρείται αυτοδικαίως. Απαιτεί νέα απόφαση και πάλι του Συμβουλίου Ασφαλείας, στην οποία πρέπει να συμφωνήσουν και τα πέντε μόνιμα μέλη που έχουν δικαίωμα βέτο.
Η Γαλλία δεν έχει καν αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Μακεδονία, είναι δυνατόν να μην προβάλει βέτο τώρα σε σχέδιο απόφασης που θα δίνει εντολή να σταματήσει ο διάλογος και να λυθεί το θέμα της ονομασίας σε βάρος της Ελλάδας; Αλλά και η σημερινή Ρωσία δεν έχει καμιά σχέση με την πλήρως εξαθλιωμένη, αμερικανόδουλη Ρωσία του Γέλτσιν που αναγνώρισε τα Σκόπια ως Μακεδονία. Θα τινάξει ο Πούτιν στον αέρα τις άριστες ενεργειακές σχέσεις με την Ελλάδα για χάρη της υποτελούς στις ΗΠΑ ηγεσίας των Σκοπίων; Ούτε κατά διάνοια!

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ
Η Αθήνα δεν έχει τίποτα να φοβηθεί
Το Συμβούλιο Ασφαλείας αποτελεί ανυπέρβλητο εμπόδιο σε οποιαδήποτε απόπειρα των ΗΠΑ να ωθήσουν την ΠΓΔΜ να φέρει το θέμα στον ΟΗΕ. Το βέτο της Γαλλίας και της Ρωσίας είναι δεδομένο, σε οποιαδήποτε απόπειρα αναίρεσης των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας, που καθορίζουν το προσωρινό όνομα ένταξης της ΠΓΔΜ στον ΟΗΕ και το πλαίσιο διαλόγου για όνομα αμοιβαία αποδεκτό. Επιπροσθέτως, ούτε η πιο ψοφοδεής ελληνική κυβέρνηση δεν θα σκεπτόταν ποτέ να υποχωρήσει στις πιέσεις μιας αμερικανικής κυβέρνησης που είναι στην πόρτα εξόδου, όπως αυτή του Τζορτζ Μπους, στην οποία πλέον κανένας δεν δίνει σημασία και κανείς δεν κάνει συμφωνίες μαζί της, αφού σε λιγότερο από ενάμιση μήνα θα υπάρχει νέος Αμερικανός πρόεδρος.

Αναδημοσίευση από το ΕΘΝΟΣ

6 σχόλια:

  1. Ο politis-gr grafei toso kala gia themata oso kai esy gia diethni themata.
    Peite ta gia ton Kaykaso!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Επιτέλους μιά ψύχραιμη καί λογικά τεκμηριωμένη ανάλυση, χωρίς υστερία, πανικό καί φοβικά σύνδρομα.
    Μένει νά τή δούμε νά επαληθεύεται στήν πράξη. Λίγη υπομονή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ευχαριστώ

    Το έχω δει, θα το μελετήσω και θα δω πως μπορούμε να συνεργαστούμε.
    Η ισχύς εν τη ενώσει.

    φιλικά

    Σάββας Καλεντερίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σάββα σου στέλνω ένα άρθρο.
    Μπορείς να το βάλεις, αν θέλεις.
    Φιλικά
    Κώστας Πικραμένος
    http://endoturkika.blogspot.com


    του Κώστα Πικραμένου
    Οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές και διαμορφώνουν το πλαίσιο των διεθνών σχέσεων όπως αυτές θα υφίστανται κατά το πρώτο ήμισυ του 21ου αιώνα.

    Η Ρωσία των Medvedev / Poutine “χτίζει” τον αντι-αμερικανικό άξονα με συστατικά στοιχεία “κράτη - περιφερειακούς δορυφόρους” που έχουν κοινό χαρακτηριστικό την κατοχή υδρογονανθράκων (πετρέλαιο – φυσικό αέριο).

    Λατινική Αμερική: Βενεζουέλα (Πετρέλαιο), Βολιβία (Φυσικό Αέριο)
    Μέση Ανατολή: Ιράν (Πετρέλαιο, Φυσικό Αέριο)
    Αφρική: Λιβύη (Πετρέλαιο), Αλγερία (Φυσικό Αέριο)

    Τα εν λόγω κράτη χρησιμοποιούν το φυσικό τους πλούτο για να αυξήσουν τη γεωπολιτική τους επιρροή στον περιβάλλοντα γεωγραφικό χώρο τους.

    Στη Λατινική Αμερική η Βενεζουέλα (του Τσάβες) έχει “χτίσει” τον άξονα Βολιβία – Νικαράγουα – Εκουαδόρ – Κούβα.

    Στη Μέση Ανατολή το Ιράν (του Αχμαντινετζάντ) έχει “χτίσει” τον άξονα Ιράκ – Συρία – Λίβανος – Σουδάν

    Στην Αφρική η Αλγερία “χτίζει” τον άξονα των κρατών (πρώην Γαλλικών αποικιών)

    Ο αντι-αμερικανικός άξονας συμπληρώνεται με το “μεγάλο πελάτη” των ως άνω κρατών που είναι η Κίνα, η οποία καταναλώνει ενέργεια (πετρέλαιο, φυσικό αέριο) από τη Ρωσία, το Ιράν, το Σουδάν.

