12/8/08

Τι παιχνίδι παίζεται στο ματωμένο Καύκασο;


Γράφει ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος
www.andrianopoulos.gr
Δεν είναι η πρωτη φορά που αίμα κυλάει στον Καύκασο. Πριν από λίγα μόλις χρόνια ο γνωστός συγγραφέας Τζών Λε Καρέ εξηγούσε σε ένα σημείωμα στο τέλος του βιβλίου του (Our Game) πως πολλοί αναρωτιόνταν αν οι περιοχές για τις οποίες μιλούσε ήσαν πραγματικές η δημιουργήματα της φαντασίας του. Ινγκουσέτια, Βόρεια και Νότια Οσετία, Καμπαρντίνο - Μπαλκάρια, Σιρκισία, Νταγκεστάν, Τσετσενία, Αμπχασία ηχούν εξωπραγματικές, άγνωστες στον κύριο κορμό της δυτικής γνώσης και εμπειρίας.
Κι όμως για την Ρωσία, ο Καύκασος και οι περίεργοι κι’ ατίθασοι λαοί του αποτελούν μέρος της ευρύτερης λαικής φαντασίας. Ο ακατανίκητος Σείχης Σαμίλ, που γύρω στα μέσα του προηγούμενου αιώνα βύθισε στην απόγνωση τα Ρωσικά αυτοκρατορικά σχέδια αποτελεί, και λόγω Λέοντος Τολστόι, μιά άγρια φιγούρα του παρελθόντος που ξυπνάει όμως και σήμερα φοβίες ισλαμικής αναβίωσης και φανατικής τρομοκρατικής δράσης. Για να καθυποτάξουν οι Ρώσοι κατά το παρελθόν μαινόμενους μουσουλμάνους και σκληροτράχηλους χριστιανούς Καυκάσιους (Βαλκίριους και Γεωργιανούς) έχυσαν ποταμούς αίματος κι αναγκάσθηκαν να κατασφάξουν γυναίκες, ηλικιωμένους και παιδιά.
Για τους Ρώσους ο Καύκασος είναι πυριτιδαποθήκη. Και η ανεξάρτητη Γεωργία υπονομεύει τις προσπάθειές τους. Προσφέροντας καταφύγιο σε Τσετσένους αυτονομιστές και σε Νταγκεστανούς τρομοκράτες. Και επιχειρώντας μέσω ένταξης στο ΝΑΤΟ να αμφισβητήσει εκ του ασφαλούς τις όποιες Ρωσικές κινήσεις «ειρήνευσης» της περιοχής. Οι «αυτόνομες» Αμπχασία και η Νότια Οσετία αποτελούν Ρωσικά προγεφυρώματα μέσα στην Γεωργία για την άσκηση επιρροής επάνω της.
Υπήρχαν τελευταία ενδείξεις πως Ρώσοι και Γεωργιανοί βρίσκονταν σε δρόμο διευθέτησης των μεταξύ τους διαφορών. Οι Γεωργιανοί θα σταματούσαν την προώθηση μέσω των εδαφών τους οπλισμού από το Αζερμαιτζάν προς τους Τσετσένους και θα περιόριζαν τις φιλοδοξίες των Λεζγκίνων (λαού του ΝΑ Καυκάσου) για τα παλιά τους εύφορα εδάφη στο Νταγκεστάν. Και οι Ρώσοι, με την σειρά τους, μάλλον θα εγκατέλιπαν την Νότια Οσετία. Αυτό φυσικά δεν άρεσε στους αυτονομιστές του μικροσκοπικού Τσχινβάλι (πρωτεύουσας της Ν. Οσετίας).και φυσικά, όπως πολλοί ανέμεναν, προκάλεσαν την ανάφλεξη.
H σύγκρουση δεν ξεκίνησε για τα πετρέλαια. Οι Ρώσοι έχουν ήδη συμβιβασθεί με τον αγωγό Μπακού – Τυφλίδας – Τσευχάν και δεν θα διακινδύνευαν ρήξη για την ακύρωσή του. Θα μπορούσαν πολύ ευκολότερα να τον υπονομεύσουν ξεσηκώνοντας τους αυτονομιστές της Αζαρίας και τις Αρμενικές μειονότητες στον νότο της Γεωργίας τα εδάφη των οποίων διασχίζει. Εχουν στα χέρια τους άλλα όπλα (νομικό καθεστώς της Κασπίας, διευκόλυνση του αγωγού της Βόρειας Κασπίας που φέρνει μέσω Ρωσίας πετρέλαια του Καζακστάν κα).
Το ερώτημα είναι γιατί η Γεωργία ενεπλάκη σε μιά σύγκρουση που δεν ήταν δυνατόν να κερδίσει...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.