    Οι σχέσεις Ρωσίας – περιφερειακών δορυφόρων συνίστανται στην εξής απλή αλλά ουσιαστική εξάρτηση: Η Ρωσία πουλάει το δικαίωμα του ΒΕΤΟ στους δορυφόρους της και αυτοί αγοράζουν τα όπλα της, και την πυρηνική της τεχνογνωσία προκειμένου να εξασφαλίσουν την επιβίωση τους.

    Όσο εδραιώνεται ο συγκεκριμένο άξονας τόσο δύσκολη γίνεται η διεθνής θέση και στάση κρατών που βρίσκονται ανάμεσα στους δύο πόλους (Ρωσία – Δύση) όπως η Ελλάδα και η Τουρκία.

    Όσον αφορά την Ελλάδα η άμυνα της χώρας βασίζεται – σε μεγάλο βαθμό- σε αγορές όπλων δυτικού τύπου (με εξαίρεση την αεράμυνα και ΤΟΜΠ). Η ενεργειακή της όμως κατανάλωση εξαρτάται από το Ρωσικό άξονα (Ρωσία, Αλγερία). Επομένως αδυνατεί να διατηρήσει – μακροπρόθεσμα - συνεπή θέση και στάση στα θέματα της διεθνούς και περιφερειακής σκηνής διότι θα πρέπει να “ικανοποιεί” ή να μην “προκαλεί” ούτε τους μεν ούτε τους δε. Πράγμα αδύνατο και επικίνδυνο σε θέματα όπως Κόσοβο, Σκόπια, Αλβανία, Κύπρος, Καύκασος, Ιράν.

    Όσον αφορά την Τουρκία η άμυνα της χώρας βασίζεται σε δυτικού τύπου όπλα, όπλα εγχώριας παραγωγής (πύραυλοι Yildirim, Kasinga, παραγωγή τεθωρακισμένων) αλλά και σε Ρωσικά, Κορεάτικα, Κινέζικα αμυντικά συστήματα. Η ενεργειακή της κατανάλωση εξαρτάται από μία πληθώρα κρατών τόσο του δυτικού (Αζερμπαϊτζάν, Τουρκμενιστάν, Κουβέιτ, Σαουδική Αραβία) όσο και του ρωσικού άξονα (Ρωσία, Ιράν,). Η Αίγυπτος (δυτικός άξονας) και το Ιράκ - απροσδιόριστος άξονας λόγω Κούρδων (ΗΠΑ) και Σιιτών (Ιράν)- συνθέτουν το πακέτο επιλογών της γείτονας χώρας σε φυσικό αέριο και πετρέλαιο.

    Το αποτέλεσμα είναι ότι η Τουρκία κινείται στη διεθνή σκηνή πολύ πιο ευέλικτα με βάση τα εθνικά της συμφέροντα και “τον αέρα” περιφερειακής δύναμης. Αναγνώριζε το Κόσοβο (χωρίς να σκεφτεί τη Ρωσία), πούλησε όπλα στη Γεωργία και εκπαίδευσε τους αξιωματικούς της, καταδίκασε (στα πλαίσια του ΝΑΤΟ) την επέμβαση στη Γεωργία γιατί έτσι καθόριζαν τα συμφέροντα της. Παράλληλα “έκλεισε την πόρτα” στους Αμερικάνους το Μάρτιο 2003 (για εισβολή στο Β. Ιράκ), προχώρησε σε ενεργειακές συμφωνίες με το Ιράν τον Ιούλιο 2007 (παρά την οργή των ΗΠΑ) και αποκατέστησε τις σχέσεις της με το καθεστώς της Συρίας κάτι που δυσαρέστησε τους Αμερικάνους.

    Συμπέρασμα: Η Τουρκία είναι στο κόσμο παρούσα, φιλόδοξη και τολμά. Η Ελλάς ψάχνει να προσδιορίσει τα συμφέροντα της με βάση τα …χρυσόβουλα του Βατοπεδίου. Βοήθεια μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση… Αλλά θα ήθελα να ρωτήσω.
    Γιατί αναπαράγεται την λογική ότι η εξωτερική πολιτική της Ελλάδα είναι συνδεδεμένη με τα Βυζαντινά χρυσόβουλα και με ότι αυτά μπορούν να συμβολίζουν (εννοώ αναχρονισμό και ξεπερασμένες αντιλήψεις για τον περίγυρο) σήμερα και δεν αφήνετε ανοιχτό το ενδεχόμενο η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας αναγκαστικά να στηρίζεται σε γεωστρατηγικά δεδομένα που προσομοιάζουν στην εποχή των εν λόγω χρυσοβούλων λόγω όμως ακριβώς των τωρινών διεθνών σχέσεων που υπάρχουν στην σημερινή ιστορική συγκυρία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Επι της ουσίας ελπίζω να απαντήσει ο Κώστας Πικραμένος, συντάκτης της ανάλυσης.
    Εγώ προσωπικά θεωρώ ότι η ιστορία και τα ιστορικά δεδομένα εν γένει είναι από τα στοιχεία εκείνα που πρέπει να συναξιολογούνται με τα σύγχρονα δεδομένα στο σχεδιασμό και τη χάραξη στρατηγικής και εξωτερικής πολιτικής

    Σάββας Καλεντερίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.